Prednisolone 20mg, 40mg, 5mg, 10mg Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest prednizolon 10 mg i jak się go stosuje?

Prednizolon 20mg to lek na receptę stosowany w leczeniu objawów reumatoidalnego zapalenia stawów i stwardnienia rozsianego. Prednizolon 40 mg może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami.

Prednizolon należy do klasy leków zwanych kortykosteroidami.

Jakie są możliwe skutki uboczne Prednizolonu 5mg?

Prednizolon może powodować poważne skutki uboczne, w tym:

• kaszel,
• ból gardła,
• gorączka,
• dreszcze
• drożdże,
• białe plamy w ustach i
• zmiany w wydzielinie z pochwy

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze działania niepożądane prednizolonu to:

• infekcje,
• zgaga,
• kłopoty ze snem (bezsenność),
• głód,
• mdłości,
• ból głowy,
• zawroty głowy,
• zmiany miesiączkowe,
• zwiększona potliwość,
• trądzik i
• nerwowość

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie są wszystkie możliwe skutki uboczne prednizolonu. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

Glikokortykosteroidy są sterydami kory nadnerczy, zarówno występującymi naturalnie, jak i syntetycznymi, które są łatwo wchłaniane z przewodu pokarmowego. Prednizolon (tabletki prednizolonu (tabletki prednizolonu)) jest białym krystalicznym proszkiem, bardzo słabo rozpuszczalnym w wodzie. Jest oznaczony chemicznie jako pregna-1,4-dieno-3,20-dion,11,17,21-trihydroksy-,(11β)-. Wzór strukturalny jest przedstawiony poniżej:

C21H28O5 MW 360,45

Tabletki Prednizolon USP 5 mg zawierają następujące składniki nieaktywne: bezwodną laktozę, koloidalny dwutlenek krzemu, krospowidon, żółty D&C nr 10, dokuzan sodu, żółty FD&C nr 6, stearynian magnezu i benzoesan sodu.

WSKAZANIA

1. Zaburzenia endokrynologiczne.

Pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (w pierwszej kolejności należy hydrokortyzon lub kortyzon; w razie potrzeby można stosować syntetyczne analogi w połączeniu z mineralokortykosteroidami; w okresie niemowlęcym szczególnie ważna jest suplementacja mineralokortykosteroidów).

Wrodzony przerost nadnerczy

Nieropne zapalenie tarczycy

Hiperkalcemia związana z rakiem

2. Zaburzenia reumatyczne.

Jako terapia wspomagająca do krótkotrwałego podawania (w celu przetrzymania przez pacjenta ostrego epizodu lub zaostrzenia) w:

Łuszczycowe zapalenie stawów

Reumatyzm; w tym młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów (wybrane przypadki mogą wymagać leczenia podtrzymującego małymi dawkami)

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

Ostre i podostre zapalenie kaletki

Ostre niespecyficzne zapalenie pochewki ścięgna

Ostre dnawe zapalenie stawów

Pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów

Zapalenie błony maziowej w chorobie zwyrodnieniowej stawów

Zapalenie nadkłykcia

3. Choroby kolagenowe. W trakcie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w wybranych przypadkach:

Toczeń rumieniowaty układowy

Ostre reumatyczne zapalenie serca

Układowe zapalenie skórno-mięśniowe (zapalenie wielomięśniowe)

4. Choroby dermatologiczne

Pęcherzyca

Pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry

Ciężki rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa-Johnsona)

Złuszczające zapalenie skóry

Mycosis fungoides

Ciężka łuszczyca

Ciężkie łojotokowe zapalenie skóry

5. Stany alergiczne.

Kontrola ciężkich lub obezwładniających stanów alergicznych, których nie da się przeprowadzić w odpowiednich badaniach konwencjonalnego leczenia:

Sezonowy lub całoroczny alergiczny nieżyt nosa

Choroba posurowicza

Astma oskrzelowa

Kontaktowe zapalenie skóry

Atopowe zapalenie skóry

Reakcje nadwrażliwości na lek

6. Choroby okulistyczne.

Ciężkie ostre i przewlekłe procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak:

Alergiczne zapalenie spojówek

Zapalenie rogówki

Alergiczne owrzodzenia brzeżne rogówki

Półpasiec oczny

Zapalenie tęczówki i zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego

Zapalenie naczyniówki

Zapalenie przedniego odcinka

Rozlane zapalenie tylnego odcinka błony naczyniowej oka i zapalenie naczyniówki

Zapalenie nerwu wzrokowego

Okulistyka współczulna

7. Choroby układu oddechowego

Objawowa sarkoidoza

Zespół Loefflera nie do opanowania innymi sposobami

Beryloza

Piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc, gdy jest stosowana jednocześnie z odpowiednią chemioterapią przeciwgruźliczą

Aspiracyjne zapalenie płuc

8. Zaburzenia hematologiczne

Idiopatyczna plamica małopłytkowa u dorosłych

Małopłytkowość wtórna u dorosłych

Nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna

Erytroblastopenia (niedokrwistość RBC)

Wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna (erytroidalna)

9. Choroby nowotworowe. Do postępowania paliatywnego:

Białaczki i chłoniaki u dorosłych

Ostra białaczka dziecięca

10. Stany obrzękowe.

W celu wywołania diurezy lub remisji białkomoczu w zespole nerczycowym, bez mocznicy, typu idiopatycznego lub związanego z toczniem rumieniowatym.

11. Choroby przewodu pokarmowego. Aby utrzymać pacjenta w krytycznym okresie choroby w:

Wrzodziejące zapalenie okrężnicy

Regionalne zapalenie jelit

12. Układ nerwowy. Ostre zaostrzenia stwardnienia rozsianego

13. Różne

Gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z blokadą podpajęczynówkową lub zbliżającą się blokadą w przypadku jednoczesnego stosowania z odpowiednią chemioterapią przeciwgruźliczą

Włośnica z zajęciem neurologicznym lub mięśnia sercowego

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Początkowa dawka tabletek prednizolonu (tabletki prednizolonu (tabletki prednizolonu)) może wahać się od 5 mg do 60 mg na dobę, w zależności od leczonej jednostki chorobowej. W sytuacjach o mniejszym nasileniu zwykle wystarczą niższe dawki, podczas gdy u wybranych pacjentów mogą być wymagane wyższe dawki początkowe. Dawkę początkową należy utrzymywać lub dostosowywać do momentu uzyskania zadowalającej odpowiedzi. Jeżeli po rozsądnym czasie brak jest zadowalającej odpowiedzi klinicznej, należy odstawić prednizolon (tabletki prednizolonu (tabletki prednizolonu)), a pacjenta przenieść na inną odpowiednią terapię.

NALEŻY PODKREŚLIĆ, ŻE WYMAGANIA DOTYCZĄCE DAWKOWANIA SĄ ZMIENNE I MUSZĄ BYĆ INDYWIDUALIZOWANE NA PODSTAWIE LECZONEJ CHOROBY I ODPOWIEDZI PACJENTA.

Po zauważeniu korzystnej odpowiedzi należy ustalić właściwą dawkę podtrzymującą, zmniejszając początkową dawkę leku małymi przyrostami w odpowiednich odstępach czasu, aż do osiągnięcia najniższej dawki, która utrzyma odpowiednią odpowiedź kliniczną. Należy pamiętać, że konieczne jest stałe monitorowanie dawkowania leków. Do sytuacji, które mogą wymagać dostosowania dawki, należą zmiany stanu klinicznego wtórne do remisji lub zaostrzeń procesu chorobowego, indywidualna reakcja pacjenta na lek oraz efekt narażenia pacjenta na sytuacje stresowe niezwiązane bezpośrednio z leczoną jednostką chorobową; w tej ostatniej sytuacji może być konieczne zwiększenie dawki prednizolonu (tabletki prednizolonu (tabletki prednizolonu)) przez okres czasu zgodny ze stanem pacjenta. Jeśli po długotrwałej terapii lek ma zostać odstawiony, zaleca się odstawianie go stopniowo, a nie nagle.

Terapia naprzemienna

Terapia naprzemienna to schemat dawkowania kortykosteroidów, w którym co drugi poranek podaje się dwa razy większą niż zwykle dobową dawkę kortykoidu. Celem tego trybu terapii jest zapewnienie pacjentowi wymagającemu długotrwałego leczenia dawką farmakologiczną korzystnego działania kortykoidów przy jednoczesnym zminimalizowaniu niektórych działań niepożądanych, w tym supresji przysadkowo-nadnerczowej, stanu Cushinga, objawów odstawienia kortykoidów i zahamowania wzrostu u dzieci .

Uzasadnienie takiego schematu leczenia opiera się na dwóch głównych przesłankach: (a) przeciwzapalne lub terapeutyczne działanie kortykoidów utrzymuje się dłużej niż ich fizyczna obecność i efekty metaboliczne oraz (b) podawanie kortykosteroidu co drugi poranek pozwala na przywrócenie bardziej zbliżonej do normalnej aktywności podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (HPA) w dniu bez sterydów.

Krótki przegląd fizjologii HPA może być pomocny w zrozumieniu tego uzasadnienia. Działając głównie przez podwzgórze, spadek wolnego kortyzolu stymuluje przysadkę mózgową do wytwarzania coraz większej ilości kortykotropiny (ACTH), podczas gdy wzrost wolnego kortyzolu hamuje wydzielanie ACTH. Zwykle układ HPA charakteryzuje się rytmem dobowym (dobowym). Poziom ACTH w surowicy wzrasta z niskiego punktu około godziny 22:00 do poziomu szczytowego około godziny 6 rano. Zwiększający się poziom ACTH stymuluje aktywność kory nadnerczy, powodując wzrost poziomu kortyzolu w osoczu, przy czym maksymalny poziom występuje między godziną 2 a 8 rano. Ten wzrost kortyzolu hamuje produkcję ACTH i z kolei aktywność kory nadnerczy. W ciągu dnia następuje stopniowy spadek poziomu kortykoidów w osoczu, najniższy poziom występuje około północy.

Dobowy rytm osi HPA zostaje utracony w chorobie Cushinga, zespole nadczynności kory nadnerczy charakteryzującej się otyłością z dośrodkowym rozmieszczeniem tkanki tłuszczowej, ścieńczeniem skóry z łatwym powstawaniem siniaków, zanikiem mięśni z osłabieniem, nadciśnieniem, utajoną cukrzycą, osteoporozą, zaburzeniami równowagi elektrolitowej itp. Te same objawy kliniczne dotyczące hiperadrenokortycyzmu można zaobserwować podczas długotrwałej terapii kortykosteroidami w dawkach farmakologicznych podawanych w konwencjonalnych dobowych dawkach podzielonych. Wydawałoby się zatem, że zaburzenia cyklu dobowego z utrzymaniem podwyższonych wartości kortykoidów w nocy mogą odgrywać istotną rolę w rozwoju niepożądanych efektów kortykoidowych. Ucieczka od tych stale podwyższonych poziomów w osoczu nawet przez krótki czas może być instrumentalna w ochronie przed niepożądanymi skutkami farmakologicznymi.

Podczas konwencjonalnej terapii kortykosteroidami w dawce farmakologicznej, wytwarzanie ACTH jest hamowane, a następnie hamowane jest wytwarzanie kortyzolu przez korę nadnerczy. Czas powrotu do normalnego działania HPA jest zmienny w zależności od dawki i czasu trwania leczenia. W tym czasie pacjent jest narażony na każdą stresującą sytuację. Chociaż wykazano, że po pojedynczej porannej dawce prednizolonu (prednizolon (tabletki prednizolonu (prednizolon 5 mg) tabletki) (10 mg) występuje znacznie mniejsza supresja nadnerczy) (10 mg) w porównaniu do jednej czwartej dawki podawanej co 6 godzin, Jest to dowód na to, że pewien efekt supresyjny na aktywność nadnerczy może zostać przeniesiony na następny dzień, gdy stosuje się dawki farmakologiczne. Ponadto wykazano, że pojedyncza dawka niektórych kortykosteroidów spowoduje zahamowanie czynności kory nadnerczy przez dwa lub więcej dni. Inne kortykoidy, w tym metyloprednizolon 20 mg, hydrokortyzon, prednizon i prednizolon (tabletki prednizolonu (tabletki prednizolonu)) uważa się za krótko działające (powodujące zahamowanie czynności kory nadnerczy przez 1 1/4 dnia do 1 ½ dnia po podaniu pojedynczej dawki ) i dlatego są zalecane w leczeniu co drugi dzień.

Rozważając terapię co drugi dzień, należy pamiętać o następujących kwestiach:

Powinny obowiązywać podstawowe zasady i wskazania do leczenia kortykosteroidami. Korzyści płynące z terapii co drugi dzień nie powinny zachęcać do masowego stosowania sterydów.

Terapia naprzemienna jest techniką terapeutyczną przeznaczoną głównie dla pacjentów, u których przewiduje się długotrwałą farmakologiczną terapię kortykosteroidami.

lżejszych procesach chorobowych, w których wskazane jest leczenie kortykoidami, możliwe jest rozpoczęcie leczenia co drugi dzień. Cięższe stany chorobowe zwykle wymagają codziennej, podzielonej, wysokodawkowej terapii w celu początkowej kontroli procesu chorobowego. Początkowy poziom dawki supresyjnej należy kontynuować aż do uzyskania zadowalającej odpowiedzi klinicznej, zwykle od czterech do dziesięciu dni w przypadku wielu chorób alergicznych i kolagenowych. Ważne jest, aby okres podawania początkowej dawki supresyjnej był jak najkrótszy, szczególnie gdy planowane jest kolejne zastosowanie terapii co drugi dzień. Po ustaleniu kontroli dostępne są dwa kursy: (a) zmiana na terapię co drugi dzień, a następnie stopniowe zmniejszanie ilości kortykoidu podawanego co drugi dzień, lub (b) po opanowaniu procesu chorobowego, zmniejszenie dziennej dawki kortykoidu do najniższego efektywnego poziomu tak szybko, jak to możliwe, a następnie przełącz się na harmonogram co drugi dzień. Teoretycznie kurs (a) może być preferowany.

Ze względu na zalety terapii co drugi dzień, może być pożądane wypróbowanie tej formy terapii u pacjentów, którzy przyjmowali codziennie kortykoidy przez długi czas (np. pacjenci z reumatoidalnym zapaleniem stawów). Ponieważ ci pacjenci mogą już mieć tłumioną oś HPA, ustalenie ich na co drugi dzień terapii może być trudne i nie zawsze skuteczne. Zaleca się jednak regularne próby ich zmiany. Pomocne może być potrojenie lub nawet czterokrotne zwiększenie dziennej dawki podtrzymującej i podawanie jej co drugi dzień, a nie tylko podwojenie dziennej dawki, jeśli wystąpią trudności. Po ponownym opanowaniu stanu pacjenta należy podjąć próbę zmniejszenia tej dawki do minimum.

Jak wskazano powyżej, niektóre kortykosteroidy, ze względu na ich przedłużone działanie hamujące czynność nadnerczy, nie są zalecane w leczeniu co drugi dzień (np. deksametazon i betametazon).

Maksymalna aktywność kory nadnerczy wynosi od 2 do 8 rano, a minimalna od 16 do północy. Kortykosteroidy egzogenne w najmniejszym stopniu hamują aktywność kory nadnerczy, gdy są podawane w czasie maksymalnej aktywności (przed południem).

Przy stosowaniu terapii naprzemiennej ważne jest, jak we wszystkich sytuacjach terapeutycznych, zindywidualizowanie i dopasowanie terapii do każdego pacjenta. Pełna kontrola objawów nie będzie możliwa u wszystkich pacjentów. Wyjaśnienie korzyści płynących z terapii co drugi dzień pomoże pacjentowi zrozumieć i tolerować możliwe zaostrzenie objawów, które może wystąpić w drugiej części dnia bez sterydów. W razie potrzeby w tym czasie można dodać lub zwiększyć inne leczenie objawowe.

przypadku ostrego zaostrzenia procesu chorobowego może być konieczny powrót do pełnej supresyjnej podzielonej dziennej dawki kortykoidów w celu kontroli. Po ponownym ustanowieniu kontroli można wznowić leczenie co drugi dzień.

Chociaż wiele niepożądanych cech leczenia kortykosteroidami można zminimalizować stosując terapię co drugi dzień, tak jak w każdej sytuacji terapeutycznej, lekarz musi dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka dla każdego pacjenta, u którego rozważane jest leczenie kortykosteroidami.

JAK DOSTARCZONE

Prednizolon (prednizolon (prednizolon (tabletki prednizolonu)) tabletki) Tabletki USP 5 mg to dzielone, okrągłe, brzoskwiniowe tabletki z nadrukiem DAN DAN 5059 dostarczane w butelkach po 100 i 1000.

Dozować w dobrze zamkniętym pojemniku z zamknięciem zabezpieczającym przed dostępem dzieci. Przechowywać w temperaturze 20°-25°C (68°-77°F). [Patrz temperatura pokojowa kontrolowana przez USP.]

Watson Laboratories, Inc., Corona, CA 92880 USA. Aktualizacja: czerwiec 2006. Data aktualizacji FDA: 16.09.2007

SKUTKI UBOCZNE

Zaburzenia płynów i elektrolitów

Retencja sodu. Zatrzymanie płynów. Zastoinowa niewydolność serca u podatnych pacjentów. Utrata potasu. Zasadowica hipokaliemiczna. Nadciśnienie.

Układ mięśniowo-szkieletowy

Słabe mięśnie. Miopatia steroidowa. Utrata masy mięśniowej. Osteoporoza. Złamania kompresyjne kręgów. Aseptyczna martwica głowy kości udowej i ramiennej. Złamanie patologiczne kości długich.

Przewód pokarmowy

Wrzód trawienny z możliwą perforacją i krwotokiem. Zapalenie trzustki. Rozdęcie brzucha. Wrzodziejące zapalenie przełyku.

Dermatologiczne

Upośledzone gojenie się ran. Cienka, delikatna skóra. Wybroczyny i wybroczyny. Rumień twarzy. Zwiększona potliwość. Może hamować reakcje na testy skórne.

Neurologiczna

Drgawki. Zwiększone ciśnienie śródczaszkowe z obrzękiem tarczy nerwu wzrokowego (guz rzekomy mózgu) zwykle po leczeniu. Zawrót głowy. Ból głowy.

Wewnątrzwydzielniczy

Zaburzenia miesiączkowania. Rozwój stanu Cushingoida. Tłumienie wzrostu u dzieci. Wtórna niereaktywność kory nadnerczy i przysadki, szczególnie w sytuacjach stresowych, takich jak uraz, zabieg chirurgiczny lub choroba. Zmniejszona tolerancja węglowodanów. Manifestacje utajonej cukrzycy. Zwiększone zapotrzebowanie na insulinę lub doustne środki hipoglikemizujące u diabetyków.

Oczny

Zaćma podtorebkowa tylna. Zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe. Jaskra. Wytrzeszcz.

Metaboliczny

Ujemny bilans azotowy z powodu katabolizmu białek.

INTERAKCJE Z LEKAMI

Brak informacji.

OSTRZEŻENIA

Osoby zażywające leki hamujące układ odpornościowy są bardziej podatne na infekcje niż osoby zdrowe. Na przykład ospa wietrzna i odra mogą mieć cięższy, a nawet śmiertelny przebieg u nieodpornych dzieci lub dorosłych na kortykosteroidach. U takich dzieci lub dorosłych, którzy nie chorowali na te choroby, należy zachować szczególną ostrożność, aby uniknąć narażenia. Nie wiadomo, w jaki sposób dawka, droga i czas podawania kortykosteroidów wpływają na ryzyko rozwoju rozsianego zakażenia. Nie jest również znany wpływ choroby podstawowej i/lub wcześniejszego leczenia kortykosteroidami na ryzyko. W przypadku narażenia na ospę wietrzną może być wskazana profilaktyka immunoglobuliną ospy wietrznej i półpaśca (VZIG). W przypadku narażenia na odrę, może być wskazana profilaktyka za pomocą połączonej domięśniowej immunoglobuliny (IG). (Patrz odpowiednie ulotki informacyjne, aby uzyskać pełne informacje na temat przepisywania VZIG i IG.) Jeśli rozwinie się ospa wietrzna, można rozważyć leczenie środkami przeciwwirusowymi.

pacjentów leczonych kortykosteroidami, poddanych nietypowemu stresowi, wskazane jest zwiększenie dawki szybko działających kortykosteroidów przed, w trakcie i po sytuacji stresowej.

Kortykosteroidy mogą maskować niektóre objawy infekcji, a podczas ich stosowania mogą pojawić się nowe infekcje. Podczas stosowania kortykosteroidów może wystąpić zmniejszona oporność i niezdolność do zlokalizowania zakażenia.

Długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może powodować zaćmę podtorebkową tylną, jaskrę z możliwym uszkodzeniem nerwów wzrokowych i może sprzyjać powstawaniu wtórnych infekcji oka wywołanych przez grzyby lub wirusy.

Stosowanie w ciąży

Ponieważ nie przeprowadzono odpowiednich badań dotyczących reprodukcji u ludzi z kortykosteroidami, stosowanie tych leków u kobiet w ciąży, karmiących matek lub kobiet w wieku rozrodczym wymaga rozważenia możliwych korzyści płynących ze stosowania leku z potencjalnym zagrożeniem dla matki i zarodka lub płodu. Niemowlęta urodzone przez matki, które otrzymały znaczne dawki kortykosteroidów w czasie ciąży, należy uważnie obserwować pod kątem objawów niedoczynności kory nadnerczy.

Średnie i duże dawki hydrokortyzonu lub kortyzonu mogą powodować podwyższenie ciśnienia krwi, retencję soli i wody oraz zwiększone wydalanie potasu. Efekty te są mniej prawdopodobne w przypadku pochodnych syntetycznych, z wyjątkiem stosowania w dużych dawkach. Może być konieczne ograniczenie spożycia soli w diecie i suplementacja potasem. Wszystkie kortykosteroidy zwiększają wydalanie wapnia.

Podczas leczenia kortykosteroidami nie należy szczepić pacjentów przeciwko ospie prawdziwej. Nie należy wykonywać innych procedur szczepień u pacjentów przyjmujących kortykosteroidy, zwłaszcza w dużych dawkach, ze względu na możliwe ryzyko powikłań neurologicznych i brak odpowiedzi przeciwciał.

Stosowanie prednizolonu (prednizolon (tabletki prednizolonu 5 mg tabletki)) w aktywnej gruźlicy powinno być ograniczone do tych przypadków gruźlicy piorunującej lub rozsianej, w których w leczeniu choroby stosuje się kortykosteroid w połączeniu z odpowiednim schematem przeciwgruźliczym .

Jeśli kortykosteroidy są wskazane u pacjentów z utajoną gruźlicą lub reaktywnością na tuberkulinę, konieczna jest ścisła obserwacja, ponieważ może nastąpić reaktywacja choroby. Podczas długotrwałego leczenia kortykosteroidami pacjenci ci powinni otrzymywać chemioprofilaktykę.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Wtórną niewydolność kory nadnerczy wywołaną lekiem można zminimalizować poprzez stopniowe zmniejszanie dawki. Ten rodzaj względnej niewydolności może utrzymywać się przez miesiące po przerwaniu terapii; dlatego w każdej sytuacji stresowej występującej w tym okresie należy wznowić terapię hormonalną. Ponieważ wydzielanie mineralokortykoidów może być zaburzone, należy jednocześnie podawać sól i/lub mineralokortykoid.

Nasilają się działanie kortykosteroidów u pacjentów z niedoczynnością tarczycy i marskością wątroby.

Kortykosteroidy należy stosować ostrożnie u pacjentów z opryszczką pospolitą ze względu na możliwą perforację rogówki.

W celu kontrolowania leczonego stanu należy stosować najniższą możliwą dawkę kortykosteroidu, a gdy możliwe jest zmniejszenie dawki, należy ją zmniejszać stopniowo.

Podczas stosowania kortykosteroidów mogą pojawić się zaburzenia psychiczne, od euforii, bezsenności, wahań nastroju, zmian osobowości i ciężkiej depresji po jawne objawy psychotyczne. Ponadto kortykosteroidy mogą nasilać istniejącą niestabilność emocjonalną lub tendencje psychotyczne.

Aspirynę należy stosować ostrożnie w połączeniu z kortykosteroidami w hipoprotrombinemii.

Steroidy należy stosować ostrożnie w nieswoistym wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, jeśli istnieje prawdopodobieństwo zbliżającej się perforacji, ropnia lub innej infekcji ropotwórczej; zapalenie uchyłków; świeże zespolenia jelitowe; czynny lub utajony wrzód trawienny; niewydolność nerek; nadciśnienie; osteoporoza i miastenia gravis.

Należy uważnie obserwować wzrost i rozwój niemowląt i dzieci otrzymujących długotrwałą terapię kortykosteroidami.

Chociaż kontrolowane badania kliniczne wykazały, że kortykosteroidy są skuteczne w przyspieszaniu ustępowania ostrych zaostrzeń stwardnienia rozsianego, nie wykazują one wpływu na ostateczny wynik lub naturalną historię choroby. Badania wykazują, że do wykazania znaczącego efektu konieczne są stosunkowo wysokie dawki kortykosteroidów. (Widzieć DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA Sekcja.)

Ponieważ powikłania leczenia glikokortykosteroidami zależą od wielkości dawki i czasu trwania leczenia, w każdym indywidualnym przypadku należy podjąć decyzję o stosunku korzyści do ryzyka, co do dawki i czasu trwania leczenia oraz czy należy stosować terapię dzienną, czy przerywaną. .

PRZEDAWKOWAĆ

Brak informacji.

PRZECIWWSKAZANIA

Ogólnoustrojowe zakażenia grzybicze

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Naturalnie występujące glikokortykosteroidy (hydrokortyzon i kortyzon), które również wykazują właściwości zatrzymywania soli, są stosowane jako terapia zastępcza w stanach niedoboru kory nadnerczy. Prednizolon (tabletki prednizolonu (tabletki prednizolonu 40 mg)) stosuje się przede wszystkim ze względu na silne działanie przeciwzapalne w zaburzeniach wielu układów narządów.

Glikokortykosteroidy powodują głębokie i zróżnicowane efekty metaboliczne. Ponadto modyfikują odpowiedź immunologiczną organizmu na różne bodźce.

INFORMACJA O PACJENCIE

Osoby przyjmujące immunosupresyjne dawki kortykosteroidów należy ostrzec, aby unikały ekspozycji na ospę wietrzną lub odrę. Pacjentów należy również poinformować, że w przypadku narażenia należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej.