Leczenie przeciwbakteryjne: Bactrim 400/80mg, 800/160mg Trimethoprim Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Nazwa marki: Bactrim

Nazwa ogólna: Sulfametoksazol i trimetoprim do wstrzykiwań dożylnych

Co to jest Bactrim 800 mg?

Bactrim (sulfametoksazol i trimetoprim) DS jest połączeniem dwóch antybiotyków stosowanych w leczeniu infekcji dróg moczowych, ostrego zapalenia ucha środkowego, zapalenia oskrzeli, Shigellozy, zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis, biegunki podróżnych, gronkowca złocistego opornego na metycylinę (MRSA) i innych bakterii infekcje wrażliwe na ten antybiotyk.

Jakie są skutki uboczne Bactrim?

Częste działania niepożądane Bactrim obejmują:

• utrata apetytu,
• mdłości,
• wymioty,
• bolesny lub opuchnięty język,
• zawroty głowy,
• uczucie wirowania,
• dzwonienie w uszach,
• zmęczenie lub
• problemy ze snem (bezsenność).

Należy poinformować lekarza, jeśli wystąpią poważne działania niepożądane leku Bactrim 800 mg, w tym:

• zasinienie lub krwawienie,
• anemia aplastyczna,
• żółtaczka,
• martwica wątroby,
• owrzodzenia jamy ustnej,
• bóle stawów,
• ciężkie wysypki skórne,
• swędzenie i
• ból gardła.

OPIS

BACTRIM™ (trimetoprim i sulfametoksazol), sterylny roztwór wyłącznie do wlewów dożylnych, jest połączeniem sulfametoksazolu, środka przeciwdrobnoustrojowego z grupy sulfonamidów, oraz trimetoprimu, środka przeciwbakteryjnego będącego inhibitorem reduktazy dihydrofolianowej. Każde 5 ml zawiera 80 mg trimetoprimu (16 mg/ml) i 400 mg sulfametoksazolu (80 mg/ml) połączone z 40% glikolem propylenowym, 10% alkoholem etylowym i 0,3% dietanoloaminą; Dodano 1% alkoholu benzylowego i 0,1% pirosiarczynu sodu jako środki konserwujące, wodę do wstrzykiwań i pH doprowadzono do około 10 wodorotlenkiem sodu.

Trimetoprim to 2,4-diamino-5-(3,4,5-trimetoksybenzylo)pirymidyna. Jest to biały do jasnożółtego, bezwonny, gorzki związek o masie cząsteczkowej 290,3 i następującym wzorze strukturalnym:

C14H18N4O3 MW 290,3

Sulfametoksazol to N1-(5-metylo-3-izoksazolilo)sulfanilamid. Jest to prawie biały, bezwonny, bez smaku związek o masie cząsteczkowej 253,28 i następującym wzorze strukturalnym:

C10H11N3O3S MW 253,28

WSKAZANIA

Pneumocystis jirovecii Zapalenie płuc

BACTRIM jest wskazany w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis jirovecii u dorosłych i dzieci w wieku dwóch miesięcy i starszych.

Shigelloza

BACTRIM 400 mg jest wskazany w leczeniu zapalenia jelit wywołanego przez wrażliwe szczepy Shigella flexneri i Shigella sonnei u dorosłych i dzieci w wieku dwóch miesięcy i starszych.

Infekcje dróg moczowych

BACTRIM jest wskazany w leczeniu ciężkich lub powikłanych zakażeń układu moczowego u dorosłych i dzieci w wieku 2 miesięcy i starszych z powodu wrażliwych szczepów Escherichia coli, gatunków Klebsiella, gatunków Enterobacter, Morganella morganii, Proteus mirabilis i Proteus vulgaris, po podaniu doustnym BACTRIM jest niewykonalny i gdy organizm nie jest podatny na działanie jednoskładnikowych środków przeciwbakteryjnych działających w drogach moczowych.

Stosowanie

celu ograniczenia rozwoju bakterii opornych na leki i utrzymania skuteczności BACTRIM i innych leków przeciwbakteryjnych, BACTRIM należy stosować wyłącznie w leczeniu lub zapobieganiu zakażeniom, co do których udowodniono, lub co do których istnieje silne podejrzenie, że są wywołane przez wrażliwe bakterie. Gdy dostępne są informacje dotyczące hodowli i wrażliwości, należy je uwzględnić przy wyborze lub modyfikacji terapii przeciwbakteryjnej. W przypadku braku takich danych, lokalna epidemiologia i wzorce podatności mogą przyczynić się do empirycznego doboru terapii.

Chociaż należy przeprowadzić odpowiednie badania posiewowe i badania lekowrażliwości, leczenie można rozpocząć w oczekiwaniu na wyniki tych badań.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Dawkowanie u dorosłych i pacjentów pediatrycznych (w wieku dwóch miesięcy i starszych)

Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 60 ml (960 mg trimetoprimu) na dobę.

Modyfikacje dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

Gdy czynność nerek jest zaburzona, należy zastosować zmniejszoną dawkę, jak pokazano w Tabeli 2.

Ważne instrukcje administracyjne

Podawać roztwór we wlewie dożylnym przez 60 do 90 minut. Należy unikać podawania w szybkim wlewie lub wstrzyknięciu w bolusie. NIE podawać BACTRIM 400mg domięśniowo.

Przed podaniem należy skontrolować wzrokowo produkty lecznicze do podawania pozajelitowego pod kątem obecności cząstek stałych i przebarwień, o ile pozwala na to roztwór i pojemnik.

Sposób przygotowania

Rozcieńczanie fiolek jedno- i wielodawkowych

BACTRIM należy rozcieńczyć. Każde 5 ml należy dodać do 125 ml 5% dekstrozy w wodzie. Po rozcieńczeniu 5% dekstrozą w wodzie roztworu nie należy przechowywać w lodówce i należy zużyć w ciągu 6 godzin.

Jeśli pożądane jest rozcieńczenie 5 ml na 100 ml 5% dekstrozy w wodzie, należy je zużyć w ciągu 4 godzin. W tych przypadkach, w których pożądane jest ograniczenie płynów, każde 5 ml można dodać do 75 ml 5% dekstrozy w wodzie. W takich okolicznościach roztwór należy wymieszać tuż przed użyciem i podać w ciągu 2 godzin.

Jeśli po oględzinach po wymieszaniu widoczne jest zmętnienie lub oznaki krystalizacji, roztwór należy wyrzucić i przygotować świeży roztwór.

Robić NIE wymieszać Bactrim w 5% dekstrozie w wodzie z lekami lub roztworami w tym samym pojemniku.

Fiolki wielodawkowe (obsługa)

Po pierwszym wprowadzeniu do fiolki pozostałą zawartość należy zużyć w ciągu 48 godzin.

Systemy infuzyjne do podawania dożylnego

Następujące systemy infuzyjne zostały przetestowane i uznane za zadowalające: szklane pojemniki na pojedyncze dawki; pojemniki jednodawkowe z polichlorku winylu i poliolefiny. Żadne inne systemy nie zostały przetestowane i dlatego nie można polecić żadnych innych.

JAK DOSTARCZONE

Formy dawkowania i mocne strony

BACTRIM jest dostępny we wstrzyknięciu zawierającym 80 mg/ml sulfametoksazolu i 16 mg/ml trimetoprimu w 10 ml fiolkach jednodawkowych i 30 ml fiolkach wielodawkowych.

Składowania i stosowania

Wstrzyknięcie BACTRIM™ (sulfametoksazol i trimetoprim) dostarczana jest w następujący sposób:

10 ml fiolki zawierający 160 mg trimetoprimu (16 mg/ml) i 800 mg sulfametoksazolu (80 mg/ml) do infuzji z 5% dekstrozą w wodzie.

Fiolka 10 ml: NDC Fiolka 49708-001-4210 ml (pudełko po 10): NDC 49708-001-45

Fiolki wielodawkowe o pojemności 30 ml , każde 5 ml zawiera 80 mg trimetoprimu (16 mg/ml) i 400 mg sulfametoksazolu (80 mg/ml) do infuzji z 5% dekstrozą w wodzie.

Fiolka 30 ml (pudełko z 1): NDC 49708-002-47

Przechowywać w temperaturze pokojowej (15°C – 30°C lub 59°F – 86°F). NIE WKŁADAĆ W LODÓWKĘ.

BIBLIOGRAFIA

1. Winston DJ, Lau WK, Gale RP, Young LS. Trimetoprim-sulfametoksazol do leczenia zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis carinii. Ann Stażysta Med. Czerwiec 1980;92:762-769.

Dystrybutor: Sun Pharmaceutical Industries, Inc. Cranbury, NJ 08512. Aktualizacja: lipiec 2020

SKUTKI UBOCZNE

Następujące poważne działania niepożądane opisano w innym miejscu na etykiecie:

• Toksyczność zarodkowo-płodowa [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Nadwrażliwość i inne reakcje śmiertelne [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Małopłytkowość [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Biegunka związana z Clostridioides difficile [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Wrażliwość na siarczyny [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Ryzyko związane z równoczesnym stosowaniem leukoworyny w zapaleniu płuc wywołanym przez Pneumocystis jirovecii [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Toksyczność glikolu propylenowego [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI , DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ]
• Reakcje na wlew [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Hipoglikemia [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Nieprawidłowości elektrolitów [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]

Doświadczenie w badaniach klinicznych

Ponieważ badania kliniczne prowadzone są w bardzo zróżnicowanych warunkach, częstość występowania działań niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych leku nie może być bezpośrednio porównywana z częstością w badaniach klinicznych innego leku i może nie odzwierciedlać częstości obserwowanych w praktyce.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty i anoreksja) oraz skórne reakcje alergiczne (takie jak wysypka i pokrzywka).

Rzadko występują reakcje miejscowe, ból i lekkie podrażnienie po podaniu dożylnym (IV). Obserwowano zakrzepowe zapalenie żył.

Doświadczenie postmarketingowe

Następujące działania niepożądane zostały zidentyfikowane podczas stosowania produktu BACTRIM po dopuszczeniu do obrotu. Ponieważ reakcje te zostały zgłoszone dobrowolnie w populacji o niepewnej wielkości, nie jest możliwe wiarygodne oszacowanie ich częstości ani ustalenie związku przyczynowego z narażeniem na lek:

• Zakrzepowa plamica małopłytkowa
• Idiopatyczna plamica małopłytkowa
• Wydłużenie odstępu QT skutkujące częstoskurczem komorowym i torsade de pointes
• Kwasica metaboliczna

INTERAKCJE Z LEKAMI

Potencjał działania BACTRIM 400 mg na inne leki

Trimetoprim jest inhibitorem CYP2C8 oraz transporterem OCT2. Sulfametoksazol jest inhibitorem CYP2C9. Należy unikać jednoczesnego podawania BACTRIM 80mg z lekami będącymi substratami CYP2C8 i 2C9 lub OCT2.

Interakcje z testami laboratoryjnymi lub diagnostycznymi

BACTRIM, w szczególności składnik trimetoprimu, może zakłócać test metotreksatu w surowicy, co określono techniką konkurencyjnego białka wiążącego (CBPA), gdy jako białko wiążące stosuje się bakteryjną reduktazę dihydrofolianową. Zakłócenia nie występują jednak, jeśli metotreksat jest mierzony testem radioimmunologicznym (RIA).

Obecność preparatu BACTRIM może również zakłócać test alkalicznej reakcji pikrynianowej Jaffe dla kreatyniny, powodując przeszacowanie o około 10% w zakresie wartości prawidłowych.

BIBLIOGRAFIA

2. Al-Khatib SM, LaPointe N, Kramer JM, Califf RM. Co lekarze powinni wiedzieć o odstępie QT. JAMA. 2003;289(16):2120-2127.

3. Boyer EW, Bocian C, Wang RY. Przegląd: Farmakologia i toksykologia dofetylidu. Int J Med Toxicol. 2001;4(2):16.

5. Londyn NJ, Garg SJ, Moorthy RS, Cunningham ET. Polekowe zapalenie błony naczyniowej oka. J Infekcja zapalenia oka. 2013; 3:43.

6. mgr Marinella. Hiperkaliemia wywołana trimetoprimem: Analiza zgłoszonych przypadków. Gerontol. 1999;45:209-212.

7. Margassery S, Bastani B. Zagrażająca życiu hiperkaliemia i kwasica wtórna do leczenia trimetoprimsulfametoksazolem. J. Nefrol. 2001;14(5):410-414.

8. Moh R i in. Zmiany hematologiczne u dorosłych otrzymujących schemat HAART zawierający zydowudynę w skojarzeniu z kotrimoksazolem na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Antywir Ther. 2005;10(5):615-24.

9. Kosoglou T, Rocci ML Jr, Vlasses PH. Trimetoprim zmienia rozmieszczenie prokainamidu i Nacetyloprokainamidu. Clin Pharmacol Ther. Październik 1988;44(4):467-77.

OSTRZEŻENIA

Zawarte jako część ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Sekcja.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Toksyczność zarodkowo-płodowa

Niektóre badania epidemiologiczne sugerują, że ekspozycja na BACTRIM podczas ciąży może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych, zwłaszcza wad cewy nerwowej, wad rozwojowych układu krążenia, wad dróg moczowych, rozszczepów jamy ustnej i stopy końsko-szpotawej. Jeśli BACTRIM 400 mg jest stosowany w czasie ciąży lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas przyjmowania tego leku, pacjentkę należy poinformować o potencjalnych zagrożeniach dla płodu [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Nadwrażliwość i inne reakcje śmiertelne

Zgony związane z podawaniem sulfonamidów miały miejsce z powodu ciężkich reakcji, w tym zespołu Stevensa-Johnsona, toksycznej martwicy naskórka, piorunującej martwicy wątroby, agranulocytozy, niedokrwistości aplastycznej i innych zaburzeń krwi.

Sulfonamidy, w tym produkty zawierające sulfonamidy, takie jak BACTRIM, należy odstawić po pierwszym pojawieniu się wysypki skórnej lub jakichkolwiek objawów działań niepożądanych. Objawy kliniczne, takie jak wysypka, ból gardła, gorączka, ból stawów, kaszel, duszność, bladość, plamica lub żółtaczka mogą być wczesnymi oznakami poważnych reakcji. Po wysypce skórnej mogą wystąpić cięższe reakcje, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, martwica wątroby lub poważne zaburzenia krwi. U pacjentów otrzymujących sulfonamidy należy często wykonywać pełną morfologię krwi. Kaszel, duszność i nacieki w płucach to reakcje nadwrażliwości dróg oddechowych, które zgłaszano w związku z leczeniem sulfonamidem.

Małopłytkowość

Małopłytkowość wywołana przez BACTRIM może być zaburzeniem o podłożu immunologicznym. Zgłaszano ciężkie przypadki małopłytkowości, które są śmiertelne lub zagrażające życiu. Monitoruj pacjentów pod kątem toksyczności hematologicznej. Małopłytkowość zwykle ustępuje w ciągu tygodnia po odstawieniu BACTRIM.

Zakażenia paciorkowcami i gorączka reumatyczna

Unikaj stosowania preparatu BACTRIM w leczeniu paciorkowcowego zapalenia gardła. Badania kliniczne wykazały, że u pacjentów z β-hemolizującym zapaleniem migdałków gardłowych wywołanych przez paciorkowce grupy A występuje większa częstość występowania niepowodzenia bakteriologicznego podczas leczenia preparatem BACTRIM 800 mg niż u pacjentów leczonych penicyliną, o czym świadczy brak możliwości usunięcia tego drobnoustroju z obszaru migdałkowo-gardłowego. Dlatego BACTRIM nie zapobiegnie następstwom, takim jak gorączka reumatyczna.

Biegunka wywołana przez Clostridioides

Biegunkę związaną z Clostridioides difficile (CDAD) zgłaszano po zastosowaniu prawie wszystkich środków przeciwbakteryjnych, w tym BACTRIM 80 mg, a jej nasilenie może wahać się od łagodnej biegunki do śmiertelnego zapalenia okrężnicy. Leczenie środkami przeciwbakteryjnymi zmienia normalną florę okrężnicy, prowadząc do przerostu C. difficile.

C. difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile wytwarzające hipertoksyny powodują zwiększoną zachorowalność i śmiertelność, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i mogą wymagać kolektomii. CDAD należy rozważyć u wszystkich pacjentów, u których po zastosowaniu leków przeciwbakteryjnych wystąpi biegunka. Konieczna jest staranna historia choroby, ponieważ donoszono, że CDAD występuje w ciągu dwóch miesięcy po podaniu leków przeciwbakteryjnych.

przypadku podejrzenia lub potwierdzenia CDAD, może być konieczne przerwanie ciągłego stosowania leków przeciwbakteryjnych, które nie są skierowane przeciwko C. difficile. Odpowiednia gospodarka wodno-elektrolitowa, suplementacja białka, leczenie przeciwbakteryjne

C. difficile i zgodnie ze wskazaniami klinicznymi należy rozpocząć ocenę chirurgiczną.

Wrażliwość na siarczyny

BACTRIM 400 mg zawiera pirosiarczyn sodu, siarczyn, który może powodować reakcje typu alergicznego, w tym objawy anafilaktyczne i zagrażające życiu lub mniej ciężkie epizody astmy u niektórych podatnych osób. Ogólna częstość występowania wrażliwości na siarczyny w populacji ogólnej jest nieznana. Wrażliwość na siarczyny obserwuje się częściej u osób z astmą niż u osób bez astmy.

Toksyczność alkoholu benzylowego u pacjentów pediatrycznych („zespół dyszenia”)

BACTRIM 160mg zawiera alkohol benzylowy jako środek konserwujący. U noworodków i niemowląt z niską masą urodzeniową leczonych preparatami konserwowanymi alkoholem benzylowym w roztworach do infuzji, w tym preparatem BACTRIM, mogą wystąpić ciężkie i prowadzące do zgonu działania niepożądane, w tym „zespół oddechu”. „Syndrom tchnienia” charakteryzuje się depresją ośrodkowego układu nerwowego, kwasicą metaboliczną i sapaniem. BACTRIM 160 mg jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej dwóch miesięcy [patrz PRZECIWWSKAZANIA ].

Przepisując BACTRIM 400 mg pacjentom pediatrycznym (w wieku dwóch miesięcy i starszym), należy wziąć pod uwagę łączne dzienne obciążenie metaboliczne alkoholu benzylowego ze wszystkich źródeł, w tym BACTRIM (zawiera 10 mg alkoholu benzylowego na ml) i innych leków zawierających alkohol benzylowy. Minimalna ilość alkoholu benzylowego, przy której mogą wystąpić poważne działania niepożądane, nie jest znana [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Ryzyko związane z równoczesnym stosowaniem leukoworyny w zapaleniu płuc wywołanym przez Pneumocystis jirovecii

Niepowodzenie leczenia i zwiększoną śmiertelność zaobserwowano, gdy BACTRIM był stosowany jednocześnie z leukoworyną w leczeniu pacjentów zakażonych wirusem HIV z zapaleniem płuc wywołanym przez Pneumocystis jirovecii w randomizowanym badaniu kontrolowanym placebo.4 Należy unikać jednoczesnego podawania BACTRIM i leukoworyny podczas leczenia Pneumocystis jirovecii.i pneumocystis jirovecii.

Toksyczność glikolu propylenowego

BACTRIM zawiera glikol propylenowy jako rozpuszczalnik (40% v/v). W przypadku podawania w dużych dawkach, jak w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez P. jirovecii, i jednocześnie z innymi produktami zawierającymi glikol propylenowy może wystąpić hiperosmolarność z kwasicą metaboliczną z luką anionową, w tym kwasicą mleczanową. Toksyczność glikolu propylenowego może prowadzić do ostrego uszkodzenia nerek, toksyczności ośrodkowego układu nerwowego i niewydolności wielonarządowej. Monitoruj całkowite dzienne spożycie glikolu propylenowego ze wszystkich źródeł oraz pod kątem zaburzeń kwasowo-zasadowych. W przypadku podejrzenia toksyczności glikolu propylenowego należy przerwać stosowanie preparatu BACTRIM 400 mg [patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ].

Niedobór kwasu foliowego

Należy unikać stosowania produktu BACTRIM 160 mg u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, u osób z możliwym niedoborem kwasu foliowego (np. osoby starsze, przewlekle alkoholików, pacjenci poddawani terapii przeciwdrgawkowej, pacjenci z zespołem złego wchłaniania i pacjenci w stanach niedożywienia) oraz u osób z ciężkim alergie lub astma oskrzelowa.

Zmiany hematologiczne wskazujące na niedobór kwasu foliowego mogą wystąpić u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów z istniejącym wcześniej niedoborem kwasu foliowego lub niewydolnością nerek. Efekty te są odwracalne dzięki terapii kwasem folinowym [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Hemoliza

U osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej może wystąpić hemoliza. Ta reakcja jest często związana z dawką.

Reakcje na wlew

Podczas stosowania preparatu BACTRIM obserwowano miejscowe podrażnienie i stan zapalny z powodu pozanaczyniowego naciekania wlewu. W takim przypadku infuzję należy przerwać i wznowić w innym miejscu.

Hipoglikemia

Obserwowano przypadki hipoglikemii u pacjentów bez cukrzycy leczonych preparatem BACTRIM 400 mg, zwykle występujące po kilku dniach leczenia. Szczególnie zagrożeni są pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, chorobami wątroby, niedożywieni lub otrzymujący duże dawki preparatu BACTRIM 800 mg.

Zaburzony metabolizm fenyloalaniny

Stwierdzono, że trimetoprim, składnik preparatu BACTRIM, zaburza metabolizm fenyloalaniny, ale nie ma to znaczenia u pacjentów z fenyloketonurią stosujących odpowiednie ograniczenia dietetyczne.

Porfiria i niedoczynność tarczycy

Podobnie jak inne leki zawierające sulfonamidy, BACTRIM może wywołać przełom porfirii i niedoczynność tarczycy. Unikaj stosowania preparatu BACTRIM u pacjentów z porfirią lub dysfunkcją tarczycy.

Potencjalne ryzyko w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis jirovecii u pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS)

Pacjenci z AIDS mogą nie tolerować lub reagować na BACTRIM w taki sam sposób jak pacjenci bez AIDS. Odnotowano, że częstość występowania działań niepożądanych, zwłaszcza wysypki, gorączki, leukopenii i podwyższonych wartości aminotransferaz (transaminaz) podczas leczenia preparatem BACTRIM u pacjentów z AIDS leczonych z powodu zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis jirovecii, jest znacznie większa niż częstość występowania zwykle związana z stosowanie preparatu BACTRIM 800 mg u pacjentów bez AIDS. Jeśli u pacjenta wystąpi wysypka skórna lub jakiekolwiek objawy niepożądanej reakcji, należy ponownie ocenić leczenie preparatem BACTRIM [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Należy unikać jednoczesnego podawania BACTRIM 80 mg i leukoworyny podczas leczenia zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis jirovecii [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Nieprawidłowości elektrolitów

Wysokie dawki trimetoprimu stosowane u pacjentów z zapaleniem płuc wywołanym przez P. jirovecii powodują postępujące, ale odwracalne zwiększenie stężenia potasu w surowicy u znacznej liczby pacjentów. Nawet leczenie zalecanymi dawkami może powodować hiperkaliemię, gdy trimetoprym jest podawany pacjentom z podstawowymi zaburzeniami metabolizmu potasu, z niewydolnością nerek lub w przypadku jednoczesnego podawania leków, o których wiadomo, że wywołują hiperkaliemię. U tych pacjentów uzasadnione jest ścisłe monitorowanie stężenia potasu w surowicy.

Ciężka i objawowa hiponatremia może wystąpić u pacjentów otrzymujących BACTRIM 800 mg, szczególnie w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez P.jirovecii. U pacjentów z objawami konieczna jest ocena hiponatremii i odpowiednia korekta, aby zapobiec zagrażającym życiu powikłaniom.

Podczas leczenia należy zapewnić odpowiednią podaż płynów i wydalanie moczu, aby zapobiec krystalurii. Pacjenci, którzy są „powolnymi acetylatorami”, mogą być bardziej podatni na idiosynkratyczne reakcje na sulfonamidy.

Monitorowanie badań laboratoryjnych

U pacjentów otrzymujących BACTRIM należy często wykonywać pełną morfologię krwi. Przerwać BACTRIM 800 mg, jeśli zauważy się znaczne zmniejszenie liczby formowanych elementów krwi. Podczas leczenia należy wykonywać badania moczu z dokładnym badaniem mikroskopowym i badaniami czynności nerek, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Rozwój bakterii lekoopornych

Przepisywanie BACTRIM w przypadku braku potwierdzonego lub silnie podejrzewanego zakażenia bakteryjnego lub wskazania profilaktycznego prawdopodobnie nie przyniesie korzyści pacjentowi i zwiększy ryzyko rozwoju bakterii lekoopornych.

Toksykologia niekliniczna

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

Karcynogeneza

Sulfametoksazol nie wykazywał(a) działania rakotwórczego w 26-tygodniowym badaniu na myszach rakotwórczych (Tg-rasH2) w dawkach do 400 mg/kg/dobę sulfametoksazolu; co odpowiada dwukrotnej ekspozycji ogólnoustrojowej u ludzi (przy dawce dobowej 800 mg sulfametoksazolu dwa razy na dobę (dwa razy na dobę).

Mutageneza

Testy in vitro mutacji powrotnych na bakteriach zgodnie ze standardowym protokołem nie zostały przeprowadzone z sulfametoksazolem i trimetoprimem w połączeniu. Test aberracji chromosomowych in vitro w ludzkich limfocytach z zastosowaniem sulfametoksazolu/trimetoprimu był ujemny. W testach in vitro i in vivo na zwierzętach sulfametoksazol/trimetoprim nie uszkadzał chromosomów. Testy mikrojądrowe in vivo były dodatnie po podaniu doustnym sulfametoksazolu/trimetoprimu. Obserwacje leukocytów uzyskanych od pacjentów leczonych sulfametoksazolem i trimetoprimem nie wykazały nieprawidłowości chromosomalnych.

Sam sulfametoksazol dał wynik dodatni w teście mutacji odwrotnych mutacji bakteryjnych in vitro oraz w teście mikrojądrowym in vitro z użyciem hodowanych ludzkich limfocytów.

Sam trimetoprim dał wynik ujemny w testach mutacji odwrotnych mutacji bakteryjnych in vitro oraz w testach aberracji chromosomowych in vitro z komórkami jajnika lub płuc chomika chińskiego z lub bez aktywacji S9. W testach kometowych, mikrojądrowych i chromosomalnych in vitro z użyciem hodowanych ludzkich limfocytów, trimetoprim był dodatni. U myszy po doustnym podaniu trimetoprimu nie stwierdzono uszkodzeń DNA w testach Comet w wątrobie, nerkach, płucach, śledzionie lub szpiku kostnym.

Upośledzenie płodności

Nie zaobserwowano żadnego niekorzystnego wpływu na płodność lub ogólną zdolność rozrodczą szczurów, którym podawano doustnie dawki do 350 mg/kg/dobę sulfametoksazolu plus 70 mg/kg/dobę trimetoprimu, czyli dawki około dwukrotności zalecanej dawki dobowej dla ludzi w przeliczeniu na powierzchnię ciała .

Używaj w określonych populacjach

Ciąża

Podsumowanie ryzyka

BACTRIM może spowodować uszkodzenie płodu, jeśli zostanie podany kobiecie w ciąży. Niektóre badania epidemiologiczne sugerują, że ekspozycja na BACTRIM 400 mg podczas ciąży może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych, szczególnie wad cewy nerwowej, nieprawidłowości sercowo-naczyniowych, wad dróg moczowych, rozszczepów jamy ustnej i stopy końsko-szpotawej (patrz Dane ludzkie ).

W jednym z 3 badań na szczurach wykazano, że rozszczep podniebienia przy dawkach około 5-krotnie większych niż zalecana dawka u ludzi w przeliczeniu na powierzchnię ciała; pozostałe 2 badania nie wykazały działania teratogennego przy podobnych dawkach. Badania na ciężarnych królikach wykazały zwiększoną utratę płodów przy dawce około 6 razy większej od dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu na powierzchnię ciała (patrz Dane zwierząt ).

Szacowane ryzyko tła poważnych wad wrodzonych i poronień dla wskazanej populacji jest nieznane. W ogólnej populacji Stanów Zjednoczonych szacowane podstawowe ryzyko poważnych wad wrodzonych i poronienia w klinicznie rozpoznanych ciążach wynosi odpowiednio 2% do 4% i 15% do 20%. Poinformuj kobiety w ciąży o potencjalnej szkodliwości preparatu BACTRIM 400 mg na płód (patrz Rozważania kliniczne ).

Rozważania kliniczne

Ryzyko związane z chorobą u matki i/lub zarodka/płodu

Zakażenie dróg moczowych w ciąży wiąże się z niekorzystnymi następstwami okołoporodowymi, takimi jak poród przedwczesny, niska masa urodzeniowa i stan przedrzucawkowy oraz zwiększona śmiertelność ciężarnych kobiet. Zapalenie płuc wywołane przez P. jirovecii w ciąży wiąże się z przedwczesnym porodem oraz zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością ciężarnej. BACTRIM powinien być stosowany w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu.

Dane

Dane ludzkie

Chociaż nie ma dużych, prospektywnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży i ich dzieci, niektóre retrospektywne badania epidemiologiczne sugerują związek między ekspozycją na 80 mg BACTRIM w pierwszym trymestrze ze zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych, szczególnie wad cewy nerwowej, zaburzeń sercowo-naczyniowych, zaburzeń układu moczowego. wady dróg, rozszczepy jamy ustnej i stopa końsko-szpotawa. Badania te były jednak ograniczone przez niewielką liczbę ujawnionych przypadków i brak dostosowania do wielokrotnych porównań statystycznych i czynników zakłócających. Badania te są dodatkowo ograniczone przez zapamiętywanie, selekcję i uprzedzenia informacyjne oraz ograniczoną możliwość uogólniania ich wyników. Wreszcie, miary wyników różniły się między badaniami, co ograniczało porównania między badaniami. Alternatywnie, inne badania epidemiologiczne nie wykryły statystycznie istotnych związków między ekspozycją na BACTRIM 160 mg a specyficznymi wadami rozwojowymi. Brumfitt i Pursell10 w retrospektywnym badaniu opisali wyniki 186 ciąż, podczas których matka otrzymywała placebo lub doustnie trimetoprim i sulfametoksazol. Częstość występowania wad wrodzonych wynosiła 4,5% (3 z 66) u osób otrzymujących placebo i 3,3% (4 z 120) u osób otrzymujących trimetoprim i sulfametoksazol. Nie było żadnych nieprawidłowości u 10 dzieci, których matki otrzymywały lek w pierwszym trymestrze ciąży. W oddzielnym badaniu Brumfitt i Pursell również nie stwierdzili żadnych wad wrodzonych u 35 dzieci, których matki otrzymywały doustnie trimetoprim i sulfametoksazol w momencie poczęcia lub krótko po nim.

Dane zwierząt

szczurów doustne dawki 533 mg/kg sulfametoksazolu lub 200 mg/kg trimetoprimu powodowały działanie teratologiczne objawiające się głównie rozszczepem podniebienia. Dawki te są około 5 i 6 razy większe od zalecanej całkowitej dawki dobowej u ludzi w przeliczeniu na powierzchnię ciała. W dwóch badaniach na szczurach nie zaobserwowano teratologii, gdy 512 mg/kg sulfametoksazolu było stosowane w połączeniu z 128 mg/kg trimetoprimu. W niektórych badaniach na królikach ogólny wzrost utraty płodów (martwych i wchłoniętych płodów) był związany z dawkami trimetoprimu sześciokrotnie przekraczającymi dawkę terapeutyczną u ludzi w oparciu o powierzchnię ciała.

Laktacja

Podsumowanie ryzyka

Poziom BACTRIM w mleku matki wynosi około 2 do 5% zalecanej dawki dobowej u dzieci w wieku powyżej dwóch miesięcy. Brak informacji dotyczących wpływu preparatu BACTRIM na niemowlę karmione piersią lub wpływu na produkcję mleka. Ze względu na potencjalne ryzyko przemieszczenia bilirubiny i kernicterus u dziecka karmionego piersią [patrz PRZECIWWSKAZANIA ], zaleca się kobietom unikanie karmienia piersią podczas leczenia preparatem BACTRIM.

Zastosowanie pediatryczne

BACTRIM jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej dwóch miesięcy ze względu na potencjalne ryzyko przemieszczenia bilirubiny i kernicterus [patrz PRZECIWWSKAZANIA ].

wcześniaków i niemowląt z niską masą urodzeniową na oddziale intensywnej terapii noworodków, które otrzymywały alkohol benzylowy jako środek konserwujący w roztworach do infuzji, wystąpiły poważne działania niepożądane, w tym reakcje śmiertelne i „zespół tchu”. W tych przypadkach dawki alkoholu benzylowego od 99 do 234 mg/kg/dobę powodowały wysoki poziom alkoholu benzylowego i jego metabolitów we krwi i moczu (poziom alkoholu benzylowego we krwi wynosił 0,61 do 1,378 mmol/l). Dodatkowe działania niepożądane obejmowały stopniowe pogorszenie stanu neurologicznego, drgawki, krwotok śródczaszkowy, zaburzenia hematologiczne, uszkodzenie skóry, niewydolność wątroby i nerek, niedociśnienie, bradykardię i zapaść sercowo-naczyniową. Wcześniaki o niskiej masie urodzeniowej mogą być bardziej podatne na rozwój tych reakcji, ponieważ mogą być mniej zdolne do metabolizowania alkoholu benzylowego.

Przepisując BACTRIM 800 mg pacjentom pediatrycznym, należy wziąć pod uwagę łączne dzienne obciążenie metaboliczne alkoholu benzylowego ze wszystkich źródeł, w tym BACTRIM (BACTRIM 160 mg zawiera 10 mg alkoholu benzylowego na ml) i innych leków zawierających alkohol benzylowy. Minimalna ilość alkoholu benzylowego, przy której mogą wystąpić poważne działania niepożądane, nie jest znana [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Zastosowanie geriatryczne

Badania kliniczne BACTRIM nie obejmowały wystarczającej liczby osób w wieku 65 lat i starszych, aby ustalić, czy reagują oni inaczej niż osoby młodsze.

U pacjentów w podeszłym wieku może wystąpić zwiększone ryzyko ciężkich działań niepożądanych, szczególnie w przypadku komplikacji, np. zaburzenia czynności nerek i (lub) wątroby lub jednoczesnego stosowania innych leków. Ciężkie reakcje skórne, uogólniona supresja szpiku kostnego [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI , DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ], specyficzne zmniejszenie liczby płytek krwi (z plamicą lub bez) oraz hiperkaliemia są najczęściej zgłaszanymi ciężkimi działaniami niepożądanymi u pacjentów w podeszłym wieku.

osób otrzymujących jednocześnie niektóre leki moczopędne, głównie tiazydy, zgłoszono zwiększoną częstość występowania małopłytkowości z plamicą. Podwyższone stężenie digoksyny we krwi może wystąpić podczas jednoczesnego leczenia BACTRIM 80 mg, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Należy monitorować stężenie digoksyny w surowicy [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

U pacjentów w podeszłym wieku mogą wystąpić zmiany hematologiczne wskazujące na niedobór kwasu foliowego. Efekty te są odwracalne dzięki terapii kwasem folinowym. Należy odpowiednio dostosować dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a czas stosowania powinien być jak najkrótszy, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia niepożądanych reakcji [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Trimetoprim, składnik preparatu BACTRIM, może powodować hiperkaliemię, gdy jest podawany pacjentom z podstawowymi zaburzeniami metabolizmu potasu, z niewydolnością nerek lub gdy jest podawany jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że wywołują hiperkaliemię, takimi jak inhibitory konwertazy angiotensyny. U tych pacjentów uzasadnione jest ścisłe monitorowanie stężenia potasu w surowicy. W celu obniżenia poziomu potasu w surowicy zaleca się przerwanie leczenia BACTRIM 160 mg.

Parametry farmakokinetyczne sulfametoksazolu były podobne u pacjentów w podeszłym wieku i młodszych dorosłych. Średnie maksymalne stężenie trimetoprimu w surowicy było wyższe, a średni klirens nerkowy trimetoprimu był niższy u osób w podeszłym wieku w porównaniu z osobami młodszymi [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

BIBLIOGRAFIA

4. Safrin S, Lee BL, Sande MA. Wspomaganie stosowania kwasu folinowego z trimetoprimem-sulfametoksazolem w zapaleniu płuc wywołanym przez Pneumocystis carinii u pacjentów z AIDS wiąże się ze zwiększonym ryzykiem niepowodzenia leczenia i śmierci. J Zainfekuj Dis. Październik 1994;170(4):912-7.

10. Brumfitt W, Pursell R. Trimetoprim/sulfametoksazol w leczeniu bakteriomoczu u kobiet. J Zainfekuj Dis. Listopad 1973; 128 (Suppl): S657-S663.

PRZEDAWKOWAĆ

Ostry

Ponieważ nie ma dużego doświadczenia u ludzi z pojedynczymi dawkami BACTRIM 160 mg przekraczającymi 25 ml (400 mg trimetoprimu i 2000 mg sulfametoksazolu), maksymalna tolerowana dawka u ludzi nie jest znana.

Oznaki i objawy przedawkowania sulfonamidów zgłaszane obejmują anoreksję, kolkę, nudności, wymioty, zawroty głowy, bóle głowy, senność i utratę przytomności. Można zauważyć gorączkę, krwiomocz i krystalurię. Dyskrazje krwi i żółtaczka są potencjalnymi późnymi objawami przedawkowania.

Do objawów ostrego przedawkowania trimetoprimu należą nudności, wymioty, zawroty głowy, ból głowy, depresja psychiczna, splątanie i zahamowanie czynności szpiku kostnego.

Ogólne zasady leczenia obejmują podawanie płynów dożylnie, jeśli wydalanie moczu jest małe, a czynność nerek jest prawidłowa. Zakwaszenie moczu zwiększy wydalanie trimetoprimu przez nerki. Pacjenta należy monitorować za pomocą morfologii krwi i odpowiednich badań biochemicznych krwi, w tym elektrolitów. Jeśli wystąpi znaczna dyskrazja krwi lub żółtaczka, należy zastosować specyficzne leczenie tych powikłań. Dializa otrzewnowa nie jest skuteczna, a hemodializa jest tylko umiarkowanie skuteczna w eliminowaniu trimetoprimu i sulfametoksazolu.

Chroniczny

Stosowanie preparatu BACTRIM 800 mg w dużych dawkach i (lub) przez dłuższy czas może powodować zahamowanie czynności szpiku kostnego objawiające się trombocytopenią, leukopenią i (lub) niedokrwistością megaloblastyczną. W przypadku wystąpienia objawów zahamowania czynności szpiku kostnego pacjentowi należy podawać leukoworynę w dawce od 5 do 15 mg na dobę do czasu przywrócenia prawidłowej hematopoezy.

PRZECIWWSKAZANIA

BACTRIM jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

• Znana nadwrażliwość na trimetoprim lub sulfonamidy [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Małopłytkowość immunologiczna polekowa w wywiadzie po zastosowaniu trimetoprimu i/lub sulfonamidów [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Pacjenci z udokumentowaną niedokrwistością megaloblastyczną spowodowaną niedoborem kwasu foliowego [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Pacjenci pediatryczni w wieku poniżej dwóch miesięcy [patrz Używaj w określonych populacjach ]
• Znaczne uszkodzenie wątroby [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Ciężka niewydolność nerek, gdy nie można monitorować stanu czynności nerek [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Jednoczesne podawanie z dofetylidem2,3 [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ]

BIBLIOGRAFIA

2. Al-Khatib SM, LaPointe N, Kramer JM, Califf RM. Co lekarze powinni wiedzieć o odstępie QT. JAMA. 2003;289(16):2120-2127.

3. Boyer EW, Bocian C, Wang RY. Przegląd: Farmakologia i toksykologia dofetylidu. Int J Med Toxicol. 2001;4(2):16.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Mechanizm akcji

BACTRIM to lek przeciwdrobnoustrojowy [patrz Mikrobiologia ].

Farmakokinetyka

Po jednogodzinnym wlewie dożylnym pojedynczej dawki 160 mg trimetoprimu i 800 mg sulfametoksazolu 11 pacjentom o wadze od 105 funtów do 165 funtów (średnio 143 funtów), maksymalne stężenia trimetoprimu i sulfametoksazolu w osoczu wynosiły 3,4 ± 0,3 odpowiednio: μg/ml i 46,3 ± 2,7 μg/ml. Po wielokrotnym dożylnym podaniu tej samej dawki w odstępach 8-godzinnych średnie stężenia w osoczu tuż przed i bezpośrednio po każdej infuzji w stanie stacjonarnym wynosiły 5,6 ± 0,6 μg/ml i 8,8 ± 0,9 μg/ml dla trimetoprimu i 70,6 ± 7,3 μg /ml i 105,6 ± 10,9 μg/ml dla sulfametoksazolu. Średni okres półtrwania w osoczu wynosił 11,3 ± 0,7 godziny dla trimetoprimu i 12,8 ± 1,8 godziny dla sulfametoksazolu. Wszyscy z tych 11 pacjentów mieli prawidłową czynność nerek, a ich wiek wahał się od 17 do 78 lat (mediana 60 lat).11

Badania farmakokinetyczne u dzieci i dorosłych wskazują na zależny od wieku okres półtrwania trimetoprimu, jak wskazano w Tabeli 5.12

Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wykazują wydłużenie okresów półtrwania obu składników, co wymaga dostosowania schematu dawkowania [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Dystrybucja

Zarówno trimetoprim, jak i sulfametoksazol występują we krwi w postaci niezwiązanej, związanej z białkami i metabolizowanej; sulfametoksazol występuje również w postaci sprzężonej.

Około 44% trimetoprimu i 70% sulfametoksazolu wiąże się z białkami osocza. Obecność 10 mg procent sulfametoksazolu w osoczu zmniejsza w nieznacznym stopniu wiązanie trimetoprimu z białkami; trimetoprim nie wpływa na wiązanie sulfametoksazolu z białkami.

Zarówno trimetoprim, jak i sulfametoksazol rozprowadzają się do plwociny i wydzieliny pochwowej; trimetoprim przenika również do wydzieliny oskrzelowej i oba przenikają przez barierę łożyskową i są wydzielane do mleka matki.

Eliminacja

Metabolizm

Sulfametoksazol jest metabolizowany u ludzi do co najmniej 5 metabolitów: metabolitów N4-acetylo-, N4-hydroksy-, 5metylohydroksy-, N4-acetylo-5-metylohydroksysulfametoksazolu oraz koniugatu N-glukuronidowego. W tworzeniu N4-hydroksymetabolitu pośredniczy CYP2C9.

Trimetoprim jest metabolizowany in vitro do 11 różnych metabolitów, z których pięć to addukty glutationu, a sześć to metabolity oksydacyjne, w tym główne metabolity, 1- i 3-tlenki oraz 3- i 4-hydroksypochodne.

Za formy aktywne terapeutycznie uważa się wolne formy trimetoprimu i sulfametoksazolu. Badania in vitro sugerują, że trimetoprim jest substratem glikoproteiny P, OCT1 i OCT2, a sulfametoksazol nie jest substratem glikoproteiny P.

Wydalanie

Wydalanie trimetoprimu i sulfametoksazolu następuje głównie przez nerki, zarówno poprzez filtrację kłębuszkową, jak i wydzielanie kanalikowe. Stężenia trimetoprimu i sulfametoksazolu w moczu są znacznie wyższe niż stężenia we krwi. Procent dawki wydalonej z moczem w ciągu 12 godzin po dożylnym podaniu pierwszej dawki 240 mg trimetoprimu i 1200 mg sulfametoksazolu w 1. dniu wahał się od 17% do 42,4% w postaci wolnego trimetoprimu; 7% do 12,7% jako wolny sulfametoksazol; oraz 36,7% do 56% łącznie (wolny oraz metabolit N4-acetylowany) sulfametoksazol. Przy podawaniu razem jako BACTRIM 400 mg, ani trimetoprim, ani sulfametoksazol nie wpływają na wzorzec wydalania z moczem drugiego.

Określone populacje

Pacjenci geriatryczni

Farmakokinetykę sulfametoksazolu 800 mg i trimetoprimu 160 mg badano u sześciu osób w podeszłym wieku (średni wiek: 78,6 lat) i sześciu młodych zdrowych osób (średnia wieku: 29,3 lat) przy użyciu preparatu niezatwierdzonego w USA. Wartości farmakokinetyczne sulfametoksazolu u pacjentów w podeszłym wieku były podobne do obserwowanych u młodych dorosłych osób. Średni klirens nerkowy trimetoprimu był znacznie niższy u osób w podeszłym wieku w porównaniu z młodymi dorosłymi osobami (19 ml/h/kg vs. 55 ml/h/kg). Jednak po normalizacji względem masy ciała pozorny całkowity klirens trimetoprimu był średnio o 19% niższy u osób w podeszłym wieku w porównaniu z młodymi dorosłymi osobami.

Mikrobiologia

Mechanizm akcji

Sulfametoksazol hamuje bakteryjną syntezę kwasu dihydrofoliowego poprzez konkurowanie z kwasem para-aminobenzoesowym (PABA). Trimetoprim blokuje wytwarzanie kwasu tetrahydrofoliowego z kwasu dihydrofoliowego poprzez wiązanie i odwracalne hamowanie wymaganego enzymu, reduktazy dihydrofolianowej. Tak więc sulfametoksazol i trimetoprim blokują dwa kolejne etapy biosyntezy kwasów nukleinowych i białek niezbędnych dla wielu bakterii.

Opór

Badania in vitro wykazały, że oporność bakterii rozwija się wolniej w przypadku kombinacji sulfametoksazolu i trimetoprimu niż samego sulfametoksazolu lub trimetoprimu.

Aktywność przeciwbakteryjna

Wykazano, że BACTRIM jest aktywny przeciwko większości izolatów następujących drobnoustrojów, zarówno in vitro, jak i w zakażeniach klinicznych [patrz WSKAZANIA I ZASTOSOWANIE ].

Tlenowe bakterie Gram-ujemne

Escherichia coli, Klebsiella, Enterobacter, Morganella morganii, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Shigella flexneri, Shigella sonnei

Inne mikroorganizmy

Pneumocystis jirovecii

Dostępne są następujące dane in vitro, ale ich znaczenie kliniczne nie jest znane. Co najmniej 90 procent następujących bakterii wykazuje in vitro minimalne stężenie hamujące (MIC) mniejsze lub równe wartości granicznej wrażliwości dla BACTRIM 160 mg wobec izolatów podobnego rodzaju lub grupy organizmów. Jednak skuteczność preparatu BACTRIM 400 mg w leczeniu zakażeń klinicznych wywołanych przez te bakterie nie została ustalona w odpowiednich i dobrze kontrolowanych badaniach klinicznych.

Bakterie tlenowe Gram-dodatnie

Streptococcus pneumoniae

Tlenowe bakterie Gram-ujemne

Haemophilus influenzae

Testy podatności

Szczegółowe informacje dotyczące kryteriów interpretacyjnych testu wrażliwości oraz powiązanych metod badawczych i standardów kontroli jakości uznanych przez FDA dla tego leku można znaleźć na stronie https://www.fda.gov/STIC.

BIBLIOGRAFIA

11. Grose WE, Bodey GP, Loo TL. Farmakologia kliniczna podawanego dożylnie trimetoprimu-sulfametoksazolu. Środki przeciwdrobnoustrojowe Chemother. marzec 1979;15:447-451.

12. Siber GR, Gorham C, Durbin W, Lesko L, Levin MJ. Farmakologia dożylnego trimetoprimu-sulfametoksazolu u dzieci i dorosłych. Aktualna chemioterapia i choroby zakaźne. Amerykańskie Towarzystwo Mikrobiologii, Waszyngton, DC 1980; Tom. 1, s. 691-692.

INFORMACJA O PACJENCIE

Toksyczność zarodka dla płodu

Należy poinformować pacjentki o potencjale rozrodczym, że BACTRIM może spowodować uszkodzenie płodu oraz poinformować lekarza o stwierdzonej lub podejrzewanej ciąży [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Laktacja

Należy doradzić kobietom karmiącym, aby unikały karmienia piersią podczas leczenia preparatem BACTRIM.

Odporność antybakteryjna

Poinformuj pacjentów, że leki przeciwbakteryjne, w tym BACTRIM, powinny być stosowane wyłącznie w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Nie leczy infekcji wirusowych (np. przeziębienia).

Należy poinstruować pacjentów, aby utrzymywali odpowiednią podaż płynów, aby zapobiec krystalurii i tworzeniu się kamieni.

Biegunka

Poinformuj pacjentów, że biegunka jest częstym problemem powodowanym przez antybiotyki, który zwykle kończy się po odstawieniu antybiotyku. Czasami po rozpoczęciu leczenia antybiotykami u pacjentów mogą pojawić się wodniste i krwawe stolce (ze skurczami żołądka i gorączką lub bez), nawet po dwóch lub więcej miesiącach od przyjęcia ostatniej dawki antybiotyku. W takim przypadku pacjenci powinni jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.