Proscar 5mg Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Proscar 5mg i jak się go stosuje?

Proscar to lek na receptę stosowany w leczeniu objawów łagodnego przerostu gruczołu krokowego i łysienia androgenowego. Ten lek jest przeznaczony wyłącznie do stosowania u mężczyzn. Proscar 5mg może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami.

Proscar należy do klasy leków zwanych inhibitorami 5-alfa-reduktazy.

Nie wiadomo, czy Proscar 5mg jest bezpieczny i skuteczny u dzieci.

Jakie są możliwe skutki uboczne Proscaru 5mg?

Proscar może powodować poważne skutki uboczne, w tym:

• silne lub utrzymujące się nudności,
• trudności w oddychaniu,
• obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła,
• guzki piersi,
• ból lub tkliwość piersi,
• wydzielina z brodawki i
• inne zmiany piersi

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze skutki uboczne Proscaru to:

• utrata zainteresowania seksem,
• impotencja,
• kłopoty z orgazmem i
• nieprawidłowy wytrysk

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe skutki uboczne Proscaru. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

PROSCAR (finasteryd), syntetyczny związek 4-azasteroidowy, jest specyficznym inhibitorem 5α-reduktazy steroidowej typu II, wewnątrzkomórkowego enzymu, który przekształca androgen testosteron w 5α-dihydrotestosteron (DHT).

Finasteryd to 4-azaandrost-1-eno-17-karboksyamid, N-(1,1-dimetyloetylo)-3-okso-,(5α,17ß)-. Empiryczny wzór finasterydu to C23H36N2O2, a jego masa cząsteczkowa wynosi 372,55. Jego wzór strukturalny to:

Finasteryd to biały krystaliczny proszek o temperaturze topnienia bliskiej 250 °C. Jest swobodnie rozpuszczalny w chloroformie i rozpuszczalnikach z niższymi alkoholami, ale jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie.

Tabletki PROSCAR (finasteryd) do podawania doustnego to tabletki powlekane, które zawierają 5 mg finasterydu i następujące składniki nieaktywne: uwodniona laktoza, celuloza mikrokrystaliczna, wstępnie żelatynizowana skrobia, sól sodowa glikolanu skrobi, hydroksypropyloceluloza LF, hydroksypropylometyloceluloza, dwutlenek tytanu, stearynian magnezu , talk, dokuzan sodu, lak glinowy FD&C Blue 2 i żółty tlenek żelaza.

WSKAZANIA

Monoterapia

PROSCAR® jest wskazany w leczeniu objawowego łagodnego przerostu gruczołu krokowego (BPH) u mężczyzn z przerostem prostaty w celu:

• Popraw objawy
• Zmniejsz ryzyko ostrego zatrzymania moczu
• Zmniejsz ryzyko konieczności operacji, w tym przezcewkowej resekcji prostaty (TURP) i prostatektomii.

Połączenie z Alpha-Blockerem

PROSCAR 5 mg podawany w skojarzeniu z alfa-blokerem doksazosyną jest wskazany w celu zmniejszenia ryzyka objawowej progresji BPH (potwierdzony ≥4 punktowy wzrost w skali objawów Amerykańskiego Towarzystwa Urologicznego (AUA)).

Ograniczenia użytkowania

PROSCAR nie jest zatwierdzony do zapobiegania rakowi prostaty.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

PROSCAR można podawać z posiłkami lub bez posiłków.

Monoterapia

Zalecana dawka leku PROSCAR to jedna tabletka (5 mg) przyjmowana raz na dobę [patrz Studia kliniczne ].

Połączenie z Alpha-Blockerem

Zalecana dawka preparatu PROSCAR to jedna tabletka (5 mg) przyjmowana raz dziennie w skojarzeniu z alfa-blokerem doksazosyną [patrz Studia kliniczne ].

JAK DOSTARCZONE

Formy dawkowania i mocne strony

5 mg niebieskie tabletki powlekane w kształcie zmodyfikowanego jabłka, z kodem MSD 72 po jednej stronie i PROSCAR 5 mg po drugiej.

Składowania i stosowania

Nr 3094 - PROSCAR tabletki 5 mg to niebieskie tabletki powlekane w kształcie zmodyfikowanego jabłka, z kodem MSD 72 po jednej stronie i PROSCAR po drugiej. Dostarczane są w następujący sposób:

NDC 0006-0072-31 szt. butelek 30 NDC 0006-0072-58 szt. butelek po 100 szt.

Składowania i stosowania

Przechowywać w temperaturze pokojowej poniżej 30°C (86°F). Chronić przed światłem i przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty.

Kobiety w ciąży lub mogące zajść w ciążę nie powinny dotykać pokruszonych lub przełamanych tabletek PROSCAR 5 mg ze względu na możliwość wchłonięcia finasterydu i wynikające z tego potencjalne ryzyko dla płodu płci męskiej. OSTRZEŻENIA I ŚRODKI  i Używaj w określonych populacjach ].

Dystrybutor: Merck Sharp & Dohme Corp., spółka zależna MERCK & CO.,INC., Whitehouse Station, NJ 08889, USA. Aktualizacja: czerwiec 2021

SKUTKI UBOCZNE

Doświadczenie w badaniach klinicznych

Ponieważ badania kliniczne prowadzone są w bardzo zróżnicowanych warunkach, częstość występowania działań niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych leku nie może być bezpośrednio porównywana z częstością w badaniach klinicznych innego leku i może nie odzwierciedlać częstości obserwowanych w praktyce klinicznej.

4-letnie badanie kontrolowane placebo (PLESS)

W badaniu PLESS 1524 pacjentów leczonych PROSCAR i 1516 pacjentów otrzymujących placebo oceniano pod kątem bezpieczeństwa przez okres 4 lat. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane dotyczyły funkcji seksualnych. 3,7% (57 pacjentów) leczonych preparatem PROSCAR 5 mg i 2,1% (32 pacjentów) leczonych placebo przerwało terapię z powodu działań niepożądanych związanych z funkcjami seksualnymi, które są najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi.

Tabeli 1 przedstawiono jedyne kliniczne działania niepożądane, które badacz uznał za prawdopodobnie, prawdopodobnie lub zdecydowanie związane z lekiem, których częstość występowania podczas stosowania produktu PROSCAR 5 mg wynosiła ≥1% i była większa niż w przypadku placebo w ciągu 4 lat badania. W latach 2-4 badania nie było istotnej różnicy między grupami terapeutycznymi w częstości występowania impotencji, spadku libido i zaburzeń wytrysku.

Badania fazy III i 5-letnie otwarte przedłużenia

Profil działań niepożądanych w rocznych, kontrolowanych placebo badaniach III fazy, 5-letnich otwartych przedłużeniach badania i PLESS był podobny.

Badanie medycznego leczenia objawów prostaty (MTOPS)

W badaniu MTOPS 3047 mężczyzn z objawowym BPH zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej PROSCAR 5 mg/dobę (n=768), doksazosynę 4 lub 8 mg/dobę (n=756), połączenie PROSCAR 5 mg/dobę i doksazosynę 4 lub 8 mg/dobę (n=786) lub placebo (n=737) przez 4 do 6 lat. [Zobacz Studia kliniczne .]

Częstość występowania działań niepożądanych związanych z lekiem zgłaszanych przez ≥2% pacjentów w dowolnej grupie leczenia w badaniu MTOPS przedstawiono w Tabeli 2.

Poszczególnymi działaniami niepożądanymi, które występowały częściej w grupie skojarzonej w porównaniu z jednym lekiem oddzielnie, były: osłabienie, niedociśnienie ortostatyczne, obrzęki obwodowe, zawroty głowy, zmniejszenie libido, nieżyt nosa, nieprawidłowy wytrysk, impotencja i zaburzenia funkcji seksualnych (patrz Tabela 2). Spośród nich częstość występowania nieprawidłowego wytrysku u pacjentów otrzymujących terapię skojarzoną była porównywalna z sumą częstości występowania tego niepożądanego doświadczenia zgłoszonego dla dwóch monoterapii.

Terapia skojarzona z finasterydem i doksazosyną nie była związana z brakiem nowych klinicznych doświadczeń niepożądanych.

Czterech pacjentów w MTOPS zgłosiło niepożądane doświadczenia z rakiem piersi. Trzech z tych pacjentów otrzymywało tylko finasteryd, a jeden stosował terapię skojarzoną. [Zobacz Dane długoterminowe .]

Badanie MTOPS nie zostało specjalnie zaprojektowane do przeprowadzania statystycznych porównań między grupami pod kątem zgłaszanych działań niepożądanych. Ponadto bezpośrednie porównania danych dotyczących bezpieczeństwa między badaniem MTOPS a wcześniejszymi badaniami pojedynczych leków mogą nie być właściwe ze względu na różnice w populacji pacjentów, dawkowanie lub schemat dawkowania oraz inne elementy procedury i projektu badania.

Dane długoterminowe

Rak prostaty wysokiego stopnia

Badanie PCPT było 7-letnim, randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniem, w którym wzięło udział 18 882 mężczyzn w wieku ≥55 lat z prawidłowym badaniem palcowym odbytnicy i PSA ≤3,0 ng/ml. Mężczyźni otrzymywali codziennie PROSCAR (finasteryd 5 mg) lub placebo. Pacjenci byli oceniani corocznie za pomocą badania PSA i palcowego odbytnicy. Wykonywano biopsje pod kątem podwyższonego PSA, nieprawidłowego badania palcowego przez odbyt lub zakończenia badania. Częstość występowania raka prostaty w skali 8-10 w skali Gleasona była wyższa u mężczyzn leczonych finasterydem (1,8%) niż u otrzymujących placebo (1,1%) [patrz WSKAZANIA  i OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]. W 4-letnim kontrolowanym placebo badaniu klinicznym z innym inhibitorem 5α-reduktazy (dutasterydem, AVODART) zaobserwowano podobne wyniki dla raka gruczołu krokowego w skali 8-10 w skali Gleasona (1% dutasteryd vs 0,5% placebo).

Nie wykazano korzyści klinicznych u pacjentów z rakiem prostaty leczonych preparatem PROSCAR.

Rak piersi

trwającym od 4 do 6 lat badaniu MTOPS kontrolowanym placebo i lekiem porównawczym, w którym wzięło udział 3047 mężczyzn, wystąpiły 4 przypadki raka piersi u mężczyzn leczonych finasterydem, ale żadnych przypadków u mężczyzn nieleczonych finasterydem. Podczas 4-letniego, kontrolowanego placebo badania PLESS, w którym wzięło udział 3040 mężczyzn, wystąpiły 2 przypadki raka piersi u mężczyzn otrzymujących placebo, ale żadnych przypadków u mężczyzn leczonych finasterydem. Podczas 7-letniego kontrolowanego placebo badania profilaktyki raka prostaty (PCPT), w którym wzięło udział 18 882 mężczyzn, wystąpił 1 przypadek raka piersi u mężczyzn leczonych finasterydem i 1 przypadek raka piersi u mężczyzn otrzymujących placebo. Związek między długotrwałym stosowaniem finasterydu a nowotworem piersi u mężczyzn jest obecnie nieznany.

Funkcja seksualna

Nie ma dowodów na nasilenie niepożądanych doświadczeń seksualnych wraz z wydłużeniem czasu leczenia preparatem PROSCAR. Nowe doniesienia o niepożądanych doświadczeniach seksualnych związanych z lekiem zmniejszały się wraz z czasem trwania terapii.

Doświadczenie postmarketingowe

Po wprowadzeniu produktu PROSCAR do obrotu zgłoszono następujące dodatkowe zdarzenia niepożądane. Ponieważ zdarzenia te są zgłaszane dobrowolnie z populacji o niepewnej wielkości, nie zawsze jest możliwe wiarygodne oszacowanie ich częstotliwości lub ustalenie związku przyczynowego z narażeniem na lek:

• reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk warg, języka, gardła i twarzy)
• ból jąder
• hematospermia
• zaburzenia seksualne, które utrzymywały się po przerwaniu leczenia, w tym zaburzenia erekcji, zmniejszenie libido i zaburzenia wytrysku (np. zmniejszona objętość wytrysku). Zdarzenia te były rzadko zgłaszane u mężczyzn przyjmujących PROSCAR w leczeniu BPH. Większość mężczyzn była starsza i przyjmowała jednocześnie leki i/lub miała współistniejące schorzenia. Niezależna rola PROSCAR 5mg w tych zdarzeniach jest nieznana.
• mężczyzn przyjmujących PROSCAR 5 mg w leczeniu BPH rzadko zgłaszano niepłodność u mężczyzn i (lub) niską jakość nasienia. Zgłaszano normalizację lub poprawę złej jakości nasienia po odstawieniu finasterydu. Nieznana jest niezależna rola PROSCAR w tych wydarzeniach.
• depresja
• męski rak piersi.

Po wprowadzeniu do obrotu finasterydu w mniejszych dawkach stosowanych w leczeniu łysienia typu męskiego zgłoszono następujące dodatkowe zdarzenie niepożądane związane z zaburzeniami czynności seksualnych, które utrzymywały się po przerwaniu leczenia. Ponieważ zdarzenie jest zgłaszane dobrowolnie z populacji o niepewnej wielkości, nie zawsze jest możliwe wiarygodne oszacowanie jego częstotliwości lub ustalenie związku przyczynowego z narażeniem na lek:

• zaburzenia orgazmu

INTERAKCJE Z LEKAMI

System enzymatyczny metabolizujący leki sprzężony z cytochromem P450

Nie zidentyfikowano interakcji leków o znaczeniu klinicznym. Wydaje się, że finasteryd nie wpływa na układ enzymatyczny metabolizujący lek związany z cytochromem P450. Związki testowane na ludziach obejmowały antypirynę, digoksynę, propranolol, teofilinę i warfarynę i nie znaleziono klinicznie znaczących interakcji.

Inne terapie towarzyszące

Chociaż nie przeprowadzono specyficznych badań interakcji, PROSCAR 5 mg był jednocześnie stosowany w badaniach klinicznych z paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym, α-blokerami, inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), lekami przeciwbólowymi, lekami przeciwdrgawkowymi, lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne, lekami moczopędnymi, wapniem blokery kanałów, azotany sercowe, inhibitory reduktazy HMG-CoA, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), benzodiazepiny, antagoniści H2Â i chinolonowe leki przeciwinfekcyjne bez dowodów klinicznie istotnych niepożądanych interakcji.

OSTRZEŻENIA

Zawarte jako część "ŚRODKI OSTROŻNOŚCI" Sekcja

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Wpływ na antygen specyficzny dla prostaty (PSA) i zastosowanie PSA w wykrywaniu raka prostaty

badaniach klinicznych PROSCAR zmniejszał stężenie PSA w surowicy o około 50% w ciągu sześciu miesięcy leczenia. Spadek ten jest przewidywalny w całym zakresie wartości PSA u pacjentów z objawowym BPH, chociaż może się różnić u poszczególnych osób.

celu interpretacji seryjnych PSA u mężczyzn przyjmujących PROSCAR, nową wartość wyjściową PSA należy ustalić co najmniej sześć miesięcy po rozpoczęciu leczenia, a następnie okresowo monitorować PSA. Każdy potwierdzony wzrost od najniższej wartości PSA podczas stosowania PROSCAR 5 mg może sygnalizować obecność raka prostaty i powinien być oceniany, nawet jeśli poziom PSA nadal mieści się w normalnym zakresie dla mężczyzn nieprzyjmujących inhibitora 5α-reduktazy. Niezastosowanie się do terapii PROSCAR może również wpływać na wyniki testów PSA. Aby zinterpretować izolowaną wartość PSA u pacjentów leczonych PROSCAR 5 mg przez sześć miesięcy lub dłużej, wartości PSA należy podwoić w celu porównania z prawidłowymi zakresami u nieleczonych mężczyzn. Zmiany te pozwalają zachować przydatność PSA do wykrywania raka prostaty u mężczyzn leczonych preparatem PROSCAR.

PROSCAR może również powodować zmniejszenie stężenia PSA w surowicy w przypadku raka prostaty.

Stosunek wolnego do całkowitego PSA (procent wolnego PSA) pozostaje stały nawet pod wpływem PROSCAR. Jeśli klinicyści zdecydują się na użycie procentu wolnego PSA jako pomocy w wykrywaniu raka prostaty u mężczyzn poddawanych terapii finasterydem, nie wydaje się konieczne dostosowanie jego wartości.

Zwiększone ryzyko raka prostaty o wysokim stopniu złośliwości

Mężczyźni w wieku 55 lat i starsi z prawidłowym badaniem per rectum i PSA ≤3,0 ng/ml na początku leczenia, przyjmujący finasteryd w dawce 5 mg/dobę w 7-letnim badaniu profilaktyki raka prostaty (PCPT) mieli zwiększone ryzyko raka prostaty w skali 8-10 w skali Gleasona (finasteryd 1,8% vs placebo 1,1%). [Zobacz WSKAZANIA  i DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE .] Podobne wyniki zaobserwowano w 4-letnim badaniu klinicznym kontrolowanym placebo z innym inhibitorem 5α-reduktazy (dutasteryd, AVODART) (1% dutasteryd vs 0,5% placebo). Inhibitory 5α-reduktazy mogą zwiększać ryzyko rozwoju raka prostaty o wysokim stopniu złośliwości. Nie ustalono, czy wpływ inhibitorów 5α-reduktazy na zmniejszenie objętości gruczołu krokowego lub czynniki związane z badaniem miały wpływ na wyniki tych badań.

Ekspozycja kobiet

Ryzyko dla męskiego płodu

PROSCAR jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży oraz u kobiet, które mogą potencjalnie zajść w ciążę i nie jest wskazany do stosowania u kobiet. W oparciu o badania na zwierzętach i mechanizm działania, PROSCAR 5 mg może powodować nieprawidłowy rozwój zewnętrznych narządów płciowych u płodu płci męskiej w przypadku podania ciężarnej samicy. Kobiety w ciąży lub mogące zajść w ciążę nie powinny dotykać pokruszonych lub przełamanych tabletek PROSCAR 5 mg. Tabletki PROSCAR 5 mg są powlekane i zapobiegają kontaktowi ze składnikiem aktywnym podczas normalnego użytkowania, pod warunkiem, że tabletki nie zostały przełamane lub pokruszone. W przypadku kontaktu ciężarnej samicy ze zmiażdżonymi lub przełamanymi tabletkami PROSCAR 5 mg, miejsce kontaktu należy natychmiast przemyć wodą z mydłem. [Zobacz PRZECIWWSKAZANIA ,A Używaj w określonych populacjach ,A FARMAKOLOGIA KLINICZNA i JAK DOSTARCZONE .]

Pacjenci pediatryczni i kobiety

PROSCAR nie jest wskazany do stosowania u dzieci [patrz Używaj w określonych populacjach  i FARMAKOLOGIA KLINICZNA ] lub kobiety [patrz także OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ,A Używaj w określonych populacjach ,A FARMAKOLOGIA KLINICZNA i JAK DOSTARCZONE ].

Wpływ na charakterystykę nasienia

Leczenie preparatem PROSCAR przez 24 tygodnie w celu oceny parametrów nasienia u zdrowych ochotników płci męskiej nie wykazało klinicznie znaczącego wpływu na stężenie, ruchliwość, morfologię lub pH nasienia. Zaobserwowano 0,6 ml (22,1%) mediany zmniejszenia objętości ejakulatu z równoczesnym zmniejszeniem całkowitej liczby plemników na ejakulat. Parametry te pozostawały w normalnym zakresie i były odwracalne po przerwaniu terapii ze średnim czasem powrotu do wartości wyjściowych wynoszącym 84 tygodnie.

Uwzględnienie innych schorzeń urologicznych

Przed rozpoczęciem leczenia preparatem PROSCAR 5 mg należy wziąć pod uwagę inne schorzenia urologiczne, które mogą powodować podobne objawy. Ponadto może współistnieć rak prostaty i BPH.

Pacjenci z dużą zalegającą objętością moczu i (lub) znacznie zmniejszonym przepływem moczu powinni być uważnie monitorowani pod kątem uropatii zaporowej. Pacjenci ci mogą nie być kandydatami do terapii finasterydem.

Informacje dotyczące poradnictwa dla pacjentów

Poinformuj pacjenta, aby przeczytał zatwierdzone przez FDA oznakowanie pacjenta ( INFORMACJA O PACJENCIE ).

Zwiększone ryzyko raka prostaty o wysokim stopniu złośliwości

Należy poinformować pacjentów, że w badaniach oceniających stosowanie tych leków w zapobieganiu prostaty u mężczyzn leczonych inhibitorami 5α-reduktazy wskazanymi w leczeniu BPH, w tym PROSCAR 5 mg, wystąpił wzrost częstości występowania raka prostaty o wysokim stopniu złośliwości, w tym PROSCAR 5 mg, w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. rak [patrz WSKAZANIA ,A OSTRZEŻENIA I ŚRODKI i DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ].

Ekspozycja samic – ryzyko dla płodu płci męskiej

Lekarze powinni poinformować pacjentów, że kobiety w ciąży lub mogące zajść w ciążę nie powinny dotykać pokruszonych lub przełamanych tabletek PROSCAR ze względu na możliwość wchłaniania finasterydu i wynikające z tego potencjalne ryzyko dla płodu płci męskiej. Tabletki PROSCAR są powlekane i zapobiegają kontaktowi z substancją czynną podczas normalnego użytkowania, pod warunkiem, że tabletki nie zostały przełamane lub pokruszone. W przypadku kontaktu kobiety w ciąży lub potencjalnie w ciąży ze zmiażdżonymi lub połamanymi tabletkami PROSCAR, miejsce kontaktu należy natychmiast przemyć wodą z mydłem [patrz PRZECIWWSKAZANIA ,A OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ,A Używaj w określonych populacjach  i JAK DOSTARCZONE ].

dodatkowe instrukcje

Lekarze powinni poinformować pacjentów, że u niektórych pacjentów podczas leczenia preparatem PROSCAR objętość ejakulatu może ulec zmniejszeniu. Ten spadek nie wydaje się zakłócać normalnych funkcji seksualnych. Jednak u pacjentów leczonych preparatem PROSCAR może wystąpić impotencja i obniżone libido [patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ].

Lekarze powinni poinstruować swoje pacjentki, aby niezwłocznie zgłaszały wszelkie zmiany w piersiach, takie jak guzki, ból lub wydzielina z brodawek sutkowych. Zgłaszano zmiany w piersiach, w tym powiększenie piersi, tkliwość i nowotwór [patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ].

Lekarze powinni poinstruować swoich pacjentów, aby przed rozpoczęciem leczenia preparatem PROSCAR 5 mg przeczytali ulotkę dołączoną do opakowania pacjenta i ponownie ją przeczytali za każdym razem, gdy recepta jest odnawiana, aby byli świadomi aktualnych informacji dla pacjentów dotyczących PROSCAR.

Toksykologia niekliniczna

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

Karcynogeneza

24-miesięcznym badaniu na szczurach Sprague-Dawley otrzymujących dawki finasterydu do 160 mg/kg/dobę u samców i 320 mg/kg/dobę u samic nie zaobserwowano dowodów na działanie rakotwórcze. Dawki te powodowały u szczurów odpowiednią ekspozycję ogólnoustrojową 111 i 274 razy większą niż obserwowana u ludzi otrzymujących zalecaną dawkę 5 mg/dobę u ludzi. Wszystkie obliczenia ekspozycji oparto na obliczonym AUC(0-24 godz.) dla zwierząt i średnim AUC(0-24 godz.) dla człowieka (0,4 μg•hr/ml).

19-miesięcznym badaniu rakotwórczości u myszy CD-1 zaobserwowano statystycznie istotny (p≤0,05) wzrost częstości występowania gruczolaków jąder z komórek Leydiga przy 228-krotności ekspozycji u ludzi (250 mg/kg/dobę). U myszy przy 23-krotnej ekspozycji u ludzi szacowanej (25 mg/kg/dobę) oraz u szczurów przy 39-krotnej ekspozycji u ludzi (40 mg/kg/dobę) zaobserwowano wzrost częstości występowania rozrostu komórek Leydiga. U obu gatunków gryzoni leczonych dużymi dawkami finasterydu wykazano dodatnią korelację między zmianami proliferacyjnymi w komórkach Leydiga a wzrostem poziomu LH w surowicy (2- do 3-krotnie powyżej kontroli). Nie zaobserwowano zmian w komórkach Leydiga związanych z lekiem ani u szczurów, ani u psów leczonych 30 i 350 razy finasterydem przez 1 rok (odpowiednio 20 mg/kg/dobę i 45 mg/kg/dobę) ani u myszy leczonych przez 19 miesięcy w Szacuje się, że narażenie człowieka jest 2,3 razy większe (2,5 mg/kg/dzień).

Mutageneza

Nie zaobserwowano dowodów na mutagenność w teście mutagenezy bakteryjnej in vitro, teście mutagenezy na komórkach ssaków ani w teście elucji alkalicznej in vitro. W teście aberracji chromosomowych in vitro, wykorzystującym komórki jajnika chomika chińskiego, zaobserwowano niewielki wzrost aberracji chromosomowych. Stężenia te odpowiadają 4000-5000-krotności maksymalnych poziomów w osoczu u ludzi, którym podano całkowitą dawkę 5 mg. W teście aberracji chromosomowych in vivo u myszy, nie zaobserwowano związanego z leczeniem wzrostu aberracji chromosomowej po zastosowaniu finasterydu w maksymalnej tolerowanej dawce 250 mg/kg/dobę (228-krotność ekspozycji u ludzi), jak określono w badaniach rakotwórczości.

Upośledzenie płodności

dojrzałych płciowo samców królików, którym podawano finasteryd w dawce 543 razy większej niż ekspozycja u ludzi (80 mg/kg/dobę) przez okres do 12 tygodni, nie zaobserwowano wpływu na płodność, liczbę plemników ani objętość ejakulatu. U dojrzałych płciowo samców szczurów, którym podawano 61-krotną ekspozycję u ludzi (80 mg/kg/dobę), nie stwierdzono znaczącego wpływu na płodność po 6 lub 12 tygodniach leczenia; jednakże, gdy leczenie kontynuowano do 24 lub 30 tygodni, wystąpił wyraźny spadek płodności, płodności i związany z tym istotny spadek masy pęcherzyków nasiennych i prostaty. Wszystkie te działania ustępowały w ciągu 6 tygodni od przerwania leczenia. U szczurów i królików nie zaobserwowano wpływu leku na jądra lub na zdolność kojarzenia się. To zmniejszenie płodności u szczurów leczonych finasterydem jest wtórne do jego wpływu na dodatkowe narządy płciowe (prostata i pęcherzyki nasienne), co skutkuje brakiem tworzenia czopka nasiennego. Czop nasienny jest niezbędny dla prawidłowej płodności u szczurów i nie ma znaczenia u człowieka.

Używaj w określonych populacjach

Ciąża

Podsumowanie ryzyka

PROSCAR jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży i nie jest wskazany do stosowania u kobiet. W oparciu o badania na zwierzętach i mechanizm działania, PROSCAR 5 mg może powodować nieprawidłowy rozwój zewnętrznych narządów płciowych u płodu męskiego, jeśli zostanie podany ciężarnej samicy [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI  i FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

W badaniu dotyczącym rozwoju zarodka i płodu u szczurów zaobserwowano zależne od dawki zwiększenie spodziectwa, które wystąpiło u 3,6 do 100% potomstwa samców ciężarnych szczurów, którym podawano doustnie finasteryd w okresie poważnej organogenezy w dawkach około 0,1 do 86 razy większych od maksymalnych. zalecana dawka u ludzi (MRHD) 5 mg/dobę (na podstawie AUC przy dawkach zwierzęcych od 0,1 do 100 mg/kg/dobę).

Zmniejszoną masę gruczołu krokowego i pęcherzyków nasiennych, opóźnione oddzielenie napletka i przejściowy rozwój brodawek sutkowych obserwowano również u potomstwa płci męskiej po podaniu doustnych dawek matczynych około 0,03 razy większych od MRHD (na podstawie AUC przy dawce zwierzęcej 0,03 mg/kg/dobę), wraz ze zmniejszoną odległością odbytowo-płciową u potomstwa płci męskiej w dawkach doustnych podawanych matce około 0,003 razy większej od MRHD (na podstawie AUC przy dawce 0,003 mg/kg/dobę).

PROSCAR jest inhibitorem 5α-reduktazy typu II, który zapobiega konwersji testosteronu do 5α-dihydrotestosteronu (DHT), hormonu niezbędnego do prawidłowego rozwoju męskich narządów płciowych. Jeśli lek ten jest stosowany w okresie ciąży lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas przyjmowania tego leku, pacjentkę należy poinformować o potencjalnym zagrożeniu dla płodu płci męskiej.

Nieprawidłowy rozwój męskich narządów płciowych jest oczekiwaną konsekwencją, gdy konwersja testosteronu do 5α-dihydrotestosteronu (DHT) jest hamowana przez inhibitory 5α-reduktazy. Wyniki te są podobne do wyników odnotowanych u niemowląt płci męskiej z genetycznym niedoborem 5α-reduktazy. Kobiety mogą być narażone na działanie finasterydu poprzez kontakt ze zmiażdżonymi lub przełamanymi tabletkami PROSCAR lub nasieniem partnera przyjmującego PROSCAR. Jeśli chodzi o narażenie na finasteryd przez skórę, tabletki PROSCAR 5 mg są powlekane i zapobiegają kontaktowi skóry z finasterydem podczas normalnego użytkowania, jeśli tabletki nie zostały zmiażdżone lub przełamane. Kobiety w ciąży lub mogące zajść w ciążę nie powinny dotykać pokruszonych lub przełamanych tabletek PROSCAR 5 mg ze względu na możliwość narażenia płodu płci męskiej. W odniesieniu do potencjalnego narażenia na finasteryd poprzez nasienie przeprowadzono trzy badania, w których mierzono stężenia finasterydu w nasieniu u mężczyzn otrzymujących PROSCAR w dawce 5 mg/dobę. W badaniach tych oszacowano, że największa ilość finasterydu w nasieniu jest od 50 do 100 razy mniejsza niż dawka finasterydu (5 μg), która nie miała wpływu na poziom krążącego DHT u mężczyzn [patrz Dane  i FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Dane

Dane ludzkie

2 badaniach z udziałem zdrowych osób (n=69) otrzymujących PROSCAR w dawce 5 mg/dobę przez 6-24 tygodnie stężenia finasterydu w nasieniu wahały się od niewykrywalnych ( FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Dane zwierząt

badaniu dotyczącym rozwoju zarodka i płodu ciężarne szczury otrzymywały finasteryd w okresie głównej organogenezy (od 6. do 17. dnia ciąży). Przy dawkach finasterydu podawanych matce doustnie około 0,1 do 86 razy większych od maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD) wynoszącej 5 mg/dobę (na podstawie AUC przy dawkach zwierzęcych od 0,1 do 100 mg/kg/dobę) obserwowano zależne od dawki nasilenie spodziectwa. wystąpiło to u 3,6 do 100% samców potomstwa. Mnożniki ekspozycji oszacowano na podstawie danych pochodzących od nieciężarnych szczurów. Od 16 do 17 dnia ciąży u samców płodów szczurów okres krytyczny dla różnicowania zewnętrznych narządów płciowych. Przy dawkach podawanych matce doustnie około 0,03 razy większej od MRHD (na podstawie AUC przy dawce zwierzęcej 0,03 mg/kg/dobę) potomstwo płci męskiej miało zmniejszoną masę gruczołu krokowego i pęcherzyków nasiennych, opóźnione oddzielenie napletka i przemijający rozwój brodawek sutkowych. Zmniejszenie odległości odbytowo-płciowej wystąpiło u potomstwa płci męskiej ciężarnych szczurów, które otrzymało około 0,003-krotność MRHD (na podstawie AUC przy dawce 0,003 mg/kg/dobę zwierzęcia). Nie zaobserwowano żadnych nieprawidłowości u potomstwa płci żeńskiej po żadnej dawce finasterydu u matki.

Nie zaobserwowano żadnych nieprawidłowości rozwojowych u potomstwa nieleczonych samic kojarzonych z samcami szczurów leczonych finasterydem, które otrzymały około 61-krotność MRHD (na podstawie AUC przy dawce zwierzęcej 80 mg/kg/dobę). Nieznacznie zmniejszoną płodność zaobserwowano u potomstwa płci męskiej po podaniu samicom szczurów około 3-krotności MRHD (na podstawie AUC przy dawce 3 mg/kg/dobę) samicom szczurów w późnym okresie ciąży i laktacji. W tych warunkach nie zaobserwowano wpływu na płodność u potomstwa płci żeńskiej.

U płodów królików narażonych na działanie finasterydu w okresie poważnej organogenezy (6-18 dni ciąży) w dawkach doustnych do 100 mg/kg mc. mierzone u królików). Jednak badanie to mogło nie obejmować okresu krytycznego dla wpływu finasterydu na rozwój zewnętrznych narządów płciowych samców królika.

Wpływ na płód ekspozycji matki na finasteryd w okresie rozwoju embrionalnego i płodowego oceniano na małpach rezus (od 20 do 100 dni ciąży), w gatunku i okresie rozwoju, który pozwala na bardziej przewidywalne specyficzne działania u ludzi niż badania na szczurach i królikach. Dożylne podawanie finasterydu ciężarnym małpom w dawkach do 800 ng/dobę (szacunkowe maksymalne stężenie we krwi wynoszące 1,86 ng/ml lub około 143 razy większe szacowane narażenie ciężarnych samic na finasteryd z nasienia mężczyzn przyjmujących 5 mg/dobę) spowodowało bez nieprawidłowości u płodów płci męskiej. W celu potwierdzenia znaczenia modelu rezus dla rozwoju płodu ludzkiego, doustne podanie dawki finasterydu (2 mg/kg/dobę lub około 18 000 razy wyższe od najwyższych szacowanych poziomów finasterydu we krwi z nasienia mężczyzn przyjmujących 5 mg/dobę) do ciężarne małpy powodowały nieprawidłowości zewnętrznych narządów płciowych u płodów płci męskiej. Nie zaobserwowano żadnych innych nieprawidłowości u płodów płci męskiej ani nieprawidłowości związanych z finasterydem u płodów żeńskich po jakiejkolwiek dawce.

Laktacja

Podsumowanie ryzyka

PROSCAR nie jest wskazany do stosowania u kobiet.

Kobiety i mężczyźni o potencjale rozrodczym

Bezpłodność

Kobiety

PROSCAR nie jest wskazany do stosowania u kobiet.

Mężczyźni

Leczenie preparatem PROSCAR przez 24 tygodnie w celu oceny parametrów nasienia u zdrowych ochotników płci męskiej nie wykazało klinicznie znaczącego wpływu na stężenie, ruchliwość, morfologię lub pH nasienia. Zaobserwowano 0,6 ml (22,1%) mediany zmniejszenia objętości ejakulatu z równoczesnym zmniejszeniem całkowitej liczby plemników na ejakulat. Parametry te pozostawały w normalnym zakresie i były odwracalne po przerwaniu terapii ze średnim czasem powrotu do wartości wyjściowych wynoszącym 84 tygodnie [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Istnieją doniesienia po wprowadzeniu do obrotu o niepłodności męskiej i (lub) niskiej jakości nasienia; zgłoszono normalizację lub poprawę jakości nasienia po odstawieniu finasterydu [patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ].

Zastosowanie pediatryczne

PROSCAR 5 mg nie jest wskazany do stosowania u dzieci.

Bezpieczeństwo i skuteczność u pacjentów pediatrycznych nie zostały ustalone.

Zastosowanie geriatryczne

całkowitej liczby osób objętych PLESS, 1480 i 105 osób miało odpowiednio 65 i więcej lat oraz 75 i więcej lat. Nie zaobserwowano ogólnych różnic w bezpieczeństwie lub skuteczności między tymi pacjentami a młodszymi pacjentami, a inne zgłoszone doświadczenia kliniczne nie wykazały różnic w odpowiedziach między pacjentami w podeszłym wieku i młodszymi. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u osób w podeszłym wieku [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA  i Studia kliniczne ].

Niewydolność wątroby

Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu PROSCAR pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ finasteryd jest intensywnie metabolizowany w wątrobie [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Zaburzenia czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

PRZEDAWKOWAĆ

Pacjenci otrzymywali pojedyncze dawki PROSCAR od 5 mg do 400 mg i wielokrotne dawki PROSCAR od 5 mg do 80 mg/dobę przez trzy miesiące bez działań niepożądanych. Do czasu uzyskania dalszych doświadczeń nie można zalecić żadnego konkretnego leczenia przedawkowania preparatu PROSCAR.

Istotną śmiertelność zaobserwowano u samców i samic myszy po pojedynczych doustnych dawkach 1500 mg/m2 (500 mg/kg) oraz u samic i samców szczurów po pojedynczych doustnych dawkach 2360 mg/m2 (400 mg/kg) i 5900 mg/m2 (1000 mg/kg).

PRZECIWWSKAZANIA

PROSCAR jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na którykolwiek składnik tego leku.
• Ciąża. Stosowanie finasterydu jest przeciwwskazane u kobiet, które są lub mogą być w ciąży. Ze względu na zdolność inhibitorów 5α-reduktazy typu II do hamowania konwersji testosteronu do 5α-dihydrotestosteronu (DHT), finasteryd może powodować nieprawidłowości w obrębie zewnętrznych narządów płciowych płodu płci męskiej ciężarnej kobiety otrzymującej finasteryd. Jeśli ten lek jest stosowany w czasie ciąży lub jeśli zajdzie w ciążę podczas przyjmowania tego leku, ciężarna kobieta powinna zostać poinformowana o potencjalnym zagrożeniu dla płodu męskiego. [Zobacz także OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ,A Używaj w określonych populacjach i JAK DOSTARCZONE .] U samic szczurów małe dawki finasterydu podawane w czasie ciąży powodowały nieprawidłowości w zewnętrznych narządach płciowych u samców potomstwa.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Mechanizm akcji

Rozwój i powiększenie gruczołu krokowego zależy od silnego androgenu, 5α-dihydrotestosteronu (DHT). 5α-reduktaza typu II metabolizuje testosteron do DHT w gruczole krokowym, wątrobie i skórze. DHT wywołuje działanie androgenne poprzez wiązanie się z receptorami androgenowymi w jądrach komórkowych tych narządów.

Finasteryd jest konkurencyjnym i swoistym inhibitorem 5α-reduktazy typu II, z którym powoli tworzy stabilny kompleks enzymatyczny. Obrót z tego kompleksu jest bardzo powolny (t½ ¼ 30 dni). Zostało to wykazane zarówno in vivo, jak i in vitro. Finasteryd nie wykazuje powinowactwa do receptora androgenowego. Po podaniu finasterydu u ludzi zredukowane do 5α metabolity steroidowe we krwi i moczu są zmniejszone.

Farmakodynamika

ludzi pojedyncza doustna dawka 5 mg preparatu PROSCAR powoduje szybkie zmniejszenie stężenia DHT w surowicy, z maksymalnym efektem obserwowanym 8 godzin po podaniu pierwszej dawki. Tłumienie DHT utrzymuje się przez 24-godzinną przerwę w dawkowaniu i przy kontynuacji leczenia. Wykazano, że codzienne dawkowanie preparatu PROSCAR w dawce 5 mg/dobę przez okres do 4 lat zmniejsza stężenie DHT w surowicy o około 70%. Mediana poziomu krążącego testosteronu wzrosła o około 10-20%, ale pozostała w zakresie fizjologicznym. W oddzielnym badaniu u zdrowych mężczyzn leczonych finasterydem w dawce 1 mg na dobę (n=82) lub placebo (n=69), średnie stężenie testosteronu i estradiolu we krwi zwiększyło się o około 15% w porównaniu ze stanem wyjściowym, ale utrzymywały się one w zakres fizjologiczny.

pacjentów otrzymujących PROSCAR w dawce 5 mg/dobę zaobserwowano około 10% wzrost stężenia hormonu luteinizującego (LH) i folikulotropowego (FSH), ale stężenia pozostały w prawidłowym zakresie. U zdrowych ochotników leczenie preparatem PROSCAR 5 mg nie zmieniło odpowiedzi LH i FSH na hormon uwalniający gonadotropiny, co wskazuje na brak wpływu na oś podwzgórze-przysadka-jądra.

U pacjentów z BPH PROSCAR nie ma wpływu na stężenie kortyzolu, prolaktyny, hormonu tyreotropowego ani tyroksyny we krwi. Nie zaobserwowano klinicznie znaczącego wpływu na profil lipidowy osocza (tj. całkowity cholesterol, lipoproteiny o małej gęstości, lipoproteiny o dużej gęstości i triglicerydy) ani na gęstość mineralną kości.

Dorośli mężczyźni z genetycznie dziedziczonym niedoborem 5α-reduktazy typu II mają również obniżony poziom DHT. Z wyjątkiem powiązanych wad układu moczowo-płciowego obecnych przy urodzeniu, u tych osób nie zaobserwowano żadnych innych nieprawidłowości klinicznych związanych z niedoborem 5α-reduktazy typu II. Osoby te mają mały gruczoł krokowy przez całe życie i nie rozwijają BPH.

U pacjentów z BPH leczonych finasterydem (1-100 mg/dobę) przez 7-10 dni przed prostatektomią, zawartość DHT była o około 80% niższa w tkance stercza usuniętej podczas operacji w porównaniu z placebo; Stężenie testosteronu w tkankach wzrosło do 10 razy w stosunku do poziomu sprzed leczenia, w porównaniu z placebo. Zmniejszyła się również zawartość PSA w prostacie.

zdrowych ochotników płci męskiej leczonych preparatem PROSCAR 5 mg przez 14 dni przerwanie leczenia spowodowało powrót poziomu DHT do poziomu sprzed leczenia po około 2 tygodniach. U pacjentów leczonych przez trzy miesiące objętość prostaty, która zmniejszyła się o około 20%, powróciła do wartości bliskiej wartości wyjściowej po około trzech miesiącach od przerwania terapii.

Farmakokinetyka

Wchłanianie

W badaniu z udziałem 15 zdrowych młodych osób średnia biodostępność tabletek 5 mg finasterydu wyniosła 63% (zakres 34–108%), w oparciu o stosunek powierzchni pod krzywą (AUC) do dawki referencyjnej podawanej dożylnie (IV). . Maksymalne stężenie finasterydu w osoczu wynosiło średnio 37 ng/ml (zakres 27-49 ng/ml) i było osiągane 1-2 godziny po podaniu. Pokarm nie wpływał na biodostępność finasterydu.

Dystrybucja

Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym wynosiła 76 litrów (zakres 44-96 litrów). Około 90% krążącego finasterydu wiąże się z białkami osocza. Po wielokrotnym podaniu finasterydu następuje faza powolnej akumulacji. Po podaniu 5 mg/dobę finasterydu przez 17 dni stężenie finasterydu w osoczu było o 47 i 54% większe niż po podaniu pierwszej dawki u mężczyzn w wieku 45-60 lat (n=12) i ≥70 lat (n=12) , odpowiednio. Średnie stężenia minimalne po 17 dniach podawania leku wynosiły odpowiednio 6,2 ng/ml (zakres 2,49,8 ng/ml) i 8,1 ng/ml (zakres 1,8-19,7 ng/ml) w obu grupach wiekowych. Chociaż w tym badaniu nie osiągnięto stanu stacjonarnego, średnie minimalne stężenie w osoczu w innym badaniu u pacjentów z BPH (średni wiek 65 lat) otrzymujących 5 mg/dobę wynosiło 9,4 ng/ml (zakres 7,1-13,3 ng/ml; n= 22) po ponad roku dawkowania.

Wykazano, że finasteryd przenika przez barierę krew-mózg, ale nie wydaje się preferencyjnie dystrybuować do płynu mózgowo-rdzeniowego.

2 badaniach z udziałem zdrowych osób (n=69) otrzymujących PROSCAR w dawce 5 mg/dobę przez 6-24 tygodnie stężenia finasterydu w nasieniu wahały się od niewykrywalnych ( Używaj w określonych populacjach ].

Metabolizm

Finasteryd jest intensywnie metabolizowany w wątrobie, głównie za pośrednictwem podrodziny enzymów cytochromu P450 3A4. Zidentyfikowano dwa metabolity, monohydroksylowany i monokarboksylowy łańcuch boczny t-butylu, które wykazują nie więcej niż 20% aktywności finasterydu hamującej 5α-reduktazę.

Wydalanie

U zdrowych młodych osób (n=15) średni klirens osoczowy finasterydu wynosił 165 ml/min (zakres 70279 ml/min), a średni okres półtrwania eliminacji z osocza wynosił 6 godzin (zakres 3-16 godzin). Po podaniu doustnym 14C-finasterydu u ludzi (n=6), średnio 39% (zakres 32-46%) dawki było wydalane z moczem w postaci metabolitów; 57% (zakres 51-64%) zostało wydalone z kałem.

Średni końcowy okres półtrwania finasterydu u pacjentów w wieku ≥70 lat wynosił około 8 godzin (zakres 6-15 godzin; n=12) w porównaniu z 6 godzinami (zakres 4-12 godzin; n=12) 45-60 lat. W rezultacie średnie AUC(0-24 godz.) po 17 dniach podawania było o 15% większe u osób w wieku ≥70 lat niż u osób w wieku 45-60 lat (p=0,02).

Pediatryczny

Farmakokinetyka finasterydu nie była badana u pacjentów w wieku

Finasteryd nie jest wskazany do stosowania u dzieci [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ,A Używaj w określonych populacjach ].

Płeć

Finasteryd nie jest wskazany do stosowania u kobiet [patrz PRZECIWWSKAZANIA ,A OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ,A Używaj w określonych populacjach i JAK DOSTARCZONE ].

Geriatryczny

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u osób w podeszłym wieku. Chociaż szybkość eliminacji finasterydu jest zmniejszona u osób w podeszłym wieku, wyniki te nie mają znaczenia klinicznego. [Zobacz Farmakokinetyka  i Używaj w określonych populacjach .]

Wyścig

Nie badano wpływu rasy na farmakokinetykę finasterydu.

Niewydolność wątroby

Nie badano wpływu zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę finasterydu. Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu PROSCAR 5 mg pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ finasteryd jest intensywnie metabolizowany w wątrobie. Zaburzenia czynności nerek

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, z klirensem kreatyniny w zakresie od 9,0 do 55 ml/min, AUC, maksymalne stężenie w osoczu, okres półtrwania i wiązanie z białkami po podaniu pojedynczej dawki 14C-finasterydu były podobne do wartości uzyskanych u zdrowych ochotników. Wydalanie metabolitów z moczem było zmniejszone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ten spadek był związany ze wzrostem wydalania metabolitów z kałem. Stężenia metabolitów w osoczu były znacząco wyższe u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w oparciu o 60% wzrost całkowitej radioaktywności AUC). Jednak finasteryd był dobrze tolerowany u pacjentów z BPH z prawidłową czynnością nerek, otrzymujących do 80 mg/dobę przez 12 tygodni, gdzie ekspozycja tych pacjentów na metabolity byłaby przypuszczalnie znacznie większa.

Studia kliniczne

Monoterapia

PROSCAR 5 mg/dobę początkowo oceniano u pacjentów z objawami BPH i przerostem gruczołu krokowego za pomocą badania palcowego przez odbyt w dwóch rocznych, randomizowanych, podwójnie zaślepionych badaniach kontrolowanych placebo i ich 5-letnich otwartych badaniach uzupełniających.

PROSCAR 5 mg został poddany dalszej ocenie w badaniu PROSCAR Long-Term Efficacy and Safety Study (PLESS), podwójnie zaślepionym, randomizowanym, kontrolowanym placebo, 4-letnim, wieloośrodkowym badaniu. Do badania losowo przydzielono 3040 pacjentów w wieku od 45 do 78 lat z umiarkowanymi lub ciężkimi objawami BPH i powiększoną prostatą w badaniu palcowym odbytnicy (1524 do finasterydu, 1516 do placebo), a 3016 pacjentów było ocenianych pod kątem skuteczności. 1883 pacjentów ukończyło 4-letnie badanie (1000 w grupie finasterydu, 883 w grupie placebo).

Wpływ na wynik objawów

Objawy oceniano ilościowo za pomocą skali podobnej do skali objawów American Urological Association, która oceniała zarówno objawy obturacyjne (upośledzenie wielkości i siły strumienia, uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza, opóźnione lub przerwane oddawanie moczu), jak i objawy podrażnienia (nokturia, częstość w ciągu dnia, potrzeba odcedzić lub wymusić przepływ moczu) oceniając w skali od 0 do 5 dla sześciu objawów i w skali od 0 do 4 dla jednego objawu, co daje łączny możliwy wynik 34.

Pacjenci w PLESS mieli objawy umiarkowane do ciężkich na początku badania (średnio około 15 punktów w skali 0-34 punktowej). U pacjentów przydzielonych losowo do grupy PROSCAR, którzy kontynuowali terapię przez 4 lata, średni (± 1 SD) spadek w ocenie objawów wyniósł 3,3 (± 5,8) punktu w porównaniu z 1,3 (± 5,6) punktu w grupie placebo. (Patrz Rycina 1.) Statystycznie istotna poprawa w punktacji objawów była widoczna po 1 roku u pacjentów leczonych preparatem PROSCAR w porównaniu z placebo (--2,3 w porównaniu z -1,6) i poprawa ta utrzymywała się przez 4. rok.

Rysunek 1 Skala objawów w PLESS

Wyniki uzyskane we wcześniejszych badaniach były porównywalne z wynikami uzyskanymi w badaniu PLESS. Chociaż u niektórych pacjentów zaobserwowano wczesną poprawę objawów ze strony układu moczowego, generalnie konieczne było przeprowadzenie co najmniej 6-miesięcznej próby terapeutycznej, aby ocenić, czy osiągnięto korzystną odpowiedź w postaci złagodzenia objawów. Poprawa objawów BPH była obserwowana w ciągu pierwszego roku i utrzymywała się przez dodatkowe 5 lat otwartych badań rozszerzonych.

Wpływ na ostre zatrzymanie moczu i potrzebę operacji

badaniu PLESS skuteczność oceniano również poprzez ocenę niepowodzeń leczenia. Niepowodzenie leczenia prospektywnie definiowano jako zdarzenia urologiczne związane z BPH lub pogorszenie stanu klinicznego, brak poprawy i/lub potrzebę alternatywnego leczenia. Zdarzenia urologiczne związane z BPH zdefiniowano jako urologiczną interwencję chirurgiczną i ostre zatrzymanie moczu wymagające cewnikowania. Pełna informacja o zdarzeniach była dostępna dla 92% pacjentów. Poniższa tabela (Tabela 5) podsumowuje wyniki.

porównaniu z placebo, PROSCAR wiązał się ze znacznie niższym ryzykiem ostrego zatrzymania moczu lub koniecznością operacji związanej z BPH [13,2% dla placebo vs 6,6% dla PROSCAR; 51% zmniejszenie ryzyka, 95% CI: (34 do 63%)]. W porównaniu z placebo, PROSCAR 5 mg wiązał się ze znacznie niższym ryzykiem operacji [10,1% dla placebo vs 4,6% dla PROSCAR; 55% zmniejszenie ryzyka, 95% CI: (37 do 68%)] i ze znacznie niższym ryzykiem ostrego zatrzymania moczu [6,6% dla placebo vs 2,8% dla PROSCAR; 57% zmniejszenie ryzyka, 95% CI: (34 do 72%)]; patrz rysunki 2 i 3.

Rycina 2 Odsetek pacjentów poddanych operacji z powodu BPH, w tym TURP

Rycina 3 Odsetek pacjentów z ostrym zatrzymaniem moczu (spontanicznie i z wytrąceniem)

Wpływ na maksymalne natężenie przepływu moczu

pacjentów z PLESS, którzy pozostawali na terapii przez czas trwania badania i mieli możliwe do oceny dane dotyczące przepływu moczu, PROSCAR 5 mg zwiększył maksymalny przepływ moczu o 1,9 ml/s w porównaniu z 0,2 ml/s w grupie placebo.

Między grupami terapeutycznymi występowała wyraźna różnica w maksymalnym natężeniu przepływu moczu na korzyść produktu PROSCAR 5 mg do miesiąca 4 (1,0 w porównaniu z 0,3 ml/s), która utrzymywała się przez cały okres badania. We wcześniejszych rocznych badaniach wzrost maksymalnego przepływu moczu był porównywalny z PLESS i utrzymywał się przez pierwszy rok oraz przez dodatkowe 5 lat otwartych badań rozszerzonych.

Wpływ na objętość prostaty

badaniu PLESS objętość gruczołu krokowego oceniano corocznie za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI) w podgrupie pacjentów. U pacjentów leczonych produktem PROSCAR 5 mg, którzy kontynuowali leczenie, objętość gruczołu krokowego była zmniejszona w porównaniu z wartościami wyjściowymi i placebo w ciągu 4-letniego badania. PROSCAR zmniejszył objętość prostaty o 17,9% (z 55,9 cm3 na początku badania do 45,8 cm3 po 4 latach) w porównaniu ze wzrostem o 14,1% (z 51,3 cm3 do 58,5 cm3) w grupie placebo (p

Wyniki uzyskane we wcześniejszych badaniach były porównywalne z wynikami uzyskanymi w badaniu PLESS. Średnia objętość prostaty na początku badania mieściła się w zakresie 40-50 cm3. Zmniejszenie objętości gruczołu krokowego zaobserwowano w pierwszym roku i utrzymywało się przez dodatkowe pięć lat otwartych badań rozszerzonych.

Rycina 4 Objętość prostaty w PLESS

Objętość prostaty jako predyktor odpowiedzi terapeutycznej

Metaanaliza łącząca dane roczne z siedmiu badań z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo o podobnym projekcie, obejmujących 4491 pacjentów z objawowym BPH, wykazała, że u pacjentów leczonych preparatem PROSCAR nasilenie objawów i stopień poprawy w zakresie maksymalnego szybkość przepływu moczu była większa u pacjentów z powiększoną prostatą na początku badania.

Połączenie z terapią alfa-blokerami

Badanie Medical Therapy of Prostatic Symptoms (MTOPS) było wieloośrodkowym badaniem z podwójnie ślepą próbą, randomizowanym i kontrolowanym placebo, trwającym od 4 do 6 lat (średnio 5 lat) z udziałem 3047 mężczyzn z objawowym BPH, którzy zostali przydzieleni losowo do grupy otrzymującej PROSCAR 5 mg/dobę (n=768), doksazosynę 4 lub 8 mg/dobę (n=756), połączenie PROSCAR 5 mg/dobę i doksazosynę 4 lub 8 mg/dobę (n=786) lub placebo (n=737 ). Wszyscy uczestnicy przechodzili cotygodniowe zwiększanie dawki doksazosyny (lub jej placebo) od 1 do 2 do 4 do 8 mg/dzień. Tylko ci, którzy tolerowali poziom dawki 4 lub 8 mg, otrzymywali w badaniu doksazosynę (lub jej placebo). Ostateczną tolerowaną dawkę uczestnika (albo 4 mg albo 8 mg) podawano począwszy od czwartego tygodnia. Ostateczną dawkę doksazosyny podawano raz dziennie przed snem.

Średni wiek pacjentów w momencie randomizacji wynosił 62,6 lat (±7,3 lat). Pacjenci byli rasy białej (82%), Afroamerykanów (9%), Latynosów (7%), Azjatów (1%) lub Rdzennych Amerykanów (

Pierwszorzędowy punkt końcowy był złożonym pomiarem pierwszego wystąpienia któregokolwiek z następujących pięciu punktów końcowych: potwierdzony wzrost o ≥4 punkty w skali objawów w stosunku do wartości wyjściowych, ostre zatrzymanie moczu, niewydolność nerek związana z BPH (wzrost kreatyniny), nawracające zakażenia dróg moczowych lub urosepsy lub nietrzymanie moczu. W porównaniu z placebo leczenie preparatem PROSCAR 5 mg, doksazosyną lub terapią skojarzoną spowodowało zmniejszenie ryzyka wystąpienia jednego z tych pięciu zdarzeń końcowych o 34% (p=0,002), 39% (p

Większość zdarzeń (274 z 351; 78%) była potwierdzonym wzrostem punktacji objawów o ≥4 punkty, określanym mianem progresji objawów. Ryzyko progresji w punktacji objawów było zmniejszone o 30% (p=0,016), 46% (p

Rycina 5 Skumulowany częstość 4-punktowego wzrostu w skali objawów AUA według grup terapeutycznych

Leczenie preparatem PROSCAR w dawce 5 mg, doksazosyną lub połączeniem preparatu PROSCAR z doksazosyną zmniejszyło średnią punktację objawów w stosunku do wartości wyjściowych w 4. roku. Tabela 7 przedstawia średnią zmianę punktacji objawów AUA w stosunku do wartości początkowej według grupy leczenia dla pacjentów, którzy pozostawali na terapii przez cztery lata.

Wyniki MTOPS są zgodne z wynikami 4-letniego, kontrolowanego placebo badania PLESS [patrz Monoterapia ] w tym leczeniu preparatem PROSCAR zmniejsza się ryzyko ostrego zatrzymania moczu i konieczności operacji związanych z BPH. W badaniu MTOPS ryzyko wystąpienia ostrego zatrzymania moczu było zmniejszone o 67% u pacjentów leczonych preparatem PROSCAR w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (0,8% w przypadku preparatu PROSCAR i 2,4% w przypadku placebo). Ponadto ryzyko konieczności leczenia inwazyjnego związanego z BPH było zmniejszone o 64% u pacjentów leczonych preparatem PROSCAR w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (2,0% w przypadku preparatu PROSCAR 5 mg i 5,4% w przypadku placebo).

Podsumowanie badań klinicznych

Dane z tych badań, wykazujące złagodzenie objawów związanych z BPH, zmniejszenie niepowodzenia leczenia (zdarzenia urologiczne związane z BPH), zwiększenie maksymalnego natężenia przepływu moczu i zmniejszenie objętości gruczołu krokowego, sugerują, że PROSCAR zatrzymuje proces chorobowy BPH u mężczyzn z Powiększona prostata.

INFORMACJA O PACJENCIE

Brak informacji. Proszę odnieść się do OSTRZEŻENIA I ŚRODKI Sekcja.