Aldactone 25mg, 100mg Spironolactone Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Aldactone i jak się go stosuje?

Aldactone 25mg jest lekiem na receptę stosowanym w leczeniu objawów wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia), niskiego poziomu potasu (hipokaliemii) i niewydolności serca. Aldactone 100mg może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami.

• Aldactone 25mg należy do klasy leków zwanych antagonistami aldosteronu, selektywnymi, moczopędnymi, oszczędzającymi potas.

Jakie są możliwe skutki uboczne Aldactone 100mg?

Aldactone może powodować poważne skutki uboczne, w tym:

• zawroty,
• małe lub brak oddawania moczu,
• krwawe lub smoliste stolce,
• odkrztuszanie krwi lub wymiocin wyglądających jak fusy z kawy,
• nierówne tętno,
• ekstremalne pragnienie,
• zwiększone oddawanie moczu,
• dyskomfort nóg,
• osłabienie mięśni lub uczucie wiotkości,
• wymioty,
• skurcze mięśni,
• drętwienie lub uczucie mrowienia,
• wolne tętno,
• słaby puls,
• ból głowy,
• dezorientacja,
• bełkotliwa wymowa,
• utrata koordynacji oraz
• czuć się niepewnie

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze skutki uboczne Aldactone to:

• łagodne nudności,
• wymioty,
• biegunka,
• obrzęk lub tkliwość piersi,
• zawroty głowy,
• ból głowy,
• łagodna senność,
• skurcze nóg i
• impotencja lub trudności z erekcją

Należy poinformować lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, które Cię niepokoją lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe skutki uboczne Aldactone. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

Tabletki doustne ALDACTONE 100 mg zawierają 25 mg, 50 mg lub 100 mg antagonisty aldosteronu, spironolaktonu, octanu γ-laktonu kwasu 17-hydroksy-7α-merkapto-3-okso-17α-pregn-4-eno-21-karboksylowego, który ma następujący wzór strukturalny:

Spironolakton jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w alkoholu i swobodnie rozpuszczalny w benzenie i chloroformie.

Składniki nieaktywne obejmują siarczan wapnia, skrobię kukurydzianą, aromat, hypromelozę, tlenek żelaza, stearynian magnezu, glikol polietylenowy, powidon i dwutlenek tytanu.

WSKAZANIA

ALDACTONE (spironolakton) jest wskazany w leczeniu:

Pierwotny hiperaldosteronizm dla

Ustalenie rozpoznania pierwotnego hiperaldosteronizmu na drodze próby terapeutycznej.

Krótkoterminowe leczenie przedoperacyjne pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem.

Długotrwała terapia podtrzymująca u pacjentów z gruczolakami nadnerczy wytwarzającymi dyskretnie aldosteron, którzy oceniani są jako stwarzający niewielkie ryzyko operacyjne lub którzy odrzucają operację.

Długotrwała terapia podtrzymująca pacjentów z obustronnym mikroguzkowym lub makroguzkowym przerostem nadnerczy (hiperaldosteronizm idiopatyczny).

Stany obrzękowe u pacjentów z:

Zastoinowa niewydolność serca

Do leczenia obrzęków i retencji sodu, gdy pacjent reaguje tylko częściowo lub nie toleruje innych środków terapeutycznych. ALDACTONE 100 mg jest również wskazany u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca przyjmujących naparstnicę, gdy inne terapie są uważane za nieodpowiednie.

Marskość wątroby, której towarzyszy obrzęk i/lub wodobrzusze

Poziom aldosteronu może być w tym stanie wyjątkowo wysoki. ALDACTONE jest wskazany do leczenia podtrzymującego wraz z leżeniem w łóżku oraz ograniczeniem płynów i sodu.

Zespół nerczycowy

U pacjentów z nerczycą podczas leczenia choroby podstawowej ograniczenie podaży płynów i sodu oraz stosowanie innych leków moczopędnych nie zapewnia odpowiedniej odpowiedzi.

Nadciśnienie samoistne

ALDACTONE 25mg jest wskazany w leczeniu nadciśnienia, w celu obniżenia ciśnienia krwi. Obniżenie ciśnienia krwi zmniejsza ryzyko śmiertelnych i niezakończonych zgonem zdarzeń sercowo-naczyniowych, głównie udarów i zawałów mięśnia sercowego. Korzyści te zaobserwowano w kontrolowanych badaniach leków przeciwnadciśnieniowych z wielu różnych klas farmakologicznych.

Kontrola wysokiego ciśnienia krwi powinna być częścią kompleksowego zarządzania ryzykiem sercowo-naczyniowym, w tym, w stosownych przypadkach, kontroli lipidów, leczenia cukrzycy, leczenia przeciwzakrzepowego, zaprzestania palenia, ćwiczeń i ograniczonego spożycia sodu. Wielu pacjentów będzie wymagało więcej niż jednego leku, aby osiągnąć cele dotyczące ciśnienia krwi. Aby uzyskać szczegółowe porady dotyczące celów i zarządzania, zobacz opublikowane wytyczne, takie jak wytyczne Wspólnego Narodowego Komitetu ds. Zapobiegania, Wykrywania, Oceny i Leczenia Wysokiego Ciśnienia Krwi (JNC) w ramach National High Blood Pressure Education Program.

randomizowanych kontrolowanych badaniach klinicznych wykazano, że liczne leki przeciwnadciśnieniowe z różnych klas farmakologicznych i o różnych mechanizmach działania zmniejszają chorobowość i śmiertelność sercowo-naczyniową, i można wywnioskować, że jest to obniżenie ciśnienia krwi, a nie jakaś inna właściwość farmakologiczna leki, które są w dużej mierze odpowiedzialne za te korzyści. Największą i najbardziej spójną korzyścią dla sercowo-naczyniowych punktów końcowych było zmniejszenie ryzyka udaru mózgu, ale regularnie obserwowano również zmniejszenie zawału mięśnia sercowego i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Podwyższone ciśnienie skurczowe lub rozkurczowe powoduje zwiększone ryzyko sercowo-naczyniowe, a bezwzględny wzrost ryzyka na mmHg jest większy przy wyższym ciśnieniu krwi, tak że nawet niewielkie zmniejszenie ciężkiego nadciśnienia może przynieść znaczne korzyści. Zmniejszenie względnego ryzyka wynikającego z obniżenia ciśnienia krwi jest podobne w populacjach o różnym ryzyku bezwzględnym, więc bezwzględna korzyść jest większa u pacjentów z wyższym ryzykiem niezależnie od nadciśnienia tętniczego (na przykład pacjenci z cukrzycą lub hiperlipidemią) i takich pacjentów można oczekiwać aby skorzystać z bardziej agresywnego leczenia w celu obniżenia ciśnienia krwi.

Niektóre leki przeciwnadciśnieniowe mają mniejszy wpływ na ciśnienie krwi (jako monoterapia) u pacjentów rasy czarnej, a wiele leków przeciwnadciśnieniowych ma dodatkowe zatwierdzone wskazania i działania (np. na dusznicę bolesną, niewydolność serca lub cukrzycową chorobę nerek). Te rozważania mogą kierować wyborem terapii.

Zwykle w połączeniu z innymi lekami ALDACTONE jest wskazany u pacjentów, których nie można odpowiednio leczyć innymi lekami lub dla których inne leki są uważane za nieodpowiednie.

Hipokaliemia

Do leczenia pacjentów z hipokaliemią, gdy inne środki są uważane za nieodpowiednie lub nieodpowiednie. ALDACTONE 100 mg jest również wskazany w profilaktyce hipokaliemii u pacjentów przyjmujących naparstnicę, gdy inne środki są uważane za niewystarczające lub nieodpowiednie.

Ciężka niewydolność serca (klasa III-IV wg NYHA)

Aby zwiększyć przeżycie i zmniejszyć potrzebę hospitalizacji z powodu niewydolności serca, gdy jest stosowany jako dodatek do standardowej terapii.

Stosowanie w ciąży

Rutynowe stosowanie leków moczopędnych u zdrowej kobiety jest niewłaściwe i naraża matkę i płód na niepotrzebne niebezpieczeństwo. Diuretyki nie zapobiegają rozwojowi zatrucia ciążowego i nie ma zadowalających dowodów na ich przydatność w leczeniu zatrucia ciążowego.

Obrzęki w czasie ciąży mogą wynikać z przyczyn patologicznych lub z fizjologicznych i mechanicznych konsekwencji ciąży.

ALDACTONE jest wskazany w ciąży, gdy obrzęk jest spowodowany przyczynami patologicznymi, podobnie jak w przypadku braku ciąży (jednak patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI : Ciąża ). Obrzęki zależne w ciąży, wynikające z ograniczenia powrotu żylnego przez poszerzoną macicę, leczy się prawidłowo poprzez uniesienie kończyn dolnych i zastosowanie węża podtrzymującego; stosowanie diuretyków w celu zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej w tym przypadku jest niewspierane i niepotrzebne. Podczas normalnej ciąży występuje hiperwolemia, która nie jest szkodliwa ani dla płodu, ani dla matki (przy braku chorób sercowo-naczyniowych), ale jest związana z obrzękiem, w tym obrzękiem uogólnionym, u większości kobiet w ciąży. Jeśli ten obrzęk powoduje dyskomfort, zwiększona pozycja leżąca często przynosi ulgę. W rzadkich przypadkach obrzęk ten może powodować skrajny dyskomfort, którego nie łagodzi odpoczynek. W takich przypadkach krótki kurs leków moczopędnych może przynieść ulgę i może być odpowiedni.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Pierwotny hiperaldosteronizm

ALDACTONE może być stosowany jako wstępna miara diagnostyczna w celu dostarczenia przypuszczalnych dowodów na pierwotny hiperaldosteronizm, podczas gdy pacjenci są na normalnej diecie.

Długi test

ALDACTONE 100 mg podaje się w dziennej dawce 400 mg przez trzy do czterech tygodni. Wyrównanie hipokaliemii i nadciśnienia tętniczego dostarcza wstępnych dowodów na rozpoznanie pierwotnego hiperaldosteronizmu.

Krótki test

ALDACTONE podaje się w dziennej dawce 400 mg przez cztery dni. Jeśli stężenie potasu w surowicy wzrasta podczas podawania ALDACTONE 25 mg, ale spada po odstawieniu ALDACTONE 25 mg, należy rozważyć przypuszczenie rozpoznania pierwotnego hiperaldosteronizmu.

Po ustaleniu rozpoznania hiperaldosteronizmu za pomocą bardziej precyzyjnych procedur badawczych, ALDACTONE można podawać w dawkach od 100 do 400 mg na dobę w ramach przygotowań do operacji. W przypadku pacjentów uznanych za nienadających się do zabiegu chirurgicznego, ALDACTONE 100 mg może być stosowany do długotrwałej terapii podtrzymującej w najniższej skutecznej dawce określonej dla danego pacjenta.

Obrzęk u dorosłych (zastoinowa niewydolność serca, marskość wątroby lub zespół nerczycowy)

Zalecana jest początkowa dawka dobowa 100 mg ALDACTONE podawanej w dawkach pojedynczych lub podzielonych, ale może ona wynosić od 25 do 200 mg dziennie. W przypadku podawania jako jedynego środka diurezy, ALDACTONE należy kontynuować przez co najmniej pięć dni na początkowym poziomie dawki, po czym można go dostosować do optymalnego poziomu terapeutycznego lub podtrzymującego podawanego w pojedynczej lub podzielonej dziennej dawce. Jeśli po pięciu dniach nie wystąpi odpowiednia reakcja moczopędna na ALDACTONE, do schematu leczenia można dodać drugi lek moczopędny, działający bardziej proksymalnie w kanalikach nerkowych. Ze względu na addytywne działanie ALDACTONE podawanego jednocześnie z takimi lekami moczopędnymi, zwiększona diureza zwykle rozpoczyna się w pierwszym dniu leczenia skojarzonego; Terapia skojarzona jest wskazana, gdy pożądana jest szybsza diureza. Dawka leku ALDACTONE powinna pozostać niezmieniona po dodaniu innych leków moczopędnych.

Nadciśnienie samoistne

przypadku dorosłych zaleca się początkową dawkę dobową od 50 do 100 mg 100 mg ALDACTONE w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych. ALDACTONE można również podawać z lekami moczopędnymi działającymi bardziej proksymalnie w kanalikach nerkowych lub z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Leczenie preparatem ALDACTONE należy kontynuować przez co najmniej dwa tygodnie, ponieważ maksymalna odpowiedź może nie wystąpić wcześniej. Następnie dawkowanie należy dostosować do odpowiedzi pacjenta.

Hipokaliemia

ALDACTONE w dawce od 25 mg do 100 mg na dobę jest użyteczny w leczeniu hipokaliemii wywołanej przez leki moczopędne, gdy doustne suplementy potasu lub inne schematy oszczędzające potas są uważane za nieodpowiednie.

Ciężka niewydolność serca w połączeniu z terapią standardową (klasa III-IV wg NYHA)

Leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg ALDACTONE raz na dobę, jeśli stężenie potasu w surowicy pacjenta wynosi ≤ 5,0 mEq/l, a stężenie kreatyniny w surowicy pacjenta wynosi ≤ 2,5 mg/dl. U pacjentów, którzy tolerują 25 mg raz na dobę, dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. U pacjentów, którzy nie tolerują 25 mg raz na dobę, dawkę można zmniejszyć do 25 mg co drugi dzień. Widzieć OSTRZEŻENIA : Hiperkaliemia u pacjentów z ciężką niewydolnością serca w celu uzyskania porady dotyczącej monitorowania stężenia potasu w surowicy i kreatyniny w surowicy .

JAK DOSTARCZONE

Tabletki ALDACTONE 25 mg są okrągłe, jasnożółte, powlekane, z wytłoczonymi napisami SEARLE i 1001 po jednej stronie oraz ALDACTONE i 25 po drugiej stronie, dostarczane jako:

Tabletki ALDACTONE 50 mg są owalne, jasnopomarańczowe, powlekane, z linią podziału, z wytłoczonym napisem SEARLE i 1041 na stronie z linią podziału oraz ALDACTONE i 50 na drugiej stronie, dostarczane jako:

Tabletki ALDACTONE 100 mg są okrągłe, koloru brzoskwiniowego, powlekane, z linią podziału, z wytłoczonym napisem SEARLE i 1031 na stronie z linią podziału oraz ALDACTONE i 100 na drugiej stronie, dostarczane jako:

Przechowywać w temperaturze poniżej 77 ° F (25 ° C).

Dystrybutor: GD Searle LLC, Oddział Pfizer Inc, NY, NY 10017. Aktualizacja: październik 2016

SKUTKI UBOCZNE

Zgłoszono następujące działania niepożądane, które dla każdej kategorii (układu organizmu) wymieniono według zmniejszającego się nasilenia.

Trawienny: Krwawienie z żołądka, owrzodzenie, zapalenie żołądka, biegunka i skurcze, nudności, wymioty.

Rozrodczy: Ginekomastia (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ), niezdolność do osiągnięcia lub utrzymania erekcji, nieregularne miesiączki lub brak miesiączki, krwawienie pomenopauzalne, ból piersi. U pacjentek przyjmujących ALDACTONE 25 mg zgłaszano raka piersi, ale nie ustalono związku przyczynowo-skutkowego.

Hematologiczny: Leukopenia (w tym agranulocytoza), małopłytkowość.

Nadwrażliwość: Gorączka, pokrzywka, plamkowo-grudkowe lub rumieniowe wykwity skórne, reakcje anafilaktyczne, zapalenie naczyń.

Metabolizm: Hiperkaliemia, zaburzenia elektrolitowe (patrz OSTRZEŻENIA oraz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Układ mięśniowo-szkieletowy: Kurcze nóg.

Układ nerwowy/psychiatryczny: Letarg, splątanie, ataksja, zawroty głowy, ból głowy, senność.

Wątroba / drogi żółciowe: Po podaniu ALDACTONE zgłoszono bardzo niewiele przypadków mieszanej toksyczności cholestatycznej/wątrobowokomórkowej, z jednym zgłoszonym zgonem.

Nerkowy: Zaburzenia czynności nerek (w tym niewydolność nerek).

Skóra: Zespół Stevensa-Johnsona (SJS), martwica toksyczno-rozpływna naskórka (TEN), wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), łysienie, świąd.

INTERAKCJE Z LEKAMI

Inhibitory ACE

Jednoczesne podawanie inhibitorów ACE z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas wiązało się z ciężką hiperkaliemią.

Antagoniści angiotensyny II, blokery aldosteronu, heparyna, heparyna niskocząsteczkowa i inne leki, o których wiadomo, że powodują hiperkaliemię

Jednoczesne podawanie może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii.

Alkohol, barbiturany lub narkotyki

Może wystąpić nasilenie niedociśnienia ortostatycznego.

Kortykosteroidy, ACTH

Może wystąpić wzmożony ubytek elektrolitów, zwłaszcza hipokaliemia.

Aminy presyjne (np. noradrenalina)

ALDACTONE zmniejsza reaktywność naczyń na noradrenalinę. Dlatego należy zachować ostrożność w postępowaniu z pacjentami poddanymi znieczuleniu miejscowemu lub ogólnemu podczas leczenia preparatem ALDACTONE.

Środki zwiotczające mięśnie szkieletowe, niedepolaryzujące (np. tubokuraryna)

Może to spowodować zwiększoną reakcję na środek zwiotczający mięśnie.

Lit

Litu na ogół nie należy podawać z lekami moczopędnymi. Środki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu i zwiększają ryzyko toksyczności litu.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)

niektórych pacjentów podawanie NLPZ może zmniejszyć działanie moczopędne, natriuretyczne i przeciwnadciśnieniowe diuretyków pętlowych, oszczędzających potas i tiazydowych. Połączenie NLPZ, np. indometacyny, z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas wiąże się z ciężką hiperkaliemią. Dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania leku ALDACTONE 100 mg i NLPZ pacjent powinien być uważnie obserwowany w celu ustalenia, czy osiągnięto pożądane działanie leku moczopędnego.

Digoksyna

Wykazano, że ALDACTONE wydłuża okres półtrwania digoksyny. Może to spowodować zwiększenie stężenia digoksyny w surowicy, a następnie toksyczność naparstnicy. Może być konieczne zmniejszenie dawek podtrzymujących i dawek digitalizacyjnych podczas podawania produktu ALDACTONE 100 mg, a pacjenta należy uważnie monitorować, aby uniknąć nadmiernej lub niedostatecznej digitalizacji.

Cholestyramina

Hiperkaliemiczną kwasicę metaboliczną zgłaszano u pacjentów otrzymujących ALDACTONE jednocześnie z cholestyraminą.

Interakcje leków/testów laboratoryjnych

literaturze pojawiło się kilka doniesień o możliwej interferencji z testem radioimmunologicznym digoksyny przez ALDACTONE lub jego metabolity. Ani zakres ani potencjalne znaczenie kliniczne jego interferencji (które może być specyficzne dla testu) nie zostało w pełni ustalone.

OSTRZEŻENIA

Suplementacja potasem

Suplementacja potasem, czy to w postaci leków, czy jako dieta bogata w potas, nie powinna być zwykle stosowana w połączeniu z terapią ALDACTONEM. Nadmierne spożycie potasu może powodować hiperkaliemię u pacjentów otrzymujących ALDAKTON (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI : Ogólny ).

Jednoczesne podawanie ALDACTONE 25mg z następującymi lekami lub źródłami potasu może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii:

• inne leki moczopędne oszczędzające potas
• Inhibitory ACE
• antagoniści angiotensyny II
• blokery aldosteronu
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), np. indometacyna
• heparyna i heparyna drobnocząsteczkowa
• inne leki lub stany, o których wiadomo, że powodują hiperkaliemię
• suplementy potasu
• dieta bogata w potas
• substytuty soli zawierające potas

ALDACTONE 25 mg nie należy podawać jednocześnie z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas. ALDACTONE 25 mg, stosowany z inhibitorami ACE lub indometacyną, nawet w obecności diuretyku, wiązał się z ciężką hiperkaliemią. Należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego podawania ALDACTONE z tymi lekami.

Hiperkaliemia u pacjentów z ciężką niewydolnością serca

Hiperkaliemia może być śmiertelna. Niezwykle istotne jest monitorowanie i kontrolowanie stężenia potasu w surowicy u pacjentów z ciężką niewydolnością serca otrzymujących ALDACTONE. Unikaj stosowania innych leków moczopędnych oszczędzających potas. Unikaj stosowania doustnych suplementów potasu u pacjentów ze stężeniem potasu w surowicy > 3,5 mEq/l. Z RALES wykluczono pacjentów ze stężeniem kreatyniny w surowicy > 2,5 mg/dl lub niedawnym wzrostem stężenia kreatyniny w surowicy > 25%. Zalecane monitorowanie stężenia potasu i kreatyniny to tydzień po rozpoczęciu lub zwiększeniu dawki ALDACTONE, co miesiąc przez pierwsze 3 miesiące, następnie co kwartał przez rok, a następnie co 6 miesięcy.

Przerwać lub przerwać leczenie w przypadku stężenia potasu w surowicy > 5 mEq/l lub stężenia kreatyniny w surowicy > 4 mg/dl. (Widzieć Studia kliniczne : Ciężka niewydolność serca , oraz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA : Ciężka niewydolność serca .) ALDACTONE należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ niewielkie zmiany równowagi wodno-elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową.

Litu na ogół nie należy podawać z lekami moczopędnymi (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ).

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Ogólny

Wszystkich pacjentów otrzymujących leki moczopędne należy obserwować pod kątem zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej, np. hipomagnezemii, hiponatremii, zasadowicy hipochloremicznej i hiperkaliemii.

Oznaczenia elektrolitów w surowicy i moczu są szczególnie ważne, gdy pacjent nadmiernie wymiotuje lub otrzymuje płyny pozajelitowe. Ostrzegawcze oznaki lub objawy braku równowagi wodno-elektrolitowej, niezależnie od przyczyny, obejmują suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój, bóle lub skurcze mięśni, zmęczenie mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, tachykardię i zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności i wymioty. Hiperkaliemia może wystąpić u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub nadmiernym spożyciem potasu i może powodować zaburzenia rytmu serca, które mogą być śmiertelne. W związku z tym z ALDACTONE zwykle nie należy podawać suplementu potasu.

przypadku podejrzenia hiperkaliemii (objawy ostrzegawcze obejmują parestezje, osłabienie mięśni, zmęczenie, porażenie wiotkie kończyn, bradykardię i wstrząs), należy wykonać elektrokardiogram (EKG). Jednak ważne jest monitorowanie poziomu potasu w surowicy, ponieważ łagodna hiperkaliemia może nie być związana ze zmianami EKG.

W przypadku hiperkaliemii należy natychmiast odstawić ALDACTONE. W przypadku ciężkiej hiperkaliemii sytuacja kliniczna dyktuje zastosowane procedury. Mogą one obejmować dożylne podawanie roztworu chlorku wapnia, roztworu wodorowęglanu sodu i/lub doustne lub pozajelitowe podawanie glukozy z szybko działającym preparatem insuliny. Są to środki tymczasowe, które należy w razie potrzeby powtórzyć. Żywice kationowymienne, takie jak polistyrenosulfonian sodu, można podawać doustnie lub doodbytniczo. Uporczywa hiperkaliemia może wymagać dializy.

niektórych pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby zgłaszano występowanie odwracalnej hiperchloremicznej kwasicy metabolicznej, zwykle w połączeniu z hiperkaliemią, nawet przy prawidłowej czynności nerek.

Hiponatremia z rozcieńczenia, objawiająca się suchością w ustach, pragnieniem, letargiem i sennością, potwierdzona niskim stężeniem sodu w surowicy, może być spowodowana lub nasilona, zwłaszcza gdy ALDACTONE jest podawany w skojarzeniu z innymi lekami moczopędnymi, a hiponatremia z rozcieńczenia może wystąpić w obrzękach pacjenci w czasie upałów; właściwą terapią jest ograniczenie wody, a nie podawanie sodu, z wyjątkiem rzadkich przypadków, gdy hiponatremia zagraża życiu.

Terapia ALDACTONE może powodować przemijające podwyższenie BUN, szczególnie u pacjentów z istniejącą wcześniej niewydolnością nerek. ALDACTONE może powodować łagodną kwasicę.

Ginekomastia może rozwinąć się w związku ze stosowaniem ALDACTONE; lekarze powinni być wyczuleni na jego możliwy początek. Wydaje się, że rozwój ginekomastii jest związany zarówno z poziomem dawki, jak i czasem trwania leczenia i zwykle ustępuje po odstawieniu leku ALDACTONE 100 mg. W rzadkich przypadkach pewne powiększenie piersi może utrzymywać się po odstawieniu leku ALDACTONE.

U niektórych pacjentów zgłaszano występowanie senności i zawrotów głowy. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn do czasu ustalenia odpowiedzi na początkowe leczenie.

Testy laboratoryjne

Okresowe oznaczanie elektrolitów w surowicy w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń równowagi elektrolitowej należy przeprowadzać w odpowiednich odstępach czasu, szczególnie u osób w podeszłym wieku oraz osób ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

badaniach przeprowadzonych na szczurach dotyczących podawania doustnego ALDACTONE wykazano, że działa onkogennie, a jego działanie proliferacyjne objawia się na narządach dokrewnych i wątrobie. W 18-miesięcznym badaniu z zastosowaniem dawek około 50, 150 i 500 mg/kg/dobę stwierdzono statystycznie istotny wzrost łagodnych gruczolaków tarczycy i jąder oraz, u samców szczurów, zależny od dawki wzrost zmian proliferacyjnych w wątroby (w tym hepatocytomegalia i guzki przerostowe). W 24-miesięcznym badaniu, w którym temu samemu szczepowi szczura podawano dawki około 10, 30, 100 i 150 mg ALDAKTONU/kg/dobę, zakres działania proliferacyjnego obejmował znaczny wzrost liczby gruczolaków wątrobowokomórkowych i guzów z komórek śródmiąższowych jąder u mężczyzn oraz znaczny wzrost gruczolaków i nowotworów z komórek pęcherzykowych tarczycy u obu płci. Zaobserwowano również statystycznie istotny, ale nie zależny od dawki, wzrost łagodnych polipów podścieliska endometrium macicy u kobiet.

Zależną od dawki (powyżej 20 mg/kg/dobę) częstość występowania białaczki mielocytowej zaobserwowano u szczurów karmionych dziennymi dawkami kanrenianu potasu (związek chemicznie podobny do ALDACTONE 25 mg i którego główny metabolit, kanrenon, jest również głównym produktem ALDACTONE 25 mg). w człowieku) przez okres jednego roku. W dwuletnich badaniach na szczurach doustne podawanie kanrenianu potasu wiązało się z białaczką mielocytową oraz nowotworami wątroby, tarczycy, jąder i sutka.

Ani ALDACTONE 25mg, ani kanrenoian potasu nie wywoływały efektów mutagennych w testach z użyciem bakterii lub drożdży. Przy braku aktywacji metabolicznej, ani ALDACTONE 25 mg, ani kanrenonian potasu nie wykazywały działania mutagennego w badaniach in vitro na ssakach. W przypadku aktywacji metabolicznej stwierdzono, że ALDACTONE jest negatywny w niektórych testach mutagenności u ssaków in vitro i niejednoznaczny (ale nieznacznie pozytywny) pod względem mutagenności w innych testach in vitro u ssaków. Istnieją doniesienia, że w obecności aktywacji metabolicznej kanrenonian potasu daje dodatni wynik na mutagenność w niektórych testach in vitro na ssakach, niejednoznaczny w innych, a ujemny w jeszcze innych.

badaniu dotyczącym reprodukcji trzech miotów, w którym samice szczurów otrzymywały w diecie dawki 15 i 50 mg ALDAKTONU/kg/dobę, nie stwierdzono wpływu na krycie i płodność, ale zaobserwowano niewielki wzrost częstości występowania martwo urodzonych szczeniąt przy dawce 50 mg/kg. /dzień. Stwierdzono, że po wstrzyknięciu samicom szczurów (100 mg/kg/dzień przez 7 dni, ip) ALDACTONE wydłuża cykl rujowy poprzez wydłużenie czasu trwania choroby w trakcie leczenia i wywoływanie stałej choroby podczas dwutygodniowego okresu obserwacji po leczeniu. Efekty te były związane z opóźnionym rozwojem pęcherzyków jajnikowych i obniżeniem poziomu krążących estrogenów, co powinno zaburzać kojarzenie się, płodność i płodność. ALDACTONE (100 mg/kg/dzień), podawany dootrzewnowo samicom myszy podczas dwutygodniowego okresu kohabitacji z nieleczonymi samcami, zmniejszył liczbę pokrytych myszy, które zaszły w ciążę (efekt, jak wykazano, spowodowany zahamowaniem owulacji) i zmniejszył ich liczbę. wszczepionych embrionów u tych, które zaszły w ciążę (wykazano, że efekt jest spowodowany zahamowaniem implantacji), a przy 200 mg/kg, również wydłużył okres utajenia do krycia.

Ciąża

Efekty teratogenne

Badania teratologiczne z zastosowaniem ALDACTONE przeprowadzono na myszach i królikach w dawkach do 20 mg/kg/dobę. Na podstawie powierzchni ciała ta dawka u myszy jest znacznie niższa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, a u królików jest zbliżona do maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi. U myszy nie zaobserwowano działania teratogennego ani embriotoksycznego, ale dawka 20 mg/kg powodowała zwiększoną szybkość resorpcji i mniejszą liczbę żywych płodów u królików. Ze względu na swoje działanie antyandrogenne i zapotrzebowanie na testosteron dla męskiej morfogenezy, ALDACTONE może potencjalnie niekorzystnie wpływać na różnicowanie płci męskiej podczas embriogenezy. Po podaniu szczurom dawki 200 mg/kg/dobę między 13. a 21. dniem ciąży (późna embriogeneza i rozwój płodu) zaobserwowano feminizację płodów płci męskiej. Potomstwo narażone w późnej ciąży na dawki 50 i 100 mg/kg/dobę ALDACTONE wykazywało zmiany w układzie rozrodczym, w tym zależne od dawki zmniejszenie masy brzusznej prostaty i pęcherzyków nasiennych u samców, powiększonych jajników i macicy u samic oraz inne oznaki dysfunkcji endokrynologicznej, które utrzymywały się w wieku dorosłym. Nie ma odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań z ALDACTONE u kobiet w ciąży. ALDACTONE ma znane działanie endokrynologiczne u zwierząt, w tym działanie progestagenne i antyandrogenne. Efekty antyandrogenne mogą skutkować widocznymi estrogennymi efektami ubocznymi u ludzi, takimi jak ginekomastia. Dlatego stosowanie ALDACTONE 25 mg u kobiet w ciąży wymaga rozważenia przewidywanych korzyści z możliwymi zagrożeniami dla płodu.

Matki karmiące

Kanrenon, główny (i aktywny) metabolit 25 mg ALDACTONE, pojawia się w mleku kobiecym. Ponieważ stwierdzono, że ALDACTONE 100mg ma działanie rakotwórcze u szczurów, należy podjąć decyzję o odstawieniu leku, biorąc pod uwagę znaczenie leku dla matki. Jeżeli stosowanie leku zostanie uznane za konieczne, należy wprowadzić alternatywną metodę karmienia niemowląt.

Zastosowanie pediatryczne

Bezpieczeństwo i skuteczność u pacjentów pediatrycznych nie zostały ustalone.

PRZEDAWKOWAĆ

Doustna dawka LD50 ALDACTONE jest większa niż 1000 mg/kg u myszy, szczurów i królików.

Ostre przedawkowanie ALDACTONE może objawiać się sennością, splątaniem, wysypką plamisto-grudkową lub rumieniową, nudnościami, wymiotami, zawrotami głowy lub biegunką. Rzadko u pacjentów z ciężką chorobą wątroby mogą wystąpić przypadki hiponatremii, hiperkaliemii lub śpiączki wątrobowej, ale jest to mało prawdopodobne z powodu ostrego przedawkowania. Może wystąpić hiperkaliemia, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Leczenie

Wywołaj wymioty lub opróżnij żołądek przez płukanie. Nie ma swoistego antidotum. Leczenie wspomaga utrzymanie nawodnienia, równowagi elektrolitowej i funkcji życiowych.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może rozwinąć się hiperkaliemia wywołana spironolaktonem. W takich przypadkach ALDACTONE należy natychmiast odstawić. W przypadku ciężkiej hiperkaliemii sytuacja kliniczna dyktuje zastosowane procedury. Mogą one obejmować dożylne podawanie roztworu chlorku wapnia, roztworu wodorowęglanu sodu i/lub doustne lub pozajelitowe podawanie glukozy z szybko działającym preparatem insuliny. Są to środki tymczasowe, które należy w razie potrzeby powtórzyć. Żywice kationowymienne, takie jak polistyrenosulfonian sodu, można podawać doustnie lub doodbytniczo. Uporczywa hiperkaliemia może wymagać dializy.

PRZECIWWSKAZANIA

ALDACTONE 100 mg jest przeciwwskazany u pacjentów z bezmoczem, ostrą niewydolnością nerek, znacznym upośledzeniem czynności wydalniczych nerek, hiperkaliemią, chorobą Addisona oraz przy jednoczesnym stosowaniu eplerenonu.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Mechanizm akcji

ALDAKTON (spironolakton) jest specyficznym farmakologicznym antagonistą aldosteronu, działającym głównie poprzez kompetycyjne wiązanie receptorów w miejscu wymiany sodowo-potasowej zależnej od aldosteronu w dystalnych krętych kanalikach nerkowych. ALDACTONE powoduje wydalanie zwiększonej ilości sodu i wody, podczas gdy potas jest zatrzymywany. Dzięki temu mechanizmowi ALDACTONE działa zarówno jako lek moczopędny, jak i przeciwnadciśnieniowy. Może być podawany sam lub z innymi środkami moczopędnymi, które działają bardziej proksymalnie w kanalikach nerkowych.

Aktywność antagonisty aldosteronu

Podwyższone poziomy mineralokortykoidu, aldosteronu, występują w hiperaldosteronizmie pierwotnym i wtórnym. Stany obrzękowe, w których zwykle występuje wtórny hiperaldosteronizm, obejmują zastoinową niewydolność serca, marskość wątroby i zespół nerczycowy. Konkurując z aldosteronem o miejsca receptorowe, ALDACTONE 25mg zapewnia skuteczną terapię obrzęków i wodobrzusza w tych stanach. ALDACTONE przeciwdziała wtórnemu hiperaldosteronizmowi indukowanemu przez ubytek objętości i związaną z tym utratę sodu spowodowaną aktywnym leczeniem diuretykami.

ALDACTONE 25mg jest skuteczny w obniżaniu skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem. Jest również skuteczny w większości przypadków nadciśnienia pierwotnego, mimo że w łagodnym nadciśnieniu pierwotnym wydzielanie aldosteronu może mieścić się w granicach normy.

Poprzez antagonizowanie działania aldosteronu, ALDACTONE hamuje wymianę sodu na potas w dystalnych kanalikach nerkowych i pomaga zapobiegać utracie potasu.

Nie wykazano, aby ALDACTONE 25 mg podwyższał poziom kwasu moczowego w surowicy, powodował dnę moczanową ani nie zmieniał metabolizmu węglowodanów.

Farmakokinetyka

ALDACTONE jest szybko i intensywnie metabolizowany. Produkty zawierające siarkę są głównymi metabolitami i uważa się, że są one przede wszystkim odpowiedzialne, wraz z ALDACTONE, za terapeutyczne działanie leku. Poniższe dane farmakokinetyczne uzyskano od 12 zdrowych ochotników po podaniu 100 mg spironolaktonu (tabletki powlekane ALDACTONE) dziennie przez 15 dni. W 15 dniu spironolakton podano natychmiast po niskotłuszczowym śniadaniu, a następnie pobrano krew.

Aktywność farmakologiczna metabolitów spironolaktonu u ludzi nie jest znana. Jednak u szczura z adrenalektomią aktywność przeciwmineralokortykoidowa metabolitów C, TMS i HTMS w stosunku do spironolaktonu wynosiła odpowiednio 1,10, 1,28 i 0,32. W stosunku do spironolaktonu ich powinowactwo wiązania z receptorami aldosteronu w skrawkach nerki szczura wynosiło odpowiednio 0,19, 0,86 i 0,06.

U ludzi siła działania TMS i 7-α-tiospirolaktonu w odwracaniu wpływu syntetycznego mineralokortykoidu, fludrokortyzonu, na skład elektrolitów w moczu wynosiła odpowiednio 0,33 i 0,26 w stosunku do spironolaktonu. Jednakże, ponieważ stężenia tych steroidów w surowicy nie zostały określone, nie można wykluczyć ich niepełnego wchłaniania i/lub metabolizmu pierwszego przejścia jako przyczyny ich zmniejszonej aktywności in vivo.

Spironolakton i jego metabolity w ponad 90% wiążą się z białkami osocza. Metabolity są wydalane głównie z moczem i wtórnie z żółcią.

Wpływ pokarmu na wchłanianie spironolaktonu (dwie tabletki 100 mg ALDACTONE) oceniano w badaniu pojedynczej dawki z udziałem 9 zdrowych ochotników, którzy nie stosowali leków. Pokarm zwiększył biodostępność niezmetabolizowanego spironolaktonu o prawie 100%. Kliniczne znaczenie tego odkrycia nie jest znane.

Studia kliniczne

Ciężka niewydolność serca

Randomized Aldactone 100mg Evaluation Study (RALES) było międzynarodowym, podwójnie zaślepionym badaniem z udziałem pacjentów z frakcją wyrzutową ≤ 35%, z niewydolnością serca klasy IV New York Heart Association (NYHA) w wywiadzie w ciągu 6 miesięcy i klasy III - Niewydolność serca IV w momencie randomizacji. Wszyscy pacjenci musieli przyjmować diuretyk pętlowy i, jeśli tolerowany, inhibitor ACE. Wykluczono pacjentów z wyjściowym stężeniem kreatyniny w surowicy > 2,5 mg/dl lub niedawnym wzrostem o 25% lub z wyjściowym stężeniem potasu w surowicy > 5,0 mEq/l.

Pacjenci zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej spironolakton w dawce 25 mg doustnie raz na dobę lub odpowiadające placebo. Wizyty kontrolne i pomiary laboratoryjne (w tym stężenie potasu i kreatyniny w surowicy) przeprowadzano co cztery tygodnie przez pierwsze 12 tygodni, następnie co 3 miesiące przez pierwszy rok, a następnie co 6 miesięcy. Dawkowanie można wstrzymać w przypadku poważnej hiperkaliemii lub gdy stężenie kreatyniny w surowicy wzrośnie do >4,0 mg/dl. U pacjentów, którzy nie tolerowali początkowego schematu dawkowania, dawkę zmniejszono do jednej tabletki co drugi dzień po upływie jednego do czterech tygodni. U pacjentów, którzy tolerowali jedną tabletkę na dobę w 8 tygodniu, dawkę można było zwiększyć do dwóch tabletek na dobę według uznania badacza.

Do badania RALES włączono 1663 pacjentów (3% w USA) w 195 ośrodkach w 15 krajach od 24 marca 1995 do 31 grudnia 1996 roku. , mężczyźni (73%) i osoby starsze (mediana wieku 67 lat). Mediana frakcji wyrzutowej wynosiła 0,26. Siedemdziesiąt procent to klasa III wg NYHA, a 29% klasa IV. Przypuszczalna etiologia niewydolności serca była niedokrwienna w 55%, a nieniedokrwienna w 45%. W wywiadzie stwierdzono zawał mięśnia sercowego u 28%, nadciśnienie tętnicze u 24%, a cukrzycę u 22%. Mediana wyjściowego klirensu kreatyniny w surowicy wynosiła 1,2 mg/dl, a mediana wyjściowego klirensu kreatyniny wynosiła 57 ml/min. Średnia dzienna dawka na koniec badania dla pacjentów przydzielonych losowo do spironolaktonu wynosiła 26 mg.

Jednoczesne leczenie obejmowało diuretyk pętlowy u 100% pacjentów i inhibitor ACE u 97%. Inne leki stosowane w dowolnym momencie badania obejmowały digoksynę (78%), antykoagulanty (58%), aspirynę (43%) i beta-blokery (15%).

Pierwszorzędowym punktem końcowym dla RALES był czas do śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny. RALES został zakończony wcześnie, po średnim okresie obserwacji wynoszącym 24 miesiące, z powodu znaczącej korzyści w zakresie śmiertelności wykrytej w zaplanowanej analizie pośredniej. Krzywe przeżycia według grup leczenia przedstawiono na rycinie 1.

Rysunek 1: Przeżycie według grup terapeutycznych w RALES

Spironolakton zmniejszał ryzyko zgonu o 30% w porównaniu z placebo (p

Spironolakton zmniejszał również ryzyko hospitalizacji z przyczyn sercowych (definiowanych jako nasilenie niewydolności serca, dusznicy bolesnej, komorowych zaburzeń rytmu serca lub zawału mięśnia sercowego) o 30% (p

Współczynniki ryzyka śmiertelności dla niektórych podgrup przedstawiono na rycinie 2. Korzystny wpływ spironolaktonu na śmiertelność okazał się podobny dla obu płci i wszystkich grup wiekowych, z wyjątkiem pacjentów w wieku poniżej 55 lat; w RALES było zbyt mało osób nie-białych, aby wyciągnąć jakiekolwiek wnioski na temat różnic w zależności od rasy. Korzyść ze spironolaktonu okazała się większa u pacjentów z niskim wyjściowym stężeniem potasu w surowicy i mniejsza u pacjentów z frakcją wyrzutową

Rysunek 2: Współczynniki ryzyka śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny według podgrup w RALES

Rysunek 2: Rozmiar każdego pudełka jest proporcjonalny do wielkości próbki oraz częstości zdarzeń. LVEF oznacza frakcję wyrzutową lewej komory, Ser Creatinine oznacza kreatyninę w surowicy, Cr Clearance oznacza klirens kreatyniny, a ACEI oznacza inhibitor konwertazy angiotensyny.

INFORMACJA O PACJENCIE

Pacjentom otrzymującym ALDACTONE należy doradzić, aby unikali suplementów potasu i żywności zawierającej duże ilości potasu, w tym substytutów soli.