Zofran 4mg, 8mg Ondansetron Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Zofran i jak się go stosuje?

Zofran 4mg jest lekiem na receptę stosowanym w profilaktyce oraz w leczeniu objawów nudności i wymiotów spowodowanych niektórymi lekami lub w okresie pooperacyjnym. Zofran 8mg może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami.

Zofran należy do klasy leków o nazwie Antiemetics, Selective 5-HT3 Antagonist.

Nie wiadomo, czy Zofran 4 mg jest bezpieczny i skuteczny u dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca.

Jakie są możliwe skutki uboczne Zofranu?

Zofran może powodować poważne działania niepożądane, w tym:

• ciężkie zaparcia,
• ból brzucha,
• wzdęcia,
• ból głowy z bólem w klatce piersiowej i silnymi zawrotami głowy,
• półomdlały,
• szybkie lub mocno bijące bicie serca,
• zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka)
• rozmazany obraz,
• chwilowa utrata wzroku,
• podniecenie,
• halucynacje,
• gorączka,
• szybkie tętno,
• nadreaktywne odruchy,
• mdłości,
• wymioty,
• biegunka,
• utrata koordynacji oraz
• półomdlały

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze działania niepożądane leku Zofran to:

• biegunka,
• zaparcie,
• senność i
• uczucie zmęczenia

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe działania niepożądane leku Zofran. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

Substancją czynną tabletek ZOFRAN 4 mg i roztworu doustnego ZOFRAN jest chlorowodorek ondansetronu w postaci dwuwodzianu, racemiczna postać ondansetronu i selektywny środek blokujący receptor serotoninowy 5-HT3. Chemicznie jest to (±) 1, 2, 3, 9-tetrahydro-9-metylo-3-[(2-metylo-1H-imidazol-1-ilo)metylo]-4H-karbazol-4-on, monochlorowodorek, dihydrat . Ma następujący wzór strukturalny:

Wzór empiryczny to C18H19N3O·HCl·2H2O, reprezentujący masę cząsteczkową 365,9.

Dwuwodny chlorowodorek ondansetronu jest proszkiem o barwie od białej do białawej, rozpuszczalnym w wodzie i soli fizjologicznej.

Substancją czynną tabletek ZOFRAN 4 mg ODT rozpadających się w ustach jest baza ondansetronu, racemiczna postać ondansetronu i selektywny środek blokujący typu receptora serotoninowego 5-HT3. Chemicznie jest to (±) 1, 2, 3, 9tetrahydro-9-metylo-3-[(2-metylo-1H-imidazol-1-ilo)metylo]-4H-karbazol-4-on. Ma następujący wzór strukturalny:

Wzór empiryczny to C18H19N3O reprezentujący masę cząsteczkową 293,4.

Każda tabletka 4 mg ZOFRAN 8 mg do podawania doustnego zawiera dwuwodny chlorowodorek ondansetronu, co odpowiada 4 mg ondansetronu. Każda tabletka 8 mg ZOFRAN 8 mg do podawania doustnego zawiera dwuwodny chlorowodorek ondansetronu, co odpowiada 8 mg ondansetronu. Każda tabletka zawiera również składniki nieaktywne: hypromelozę, żółty tlenek żelaza (tylko tabletka 8 mg), laktozę, stearynian magnezu, celulozę mikrokrystaliczną, wstępnie żelowaną skrobię, triacetynę i dwutlenek tytanu.

Każda tabletka 4 mg ZOFRAN 8 mg ODT rozpadająca się w jamie ustnej do podawania doustnego zawiera 4 mg zasady ondansetronu. Każda tabletka 8 mg ZOFRAN 4 mg ODT rozpadająca się w jamie ustnej do podawania doustnego zawiera 8 mg zasady ondansetronu. Każda tabletka ZOFRAN ODT zawiera również nieaktywne składniki aspartam, żelatynę, mannitol, metyloparaben sodowy, propyloparaben sodowy i aromat truskawkowy. Tabletki ZOFRAN ODT są liofilizowanym, podawanym doustnie preparatem ondansetronu, który rozpada się na języku i nie wymaga wody do wspomagania rozpuszczania lub połykania.

Każde 5 ml roztworu doustnego ZOFRAN zawiera 5 mg dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu, co odpowiada 4 mg ondansetronu. ZOFRAN 8mg roztwór doustny zawiera nieaktywne składniki bezwodny kwas cytrynowy, wodę oczyszczoną, benzoesan sodu, cytrynian sodu, sorbitol i aromat truskawkowy.

WSKAZANIA

ZOFRAN jest wskazany w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z:

• chemioterapia przeciwnowotworowa o silnym działaniu wymiotnym, w tym cisplatyna większa lub równa 50 mg/m²
• początkowe i powtarzane kursy chemioterapii nowotworów o umiarkowanym nasileniu wymiotnym
• radioterapia u pacjentów otrzymujących napromienianie całego ciała, pojedynczą frakcję wysokodawkową na brzuch lub dzienne frakcje na brzuch

ZOFRAN jest również wskazany w zapobieganiu pooperacyjnym nudnościom i (lub) wymiotom.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Dawkowanie

Zalecane schematy dawkowania dla pacjentów dorosłych i dzieci przedstawiono odpowiednio w Tabeli 1 i Tabeli 2. Odpowiednie dawki tabletek ZOFRAN, tabletek rozpadających się w jamie ustnej ZOFRAN ODT® i roztworu doustnego ZOFRAN można stosować zamiennie.

Dawkowanie w niewydolności wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (w skali Child-Pugh 10 lub więcej) nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 8 mg [patrz Używaj w określonych populacjach , FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Instrukcje dotyczące podawania tabletek ZOFRAN ODT rozpadających się w jamie ustnej

Nie należy próbować przepychać tabletek rozpadających się w jamie ustnej ZOFRAN ODT przez folię. Suchymi rękoma ODCIĄĆ folię spodnią 1 blistra i DELIKATNIE wyjąć tabletkę. NATYCHMIAST umieść tabletkę ZOFRAN 4mg ODT rozpadającą się w jamie ustnej na wierzchu języka, gdzie rozpuści się w ciągu kilku sekund, a następnie połknij ze śliną. Podawanie z płynem nie jest konieczne.

JAK DOSTARCZONE

Formy dawkowania i mocne strony

Tabletki ZOFRAN to owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „Zofran” po jednej stronie i są dostępne w następujących mocach:

• 4 mg - biała tabletka z wytłoczoną cyfrą „4” po drugiej stronie.
• 8 mg - żółta tabletka z wytłoczoną cyfrą „8” po drugiej stronie.

ZOFRAN ODT Tabletki rozpadające się w jamie ustnej są białe, okrągłe i płasko-wypukłe, dostępne w następujących mocach:

• 4 mg - z wytłoczonym napisem „Z4” po jednej stronie.
• 8 mg – z wytłoczonym napisem „Z8” po jednej stronie.

ZOFRAN 4 mg roztwór doustny 4 mg/5 ml, to klarowny, bezbarwny do jasnożółtego płyn o charakterystycznym truskawkowym zapachu, dostępny w butelce o pojemności 50 ml.

Składowania i stosowania

Tabletki ZOFRAN

4 mg (dwuwodny chlorowodorek ondansetronu, co odpowiada 4 mg ondansetronu), to białe, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „Zofran” po jednej stronie i „4” po drugiej, w butelkach po 30 tabletek (NDC 0078-0675-15). ).

Przechowywać w temperaturze od 2°C do 30°C (36°F i 86°F). Chronić przed światłem. Dozować w szczelnym, odpornym na światło pojemniku zgodnie z definicją w USP.

8 mg (dwuwodny chlorowodorek ondansetronu, co odpowiada 8 mg ondansetronu), to żółte, owalne tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „Zofran” po jednej stronie i „8” po drugiej, w butelkach po 30 tabletek (NDC 0078-0676-15). ).

Przechowywać w temperaturze od 2°C do 30°C (36°F i 86°F). Chronić przed światłem. Dozować w szczelnym, odpornym na światło pojemniku zgodnie z definicją w USP.

ZOFRAN 8mg ODT Tabletki rozpadające się w jamie ustnej

4 mg (w postaci 4 mg ondansetronu) to białe, okrągłe i płasko wypukłe tabletki z wytłoczonym „Z4” po jednej stronie, w opakowaniach jednostkowych po 30 tabletek (NDC 0078-0679-19).

mg (jako 8 mg ondansetronu) to białe, okrągłe i płasko wypukłe tabletki z wytłoczonym „Z8” po jednej stronie, w opakowaniach jednostkowych po 30 tabletek (NDC 0078-0680-19).

Przechowywać w temperaturze od 2°C do 30°C (36°F i 86°F).

ZOFRAN 4 mg roztwór doustny

przezroczysty, bezbarwny do jasnożółtego płyn o charakterystycznym truskawkowym zapachu, zawiera 5 mg dwuwodnego chlorowodorku ondansetronu, co odpowiada 4 mg ondansetronu na 5 ml w butelkach ze szkła oranżowego o pojemności 50 ml z zamknięciami zabezpieczającymi przed dostępem dzieci (NDC 0078-0677-22) .

Przechowywać w pozycji pionowej w temperaturze od 15°C do 30°C (59°F i 86°F). Chronić przed światłem. Przechowuj butelki pionowo w kartonach.

Dystrybutor: Novartis Pharmaceuticals Corporation East Hanover, New Jersey 07936. Aktualizacja: kwiecień 2021

SKUTKI UBOCZNE

Następujące klinicznie istotne działania niepożądane opisano w innym miejscu na etykiecie:

• Reakcje nadwrażliwości [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Wydłużenie odstępu QT [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Zespół serotoninowy [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Maskowanie postępującej niedrożności jelit i wzdęcia żołądka [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]

Doświadczenie w badaniach klinicznych

Ponieważ badania kliniczne prowadzone są w bardzo zróżnicowanych warunkach, częstość występowania działań niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych leku nie może być bezpośrednio porównywana z częstością w badaniach klinicznych innego leku i może nie odzwierciedlać częstości obserwowanych w praktyce.

badaniach klinicznych z udziałem pacjentów leczonych ondansetronem, substancją czynną leku ZOFRAN, zgłaszano następujące działania niepożądane. W wielu przypadkach związek przyczynowy z terapią preparatem ZOFRAN był niejasny.

Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią

Najczęstsze działania niepożądane zgłaszane u co najmniej 4% z 300 osób dorosłych otrzymujących doustnie pojedynczą dawkę 24 mg produktu ZOFRAN 4 mg w 2 badaniach dotyczących zapobiegania nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią o silnym działaniu wymiotnym (cisplatyna większa lub równa 50 mg /m²) to: ból głowy (11%) i biegunka (4%).

Najczęstsze działania niepożądane zgłaszane w 4 badaniach z udziałem dorosłych w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią o umiarkowanym działaniu wymiotnym (głównie schematy oparte na cyklofosfamidzie) przedstawiono w Tabeli 3.

Mniej częste działania niepożądane

Ośrodkowy układ nerwowy

Reakcje pozapiramidowe (mniej niż 1% pacjentów).

Wątrobiany

amerykańskich badaniach klinicznych wartości transaminazy asparaginianowej (AspAT) i (lub) alaninowej (ALT) dwukrotnie przekraczały górną granicę normy u około 1% do 2% z 723 pacjentów otrzymujących ZOFRAN 8 mg i chemioterapię opartą na cyklofosfamidzie. Wzrosty były przemijające i nie wydawały się być związane z dawką ani czasem trwania terapii. Przy powtarzanej ekspozycji podobne przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz występowało w niektórych kursach, ale nie występowała objawowa choroba wątroby. Rola chemioterapii nowotworów w tych zmianach biochemicznych jest niejasna.

U pacjentów z rakiem otrzymujących jednocześnie leki, w tym potencjalnie hepatotoksyczne chemioterapię cytotoksyczną i antybiotyki, zgłaszano niewydolność wątroby i zgon. Etiologia niewydolności wątroby jest niejasna.

Pokrywający

Wysypka (około 1% pacjentów).

Inne (mniej niż 2%)

Anafilaksja, skurcz oskrzeli, tachykardia, dusznica bolesna, hipokaliemia, zmiany elektrokardiograficzne, niedrożność naczyń i napady padaczkowe typu grand mal. Z wyjątkiem skurczu oskrzeli i anafilaksji, związek z preparatem ZOFRAN 4mg jest niejasny.

Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym promieniowaniem

Najczęstsze działania niepożądane (większe lub równe 2%) zgłaszane u pacjentów otrzymujących ZOFRAN i jednoczesną radioterapię były podobne do tych zgłaszanych u pacjentów otrzymujących ZOFRAN z jednoczesną chemioterapią i obejmowały ból głowy, zaparcia i biegunkę.

Zapobieganie nudnościom i wymiotom pooperacyjnym

Najczęstsze działania niepożądane zgłaszane u dorosłych w badaniach profilaktyki nudności i wymiotów pooperacyjnych przedstawiono w Tabeli 4. W tych badaniach pacjenci otrzymywali jednocześnie wiele leków w okresie okołooperacyjnym i pooperacyjnym w obu grupach terapeutycznych.

badaniu krzyżowym z udziałem 25 pacjentów ból głowy zgłoszono u 6 pacjentów, którym podawano doustnie rozpadającą się tabletkę ZOFRAN 8 mg ODT z wodą (24%) w porównaniu z 2 pacjentami, którym podawano doustnie rozpadającą się tabletkę ZOFRAN 8 mg ODT bez wody (8%).

Doświadczenie postmarketingowe

Następujące działania niepożądane zostały zidentyfikowane podczas stosowania ondansetronu po dopuszczeniu do obrotu. Ponieważ reakcje te są zgłaszane dobrowolnie w populacji o niepewnej wielkości, nie zawsze jest możliwe wiarygodne oszacowanie ich częstości lub ustalenie związku przyczynowego z ekspozycją na lek.

Układ sercowo-naczyniowy

Zaburzenia rytmu serca (w tym częstoskurcz komorowy i nadkomorowy, przedwczesne skurcze komorowe i migotanie przedsionków), bradykardia, zmiany elektrokardiograficzne (w tym blok serca drugiego stopnia, wydłużenie odstępu QT/QTc i obniżenie odcinka ST), kołatanie serca i omdlenia. Rzadko i głównie w przypadku dożylnego ondansetronu zgłaszano przemijające zmiany w zapisie EKG, w tym wydłużenie odstępu QT.

Ogólny

Płukanie

Zgłaszano również rzadkie przypadki reakcji nadwrażliwości, czasami ciężkich (np. reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, duszność, niedociśnienie, obrzęk krtani, stridor). Podczas reakcji alergicznych u pacjentów otrzymujących ondansetron we wstrzyknięciach występował skurcz krtani, wstrząs i zatrzymanie krążenia.

wątrobowo-żółciowy

Nieprawidłowości enzymów wątrobowych.

Dolne drogi oddechowe

Czkawka.

Neurologia

Kryzys okulogiczny, pojawiający się sam, a także z innymi reakcjami dystonicznymi.

Skóra

Pokrzywka, zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka.

Zaburzenia oka

Zgłaszano przypadki przemijającej ślepoty, głównie podczas podawania dożylnego. Zgłaszano, że te przypadki przejściowej ślepoty ustępują w ciągu kilku minut do 48 godzin.

INTERAKCJE Z LEKAMI

Leki serotoninergiczne

Zespół serotoninowy (w tym zmieniony stan psychiczny, niestabilność autonomiczna i objawy nerwowo-mięśniowe) został opisany po jednoczesnym stosowaniu antagonistów receptora 5-HT3 i innych leków serotoninergicznych, w tym SSRI i SNRI. Monitoruj pojawienie się zespołu serotoninowego. W przypadku wystąpienia objawów należy przerwać stosowanie produktu ZOFRAN 4 mg i rozpocząć leczenie wspomagające [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Leki wpływające na enzymy cytochromu P-450

Ondansetron sam w sobie nie wydaje się indukować ani hamować układu enzymów metabolizujących leki cytochromu P-450 w wątrobie [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ]. Ponieważ ondansetron jest metabolizowany przez enzymy metabolizujące leki cytochromu P450 w wątrobie (CYP3A4, CYP2D6, CYP1A2), induktory lub inhibitory tych enzymów mogą zmieniać klirens, a tym samym okres półtrwania ondansetronu. U pacjentów leczonych silnymi induktorami CYP3A4 (tj. fenytoiną, karbamazepiną i ryfampicyną) klirens ondansetronu był znacząco zwiększony, a stężenie ondansetronu we krwi zmniejszone. Jednak na podstawie dostępnych danych nie zaleca się dostosowywania dawki produktu ZOFRAN 8 mg u pacjentów przyjmujących te leki [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Tramadol

Chociaż nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych między ondansetronem a tramadolem, dane z 2 małych badań wskazują, że stosowany łącznie ZOFRAN 8 mg może zwiększać kontrolowane przez pacjenta podawanie tramadolu. Należy monitorować pacjentów, aby zapewnić odpowiednią kontrolę bólu podczas podawania ondansetronu z tramadolem.

Chemoterapia

Karmustyna, etopozyd i cisplatyna nie wpływają na farmakokinetykę ondansetronu.

badaniu krzyżowym z udziałem 76 pacjentów pediatrycznych dożylny ondansetron nie zwiększał ogólnoustrojowych stężeń metotreksatu w dużych dawkach.

Alfentanyl i atrakurium

ZOFRAN 4 mg nie zmienia działania depresyjnego na układ oddechowy wywołanego przez alfentanyl ani stopnia blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez atrakurium. Nie badano interakcji z ogólnymi lub miejscowymi środkami znieczulającymi.

Nadużywanie i uzależnienie od narkotyków

Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron nie jest dyskryminowany jako benzodiazepina ani nie zastępuje benzodiazepin w badaniach bezpośredniego uzależnienia.

OSTRZEŻENIA

Zawarte jako część ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Sekcja.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Reakcje nadwrażliwości

U pacjentów z nadwrażliwością na innych selektywnych antagonistów receptora 5-HT3 zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksję i skurcz oskrzeli. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku ZOFRAN; leczyć niezwłocznie zgodnie ze standardową opieką i monitorować, aż objawy ustąpią [patrz PRZECIWWSKAZANIA ].

Przedłużenie QT

pacjentów otrzymujących ondansetron obserwowano zmiany w elektrokardiogramie (EKG), w tym wydłużenie odstępu QT. Ponadto po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki Torsade de Pointes u pacjentów stosujących ZOFRAN. Należy unikać ZOFRAN 8mg u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Zaleca się monitorowanie EKG u pacjentów z zaburzeniami elektrolitowymi (np. hipokaliemią lub hipomagnezemią), zastoinową niewydolnością serca, bradyarytmią lub pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze prowadzące do wydłużenia odstępu QT [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Zespół serotoninowy

Opisano rozwój zespołu serotoninowego przy stosowaniu samych antagonistów receptora 5-HT3. Większość zgłoszeń dotyczyła jednoczesnego stosowania leków serotoninergicznych (np. selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), inhibitorów monoaminooksydazy, mirtazapiny, fentanylu, litu, tramadolu i dożylnego błękitu metylenowego). Niektóre ze zgłoszonych przypadków były śmiertelne. Zgłaszano również występowanie zespołu serotoninowego po przedawkowaniu samego produktu ZOFRAN 4 mg. Większość doniesień o zespole serotoninowym związanym ze stosowaniem antagonistów receptora 5-HT3 miała miejsce w oddziale opieki po znieczuleniu lub w ośrodku infuzyjnym.

Objawy związane z zespołem serotoninowym mogą obejmować następującą kombinację objawów: zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, halucynacje, majaczenie i śpiączka), niestabilność autonomiczna (np. tachykardia, niestabilne ciśnienie krwi, zawroty głowy, pocenie się, uderzenia gorąca, hipertermia) , objawy nerwowo-mięśniowe (np. drżenie, sztywność, mioklonie, hiperrefleksja, brak koordynacji), drgawki z objawami żołądkowo-jelitowymi lub bez (np. nudności, wymioty, biegunka). Pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia zespołu serotoninowego, zwłaszcza podczas jednoczesnego stosowania produktu ZOFRAN 4 mg i innych leków serotoninergicznych. W przypadku wystąpienia objawów zespołu serotoninowego należy odstawić ZOFRAN i rozpocząć leczenie wspomagające. Należy poinformować pacjentów o zwiększonym ryzyku wystąpienia zespołu serotoninowego, zwłaszcza jeśli ZOFRAN jest stosowany jednocześnie z innymi lekami serotoninergicznymi [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI , PRZEDAWKOWANIE ].

Maskowanie postępującej niedrożności jelit i rozdęcia żołądka

Stosowanie produktu ZOFRAN u pacjentów po operacji jamy brzusznej lub u pacjentów z nudnościami i wymiotami wywołanymi chemioterapią może maskować postępującą niedrożność jelit i (lub) wzdęcie żołądka. Monitoruj zmniejszoną aktywność jelit, szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka niedrożności przewodu pokarmowego.

ZOFRAN 8mg nie jest lekiem pobudzającym perystaltykę żołądka lub jelit. Nie należy go stosować zamiast odsysania nosowo-żołądkowego.

Fenyloketonuria

Pacjentów z fenyloketonurią należy poinformować, że tabletki ZOFRAN ODT ulegające rozpadowi w jamie ustnej zawierają fenyloalaninę (składnik aspartamu). Każda tabletka rozpadająca się w jamie ustnej 4 mg i 8 mg zawiera mniej niż 0,03 mg fenyloalaniny.

Toksykologia niekliniczna

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

W dwuletnich badaniach na szczurach i myszach, którym podawano doustnie ondansetron w dawkach do 10 mg/kg na dobę i 30 mg/kg na dobę, nie zaobserwowano działania rakotwórczego (w przybliżeniu 4 i 6 razy większa niż maksymalna zalecana doustna dawka u ludzi wynosząca 24 mg). dziennie, na podstawie powierzchni ciała).

Ondansetron nie wykazywał działania mutagennego w standardowych testach mutagenności.

Doustne podawanie ondansetronu w dawce do 15 mg/kg na dobę (około 6-krotność maksymalnej zalecanej dawki doustnej 24 mg dla ludzi na dobę, w oparciu o powierzchnię ciała) nie miało wpływu na płodność ani ogólną zdolność rozrodczą samców i samic szczurów.

Używaj w określonych populacjach

Ciąża

Podsumowanie ryzyka

Opublikowane badania epidemiologiczne dotyczące związku między stosowaniem ondansetronu a poważnymi wadami wrodzonymi wykazały niespójne wyniki i istotne ograniczenia metodologiczne, które wykluczają wnioski dotyczące bezpieczeństwa stosowania ondansetronu w ciąży (patrz Dane ). Dostępne dane postmarketingowe nie wykazały związanego z lekiem ryzyka poronienia ani niekorzystnych skutków dla matki. Badania reprodukcji na szczurach i królikach nie wykazały dowodów na szkodliwość dla płodu, gdy ondansetron był podawany w czasie organogenezy w około 6 i 24 razy większej od maksymalnej zalecanej dawki doustnej u ludzi wynoszącej 24 mg/dobę, odpowiednio, w oparciu o powierzchnię ciała (patrz Dane ).

Podstawowe ryzyko poważnych wad wrodzonych i poronienia dla wskazanej populacji jest nieznane. Wszystkie ciąże niosą ze sobą ryzyko wady wrodzonej, poronienia lub innych niekorzystnych skutków. W ogólnej populacji Stanów Zjednoczonych szacowane podstawowe ryzyko poważnych wad wrodzonych i poronień w klinicznie rozpoznanych ciążach wynosi odpowiednio 2% do 4% i 15% do 20%.

Dane

Dane ludzkie

Dostępne dane dotyczące stosowania ondansetronu u kobiet w ciąży, pochodzące z kilku opublikowanych badań epidemiologicznych, wykluczają ocenę związanego z lekiem ryzyka wystąpienia niekorzystnych skutków dla płodu ze względu na ważne ograniczenia metodologiczne, w tym niepewność, czy kobiety, które realizowały receptę, faktycznie przyjmowały lek, jednoczesne stosowanie innych leków lub terapii, stronniczość pamięci i inne nieskorygowane czynniki zakłócające.

Ekspozycja na ondansetron w macicy nie wiązała się z ogólnymi poważnymi wadami wrodzonymi w analizach zbiorczych. W jednym dużym retrospektywnym badaniu kohortowym zbadano 1970 kobiet, które otrzymały receptę na ondansetron w czasie ciąży i nie zgłosiły związku między ekspozycją na ondansetron a poważnymi wadami wrodzonymi, poronieniem, urodzeniem martwego dziecka, przedwczesnym porodem, niemowlętami o niskiej masie urodzeniowej lub małymi niemowlętami ze względu na wiek ciążowy.

W dwóch dużych retrospektywnych badaniach kohortowych i jednym badaniu kliniczno-kontrolnym oceniano ekspozycję na ondansetron w pierwszym trymestrze i ryzyko wad sercowo-naczyniowych z niespójnymi wynikami. Ryzyko względne (RR) wahało się od 0,97 (95% CI 0,86 do 1,10) do 1,62 (95% CI 1,04, 2,54). Analiza podzbiorów w jednym z badań kohortowych wykazała, że ondansetron był specyficznie związany z wadami przegrody międzysercowej (RR 2,05, 95% CI 1,19, 3,28); jednak związek ten nie został potwierdzony w innych badaniach.

kilku badaniach oceniono ondansetron i ryzyko rozszczepów jamy ustnej z niespójnymi wynikami. Retrospektywne badanie kohortowe obejmujące 1,8 miliona ciąż w amerykańskiej bazie danych Medicaid wykazało zwiększone ryzyko rozszczepów jamy ustnej wśród 88 467 ciąż, w których przepisano doustny ondansetron w pierwszym trymestrze (RR 1,24, 95% CI 1,03; 1,48), ale nie stwierdzono takiego związku. zgłoszone po dożylnym podaniu ondansetronu w 23 866 ciążach (RR 0,95, 95% CI 0,63, 1,43). W podgrupie kobiet, które otrzymały obie formy podania, RR wyniósł 1,07 (95% CI 0,59, 1,93). Dwa badania kliniczno-kontrolne, wykorzystujące dane z programów monitorowania wad wrodzonych, wykazały sprzeczne powiązania między stosowaniem ondansetronu przez matkę a izolowanym rozszczepem podniebienia (OR 1,6 [95% CI 1,1, 2,3] i 0,5 [95% CI 0,3, 1,0]). Nie wiadomo, czy ekspozycja na ondansetron in utero w przypadkach rozszczepu podniebienia wystąpiła w okresie kształtowania się podniebienia (podniebienie kształtuje się między 6. a 9. tygodniem ciąży).

Dane zwierząt

badaniach rozwoju zarodka i płodu u szczurów i królików ciężarne zwierzęta otrzymywały doustne dawki ondansetronu odpowiednio do 15 mg/kg/dobę i 30 mg/kg/dobę w okresie organogenezy. Z wyjątkiem nieznacznego zmniejszenia przyrostu masy ciała matki u królików, nie zaobserwowano znaczącego wpływu ondansetronu na matkę lub rozwój potomstwa. Przy dawkach 15 mg/kg/dobę u szczurów i 30 mg/kg/dobę u królików, margines ekspozycji matki był odpowiednio około 6 i 24 razy większy od maksymalnej zalecanej dawki doustnej u ludzi wynoszącej 24 mg/dobę, w oparciu o powierzchnię ciała .

badaniu przed- i pourodzeniowej toksyczności rozwojowej ciężarne szczury otrzymywały doustnie dawki ondansetronu do 15 mg/kg mc./dobę od 17. dnia ciąży do 21. dnia miotu. Z wyjątkiem nieznacznego zmniejszenia przyrostu masy ciała matki, brak wpływu na ciężarne szczury i rozwój przed- i pourodzeniowy ich potomstwa, w tym na wydajność rozrodczą skojarzonego pokolenia F1. Przy dawce 15 mg/kg/dobę u szczurów, margines ekspozycji matki był około 6-krotnie większy od maksymalnej zalecanej dawki doustnej u ludzi wynoszącej 24 mg/dobę, w oparciu o powierzchnię ciała.

Laktacja

Podsumowanie ryzyka

Nie wiadomo, czy ondansetron jest obecny w mleku ludzkim. Brak danych dotyczących wpływu produktu ZOFRAN 8 mg na niemowlę karmione piersią lub wpływu na produkcję mleka. Wykazano jednak, że ondansetron jest obecny w mleku szczurów. Gdy lek jest obecny w mleku zwierzęcym, jest prawdopodobne, że będzie obecny w mleku ludzkim.

Należy wziąć pod uwagę korzyści rozwojowe i zdrowotne wynikające z karmienia piersią, a także kliniczne zapotrzebowanie matki na ZOFRAN 4 mg oraz wszelkie potencjalne działania niepożądane leku ZOFRAN na karmione piersią niemowlę lub wynikające z choroby matki.

Zastosowanie pediatryczne

Bezpieczeństwo i skuteczność doustnie podawanego produktu ZOFRAN określono u dzieci w wieku 4 lat i starszych w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią nowotworów o umiarkowanym natężeniu wymiotów. Stosowanie produktu ZOFRAN 4 mg w tych grupach wiekowych jest poparte dowodami z odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań produktu ZOFRAN u dorosłych z dodatkowymi danymi z 3 otwartych, niekontrolowanych badań poza USA z udziałem 182 pacjentów pediatrycznych w wieku od 4 do 18 lat z chorobą nowotworową którym podawano różne schematy leczenia cisplatyną lub noncisplatyną [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA , Studia kliniczne ].

Dodatkowe informacje na temat stosowania ondansetronu u pacjentów pediatrycznych można znaleźć w informacjach dotyczących przepisywania produktu ZOFRAN Injection.

Bezpieczeństwo i skuteczność doustnie podawanego produktu ZOFRAN 4 mg nie zostały ustalone u dzieci i młodzieży w przypadku:

• zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z wysoce emetogenną chemioterapią nowotworów
• zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z radioterapią
• zapobieganie pooperacyjnym nudnościom i/lub wymiotom

Zastosowanie geriatryczne

Spośród całkowitej liczby pacjentów włączonych do badań klinicznych kontrolowanych przez USA i za granicą, do których przeprowadzono chemioterapię przeciwnowotworową i pooperacyjne nudności i wymioty, dla których przeprowadzono analizy podgrup, 938 (19%) było w wieku 65 lat i starszych.

Nie zaobserwowano ogólnych różnic w bezpieczeństwie lub skuteczności między osobami w wieku 65 lat a osobami starszymi i młodszymi. Zmniejszenie klirensu i wydłużenie okresu półtrwania eliminacji obserwowano u pacjentów w wieku powyżej 75 lat w porównaniu z młodszymi pacjentami [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ]. Liczba pacjentów w wieku powyżej 75 lat i starszych w badaniach klinicznych była niewystarczająca, aby umożliwić wyciągnięcie wniosków dotyczących bezpieczeństwa lub skuteczności w tej grupie wiekowej. Inne odnotowane doświadczenia kliniczne nie wykazały różnic w odpowiedziach między pacjentami w podeszłym wieku i młodszymi, ale nie można wykluczyć większej wrażliwości niektórych osób starszych. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Niewydolność wątroby

Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby klirens jest zmniejszony, a pozorna objętość dystrybucji zwiększona, co powoduje znaczne wydłużenie okresu półtrwania ondansetronu. Dlatego nie należy przekraczać całkowitej dawki dobowej 8 mg u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (w skali Child-Pugh 10 lub więcej) [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA , FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Zaburzenia czynności nerek

Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z jakimkolwiek stopniem niewydolności nerek (łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim). Nie ma doświadczenia poza podaniem ondansetronu w pierwszym dniu [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

PRZEDAWKOWAĆ

Nie ma swoistego antidotum na przedawkowanie ondansetronu. Pacjenci powinni być leczeni odpowiednią terapią wspomagającą.

Oprócz działań niepożądanych wymienionych powyżej, w sytuacji przedawkowania ondansetronu opisano następujące działania niepożądane: „Nagła ślepota” (amauroza) trwająca od 2 do 3 minut oraz ciężkie zaparcia wystąpiły u jednego pacjenta, któremu podano 72 mg ondansetronu dożylnie w pojedynczej dawce. Niedociśnienie (i omdlenia) wystąpiło u pacjenta, który przyjął 48 mg tabletek ZOFRAN. Po infuzji 32 mg trwającej tylko 4 minuty zaobserwowano epizod wazowagalny z przemijającym blokiem serca drugiego stopnia. We wszystkich przypadkach działania niepożądane całkowicie ustąpiły.

Po nieumyślnym doustnym przedawkowaniu ondansetronu (przekroczenie szacowanego spożycia 5 mg na kg) u małych dzieci zgłaszano przypadki pediatryczne odpowiadające zespołowi serotoninowemu. Zgłaszane objawy obejmowały senność, pobudzenie, tachykardię, przyspieszenie oddechu, nadciśnienie, zaczerwienienie, rozszerzenie źrenic, obfite pocenie, ruchy miokloniczne, oczopląs poziomy, hiperrefleksję i drgawki. Pacjenci wymagali leczenia podtrzymującego, w tym w niektórych przypadkach intubacji, z całkowitym wyzdrowieniem bez następstw w ciągu 1 do 2 dni.

PRZECIWWSKAZANIA

ZOFRAN jest przeciwwskazany u pacjentów:

• wiadomo, że ma nadwrażliwość (np. anafilaksję) na ondansetron lub którykolwiek ze składników preparatu [patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ]
• przyjmujących jednocześnie apomorfinę ze względu na ryzyko głębokiego niedociśnienia i utraty przytomności

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Mechanizm akcji

Ondansetron jest selektywnym antagonistą receptora 5-HT3. Chociaż jego mechanizm działania nie został w pełni scharakteryzowany, ondansetron nie jest antagonistą receptora dopaminy. Receptory serotoninowe typu 5-HT3 są obecne zarówno obwodowo na zakończeniach nerwu błędnego, jak i centralnie w strefie wyzwalania chemoreceptorów obszaru postrema. Nie jest pewne, czy w działaniu przeciwwymiotnym ondansetronu pośredniczy ośrodkowo, obwodowo, czy też w obu miejscach. Wydaje się jednak, że chemioterapia cytotoksyczna jest związana z uwalnianiem serotoniny z komórek enterochromafinowych jelita cienkiego. U ludzi wydalanie kwasu 5-hydroksyindolooctowego (5-HIAA) z moczem zwiększa się po podaniu cisplatyny równolegle z wystąpieniem wymiotów. Uwolniona serotonina może stymulować włókna nerwu błędnego poprzez receptory 5-HT3 i inicjować odruch wymiotny.

Farmakodynamika

zdrowych osób pojedyncze dożylne dawki 0,15 mg/kg ondansetronu nie miały wpływu na motorykę przełyku, motorykę żołądka, ciśnienie w dolnym zwieraczu przełyku ani czas pasażu przez jelito cienkie. Wykazano, że wielodniowe podawanie ondansetronu spowalnia pasaż w okrężnicy u zdrowych osób. Ondansetron nie ma wpływu na stężenie prolaktyny w osoczu.

Elektrofizjologia serca

Wydłużenie odstępu QTc badano w podwójnie zaślepionej, pojedynczej dawce dożylnej, kontrolowanej placebo i dodatniej, naprzemiennej próbie u 58 zdrowych osób. Maksymalna średnia (95% górna granica ufności) różnica QTcF w porównaniu z placebo po korekcie wartości początkowej wyniosła 19,5 (21,8) milisekundy i 5,6 (7,4) milisekundy po 15 minutowych wlewach dożylnych odpowiednio 32 mg i 8 mg ondansetronu. Stwierdzono istotną zależność między ekspozycją a reakcją między stężeniem ondansetronu a ΔΔQTcF. Stosując ustaloną zależność ekspozycja-odpowiedź, 24 mg podane we wlewie dożylnym w ciągu 15 minut miało średnią przewidywaną (95% górny przedział predykcji) ΔΔQTcF wynoszącą 14,0 (16,3) milisekund. W przeciwieństwie do tego, 16 mg we wlewie dożylnym w ciągu 15 minut przy użyciu tego samego modelu miał średnią przewidywaną (95% górny przedział predykcji) ΔΔQTcF wynoszącą 9,1 (11,2) milisekund. W tym badaniu dawka 8 mg podawana w ciągu 15 minut nie wydłużyła odstępu QT w stopniu klinicznie istotnym.

Farmakokinetyka

Wchłanianie

Ondansetron jest wchłaniany z przewodu pokarmowego i podlega pewnemu metabolizmowi pierwszego przejścia. Średnia biodostępność u zdrowych osób po podaniu pojedynczej tabletki 8 mg wynosi około 56%.

Ekspozycja ogólnoustrojowa na ondansetron nie zwiększa się proporcjonalnie do dawki. Pole pod krzywą (AUC) dla tabletki 16 mg było o 24% większe niż przewidywane dla dawki tabletki 8 mg. Może to odzwierciedlać pewne zmniejszenie metabolizmu pierwszego przejścia przy wyższych dawkach doustnych.

Efekty żywności

Biodostępność jest również nieznacznie zwiększona przez obecność pożywienia.

Dystrybucja

Wiązanie ondansetronu z białkami osocza, mierzone in vitro, wynosiło 70% do 76% w zakresie stężeń od 10 do 500 ng/ml. Krążący lek rozprowadza się również do erytrocytów.

Eliminacja

Metabolizm i wydalanie

Ondansetron jest intensywnie metabolizowany u ludzi, przy czym około 5% dawki znakowanej radioaktywnie jest odzyskiwane jako związek macierzysty z moczu. Metabolity są obserwowane w moczu. Podstawowym szlakiem metabolicznym jest hydroksylacja pierścienia indolowego, po której następuje sprzęganie glukuronidowe lub siarczanowe.

Badania metabolizmu in vitro wykazały, że ondansetron jest substratem ludzkich enzymów wątrobowych cytochromu P-450, w tym CYP1A2, CYP2D6 i CYP3A4. Pod względem całkowitego obrotu ondansetronem dominującą rolę odgrywał CYP3A4. Ze względu na mnogość enzymów metabolicznych zdolnych do metabolizowania ondansetronu jest prawdopodobne, że zahamowanie lub utrata jednego enzymu (np. niedobór genetyczny CYP2D6) będzie kompensowane przez inne i może skutkować niewielką zmianą ogólnego tempa eliminacji ondansetronu.

Chociaż niektóre nieskoniugowane metabolity wykazują aktywność farmakologiczną, nie są one znajdowane w osoczu w stężeniach, które mogą znacząco przyczyniać się do aktywności biologicznej ondansetronu.

Określone populacje

Wiek: Populacja geriatryczna

Zmniejszenie klirensu i wydłużenie okresu półtrwania eliminacji obserwuje się u pacjentów w wieku powyżej 75 lat w porównaniu z młodszymi pacjentami [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Seks

Wykazano różnice między płciami w rozmieszczeniu ondansetronu podanego w pojedynczej dawce. Stopień i tempo wchłaniania są większe u kobiet niż u mężczyzn. Wolniejszy klirens u kobiet, mniejsza pozorna objętość dystrybucji (dostosowana do masy ciała) i większa bezwzględna biodostępność skutkowały wyższymi stężeniami ondansetronu w osoczu. Te wyższe stężenia w osoczu można częściowo wytłumaczyć różnicami w masie ciała między mężczyznami i kobietami. Nie wiadomo, czy te różnice związane z płcią miały znaczenie kliniczne. Bardziej szczegółowe informacje farmakokinetyczne zawarto w tabelach 5 i 6.

Zaburzenia czynności nerek

Nie oczekuje się, aby zaburzenia czynności nerek miały istotny wpływ na całkowity klirens ondansetronu, ponieważ klirens nerkowy stanowi tylko 5% całkowitego klirensu. Jednak średni klirens osoczowy ondansetronu był zmniejszony o około 50% u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min). Zmniejszenie klirensu było zmienne i niespójne z wydłużeniem okresu półtrwania [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Niewydolność wątroby

U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby klirens jest dwukrotnie zmniejszony, a średni okres półtrwania wydłużony do 11,6 godziny w porównaniu z 5,7 godziny u zdrowych osób. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (w skali Child-Pugh 10 lub więcej) klirens jest zmniejszony od 2 do 3 razy, a pozorna objętość dystrybucji jest zwiększona, co skutkuje wydłużeniem okresu półtrwania do 20 godzin [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA , Używaj w określonych populacjach ].

Badania interakcji leków

Induktory CYP 3A4

Induktory cytochromu P-450 mogą wpływać na eliminację ondansetronu. W badaniu farmakokinetycznym z udziałem 16 pacjentów z padaczką, którzy przewlekle przyjmowali induktory CYP3A4, karbamazepinę lub fenytoinę, zaobserwowano zmniejszenie AUC, Cmax i t½ ondansetronu. Spowodowało to znaczny wzrost klirensu ondansetronu. Uważa się jednak, że wzrost ten nie jest klinicznie istotny [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Środki chemioterapeutyczne

Karmustyna, etopozyd i cisplatyna nie wpływają na farmakokinetykę ondansetronu [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Leki zobojętniające sok żołądkowy

Jednoczesne podawanie leków zobojętniających nie wpływa na wchłanianie ondansetronu.

Studia kliniczne

Zapobieganie nudnościom i wymiotom wywołanym chemioterapią

Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym

2 randomizowanych, podwójnie zaślepionych badaniach monoterapii pojedyncza doustna dawka 24-mg preparatu ZOFRAN była skuteczniejsza niż odpowiednia historyczna kontrola placebo w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią o silnym działaniu wymiotnym, w tym cisplatyną większą lub równą 50 mg/m². Podawanie sterydów zostało wykluczone z tych badań klinicznych. U ponad 90% pacjentów otrzymujących dawkę cisplatyny większą lub równą 50 mg/m2 w historycznym porównawczym placebo wystąpiły wymioty przy braku leczenia przeciwwymiotnego.

pierwszym badaniu porównywano doustne dawki ondansetronu 24 mg w dawce pojedynczej, 8 mg co 8 godzin w 2 dawkach i 32 mg w dawce pojedynczej u 357 dorosłych pacjentów z rakiem, otrzymujących schematy chemioterapii zawierające cisplatynę w dawce większej lub równej 50 mg/m2 pc. . Pierwszą lub pojedynczą dawkę podano 30 minut przed chemioterapią. Łącznie 66% pacjentów w grupie ondansetronu w dawce 24 mg raz na dobę, 55% w grupie ondansetronu w dawce 8 mg dwa razy na dobę i 55% w grupie ondansetronu w dawce 32 mg raz na dobę 24-godzinny okres próbny z 0 epizodami wymiotów i bez doraźnych leków przeciwwymiotnych, pierwszorzędowy punkt końcowy skuteczności. Wykazano, że każda z 3 grup leczenia była statystycznie istotnie lepsza od historycznej kontroli placebo.

tym samym badaniu 56% pacjentów otrzymujących pojedynczą dawkę doustną 24 mg ondansetronu nie doświadczyło nudności podczas 24-godzinnego okresu próbnego, w porównaniu z 36% pacjentów otrzymujących doustnie ondansetron w dawce 8 mg dwa razy na dobę ( P = 0,001) i 50% w grupie doustnego ondansetronu 32 mg raz na dobę. Schematy dawkowania produktu ZOFRAN 8 mg dwa razy na dobę i 32 mg raz na dobę nie są zalecane w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią o silnym działaniu wymiotnym [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

W drugim badaniu potwierdzono skuteczność pojedynczej dawki doustnej 24 mg produktu ZOFRAN 4 mg w zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią przeciwnowotworową o silnym działaniu wymiotnym, w tym cisplatyną większą lub równą 50 mg/m².

Chemioterapia o umiarkowanym działaniu wymiotnym

Randomizowane, kontrolowane placebo, podwójnie ślepe badanie przeprowadzono w USA u 67 pacjentów otrzymujących schemat chemioterapii oparty na cyklofosfamidzie zawierający doksorubicynę. Pierwszą dawkę 8 mg produktu ZOFRAN 8 mg podano 30 minut przed rozpoczęciem chemioterapii, kolejną dawkę 8 godzin po pierwszej dawce, a następnie 8 mg produktu ZOFRAN 8 mg dwa razy dziennie przez 2 dni po zakończeniu chemioterapii.ZOFRAN był znacznie skuteczniejszy niż placebo w zapobieganiu wymiotom. Odpowiedź na leczenie była oparta na całkowitej liczbie epizodów wymiotów w ciągu 3-dniowego okresu próbnego. Wyniki tego badania podsumowano w tabeli 7.

badaniu przeprowadzonym w USA z podwójnie ślepą próbą z udziałem 336 pacjentów otrzymujących schemat chemioterapii oparty na cyklofosfamidzie zawierający metotreksat lub doksorubicynę, ZOFRAN 8 mg podawany dwa razy dziennie był tak samo skuteczny jak ZOFRAN 8 mg podawany 3 razy dziennie w zapobieganiu nudnościom i wymiotom. ZOFRAN 8 mg trzy razy na dobę nie jest zalecanym schematem leczenia chemioterapii o umiarkowanym działaniu wymiotnym [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Odpowiedź na leczenie była oparta na całkowitej liczbie epizodów wymiotów w ciągu 3-dniowego okresu próbnego. Patrz Tabela 8, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat badanych schematów dawkowania i wyników tego badania.

Ponowne leczenie

W badaniach jednoramiennych 148 pacjentów otrzymujących chemioterapię opartą na cyklofosfamidzie ponownie leczono preparatem ZOFRAN w dawce 8 mg trzy razy na dobę podczas kolejnej chemioterapii, łącznie 396 cykli ponownego leczenia. Żadne epizody wymiotów nie wystąpiły w 314 (79%) cyklach ponownego leczenia, a tylko 1 do 2 epizodów wymiotów wystąpiły w 43 (11%) cyklach ponownego leczenia.

Badania pediatryczne

Przeprowadzono trzy otwarte, jednoramienne badania poza USA z udziałem 182 pacjentów pediatrycznych w wieku od 4 do 18 lat z chorobą nowotworową, którym podawano różne schematy leczenia cisplatyną lub noncisplatyną. Początkowa dawka iniekcji ZOFRAN 4 mg wahała się od 0,04 do 0,87 mg na kg (całkowita dawka 2,16 mg do 12 mg), po której następowało podawanie doustnych dawek ZOFRAN 4 mg w zakresie od 4 do 24 mg na dobę przez 3 dni. W tych badaniach u 58% ze 170 pacjentów podlegających ocenie wystąpiła pełna odpowiedź (brak epizodów wymiotów) w 1. dniu. W 2 badaniach wskaźniki odpowiedzi na ZOFRAN 4 mg trzy razy na dobę u pacjentów w wieku poniżej 12 lat były podobne do ZOFRAN 8 mg trzy razy na dobę u pacjentów w wieku od 12 do 18 lat. Zapobieganie wymiotom u tych pacjentów pediatrycznych było zasadniczo takie samo jak u dorosłych.

Nudności i wymioty wywołane promieniowaniem

Całkowite napromieniowanie ciała

randomizowanym, kontrolowanym placebo, podwójnie zaślepionym badaniu z udziałem 20 pacjentów, 8 mg produktu ZOFRAN podawanego 1,5 godziny przed każdą frakcją radioterapii przez 4 dni było znacznie skuteczniejsze niż placebo w zapobieganiu wymiotom wywołanym napromienianiem całego ciała. Napromienianie całego ciała składało się z 11 frakcji (120 cGy na frakcję) w ciągu 4 dni, łącznie 1320 cGy. Pacjenci otrzymywali 3 frakcje przez 3 dni, a następnie 2 frakcje w Dniu 4.

Radioterapia pojedyncza wysokodawkowa frakcja radioterapia

aktywnie kontrolowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą z udziałem 105 pacjentów otrzymujących pojedynczą radioterapię w wysokiej dawce (800 do 1000 cGy) na przednią lub tylną powierzchnię jamy brzusznej większą lub równą 80 cm², ZOFRAN 4 mg był znacznie bardziej skuteczny niż metoklopramid w odniesieniu do całkowitej kontroli wymiotów (0 epizodów wymiotów). Pacjenci otrzymywali pierwszą dawkę preparatu ZOFRAN (8 mg) lub metoklopramidu (10 mg) na 1 do 2 godzin przed radioterapią. Jeśli radioterapia była podawana rano, 8 mg ZOFRAN 8 mg lub 10 mg metoklopramidu podawano późnym popołudniem i powtarzano ponownie przed snem. Jeśli radioterapię wykonywano po południu, pacjenci przyjmowali 8 mg produktu ZOFRAN 4 mg lub 10 mg metoklopramidu tylko raz przed snem. Pacjenci kontynuowali przyjmowanie leków doustnych trzy razy dziennie przez 3 dni.

Codzienna radioterapia frakcjonowana

aktywnie kontrolowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą u 135 pacjentów otrzymujących od 1 do 4 tygodni cykl frakcjonowanej radioterapii (dawki 180 cGy) na polu większym lub równym 100 cm² w stosunku do brzucha, ZOFRAN 4 mg był znacząco skuteczniejszy niż prochlorperazyna pod względem całkowitej kontroli wymiotów (0 epizodów wymiotnych). Pacjenci otrzymywali pierwszą dawkę preparatu ZOFRAN (8 mg) lub prochlorperazyny (10 mg) na 1 do 2 godzin przed pierwszą dobową frakcją radioterapeutyczną, a kolejne dawki 8 mg w przybliżeniu co 8 godzin każdego dnia radioterapii.

Nudności i wymioty pooperacyjne

2 kontrolowanych placebo badaniach z podwójnie ślepą próbą (jedno przeprowadzone w USA, drugie poza USA) z udziałem 865 kobiet poddanych zabiegom chirurgicznym w warunkach szpitalnych, ZOFRAN 16 mg w pojedynczej dawce lub placebo podawano na godzinę przed indukcją ogólnie zrównoważonej Znieczulenie (barbituran, opioid, podtlenek azotu, blokada nerwowo-mięśniowa i uzupełniający izofluran lub enfluran), tabletki ZOFRAN były znacznie skuteczniejsze niż placebo w zapobieganiu pooperacyjnym nudnościom i wymiotom.

Nie przeprowadzono żadnych prób u mężczyzn.

INFORMACJA O PACJENCIE

Przedłużenie QT

Należy poinformować pacjentów, że ZOFRAN może powodować poważne zaburzenia rytmu serca, takie jak wydłużenie odstępu QT. Poinstruuj pacjentów, aby natychmiast powiedzieli swojemu lekarzowi, jeśli zauważą zmianę w częstości akcji serca, jeśli poczują się zawroty głowy lub jeśli mają epizod omdlenia [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Reakcje nadwrażliwości

Należy poinformować pacjentów, że ZOFRAN 4 mg może powodować reakcje nadwrażliwości, niektóre tak ciężkie jak anafilaksja i skurcz oskrzeli. Należy poinstruować pacjentów, aby natychmiast zgłaszali lekarzowi wszelkie oznaki i objawy reakcji nadwrażliwości, w tym gorączkę, dreszcze, wysypkę lub problemy z oddychaniem [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Maskowanie postępującej niedrożności jelit i rozdęcia żołądka

Należy poinformować pacjentów po operacji jamy brzusznej lub pacjentów z nudnościami i wymiotami wywołanymi chemioterapią, że ZOFRAN 4 mg może maskować objawy niedrożności jelit. Poinstruuj pacjentów, aby natychmiast zgłaszali lekarzowi wszelkie oznaki lub objawy wskazujące na potencjalną niedrożność jelit [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Interakcje leków

• Poinstruuj pacjenta, aby zgłosił swojemu lekarzowi stosowanie wszystkich leków, zwłaszcza apomorfiny. Jednoczesne stosowanie apomorfiny i produktu ZOFRAN może spowodować znaczny spadek ciśnienia krwi i utratę przytomności.
• Poinformuj pacjentów o możliwości wystąpienia zespołu serotoninowego przy jednoczesnym stosowaniu produktu ZOFRAN 8 mg i innego środka serotoninergicznego, takiego jak leki stosowane w leczeniu depresji i migren. Należy doradzić pacjentom, aby natychmiast zgłosili się po pomoc lekarską, jeśli wystąpią następujące objawy: zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczna, objawy nerwowo-mięśniowe z objawami żołądkowo-jelitowymi lub bez [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Podawanie tabletek ZOFRAN 4 mg ODT rozpadających się w jamie ustnej

Należy poinstruować pacjentów, aby nie wyjmowali tabletek ZOFRAN 4 mg ODT rozpadających się doustnie z blistra do momentu tuż przed podaniem.

• Nie należy próbować przepychać tabletek ZOFRAN 8 mg ODT rozpadających się w jamie ustnej przez folię.
• Suchymi rękoma oderwać foliowy spód 1 blistra i delikatnie wyjąć tabletkę.
• Natychmiast umieść tabletkę ZOFRAN ODT rozpadającą się w jamie ustnej na wierzchu języka, gdzie rozpuści się w ciągu kilku sekund, a następnie połknij ze śliną.
• Podawanie z płynem nie jest konieczne.
• Zdzieralne ilustrowane naklejki są umieszczone na kartonie produktu, który może być dostarczony wraz z receptą, aby zapewnić prawidłowe użytkowanie i obsługę produktu.