Lopid 300mg Gemfibrozil Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Lopid 300mg i jak się go stosuje?

Lopid (gemfibrozyl) to środek regulujący lipidy stosowany w leczeniu bardzo wysokiego poziomu cholesterolu i trójglicerydów u osób z zapaleniem trzustki, a także stosowany w celu obniżenia ryzyka udaru, zawału serca lub innych powikłań serca u osób z wysokim poziomem cholesterolu i trójglicerydów, którzy mają nie pomogły inne metody leczenia. Lopid jest dostępny w formie generycznej.

Jakie są skutki uboczne Lopidu 300mg?

Częste działania niepożądane Lopid 300mg obejmują:

  • niestrawność,
  • ból brzucha/brzucha,
  • mdłości,
  • wymioty,
  • biegunka,
  • ból głowy,
  • zawroty głowy,
  • senność,
  • ból stawów lub mięśni,
  • utrata zainteresowania seksem,
  • impotencja,
  • trudności z orgazmem,
  • drętwienie lub uczucie mrowienia,
  • niezwykły smak, lub
  • objawy przeziębienia, takie jak zatkany nos, kichanie, ból gardła.

Lopid 300mg może rzadko powodować kamienie żółciowe i problemy z wątrobą.

Należy poinformować lekarza, jeśli wystąpią którekolwiek z poniższych mało prawdopodobnych, ale poważnych działań niepożądanych leku Lopid 300 mg, w tym:

  • silny ból brzucha/brzucha,
  • uporczywe nudności lub wymioty,
  • zażółcenie oczu lub skóry oraz
  • ciemny mocz.

OPIS

LOPID® (tabletki gemfibrozylu, USP) to środek regulujący lipidy. Jest dostępny w postaci tabletek do podawania doustnego. Każda tabletka zawiera 600 mg gemfibrozylu. Każda tabletka zawiera również stearynian wapnia, NF; wosk kandelila, FCC; celuloza mikrokrystaliczna, NF; hydroksypropyloceluloza, NF; hypromeloza, USP; metyloparaben, NF; Opaspray biały; glikol polietylenowy, NF; polisorbat 80, NF; propyloparaben, NF; koloidalny dwutlenek krzemu, NF; preżelatynizowana skrobia, NF. Nazwa chemiczna to kwas 5-(2,5-dimetylofenoksy)-2,2-dimetylopentanowy o następującym wzorze strukturalnym:

LOPID® (Gemfibrozil Tablets, USP) Structural Formula - Illustration

Wzór empiryczny to C15H22O3, a masa cząsteczkowa to 250,35; rozpuszczalność w wodzie i kwasie wynosi 0,0019%, aw rozcieńczonej bazie jest większa niż 1%. Temperatura topnienia wynosi 58° –61°C. Gemfibrozyl jest białym ciałem stałym, stabilnym w normalnych warunkach.

WSKAZANIA

LOPID (tabletki gemfibrozylu, USP) jest wskazany jako terapia wspomagająca dietę w przypadku:

  • Leczenie dorosłych pacjentów z bardzo wysokim wzrostem stężenia triglicerydów w surowicy (hiperlipidemia typu IV i V), którzy stanowią ryzyko zapalenia trzustki i nie reagują odpowiednio na określone wysiłki dietetyczne mające na celu ich kontrolę. Pacjenci, u których występuje takie ryzyko, zazwyczaj mają triglicerydy w surowicy powyżej 2000 mg/dl i mają podwyższony poziom cholesterolu VLDL, jak również chylomikrony na czczo (hiperlipidemia typu V). Pacjenci, którzy stale mają całkowity poziom triglicerydów w surowicy lub osoczu poniżej 1000 mg/dl, prawdopodobnie nie stanowią ryzyka zapalenia trzustki. Terapię LOPID można rozważyć u pacjentów z podwyższonym stężeniem triglicerydów między 1000 a 2000 mg/dl, u których w wywiadzie występowało zapalenie trzustki lub nawracające bóle brzucha typowe dla zapalenia trzustki. Uznaje się, że niektórzy pacjenci typu IV z triglicerydami poniżej 1000 mg/dl mogą, poprzez niedyskrecję dietetyczną lub alkoholową, przejść na wzorzec typu V z ogromnym wzrostem triglicerydów towarzyszącym chylomikronemii na czczo, ale wpływ terapii LOPID 300 mg na ryzyko zapalenia trzustki takie sytuacje nie zostały odpowiednio zbadane. Farmakoterapia nie jest wskazana u pacjentów z hiperlipoproteinemią typu I, u których występuje podwyższony poziom chylomikronów i triglicerydów w osoczu, ale u których poziom lipoprotein o bardzo małej gęstości (VLDL) jest prawidłowy. Badanie osocza schłodzonego przez 14 godzin jest pomocne w rozróżnieniu hiperlipoproteinemii typu I, IV i V.
  • Zmniejszenie ryzyka zachorowania na chorobę wieńcową tylko u pacjentów typu IIb bez wywiadu lub bez objawów istniejącej choroby niedokrwiennej serca, u których wystąpiła niewystarczająca odpowiedź na utratę masy ciała, terapię dietetyczną, ćwiczenia i inne środki farmakologiczne (takie jak sekwestranty kwasów żółciowych i kwas nikotynowy, o których wiadomo, że Cholesterol HDL) oraz u których występuje następująca triada nieprawidłowości lipidowych: niski poziom cholesterolu HDL oraz podwyższony poziom cholesterolu LDL i podwyższony poziom trójglicerydów (patrz OSTRZEŻENIA , ŚRODKI OSTROŻNOŚCI , oraz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ). Narodowy Program Edukacji Cholesterolowej zdefiniował poziom cholesterolu HDL w surowicy, który jest stale poniżej 35 mg/dl, jako stanowiący niezależny czynnik ryzyka choroby wieńcowej serca. Pacjenci ze znacznie podwyższonymi triglicerydami powinni być pod ścisłą obserwacją podczas leczenia gemfibrozylem. U niektórych pacjentów z wysokim poziomem triglicerydów leczenie gemfibrozylem wiąże się ze znacznym wzrostem stężenia cholesterolu LDL. ZE WZGLĘDU NA POTENCJALNĄ TOKSYCZNOŚĆ, TAKĄ JAK NOWOTWORY, CHOROBA PĘCHERZYKA ŻÓŁCIOWEGO, BÓL BRZUCHA PROWADZĄCY DO WYCIĘCIA APLIKTOMII I INNYCH OPERACJI BRZUCHA, ZWIĘKSZONA ZACHOWOWALNOŚĆ ŚMIERTELNOŚCI NIEWIEŃCOWYCH ORAZ WZGLĘDNY WZROST O 44% Z CIĄGŁYM WZROSTEM CIĄGŁOŚCI W TRAKCIE CAŁEGO STOSOWANIA CHEMICZNIE I FARMAKOLOGICZNIE ZWIĄZANY LEK, KLOFIBRAT, POTENCJALNA KORZYŚĆ GEMIBROZYLU W LECZENIU PACJENTÓW TYPU IIA Z PODWYŻSZONYM TYLKO LDL-CHOLESTEROLEM NIE PRZEWAŻA RYZYKA. LOPID 300mg NIE JEST RÓWNIEŻ WSKAZANY DO LECZENIA PACJENTÓW Z NISKIM CHOLESTEROLEM HDL JAKO JEGO JEDYNĄ NIEPRAWIDŁOWOŚĆ LIPIDÓW.

    • analizie podgrup pacjentów w Helsinki Heart Study z wyjściową wartością cholesterolu HDL powyżej mediany (powyżej 46,4 mg/dl) częstość występowania poważnych incydentów wieńcowych była podobna w podgrupach otrzymujących gemfibrozyl i placebo (patrz Tabela I).

    Początkowym leczeniem dyslipidemii jest terapia dietetyczna specyficzna dla typu nieprawidłowości lipoprotein. Nadmierna masa ciała i nadmierne spożycie alkoholu mogą być ważnymi czynnikami hipertriglicerydemii i należy je leczyć przed jakąkolwiek terapią lekową. Wysiłek fizyczny może być ważnym środkiem pomocniczym i wiąże się ze wzrostem cholesterolu HDL. Choroby przyczyniające się do hiperlipidemii, takie jak niedoczynność tarczycy lub cukrzyca, powinny być poszukiwane i odpowiednio leczone. Terapia estrogenami jest czasami związana z ogromnym wzrostem stężenia triglicerydów w osoczu, zwłaszcza u osób z hipertriglicerydemią rodzinną. W takich przypadkach przerwanie terapii estrogenowej może wyeliminować potrzebę specyficznej terapii farmakologicznej hipertriglicerydemii. Stosowanie leków powinno być brane pod uwagę tylko wtedy, gdy podjęto rozsądne próby uzyskania zadowalających wyników metodami nielekowymi. W przypadku podjęcia decyzji o stosowaniu leków należy pouczyć pacjenta, że nie zmniejsza to znaczenia przestrzegania diety.

    DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

    Zalecana dawka dla dorosłych to 1200 mg podawane w dwóch dawkach podzielonych 30 minut przed porannym i wieczornym posiłkiem (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ).

    JAK DOSTARCZONE

    LOPID (Tabletka 737), białe, eliptyczne, powlekane tabletki z rowkiem dzielącym, każda zawierająca 600 mg gemfibrozylu, są dostępne w następujący sposób:

    NDC 0071-0737-20: Butelki 60 NDC 0071-0737-30: Butelki 500

    Przechowywać w kontrolowanej temperaturze pokojowej 20° – 25°C (68° – 77°F) [patrz USP]. Chronić przed światłem i wilgocią.

    Dystrybucja: Parke-Davis Division firmy Pfizer Inc, NY, NY 10017. Aktualizacja: grudzień 2020 r.

    SKUTKI UBOCZNE

    W fazie kontrolowanej z podwójnie ślepą próbą w ramach prewencji pierwotnej Helsinki Heart Study 2046 pacjentów otrzymywało LOPID przez okres do pięciu lat. W tym badaniu następujące działania niepożądane występowały statystycznie częściej u osób z grupy LOPID:

    Operacja woreczka żółciowego wykonano u 0,9% pacjentów otrzymujących LOPID 300 mg i 0,5% pacjentów otrzymujących placebo w ramach prewencji pierwotnej, co stanowi 64% nadmiar, co nie różni się statystycznie od nadmiaru operacji pęcherzyka żółciowego obserwowanego w grupie klofibratu w porównaniu z grupą placebo w badaniu WHO . Chirurgia pęcherzyka żółciowego była również częściej wykonywana w grupie LOPID w porównaniu z grupą placebo (1,9% vs 0,3%, p=0,07) w ramach prewencji wtórnej. Statystycznie istotny wzrost wycięcia wyrostka robaczkowego w grupie gemfibrozylu zaobserwowano również w prewencji wtórnej (6 w grupie gemfibrozylu vs 0 w grupie placebo, p=0,014).

    Działania niepożądane ze strony układu nerwowego i zmysłów specjalnych były częstsze w grupie LOPID 300 mg. Obejmowały one hipoestezję, parestezje i perwersję smaku. Inne działania niepożądane, które były częstsze wśród pacjentów z grupy otrzymującej LOPID 300 mg, ale których związek przyczynowy nie został ustalony, to zaćma, choroba naczyń obwodowych i krwotok śródmózgowy.

    innych badań wydaje się prawdopodobne, że LOPID 300 mg jest związany przyczynowo z występowaniem OBJAWÓW MIĘŚNIOWO-SZKIELETOWYCH (patrz OSTRZEŻENIA ) oraz do BADANIA NIEPRAWIDŁOWEJ FUNKCJI WĄTROBY i ZMIAN HEMATOLOGICZNYCH (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

    W innych kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem 805 pacjentów doniesienia o zakażeniach wirusowych i bakteryjnych (przeziębienie, kaszel, zakażenia dróg moczowych) występowały częściej u pacjentów leczonych gemfibrozylem. Dodatkowe działania niepożądane, które zostały zgłoszone dla gemfibrozylu, są wymienione poniżej według systemów. Są one podzielone na kategorie według tego, czy związek przyczynowy z leczeniem LOPID jest prawdopodobny, czy nie:

    Dodatkowe zgłoszone działania niepożądane obejmują zapalenie pęcherzyka żółciowego i kamicę żółciową (Widzieć OSTRZEŻENIA ).

    INTERAKCJE Z LEKAMI

    Inhibitory reduktazy HMG-CoA

    Jednoczesne podawanie leku LOPID 300 mg z symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz PRZECIWWSKAZANIA oraz OSTRZEŻENIA ). Należy unikać jednoczesnego stosowania LOPID z rozuwastatyną. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, rozuwastatynę należy rozpocząć od dawki 5 mg raz na dobę. Dawka rozuwastatyny nie powinna przekraczać 10 mg raz na dobę. Ryzyko miopatii i rabdomiolizy zwiększa się w przypadku skojarzonej terapii gemfibrozylem i inhibitorem reduktazy HMG-CoA. Miopatię lub rabdomiolizę z ostrą niewydolnością nerek lub bez niej zgłaszano już po trzech tygodniach od rozpoczęcia leczenia skojarzonego lub po kilku miesiącach (patrz OSTRZEŻENIA ). Nie ma pewności, że okresowe monitorowanie kinazy kreatynowej zapobiegnie wystąpieniu ciężkiej miopatii i uszkodzenia nerek.

    Antykoagulanty

    UWAGA NALEŻY WYKONYWAĆ, JEŚLI WARFARIN JEST PODANA W POŁĄCZENIU Z LOPIDEM. DAWKOWANIE WARFARYNY NALEŻY ZMNIEJSZYĆ W CELU UTRZYMANIA CZASU PROTROBINOWEGO NA POŻĄDANYM POZIOMIE W CELU ZAPOBIEGANIA POWIkłaniom z krwawieniem. CZĘSTE OZNACZENIA PROTROBINY SĄ ZALECANE, DOPÓKI NIE ZOSTANIE OKREŚLONE, ŻE POZIOM PROTROBINY USTANIŁ SIĘ.

    Substraty CYP2C8

    Gemfibrozyl jest silnym inhibitorem CYP2C8 i może zwiększać ekspozycję na leki metabolizowane głównie przez CYP2C8 (np. dabrafenib, enzalutamid, loperamid, montelukast, paklitaksel, pioglitazon, rozyglitazon). Dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania gemfibrozylu może być konieczne zmniejszenie dawki leków metabolizowanych głównie przez enzym CYP2C8 (patrz OSTRZEŻENIA ).

    Repaglinid

    zdrowych ochotników jednoczesne podawanie z gemfibrozylem (600 mg dwa razy na dobę przez 3 dni) powodowało 8,1-krotnie (zakres od 5,5 do 15,0 razy) wyższe AUC repaglinidu i 28,6 razy (zakres od 18,5 do 80,1 razy) większe stężenie repaglinidu w osoczu po 7 godzinach od podania dawki. W tym samym badaniu gemfibrozyl (600 mg dwa razy dziennie przez 3 dni) + itrakonazol (200 mg rano i 100 mg wieczorem w dniu 1, następnie 100 mg dwa razy dziennie w dniu 2-3) dały 19,4-( 12,9 do 24,7-krotnie) wyższe AUC repaglinidu i 70,4-krotnie (zakres 42,9 do 119,2-krotnie) wyższe stężenie repaglinidu w osoczu po 7 godzinach od podania dawki. Ponadto sam gemfibrozyl lub gemfibrozil + itrakonazol przedłużały hipoglikemizujące działanie repaglinidu. Jednoczesne podawanie gemfibrozylu i repaglinidu zwiększa ryzyko ciężkiej hipoglikemii i jest przeciwwskazane (patrz PRZECIWWSKAZANIA ).

    Dazabuwir

    Jednoczesne podawanie gemfibrozylu z dazabuwirem zwiększało AUC i Cmax dazabuwiru (stosunki odpowiednio: 11,3 i 2,01) z powodu hamowania CYP2C8. Zwiększona ekspozycja na dazabuwir może zwiększać ryzyko wydłużenia odstępu QT, dlatego jednoczesne podawanie gemfibrozylu z dazabuwirem jest przeciwwskazane (patrz PRZECIWWSKAZANIA ).

    Selexipag

    Jednoczesne podawanie gemfibrozylu z seleksypagiem podwoiło ekspozycję na seleksypag i zwiększyło ekspozycję na aktywny metabolit około 11-krotnie. Jednoczesne podawanie gemfibrozylu i seleksypagu jest przeciwwskazane (patrz PRZECIWWSKAZANIA ).

    Enzalutamid

    U zdrowych ochotników, którym podano pojedynczą dawkę 160 mg enzalutamidu po podaniu gemfibrozylu w dawce 600 mg dwa razy na dobę, AUC enzalutamidu z aktywnym metabolitem (N-demetyloenzalutamidem) zwiększyło się 2,2-krotnie, a odpowiadające Cmax zmniejszyło się o 16%. Zwiększona ekspozycja na enzalutamid może zwiększać ryzyko drgawek. Jeśli równoczesne podawanie zostanie uznane za konieczne, dawkę enzalutamidu należy zmniejszyć (patrz OSTRZEŻENIA ).

    Podłoża OATP1B1

    Gemfibrozyl jest inhibitorem transportera OATP1B1 i może zwiększać ekspozycję na leki będące substratami OATP1B1 (np. atrasentan, atorwastatyna, bozentan, ezetymib, fluwastatyna, gliburyd, SN-38 [aktywny metabolit irynotekanu], rosuwastatyna, pitawastatyna, prawastatyna, rifampin , walsartan, olmesartan). Dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania gemfibrozylu może być konieczne zmniejszenie dawki leków będących substratami OATP1B1 (patrz OSTRZEŻENIA ). Terapia skojarzona gemfibrozylem z simwastatyną lub repaglinidem, które są substratami OATP1B1, jest przeciwwskazane (patrz PRZECIWWSKAZANIA ).

    Badania in vitro enzymów CYP, enzymów UGTA i transportera OATP1B1

    Badania in vitro wykazały, że gemfibrozyl jest inhibitorem CYP1A2, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, OATP1B1 i UDP-glukuronozylotransferazy (UGT) 1A1 i 1A3 (patrz OSTRZEŻENIA ).

    Żywice wiążące kwasy żółciowe

    AUC gemfibrozylu zmniejszyło się o 30%, gdy podawano gemfibrozyl (600 mg) jednocześnie z lekami w postaci granulatu żywicznego, takimi jak kolestypol (5 g). Zaleca się podawanie leków w odstępie co najmniej dwóch godzin, ponieważ ekspozycja na gemfibrozyl nie uległa istotnemu wpływowi, gdy był podawany w odstępie dwóch godzin od kolestypolu.

    Kolchicyna

    Przy długotrwałym podawaniu kolchicyny w dawkach terapeutycznych zgłaszano miopatię, w tym rabdomiolizę. Jednoczesne stosowanie LOPID może nasilać rozwój miopatii. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i pacjenci w podeszłym wieku są narażeni na zwiększone ryzyko. Należy zachować ostrożność przepisując LOPID z kolchicyną, zwłaszcza pacjentom w podeszłym wieku lub pacjentom z zaburzeniami czynności nerek.

    OSTRZEŻENIA

    Ze względu na bardziej ograniczoną wielkość badania Helsinki Heart Study obserwowana różnica w śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny między grupami LOPID 300 mg i placebo nie różni się istotnie statystycznie od 29% zwiększonej śmiertelności odnotowanej w grupie klofibratu w oddzielnym badaniu WHO w dziewięcioletnia obserwacja (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ). Śmiertelność związana z chorobami niewieńcowymi serca wykazywała nadmiar w grupie pierwotnie randomizowanej do grupy LOPID, głównie z powodu zgonów z powodu raka obserwowanych podczas otwartego rozszerzenia.

    Podczas pięcioletniego elementu prewencji pierwotnej Helsinki Heart Study śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny wyniosła 44 (2,2%) w grupie LOPID 300 mg i 43 (2,1%) w grupie placebo; łącznie z 3,5-letnim okresem obserwacji od zakończenia badania, skumulowana śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny wyniosła 101 (4,9%) w grupie LOPID i 83 (4,1%) w grupie pierwotnie randomizowanej do placebo (współczynnik ryzyka 1:20 na korzyść placebo). Ze względu na bardziej ograniczoną wielkość badania Helsinki Heart Study, obserwowana różnica w śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny między grupami otrzymującymi LOPID 300 mg i placebo w 5. roku lub w 8.5 roku nie różni się istotnie statystycznie od 29% zwiększonej śmiertelności odnotowanej w grupa klofibratu w oddzielnym badaniu WHO po dziewięcioletniej obserwacji. Śmiertelność związana z chorobą niewieńcową serca wykazała wzrost w grupie pierwotnie przydzielonej losowo do grupy otrzymującej LOPID 300 mg po 8,5 roku (65 LOPID 300 mg w porównaniu z 45 zgonami niewieńcowymi w grupie placebo).

    Częstość występowania raka (z wyłączeniem raka podstawnokomórkowego) wykrytego podczas badania iw ciągu 3,5 roku po jego zakończeniu wyniosła 51 (2,5%) w obu pierwotnie randomizowanych grupach. Ponadto było 16 raków podstawnokomórkowych w grupie pierwotnie randomizowanej do LOPID 300 mg i 9 w grupie pierwotnie randomizowanej do placebo (p=0,22). Odnotowano 30 (1,5%) zgonów związanych z rakiem w grupie pierwotnie randomizowanej do grupy LOPID 300 mg i 18 (0,9%) w grupie pierwotnie randomizowanej do placebo (p=0,11). Działania niepożądane, w tym zdarzenia wieńcowe, były wyższe u pacjentów z gemfibrozylem w analogicznym badaniu obejmującym mężczyzn z rozpoznaną lub podejrzewaną chorobą wieńcową w wywiadzie w ramach prewencji wtórnej w ramach Helsinki Heart Study (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ).

    Przeprowadzono również porównawcze badanie rakotwórczości na szczurach, porównując trzy leki z tej klasy: fenofibrat (10 i 60 mg/kg; odpowiednio 0,3 i 1,6-krotność dawki dla człowieka), klofibrat (400 mg/kg; 1,6-krotność dawki dla człowieka), i gemfibrozyl (250 mg/kg; 1,7-krotność dawki dla człowieka). Gruczolaki groniaste trzustki były zwiększone u mężczyzn i kobiet leczonych fenofibratem; rak wątrobowokomórkowy i gruczolaki groniaste trzustki były zwiększone u mężczyzn, a guzki nowotworowe wątroby u kobiet leczonych klofibratem; guzki nowotworowe wątroby były zwiększone u mężczyzn i kobiet leczonych klofibratem; guzki nowotworowe wątroby były zwiększone u mężczyzn i kobiet leczonych gemfibrozylem, podczas gdy guzy komórek śródmiąższowych jąder (komórki Leydiga) były zwiększone u mężczyzn otrzymujących wszystkie trzy leki.

  • Ze względu na podobieństwa chemiczne, farmakologiczne i kliniczne między gemfibrozylem i klofibratem, działania niepożądane klofibratu w dwóch dużych badaniach klinicznych mogą dotyczyć również gemfibrozylu. W pierwszym z tych badań, Coronary Drug Project, 1000 pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego leczono klofibratem przez pięć lat. Nie było różnicy w śmiertelności między osobnikami leczonymi klofibratem a 3000 osobnikami otrzymującymi placebo, ale dwukrotnie więcej osobników leczonych klofibratem rozwinęło kamicę żółciową i zapalenie pęcherzyka żółciowego wymagające operacji. W innym badaniu, przeprowadzonym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), 5000 pacjentów bez rozpoznanej choroby wieńcowej leczono klofibratem przez pięć lat, a następnie obserwowano rok później. W okresie badania wystąpiła statystycznie istotna (44%) wyższa, skorygowana względem wieku, śmiertelność całkowita w grupie leczonej klofibratem niż w porównywalnej grupie kontrolnej otrzymującej placebo. Nadmierna śmiertelność była spowodowana 33% wzrostem przyczyn pozasercowo-naczyniowych, w tym nowotworów złośliwych, powikłań po cholecystektomii i zapalenia trzustki. Potwierdzono wyższe ryzyko choroby pęcherzyka żółciowego u pacjentów leczonych klofibratem.
  • Podbadanie dotyczące częstości występowania kamieni żółciowych obejmujące 450 uczestników Helsinki Heart Study wykazało tendencję do większej częstości występowania kamieni żółciowych podczas badania w grupie leczonej LOPID (7,5% w porównaniu z 4,9% w grupie placebo, 55% nadmiar w grupie gemfibrozylu). Tendencję w kierunku większej częstości operacji woreczka żółciowego zaobserwowano w grupie LOPID (17 w porównaniu z 11 pacjentami, nadmiar 54%). Wynik ten nie różnił się statystycznie od zwiększonej częstości cholecystektomii obserwowanej w badaniu WHO w grupie leczonej klofibratem. Zarówno klofibrat, jak i gemfibrozyl mogą zwiększać wydalanie cholesterolu do żółci, prowadząc do kamicy żółciowej. W przypadku podejrzenia kamicy żółciowej wskazane są badania pęcherzyka żółciowego. Leczenie LOPID należy przerwać w przypadku stwierdzenia kamieni żółciowych. Zgłaszano przypadki kamicy żółciowej podczas leczenia gemfibrozylem.
  • Ponieważ nie wykazano zmniejszenia śmiertelności z powodu choroby niedokrwiennej serca i ponieważ u szczurów wystąpiła zwiększona liczba guzów wątroby i komórek śródmiąższowych jąder, LOPID 300 mg należy podawać wyłącznie pacjentom opisanym w WSKAZANIA Sekcja. Jeśli nie uzyska się znaczącej odpowiedzi lipidowej w surowicy, należy odstawić LOPID 300 mg.
  • Jednoczesne stosowanie leków przeciwzakrzepowych – należy zachować ostrożność, gdy warfaryna jest podawana w połączeniu z LOPID. Dawkę warfaryny należy zmniejszyć, aby utrzymać czas protrombinowy na pożądanym poziomie, aby zapobiec powikłaniom krwotocznym. Wskazane jest częste oznaczanie protrombiny, dopóki nie zostanie definitywnie stwierdzone, że poziom protrombiny ustabilizował się.
  • Jednoczesne podawanie leku LOPID 300 mg z symwastatyną jest przeciwwskazane (patrz PRZECIWWSKAZANIA oraz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ). Jednoczesne leczenie LOPID i inhibitorem reduktazy HMG-CoA wiąże się ze zwiększonym ryzykiem toksyczności mięśni szkieletowych objawiającej się rabdomiolizą, znacznie podwyższonym poziomem kinazy kreatynowej (CPK) i mioglobinurią, co w dużej części prowadzi do ostrej niewydolności nerek i zgonu . U PACJENTÓW, KTÓRZY MA NIEZADOWOLAJĄCĄ ODPOWIEDŹ LIPIDOWĄ NA SAM LEK, KORZYŚĆ TERAPII ŁĄCZONEJ LOPIDEM 300 mg I INHIBITOREM REDUKTAZY HMG-CoA NIE PRZEWAŻA ZA RYZYKIEM CIĘŻKIEJ MIOPATII, ODPORNOŚCI NA ZWYCZAJNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI , INTERAKCJE Z LEKAMI ). Stosowanie samych fibratów, w tym LOPID, może czasami wiązać się z zapaleniem mięśni. Pacjenci otrzymujący LOPID i skarżący się na ból, tkliwość lub osłabienie mięśni powinni mieć natychmiastową ocenę medyczną w kierunku zapalenia mięśni, w tym oznaczenie poziomu kinazy kreatynowej w surowicy. W przypadku podejrzenia lub rozpoznania zapalenia mięśni należy przerwać terapię LOPID 300 mg.
  • Zaćma – Podtorebkowa obustronna zaćma wystąpiła u 10%, a jednostronna u 6,3% samców szczurów leczonych gemfibrozylem w dawce 10 razy większej niż dawka u ludzi.
  • Substraty CYP2C8 -Gemfibrozyl, silny inhibitor CYP2C8, może zwiększać ekspozycję na substraty CYP2C8 podczas jednoczesnego podawania (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI , INTERAKCJE Z LEKAMI ).
  • Substraty OATP1B1 – Gemfibrozyl jest inhibitorem organicznej poliproteiny transportującej aniony (OATP) 1B1 i może zwiększać ekspozycję na leki będące substratami OATP1B1 (np. atrasentan, atorwastatyna, bozentan, ezetymib, fluwastatyna, gliburyd, SN-38 [aktywny metabolit irynotekan], rosuwastatyna, pitawastatyna, prawastatyna, ryfampicyna, walsartan, olmesartan). Dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania gemfibrozylu może być konieczne zmniejszenie dawki leków będących substratami OATP1B1 (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI , INTERAKCJE Z LEKAMI ). Terapia skojarzona gemfibrozylem z simwastatyną lub repaglinidem, które są substratami OATP1B1, jest przeciwwskazane (patrz PRZECIWWSKAZANIA ).

    • ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

    Terapia początkowa

    Należy przeprowadzić badania laboratoryjne, aby upewnić się, że poziomy lipidów są stale nieprawidłowe. Przed rozpoczęciem terapii LOPID należy podjąć wszelkie próby kontrolowania stężenia lipidów w surowicy za pomocą odpowiedniej diety, ćwiczeń fizycznych, utraty masy ciała u pacjentów otyłych oraz wszelkich problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca i niedoczynność tarczycy, które przyczyniają się do zaburzeń lipidowych.

    Kontynuacja terapii

    Należy okresowo oznaczać stężenie lipidów w surowicy i odstawić lek, jeśli odpowiedź lipidowa jest niewystarczająca po trzech miesiącach leczenia.

    rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

    Badania długoterminowe przeprowadzono na szczurach przy ekspozycji 0,2 i 1,3 razy większej niż ekspozycja u ludzi (na podstawie AUC). Częstość występowania łagodnych guzków wątroby i raka wątroby była znacznie zwiększona u samców szczurów otrzymujących duże dawki. Częstość występowania raka wątroby wzrosła również u mężczyzn otrzymujących małe dawki, ale wzrost ten nie był statystycznie istotny (p=0,1). Samce szczurów miały zależny od dawki i statystycznie istotny wzrost łagodnych guzów z komórek Leydiga. Samice szczurów otrzymujące wyższe dawki miały znaczny wzrost łącznej częstości występowania łagodnych i złośliwych nowotworów wątroby.

    Przeprowadzono badania długoterminowe na myszach przy ekspozycji 0,1 i 0,7 razy większej niż ekspozycja u ludzi (na podstawie AUC). Nie było statystycznie istotnych różnic w częstości występowania guzów wątroby w porównaniu z grupą kontrolną, ale badane dawki były niższe niż te, które okazały się rakotwórcze w przypadku innych fibratów.

    Badania mikroskopii elektronowej wykazały florystyczną proliferację peroksysomów wątrobowych po podaniu LOPID samcom szczura. Nie przeprowadzono odpowiedniego badania w celu zbadania proliferacji peroksysomów u ludzi, ale zaobserwowano zmiany w morfologii peroksysomów. Wykazano, że proliferacja peroksysomów występuje u ludzi z jednym z dwóch innych leków z klasy fibratów, gdy porównywano biopsje wątroby przed i po leczeniu tego samego osobnika.

    Podawanie w przybliżeniu 2-krotnej dawki dla człowieka (w oparciu o powierzchnię) samcom szczurów przez 10 tygodni powodowało zależne od dawki zmniejszenie płodności. Kolejne badania wykazały, że efekt ten został odwrócony po około ośmiu tygodniach przerwy w stosowaniu leku i nie był przenoszony na potomstwo.

    Ciąża

    Wykazano, że LOPID 300 mg wywołuje działania niepożądane u szczurów i królików w dawkach od 0,5 do 3 razy większych od dawki stosowanej u ludzi (w oparciu o powierzchnię). Nie ma odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. LOPID 300mg powinien być stosowany w ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu.

    Podawanie LOPID 300 mg samicom szczurów w dawce 2 razy większej od dawki stosowanej u ludzi (w oparciu o powierzchnię) przed i w trakcie ciąży spowodowało zależne od dawki zmniejszenie częstości poczęć, wzrost liczby martwo urodzonych oraz nieznaczne zmniejszenie masy młodych w okresie laktacji. Wystąpiły również związane z dawką zwiększone wahania szkieletu. Anophthalmia występowała, ale rzadko.

    Podawanie 0,6 i 2 razy większej od dawki ludzkiej (w oparciu o powierzchnię) LOPID samicom szczurów od 15. dnia ciąży do odstawienia od matki spowodowało zależne od dawki zmniejszenie masy urodzeniowej i zahamowanie wzrostu młodych w okresie laktacji.

    Podawanie 1 i 3 razy większej od ludzkiej dawki (w oparciu o powierzchnię) LOPID 300 mg samicom królików podczas organogenezy powodowało zależne od dawki zmniejszenie wielkości miotu, a przy dużych dawkach zwiększało częstość występowania zmian w kościach ciemieniowych.

    Matki karmiące

    Nie wiadomo, czy lek ten przenika do mleka ludzkiego. Ponieważ wiele leków przenika do mleka ludzkiego oraz ze względu na potencjał rakotwórczy wykazany przez LOPID w badaniach na zwierzętach, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie leku, biorąc pod uwagę znaczenie leku dla matki.

    Zmiany hematologiczne

    Niewielkie zmniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu i białych krwinek obserwowano sporadycznie u pacjentów po rozpoczęciu leczenia LOPID. Jednak poziomy te stabilizują się podczas długotrwałego podawania. Rzadko zgłaszano ciężką niedokrwistość, leukopenię, małopłytkowość i hipoplazję szpiku kostnego.

    Dlatego zaleca się okresową morfologię krwi w ciągu pierwszych 12 miesięcy podawania leku LOPID 300 mg.

    Funkcja wątroby

    Podczas podawania leku LOPID od czasu do czasu obserwowano nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, w tym zwiększenie aktywności AspAT, AlAT, LDH, bilirubiny i fosfatazy alkalicznej. Są one zwykle odwracalne po odstawieniu LOPID 300 mg. Dlatego zaleca się okresowe badania czynności wątroby, a w przypadku utrzymywania się nieprawidłowości należy przerwać terapię LOPID 300 mg.

    Funkcja nerki

    Istnieją doniesienia o pogorszeniu niewydolności nerek po dodaniu terapii LOPID u osób z wyjściowym stężeniem kreatyniny w osoczu >2,0 mg/dl. U takich pacjentów należy rozważyć zastosowanie alternatywnej terapii w stosunku do ryzyka i korzyści wynikających z niższej dawki LOPID.

    Zastosowanie pediatryczne

    Bezpieczeństwo i skuteczność u dzieci i młodzieży nie zostały ustalone.

    PRZEDAWKOWAĆ

    Zgłaszano przypadki przedawkowania LOPID. W jednym przypadku 7-letnie dziecko wyzdrowiało po spożyciu do 9 gramów LOPID. Objawami zgłaszanymi po przedawkowaniu były skurcze brzucha, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, biegunka, zwiększona aktywność CPK, bóle stawów i mięśni, nudności i wymioty. W przypadku przedawkowania należy zastosować objawowe środki wspomagające.

    PRZECIWWSKAZANIA

  • Zaburzenia czynności wątroby lub ciężkie czynności nerek, w tym pierwotna marskość żółciowa wątroby.
  • Istniejąca wcześniej choroba pęcherzyka żółciowego (patrz OSTRZEŻENIA ).
  • Nadwrażliwość na gemfibrozyl.
  • Terapia skojarzona gemfibrozylem z symwastatyną (patrz OSTRZEŻENIA oraz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).
  • Terapia skojarzona gemfibrozylem z repaglinidem (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).
  • Terapia skojarzona gemfibrozylem z dazabuwirem (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).
  • Terapia skojarzona gemfibrozylem z seleksypagiem (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

    • FARMAKOLOGIA KLINICZNA

    LOPID jest środkiem regulującym poziom lipidów, który obniża poziom triglicerydów w surowicy i cholesterolu w postaci lipoprotein o bardzo niskiej gęstości (VLDL) oraz zwiększa poziom cholesterolu w lipoproteinach o wysokiej gęstości (HDL). Podczas gdy przy terapii LOPID 300 mg można zaobserwować niewielkie spadki całkowitego i lipoproteinowego cholesterolu (LDL), leczenie pacjentów z podwyższonym stężeniem triglicerydów z powodu hiperlipoproteinemii typu IV często powoduje wzrost stężenia cholesterolu LDL. Poziomy cholesterolu LDL u pacjentów typu IIb z podwyższonym poziomem cholesterolu LDL i triglicerydów w surowicy są na ogół minimalnie dotknięte leczeniem LOPID 300 mg; jednak LOPID 300 mg zwykle znacznie podnosi poziom cholesterolu HDL w tej grupie. LOPID 300mg zwiększa poziom podfrakcji HDL2 i HDL3 w lipoproteinach o wysokiej gęstości (HDL) oraz apolipoprotein AI i AII. Badania epidemiologiczne wykazały, że zarówno niski poziom cholesterolu HDL, jak i wysoki poziom cholesterolu LDL są niezależnymi czynnikami ryzyka choroby wieńcowej serca.

    głównym komponencie prewencji Helsinki Heart Study, w którym 4081 pacjentów płci męskiej w wieku od 40 do 55 lat przebadano w sposób randomizowany, podwójnie zaślepiony, kontrolowany placebo, terapia LOPID 300 mg wiązała się ze znacznym zmniejszeniem całkowitego stężenia triglicerydów w osoczu. oraz znaczny wzrost cholesterolu lipoprotein o wysokiej gęstości. Umiarkowane obniżenie całkowitego cholesterolu w osoczu i cholesterolu lipoprotein o niskiej gęstości zaobserwowano w grupie leczonej LOPID jako całości, ale odpowiedź lipidowa była niejednorodna, zwłaszcza wśród różnych typów Fredrickson. W badaniu wzięły udział osoby z cholesterolem nie-HDL w surowicy powyżej 200 mg/dl i bez wcześniejszej historii choroby wieńcowej. W ciągu pięcioletniego okresu badania, w grupie otrzymującej LOPID 300 mg zaobserwowano 1,4% bezwzględne (34% względne) zmniejszenie częstości występowania poważnych zdarzeń wieńcowych (nagłe zgony sercowe oraz zawały mięśnia sercowego zakończone zgonem i niezakończone zgonem) w porównaniu z placebo, p=0,04 (patrz Tabela I). Wystąpiło 37% względne zmniejszenie częstości występowania zawału mięśnia sercowego niezakończonego zgonem w porównaniu z placebo, co odpowiada różnicy związanej z leczeniem wynoszącej 13,1 zdarzeń na tysiąc osób. Zgony z jakiejkolwiek przyczyny podczas podwójnie ślepej części badania wyniosły 44 (2,2%) w grupie randomizowanej LOPID 300 mg i 43 (2,1%) w grupie placebo.

    Wśród typów Fredrickson podczas 5-letniej, podwójnie zaślepionej części składowej prewencji pierwotnej Helsinki Heart Study, największe zmniejszenie częstości występowania poważnych incydentów wieńcowych wystąpiło u pacjentów typu IIb, u których stwierdzono podwyższenie zarówno cholesterolu LDL, jak i całkowitego stężenia w osoczu. trójglicerydy. Ta podgrupa pacjentów z grupy gemfibrozylu typu IIb miała niższy średni poziom cholesterolu HDL na początku badania niż podgrupa typu IIa, która miała podwyższony poziom cholesterolu LDL i normalnych triglicerydów w osoczu. Średni wzrost cholesterolu HDL wśród pacjentów typu IIb w tym badaniu wyniósł 12,6% w porównaniu z placebo. Średnia zmiana stężenia cholesterolu LDL wśród pacjentów z typem IIb wyniosła –4,1% w grupie LOPID w porównaniu ze wzrostem o 3,9% w podgrupie placebo. Pacjenci typu IIb w Helsinki Heart Study mieli o 26 mniej incydentów wieńcowych na tysiąc osób w ciągu pięciu lat w grupie gemfibrozylu w porównaniu z placebo. Różnica w zdarzeniach wieńcowych była znacznie większa między LOPID 300 mg a placebo w tej podgrupie pacjentów z triadą cholesterolu LDL >175 mg/dl (>4,5 mmol), triglicerydów >200 mg/dl (>2,2 mmol) i HDL -cholesterol

    Dalsze informacje są dostępne z 3,5 roku (łącznie 8,5 roku) obserwacji wszystkich pacjentów, którzy uczestniczyli w Helsinki Heart Study. Po zakończeniu Helsinki Heart Study uczestnicy mogli zdecydować o rozpoczęciu, zakończeniu lub kontynuacji otrzymywania LOPID; bez znajomości ich własnych wartości lipidów lub leczenia metodą podwójnie ślepej próby, 60% pacjentów pierwotnie przydzielonych losowo do grupy placebo rozpoczęło terapię LOPID 300 mg, a 60% pacjentów pierwotnie przydzielonych losowo do kontynuowania leczenia LOPID. Po około 6,5 roku od randomizacji wszyscy pacjenci zostali poinformowani o pierwotnej grupie leczenia i wartościach lipidów w ciągu pięciu lat leczenia metodą podwójnie ślepej próby. Po dalszych planowych zmianach statusu leczenia LOPID, 61% pacjentów w grupie pierwotnie zrandomizowanej do LOPID przyjmowało lek; w grupie pierwotnie randomizowanej do placebo, 65% przyjmowało LOPID. Częstość występowania zdarzeń na 1000 występujących podczas okresu obserwacji otwartej jest szczegółowo opisana w Tabeli II.

    Skumulowana śmiertelność w ciągu 8,5 roku wykazała 20% względny wzrost zgonów w grupie pierwotnie randomizowanej do LOPID 300 mg w porównaniu z pierwotnie randomizowaną grupą placebo oraz 20% względny spadek częstości incydentów sercowych w grupie pierwotnie randomizowanej do LOPID 300 mg w porównaniu z pierwotnie randomizowaną grupą placebo (patrz Tabela III). Ta analiza pierwotnie randomizowanej populacji „z zamiarem leczenia” pomija możliwe komplikujące skutki zmiany leczenia w fazie otwartej próby. Korekta współczynników ryzyka, biorąc pod uwagę stan leczenia metodą otwartej próby od lat 6,5 do 8,5, może zmienić zgłoszone współczynniki ryzyka dla śmiertelności w kierunku jedności.

    Nie jest jasne, w jakim stopniu wyniki pierwszorzędowego komponentu prewencji Helsinki Heart Study mogą być ekstrapolowane na inne segmenty populacji dyslipidemicznej, które nie zostały zbadane (takie jak kobiety, młodsi lub starsi mężczyźni lub osoby z zaburzeniami lipidowymi ograniczonymi wyłącznie do HDL). -cholesterol) lub na inne leki zmieniające poziom lipidów.

    Element prewencji wtórnej Helsinki Heart Study prowadzono równolegle przez pięć lat i w tych samych ośrodkach w Finlandii u 628 mężczyzn w średnim wieku wykluczonych z prewencji pierwotnej Helsinki Heart Study z powodu dławicy piersiowej, zawału mięśnia sercowego w wywiadzie, lub niewyjaśnione zmiany EKG. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania skuteczności były zdarzenia sercowe (suma zawałów mięśnia sercowego zakończonych zgonem i niezakończonych zgonem oraz nagłych zgonów sercowych). Współczynnik ryzyka (LOPID:placebo) dla zdarzeń sercowych wyniósł 1,47 (95% przedział ufności 0,88–2,48, p=0,14). Spośród 35 pacjentów w grupie LOPID 300 mg, u których wystąpiły zdarzenia sercowe, u 12 pacjentów wystąpiły zdarzenia po przerwaniu badania. Spośród 24 pacjentów w grupie placebo ze zdarzeniami sercowymi, 4 pacjentów cierpiało na zdarzenia po przerwaniu badania. Odnotowano 17 zgonów sercowych w grupie LOPID i 8 w grupie placebo (współczynnik ryzyka 2,18; 95% przedział ufności 0,94–5,05, p=0,06). Dziesięć z tych zgonów w grupie LOPID i 3 w grupie placebo wystąpiło po przerwaniu terapii. W tym badaniu z udziałem pacjentów z rozpoznaną lub podejrzewaną chorobą wieńcową serca nie zaobserwowano korzyści z leczenia LOPID 300 mg w zakresie zmniejszenia liczby incydentów sercowych lub zgonów sercowych. Zatem LOPID 300 mg wykazał korzyści tylko u wybranych pacjentów z dyslipidemią bez podejrzenia lub rozpoznania choroby wieńcowej. Nawet u pacjentów z chorobą wieńcową serca i triadą podwyższonego cholesterolu LDL, podwyższonego stężenia triglicerydów i niskiego cholesterolu HDL, możliwy wpływ LOPID na zdarzenia wieńcowe nie został odpowiednio zbadany.

    Nie zaobserwowano skuteczności u pacjentów z rozpoznaną chorobą wieńcową serca podczas projektu Coronary Drug Project z chemicznie i farmakologicznie pokrewnym lekiem, klofibratem. Coronary Drug Project był 6-letnim randomizowanym, podwójnie ślepym badaniem obejmującym 1000 pacjentów z klofibratem, 1000 z kwasem nikotynowym i 3000 pacjentów otrzymujących placebo z rozpoznaną chorobą wieńcową. Klinicznie i statystycznie znamienne zmniejszenie zawałów mięśnia sercowego zaobserwowano w równoczesnej grupie kwasu nikotynowego w porównaniu z placebo; nie zaobserwowano zmniejszenia w przypadku klofibratu.

    Mechanizm działania gemfibrozylu nie został ostatecznie poznany. U ludzi wykazano, że LOPID 300 mg hamuje lipolizę obwodową i zmniejsza ekstrakcję wątrobową wolnych kwasów tłuszczowych, zmniejszając w ten sposób wytwarzanie trójglicerydów w wątrobie. LOPID 300mg hamuje syntezę i zwiększa klirens apolipoproteiny B będącej nośnikiem VLDL, prowadząc do zmniejszenia produkcji VLDL.

    Badania na zwierzętach sugerują, że gemfibrozyl może, oprócz podwyższania poziomu cholesterolu HDL, zmniejszać wbudowywanie długołańcuchowych kwasów tłuszczowych do nowo powstałych triglicerydów, przyspieszać obrót i usuwanie cholesterolu z wątroby oraz zwiększać wydalanie cholesterolu z kałem. LOPID 300mg dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Maksymalne stężenie w osoczu występuje w ciągu 1 do 2 godzin, a okres półtrwania w osoczu wynosi 1,5 godziny po podaniu wielokrotnym.

    Gemfibrozyl jest całkowicie wchłaniany po doustnym podaniu tabletek LOPID 300 mg, osiągając maksymalne stężenie w osoczu 1 do 2 godzin po podaniu. Farmakokinetyka gemfibrozylu zależy od pory posiłków w stosunku do czasu podania leku. W jednym badaniu (ref. 4) zarówno szybkość, jak i stopień wchłaniania leku były znacznie zwiększone, gdy podawany był 0,5 godziny przed posiłkami. Średnie AUC zmniejszyło się o 14–44%, gdy LOPID był podawany po posiłkach w porównaniu do 0,5 godziny przed posiłkami. W kolejnym badaniu szybkość wchłaniania leku LOPID 300 mg była maksymalna po podaniu 0,5 godziny przed posiłkami, przy Cmax o 50–60% większym niż po podaniu z posiłkami lub na czczo. W tym badaniu nie stwierdzono istotnego wpływu na AUC czasu podania dawki w stosunku do posiłków (patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ).

    LOPID ulega głównie oksydacji pierścieniowej grupy metylowej, tworząc kolejno metabolit hydroksymetylowy i karboksylowy. Około siedemdziesiąt procent podanej dawki dla ludzi jest wydalane z moczem, głównie w postaci koniugatu glukuronidowego, a mniej niż 2% wydalane jest w postaci niezmienionego gemfibrozylu. Sześć procent dawki znajduje się w kale. Gemfibrozyl silnie wiąże się z białkami osocza i istnieje możliwość interakcji wypierających z innymi lekami (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

    INFORMACJA O PACJENCIE

    Brak informacji. Proszę odnieść się do OSTRZEŻENIA oraz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Sekcje.