Risperdal 1mg, 2mg, 3mg, 4mg Risperidone Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Rispolept 1mg i jak się go stosuje?

Risperdal 4mg to lek na receptę stosowany w leczeniu objawów schizofrenii, manii dwubiegunowej, zaburzenia dwubiegunowego i drażliwości. Rispolept można stosować samodzielnie lub z innymi lekami.

Risperdal należy do klasy leków przeciwpsychotycznych drugiej generacji, środków przeciwmaniakalnych.

Nie wiadomo, czy Risperdal 2 mg jest bezpieczny i skuteczny u dzieci w wieku poniżej 5 lat.

Jakie są możliwe skutki uboczne Risperdalu?

Risperdal może powodować poważne działania niepożądane, w tym:

• niekontrolowane ruchy mięśni twarzy (żucie, mlaskanie, marszczenie brwi, ruchy języka, mruganie lub ruch gałek ocznych),
• obrzęk lub tkliwość piersi (u mężczyzn lub kobiet),
• wyładowanie brodawki,
• impotencja,
• brak zainteresowania seksem,
• brak miesiączki,
• bardzo sztywne lub sztywne mięśnie,
• wysoka gorączka,
• wyzysk,
• dezorientacja,
• szybkie lub nierówne bicie serca,
• drżenia,
• zawroty,
• nagłe osłabienie,
• złe przeczucie,
• gorączka,
• dreszcze,
• ból gardła,
• owrzodzenia jamy ustnej,
• zaczerwienione lub opuchnięte dziąsła,
• kłopoty z połykaniem,
• owrzodzenia skóry,
• objawy przeziębienia lub grypy,
• kaszel,
• problemy z oddychaniem,
• łatwe siniaki,
• nietypowe krwawienie (z nosa, dziąseł, pochwy lub odbytnicy),
• fioletowe lub czerwone plamki pod skórą,
• zwiększone pragnienie,
• zwiększone oddawanie moczu,
• suchość w ustach,
• owocowy zapach oddechu i
• wzwód prącia, który jest bolesny lub trwa 4 godziny lub dłużej

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze działania niepożądane Risperdalu to:

• ból głowy,
• zawroty głowy,
• senność,
• czuć się zmęczonym,
• drżenia,
• drganie,
• niekontrolowane ruchy mięśni,
• podniecenie,
• lęk,
• niespokojne uczucie,
• depresyjny nastrój,
• suchość w ustach,
• rozstrój żołądka,
• biegunka,
• zaparcie,
• przyrost masy ciała i
• objawy przeziębienia (zatkany nos, kichanie, ból gardła)

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe skutki uboczne Risperdalu. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują. To nie wszystkie możliwe skutki uboczne Risperdalu. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą. Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

RISPERDAL® zawiera risperidon, atypowy lek przeciwpsychotyczny należący do chemicznej klasy pochodnych benzizoksazolu. Oznaczenie chemiczne to 3-[2-[4-(6-fluoro-1,2-benzizoksazol-3-ilo)1-piperydynylo]etylo]-6,7,8,9-tetrahydro-2-metylo-4H- pirydo[1,2-a]pirymidyn-4-on. Jego wzór cząsteczkowy to C23H27FN4O2, a jego masa cząsteczkowa to 410,49. Wzór strukturalny to:

Risperidon jest proszkiem o barwie białej do lekko beżowej. Jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, swobodnie rozpuszczalny w chlorku metylenu, rozpuszczalny w metanolu i 0,1 N HCl.

Tabletki RISPERDAL® są przeznaczone do podawania doustnego i są dostępne w dawkach 0,25 mg (ciemnożółty), 0,5 mg (czerwono-brązowy), 1 mg (biały), 2 mg (pomarańczowy), 3 mg (żółty) i 4 mg (zielony) . Tabletki RISPERDAL® zawierają następujące składniki nieaktywne: koloidalny dwutlenek krzemu, hypromelozę, laktozę, stearynian magnezu, celulozę mikrokrystaliczną, glikol propylenowy, laurylosiarczan sodu i skrobię (kukurydza). Tabletki 0,25 mg, 0,5 mg, 2 mg, 3 mg i 4 mg zawierają również talk i dwutlenek tytanu. Tabletki 0,25 mg zawierają żółty tlenek żelaza; tabletki 0,5 mg zawierają czerwony tlenek żelaza; tabletki 2 mg zawierają lak aluminiowy FD&C Yellow nr 6; tabletki 3 mg i 4 mg zawierają żółty D&C nr 10; tabletki 4 mg zawierają lak aluminiowy FD&C Blue nr 2.

RISPERDAL® jest również dostępny w postaci roztworu doustnego 1 mg/ml. RISPERDAL® Oral Solution zawiera następujące nieaktywne składniki: kwas winowy, kwas benzoesowy, wodorotlenek sodu i wodę oczyszczoną.

Tabletki RISPERDAL® M-TAB® rozpadające się doustnie są dostępne w dawkach 0,5 mg (koralowiec jasny), 1 mg (koral jasny), 2 mg (koral), 3 mg (koral) i 4 mg (koral). Tabletki RISPERDAL® M-TAB® ulegające rozpadowi w jamie ustnej zawierają następujące nieaktywne składniki: żywicę Amberlite®, żelatynę, mannitol, glicynę, simetikon, karbomer, wodorotlenek sodu, aspartam, czerwony tlenek żelaza i olejek mięty pieprzowej. Ponadto tabletki rozpadające się doustnie 2 mg, 3 mg i 4 mg RISPERDAL® M-TAB® zawierają gumę ksantanową.

WSKAZANIA

Schizofrenia

RISPERDAL® (risperidon) jest wskazany do leczenia schizofrenii. Skuteczność ustalono w 4 krótkoterminowych badaniach z udziałem dorosłych, 2 krótkoterminowych badaniach u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat) i jednym długoterminowym badaniu podtrzymującym u dorosłych [patrz Studia kliniczne ].

Mania dwubiegunowa

Monoterapia

Rispolept® jest wskazany w leczeniu ostrych epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I. Skuteczność ustalono w 2 krótkoterminowych badaniach z udziałem dorosłych i jednym krótkoterminowym badaniu u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) [patrz Studia kliniczne ].

Terapia wspomagająca

Terapia wspomagająca RISPERDAL® z litem lub walproinianem jest wskazana w leczeniu ostrych epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I. Skuteczność ustalono w jednym krótkoterminowym badaniu u dorosłych [patrz Studia kliniczne ].

Drażliwość związana z zaburzeniami autystycznymi

RISPERDAL® jest wskazany do leczenia drażliwości związanej z zaburzeniami autystycznymi, w tym objawów agresji wobec innych, celowego samookaleczenia, napadów złości i szybko zmieniających się nastrojów. Skuteczność ustalono w 3 krótkoterminowych badaniach u dzieci i młodzieży (w wieku od 5 do 17 lat) [patrz Studia kliniczne ].

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Ciężkie zaburzenia czynności nerek i wątroby u dorosłych: stosować mniejszą dawkę początkową 0,5 mg dwa razy na dobę. Może wzrosnąć do dawek powyżej 1,5 mg dwa razy dziennie w odstępach tygodniowych lub dłuższych.

Schizofrenia

Dorośli ludzie

Zwykła dawka początkowa

Rispolept® można podawać raz lub dwa razy dziennie. Dawka początkowa wynosi 2 mg na dobę. Można zwiększać dawkę w odstępach co 24 godziny lub większych, w przyrostach o 1 do 2 mg na dobę, w zależności od tolerancji, do zalecanej dawki 4 do 8 mg na dobę. U niektórych pacjentów właściwe może być wolniejsze dostosowywanie dawki. Skuteczność została wykazana w zakresie od 4 mg do 16 mg na dobę. Jednak dawki powyżej 6 mg na dobę podawane dwa razy na dobę nie okazały się bardziej skuteczne niż dawki niższe, wiązały się z większą liczbą objawów pozapiramidowych i innych działań niepożądanych i generalnie nie są zalecane. W jednym badaniu wspierającym dawkowanie raz na dobę, wyniki skuteczności były ogólnie silniejsze dla 8 mg niż dla 4 mg. Bezpieczeństwo dawek powyżej 16 mg na dobę nie zostało ocenione w badaniach klinicznych [patrz Studia kliniczne ].

Młodzież

Dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę, podawana jako pojedyncza dawka dobowa rano lub wieczorem. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 24 godziny lub większych, w przyrostach o 0,5 mg lub 1 mg na dobę, w zależności od tolerancji, do zalecanej dawki 3 mg na dobę. Chociaż skuteczność wykazano w badaniach młodzieży ze schizofrenią w dawkach od 1 mg do 6 mg na dobę, nie zaobserwowano dodatkowych korzyści powyżej 3 mg na dobę, a większe dawki wiązały się z większą liczbą działań niepożądanych. Nie badano dawek większych niż 6 mg na dobę.

Pacjenci doświadczający uporczywej senności mogą odnieść korzyść z podawania połowy dawki dobowej dwa razy dziennie.

Terapia podtrzymująca

Chociaż nie wiadomo, jak długo pacjent ze schizofrenią powinien kontynuować leczenie produktem Rispolept®, skuteczność Rispoleptu® od 2 mg do 8 mg na dobę w opóźnianiu nawrotu została wykazana w kontrolowanym badaniu z udziałem dorosłych pacjentów, którzy byli klinicznie stabilni przez co najmniej 4 tygodnie, a następnie były obserwowane przez okres od 1 do 2 lat [patrz Studia kliniczne ]. Zarówno pacjenci dorośli, jak i młodzieńcy, u których występuje ostra odpowiedź, powinni zasadniczo otrzymywać skuteczną dawkę poza ostrym epizodem. Pacjenci powinni być okresowo poddawani ponownej ocenie w celu ustalenia potrzeby leczenia podtrzymującego.

Ponowne rozpoczęcie leczenia u pacjentów wcześniej przerwanych

Chociaż nie ma danych dotyczących konkretnie wznowienia leczenia, zaleca się, aby po przerwie w stosowaniu produktu Rispolept® postępować zgodnie ze wstępnym schematem zwiększania dawki.

Przejście z innych leków przeciwpsychotycznych

Nie ma systematycznie gromadzonych danych dotyczących konkretnie zmiany leczenia pacjentów ze schizofrenią z innych leków przeciwpsychotycznych na RISPERDAL® lub leczenia pacjentów jednocześnie stosowanymi lekami przeciwpsychotycznymi.

Mania dwubiegunowa

Zwykła dawka

Dorośli ludzie

Początkowy zakres dawek wynosi od 2 mg do 3 mg na dobę. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 24 godziny lub większych, w przyrostach o 1 mg na dobę. Skuteczny zakres dawek wynosi od 1 mg do 6 mg na dobę, jak badano w krótkoterminowych badaniach kontrolowanych placebo. W badaniach tych wykazano krótkotrwałą (3 tygodnie) skuteczność przeciwmaniakalną w elastycznym zakresie dawek od 1 mg do 6 mg na dobę [patrz Studia kliniczne ]. Nie badano dawek RISPERDAL® wyższych niż 6 mg na dobę.

Pediatria

Dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę, podawana jako pojedyncza dawka dobowa rano lub wieczorem. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 24 godziny lub większych, w przyrostach o 0,5 mg lub 1 mg na dobę, w zależności od tolerancji, do zalecanej dawki docelowej od 1 mg do 2,5 mg na dobę. Chociaż skuteczność wykazano w badaniach u dzieci z manią afektywną dwubiegunową w dawkach od 0,5 mg do 6 mg na dobę, nie zaobserwowano dodatkowych korzyści powyżej 2,5 mg na dobę, a większe dawki wiązały się z większą liczbą zdarzeń niepożądanych. Nie badano dawek większych niż 6 mg na dobę.

Pacjenci doświadczający uporczywej senności mogą odnieść korzyść z podawania połowy dawki dobowej dwa razy dziennie.

Terapia podtrzymująca

Nie ma dostępnych dowodów z kontrolowanych badań, które mogłyby pomóc klinicystom w długoterminowym postępowaniu z pacjentem, u którego nastąpiła poprawa podczas leczenia ostrego epizodu maniakalnego za pomocą produktu Rispolept®. Chociaż ogólnie uważa się, że pożądane jest leczenie farmakologiczne wykraczające poza ostrą odpowiedź w manii, zarówno w celu utrzymania początkowej odpowiedzi, jak i zapobiegania nowym epizodom maniakalnym, nie ma systematycznie uzyskiwanych danych potwierdzających stosowanie produktu Rispolept® w tak długim okresie czasu. leczenie (tj. powyżej 3 tygodni). Lekarz, który zdecyduje się na stosowanie leku Rispolept® przez dłuższy czas, powinien okresowo dokonywać ponownej oceny długoterminowego ryzyka i korzyści związanych ze stosowaniem leku dla indywidualnego pacjenta.

Drażliwość związana z zaburzeniami autystycznymi – pediatria (dzieci i młodzież)

Dawkowanie produktu Rispolept® należy dostosować indywidualnie do odpowiedzi i tolerancji pacjenta. Całkowitą dawkę dobową produktu Rispolept® można podawać raz dziennie lub połowę całkowitej dawki dobowej można podawać dwa razy dziennie.

przypadku pacjentów o masie ciała poniżej 20 kg należy rozpocząć dawkowanie od 0,25 mg na dobę. W przypadku pacjentów o masie ciała większej lub równej 20 kg należy rozpocząć dawkowanie od 0,5 mg na dobę. Po co najmniej czterech dniach dawkę można zwiększyć do zalecanej dawki 0,5 mg na dobę u pacjentów o masie ciała poniżej 20 kg i 1,0 mg na dobę u pacjentów o masie ciała co najmniej 20 kg. Utrzymuj tę dawkę przez co najmniej 14 dni. U pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększać w odstępach 2 tygodni lub większych, o 0,25 mg na dobę u pacjentów o masie ciała poniżej 20 kg lub o 0,5 mg na dobę u pacjentów o masie ciała powyżej 20 kg. kg. Zakres skutecznej dawki wynosi od 0,5 mg do 3 mg na dobę. Brak danych dotyczących dawkowania u dzieci o masie ciała poniżej 15 kg.

Po uzyskaniu i utrzymaniu wystarczającej odpowiedzi klinicznej należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki w celu osiągnięcia optymalnej równowagi skuteczności i bezpieczeństwa. Lekarz, który zdecyduje się na stosowanie leku Rispolept® przez dłuższy czas, powinien okresowo dokonywać ponownej oceny długoterminowego ryzyka i korzyści związanych ze stosowaniem leku dla indywidualnego pacjenta.

Pacjenci cierpiący na uporczywą senność mogą odnieść korzyści z dawki raz na dobę podawanej przed snem lub podawania połowy dawki dobowej dwa razy na dobę lub zmniejszenia dawki.

Dawkowanie u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CLcr Stosowanie w określonych populacjach ].

Dostosowanie dawki w przypadku określonych interakcji leków

Gdy Rispolept® jest podawany jednocześnie z induktorami enzymów (np. karbamazepiną), dawkę produktu Rispolept® należy zwiększyć do dwukrotnej dawki zwykle stosowanej przez pacjenta. Po odstawieniu induktorów enzymów, takich jak karbamazepina, może być konieczne zmniejszenie dawki produktu Rispolept® [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ]. Podobnego efektu można oczekiwać przy jednoczesnym podawaniu produktu Rispolept® z innymi induktorami enzymów (np. fenytoiną, ryfampicyną i fenobarbitalem).

W przypadku jednoczesnego podawania fluoksetyny lub paroksetyny z produktem Rispolept®, dawkę produktu Rispolept® należy zmniejszyć. Dawka produktu RISPERDAL® nie powinna przekraczać 8 mg na dobę u dorosłych, gdy jest podawany jednocześnie z tymi lekami. Rozpoczynając terapię, Rispolept powinien być dodawany powoli. Po odstawieniu inhibitorów enzymów, takich jak fluoksetyna lub paroksetyna, może być konieczne zwiększenie dawki produktu Rispolept® [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Podawanie roztworu doustnego RISPERDAL®

RISPERDAL® roztwór doustny można podawać bezpośrednio z wykalibrowanej pipety lub zmieszać z napojem przed podaniem. RISPERDAL® Oral Solution jest kompatybilny z następującymi napojami: woda, kawa, sok pomarańczowy i mleko o niskiej zawartości tłuszczu; NIE jest kompatybilny z colą ani herbatą.

Wskazówki dotyczące stosowania tabletek RISPERDAL® M-TAB® rozpadających się w jamie ustnej

Dostęp do tabletu

RISPERDAL®M-TAB® Tabletki rozpadające się w jamie ustnej 0,5 mg, 1 mg i 2 mg

RISPERDAL® M-TAB® Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej 0,5 mg, 1 mg i 2 mg są dostarczane w opakowaniach blistrowych po 4 tabletki każdy.

Nie otwierać blistra do czasu podania. W celu usunięcia pojedynczej tabletki należy oddzielić jedną z czterech jednostek blistrowych, odrywając perforacje. Zegnij róg we wskazanym miejscu. Oderwać folię, aby odsłonić tablet. NIE WOLNO przepychać tabletki przez folię, ponieważ może to spowodować jej uszkodzenie.

RISPERDAL®M-TAB® Tabletki rozpadające się w jamie ustnej 3 mg i 4 mg

RISPERDAL® M-TAB® Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej 3 mg i 4 mg są dostarczane w torebce zabezpieczającej przed dostępem dzieci, zawierającej blister zawierający 1 tabletkę każdy.

Torebkę zabezpieczającą przed dostępem dzieci należy rozerwać w miejscu nacięcia, aby uzyskać dostęp do blistra. Nie otwierać blistra do czasu podania. Oderwać folię z boku, aby odsłonić tabletkę. NIE WOLNO przepychać tabletki przez folię, ponieważ może to spowodować jej uszkodzenie.

Administracja tabletem

Suchymi rękami wyjąć tabletkę z blistra i natychmiast umieścić całą tabletkę RISPERDAL® M-TAB® ulegającą rozpadowi w jamie ustnej na języku. Tabletkę RISPERDAL® MTAB® rozpadającą się w jamie ustnej należy spożyć natychmiast, ponieważ tabletki nie mogą być przechowywane po wyjęciu z blistra. Tabletki RISPERDAL® M-TAB® rozpadające się w jamie ustnej rozpadają się w ustach w ciągu kilku sekund i można je następnie połknąć z płynem lub bez. Pacjenci nie powinni próbować dzielić ani żuć tabletki.

JAK DOSTARCZONE

Formy dawkowania i mocne strony

Tabletki RISPERDAL® są dostępne w następujących mocach i kolorach: 0,25 mg (ciemnożółty), 0,5 mg (czerwono-brązowy), 1 mg (biały), 2 mg (pomarańczowy), 3 mg (żółty) i 4 mg (zielony). ). Wszystkie mają kształt kapsuły i mają nadruk „JANSSEN” po jednej stronie i „Ris 0,25”, „Ris 0,5”, „R1”, „R2”, „R3” lub „R4” po drugiej stronie, zgodnie z ich silne strony.

RISPERDAL® roztwór doustny jest dostępny w mocy 1 mg/ml.

RISPERDAL® M-TAB® Tabletki rozpadające się w jamie ustnej są dostępne w następujących mocach, kolorach i kształtach: 0,5 mg (jasny koralowy, okrągły), 1 mg (jasny koralowy, kwadratowy), 2 mg (koralowy, kwadratowy), 3 mg ( koralowy, okrągły) i 4 mg (koralowy, okrągły). Wszystkie są dwuwypukłe i wytrawione z jednej strony „R0.5”, „R1”, „R2”, „R3” lub „R4” zgodnie z ich mocą.

RISPERDAL® (rysperydon) Tabletki

RISPERDAL® (rysperydon) Tabletki są nadrukowane „JANSSEN” po jednej stronie i „Ris 0,25”, „Ris 0,5”, „R1”, „R2”, „R3” lub „R4” zgodnie z ich mocą.

0,25 mg ciemnożółte tabletki w kształcie kapsułki: butelki 60 NDC 50458-301-04, butelki po 500 NDC 50458-301-50 oraz blistry jednostkowe dawki szpitalnej po 100 NDC 50458-301-01.

0,5 mg czerwono-brązowe tabletki w kształcie kapsułki: butelki 60 NDC 50458-302-06, butelki po 500 NDC 50458-302-50 oraz blistry szpitalne po 100 szt NDC 50458-302-01.

1 mg białe tabletki w kształcie kapsułki: butelki 60 NDC 50458-300-06, butelki po 500 NDC 50458-300-50 oraz blistry szpitalne po 100 szt NDC 50458-300-01.

2 mg pomarańczowe tabletki w kształcie kapsułki: butelki 60 NDC 50458-320-06, butelki po 500 NDC 50458-320-50 oraz blistry jednostkowe dawki szpitalnej po 100 NDC 50458-320-01.

3 mg żółte tabletki w kształcie kapsułki: butelki 60 NDC 50458-330-06, butelki po 500 NDC 50458-330-50 oraz blistry szpitalne po 100 szt NDC 50458-330-01.

4 mg zielone tabletki w kształcie kapsułki: butelki 60 NDC 50458-350-06 i szpitalne blistry jednostkowe po 100 NDC 50458-350-01.

RISPERDAL® (risperidon) roztwór doustny

RISPERDAL® (risperidon) 1 mg/ml roztwór doustny ( NDC 50458-305-03) jest dostarczany w butelkach 30 mL z wykalibrowaną (w miligramach i mililitrach) pipetą. Minimalna kalibrowana objętość to 0,25 ml, a maksymalna kalibrowana objętość to 3 ml.

RISPERDAL® M-TAB® (risperidon) Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej

RISPERDAL® M-TAB® (risperidon) Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej są wytrawione z jednej strony „R0.5”, „R1”, „R2”, „R3” lub „R4” zgodnie z ich mocą. Risperdal® MTAB® tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej 0,5 mg, 1 mg i 2 mg pakowane są w blistry po 4 (2 x 2 tabletki). Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej 3 mg i 4 mg są pakowane w torebkę zabezpieczającą przed dostępem dzieci, zawierającą blister z 1 tabletką.

0,5 mg jasne koralowe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki: 7 blistrów (po 4 tabletki) w pudełku, NDC 50458-395-28 oraz opakowanie blistrowe do pielęgnacji długoterminowej po 30 tabletek NDC 50458-395-30.

1 mg jasne koralowe, kwadratowe, obustronnie wypukłe tabletki: 7 blistrów (po 4 tabletki) w pudełku, NDC 50458-315-28 oraz opakowanie blistrowe do pielęgnacji długoterminowej po 30 tabletek NDC 50458-315-30.

2 mg koralowe, kwadratowe, obustronnie wypukłe tabletki: 7 blistrów (po 4 tabletki) w pudełku, NDC 50458-325-28.

3 mg koralowe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki: 28 blistrów w pudełku, NDC 50458-335-28.

4 mg koralowe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki: 28 blistrów w pudełku, NDC 50458-355-28.

Składowania i stosowania

Tabletki RISPERDAL® należy przechowywać w kontrolowanej temperaturze pokojowej 15°-25°C (59°-77°F). Chronić przed światłem i wilgocią.

RISPERDAL® 1 mg/ml roztwór doustny należy przechowywać w kontrolowanej temperaturze pokojowej 15°25°C (59°-77°F). Chronić przed światłem i zamarzaniem.

Tabletki RISPERDAL® M-TAB® ulegające rozpadowi w jamie ustnej należy przechowywać w kontrolowanej temperaturze pokojowej 15°-25°C (59°-77°F).

Trzymać poza zasięgiem dzieci.

RISPERDAL® Tabletki Składnik aktywny jest produkowany w Irlandii Produkt gotowy jest wytwarzany przez: Janssen Ortho, LLC Gurabo, Portoryko 00778. RISPERDAL® roztwór doustny Produkt gotowy jest wytwarzany przez: Janssen Pharmaceutica NV Beerse, Belgia. RISPERDAL® M-TAB® tabletki rozpadające się w jamie ustnej Składnik aktywny jest produkowany w Irlandii Produkt gotowy jest wytwarzany przez: Janssen Ortho, LLC Gurabo, Puerto Rico 00778. są produkowane dla: Janssen Pharmaceuticals, Inc. Titusville, NJ 08560. Aktualizacja: marzec 2016

SKUTKI UBOCZNE

W innych sekcjach oznakowania omówiono bardziej szczegółowo:

• Zwiększona śmiertelność u starszych pacjentów z psychozą związaną z otępieniem [patrz OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU oraz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Zdarzenia niepożądane dotyczące naczyń mózgowych, w tym udar, u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Złośliwy zespół neuroleptyczny [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Późna dyskineza [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Zmiany metaboliczne (hiperglikemia i cukrzyca, dyslipidemia i przyrost masy ciała) [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Hiperprolaktynemia [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Niedociśnienie ortostatyczne [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Potencjał dla upośledzenia funkcji poznawczych i motorycznych [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Napady [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Dysfagia [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Priapizm [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Zakłócenie regulacji temperatury ciała [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]
• Pacjenci z fenyloketonurią [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w badaniach klinicznych (> 5% i dwukrotnie placebo) były parkinsonizm, akatyzja, dystonia, drżenie, uspokojenie, zawroty głowy, lęk, niewyraźne widzenie, nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu, dyskomfort w żołądku, niestrawność, biegunka, ślina nadmierne wydzielanie, zaparcia, suchość w ustach, zwiększony apetyt, zwiększenie masy ciała, zmęczenie, wysypka, przekrwienie błony śluzowej nosa, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie nosogardzieli i ból gardła i krtani.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi, które były związane z przerwaniem badań klinicznych (powodując przerwanie badań u > 1% dorosłych i/lub > 2% dzieci) były nudności, senność, uspokojenie polekowe, wymioty, zawroty głowy i akatyzja [patrz Zaprzestanie z powodu działań niepożądanych ].

Dane opisane w tej części pochodzą z bazy danych badań klinicznych składającej się z 9803 pacjentów dorosłych i dzieci, którzy otrzymali jedną lub więcej dawek produktu Rispolept® w leczeniu schizofrenii, manii dwubiegunowej, zaburzeń autystycznych i innych zaburzeń psychicznych u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku z demencją. Spośród tych 9803 pacjentów 2687 to pacjenci, którzy otrzymywali Rispolept® podczas udziału w podwójnie ślepych badaniach kontrolowanych placebo. Warunki i czas trwania leczenia produktem Rispolept® były bardzo zróżnicowane i obejmowały (w nakładających się kategoriach) badania z podwójnie ślepą próbą, ze stałą i zmienną dawką, z grupą kontrolną otrzymującą placebo lub substancję czynną oraz otwarte fazy badań, pacjentów hospitalizowanych i ambulatoryjnych oraz ekspozycje długoterminowe (do 12 tygodni) i długoterminowe (do 3 lat). Bezpieczeństwo oceniano, zbierając zdarzenia niepożądane i wykonując badania fizyczne, parametry życiowe, masy ciała, analizy laboratoryjne i EKG.

Doświadczenie w badaniach klinicznych

Ponieważ badania kliniczne prowadzone są w bardzo zróżnicowanych warunkach, częstość występowania działań niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych leku nie może być bezpośrednio porównywana z częstością w badaniach klinicznych innego leku i może nie odzwierciedlać częstości obserwowanych w praktyce klinicznej.

Często obserwowane działania niepożądane w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z podwójnie ślepą próbą – schizofrenia

Dorośli pacjenci ze schizofrenią

W tabeli 8 wymieniono działania niepożądane zgłoszone u 2% lub więcej dorosłych pacjentów ze schizofrenią leczonych produktem Rispolept® w trzech trwających od 4 do 8 tygodni badaniach kontrolowanych placebo z podwójnie ślepą próbą.

Pacjenci pediatryczni ze schizofrenią

W Tabeli 9 wymieniono działania niepożądane zgłoszone u 5% lub więcej pacjentów pediatrycznych ze schizofrenią leczonych produktem Rispolept® w 6-tygodniowym badaniu z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo.

Często obserwowane działania niepożądane w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z podwójnie ślepą próbą – mania dwubiegunowa

Dorośli pacjenci z manią dwubiegunową

Tabeli 10 wymieniono działania niepożądane zgłoszone u 2% lub więcej dorosłych pacjentów z manią afektywną dwubiegunową leczonych produktem Rispolept® w czterech 3-tygodniowych, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badaniach monoterapii.

W Tabeli 11 wymieniono działania niepożądane zgłoszone u 2% lub więcej dorosłych pacjentów z manią afektywną dwubiegunową leczonych produktem Rispolept® w dwóch 3-tygodniowych badaniach z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo dotyczących leczenia uzupełniającego.

Pacjenci pediatryczni z manią afektywną dwubiegunową

W tabeli 12 wymieniono działania niepożądane zgłoszone u 5% lub więcej pacjentów pediatrycznych z manią afektywną dwubiegunową leczonych produktem Rispolept® w trwającym 3 tygodnie badaniu z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo.

Często obserwowane działania niepożądane w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo z podwójnie ślepą próbą — zaburzenie autystyczne

W tabeli 13 wymieniono działania niepożądane zgłoszone u 5% lub więcej pacjentów pediatrycznych leczonych produktem Rispolept® leczonych z powodu drażliwości związanej z zaburzeniami autystycznymi w dwóch 8-tygodniowych badaniach z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo i jednym 6-tygodniowym podwójnie zaślepionym badaniu placebo kontrolowane badanie.

Inne działania niepożądane obserwowane podczas oceny klinicznej risperidonu

Następujące dodatkowe działania niepożądane wystąpiły we wszystkich kontrolowanych placebo, aktywnie kontrolowanych i otwartych badaniach produktu Rispolept® u dorosłych i dzieci.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość, granulocytopenia, neutropenia

Zaburzenia serca: bradykardia zatokowa, tachykardia zatokowa, blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia, blok lewej odnogi pęczka Hisa, blok prawej odnogi pęczka Hisa, blok przedsionkowo-komorowy

Zaburzenia ucha i labiryntu: ból ucha, szum w uszach

Zaburzenia endokrynologiczne: hiperprolaktynemia

Zaburzenia oka: przekrwienie oka, wydzielina z oka, zapalenie spojówek, przewracanie oczami, obrzęk powiek, obrzęk oka, strupy na brzegach powiek, suchość oka, nasilone łzawienie, światłowstręt, jaskra, zmniejszona ostrość wzroku

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: dysfagia, kał, nietrzymanie stolca, zapalenie żołądka, obrzęk warg, zapalenie warg, aptyalizm

Zaburzenia ogólne: obrzęki obwodowe, pragnienie, zaburzenia chodu, objawy grypopodobne, obrzęki, obrzęki, dreszcze, spowolnienie, złe samopoczucie, dyskomfort w klatce piersiowej, obrzęk twarzy, dyskomfort, obrzęk uogólniony, zespół odstawienia leku, obwodowe uczucie zimna, nieprawidłowe samopoczucie

Zaburzenia układu immunologicznego: nadwrażliwość na lek

Infekcje i infestacje: zapalenie płuc, grypa, zakażenie ucha, zakażenie wirusowe, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zakażenie oka, zakażenie miejscowe, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie tkanki łącznej, zapalenie ucha środkowego, grzybica paznokci, zapalenie skóry, odoskrzelowe zapalenie płuc, zakażenie dróg oddechowych, zapalenie tchawicy i oskrzeli, przewlekłe zapalenie ucha środkowego

Dochodzenia: podwyższona temperatura ciała, podwyższona prolaktyna we krwi, podwyższona aktywność aminotransferazy alaninowej, nieprawidłowy zapis EKG, podwyższona liczba eozynofilów, obniżona liczba białych krwinek, podwyższony poziom glukozy we krwi, obniżony poziom hemoglobiny, obniżony hematokryt, obniżona temperatura ciała, obniżona ciśnienie krwi, podwyższona aktywność aminotransferaz

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zmniejszony apetyt, polidypsja, anoreksja

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: sztywność stawów, obrzęk stawów, ból mięśniowo-szkieletowy w klatce piersiowej, nieprawidłowa postawa, ból mięśni, ból szyi, osłabienie mięśni, rabdomioliza

Zaburzenia układu nerwowego: zaburzenia równowagi, zaburzenia uwagi, dyzartria, brak reakcji na bodźce, obniżony poziom świadomości, zaburzenia ruchu, przemijający napad niedokrwienny, zaburzenia koordynacji, udar naczyniowy mózgu, zaburzenia mowy, omdlenie, utrata przytomności, niedoczulica, dyskineza późna, dyskineza, niedokrwienie mózgu, zaburzenia naczyniowo-mózgowe, złośliwy zespół neuroleptyczny, śpiączka cukrzycowa, ugięcie głowy

Zaburzenia psychiczne: pobudzenie, stępiony afekt, stan splątania, średnia bezsenność, nerwowość, zaburzenia snu, apatia, zmniejszenie libido i anorgazmia

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: moczenie, bolesne oddawanie moczu, częstomocz, nietrzymanie moczu

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: nieregularne miesiączki, brak miesiączki, ginekomastia, mlekotok, upławy, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia erekcji, wytrysk wsteczny, zaburzenia wytrysku, zaburzenia seksualne, powiększenie piersi

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: świszczący oddech, zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie zatok, dysfonia, kaszel z odkrztuszaniem, przekrwienie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, rzężenia, zaburzenia oddychania, hiperwentylacja, obrzęk nosa

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: rumień, przebarwienia skóry, zmiany skórne, świąd, zaburzenia skóry, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowa, wysypka uogólniona, wysypka grudkowo-plamkowa, trądzik, nadmierne rogowacenie, łojotokowe zapalenie skóry

Zaburzenia naczyniowe: niedociśnienie, uderzenia gorąca

Dodatkowe działania niepożądane zgłaszane po zastosowaniu produktu RISPERDAL® CONSTA®

Poniżej znajduje się lista dodatkowych działań niepożądanych, które zostały zgłoszone podczas oceny produktu Rispolept Consta przed wprowadzeniem do obrotu, niezależnie od częstości ich występowania:

Zaburzenia serca: bradykardia

Zaburzenia ucha i labiryntu: zawrót głowy

Zaburzenia oka: kurcz powiek

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: ból zęba, skurcz języka

Ogólne Zaburzenia i Warunki Miejsca Administracji: ból

Infekcje i infestacje: infekcja dolnych dróg oddechowych, infekcja, zapalenie żołądka i jelit, ropień podskórny

Urazy i zatrucia: spadek

Dochodzenia: zmniejszenie masy ciała, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: ból pośladków

Zaburzenia układu nerwowego: drgawki, parestezje

Zaburzenia psychiczne: depresja

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wyprysk

Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie

Zaprzestanie z powodu działań niepożądanych

Schizofrenia - dorośli

Około 7% (39/564) pacjentów leczonych produktem Rispolept® w badaniach kontrolowanych placebo z podwójnie ślepą próbą przerwało leczenie z powodu działania niepożądanego, w porównaniu z 4% (10/225) otrzymujących placebo. Działania niepożądane związane z przerwaniem leczenia u 2 lub więcej pacjentów leczonych produktem Rispolept® to:

Przerwanie leczenia z powodu objawów pozapiramidowych (w tym parkinsonizmu, akatyzji, dystonii i późnych dyskinez) wyniosło 1% u pacjentów otrzymujących placebo i 3,4% u pacjentów otrzymujących czynną kontrolę w podwójnie zaślepionym badaniu kontrolowanym placebo i aktywną kontrolą.

Schizofrenia - Pediatria

Około 7% (7/106) pacjentów leczonych produktem Rispolept® przerwało leczenie z powodu działania niepożądanego w badaniu kontrolowanym placebo z podwójnie ślepą próbą, w porównaniu z 4% (2/54) pacjentów otrzymujących placebo. Działania niepożądane związane z przerwaniem leczenia u co najmniej jednego pacjenta leczonego produktem Rispolept® to zawroty głowy (2%), senność (1%), uspokojenie (1%), letarg (1%), lęk (1%), zaburzenia równowagi (1 %), niedociśnienie (1%) i kołatanie serca (1%).

Mania afektywna dwubiegunowa - dorośli

W badaniach z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo, w których produkt Risperdal® był stosowany w monoterapii, około 6% (25/448) pacjentów leczonych produktem Rispolept® przerwało leczenie z powodu zdarzenia niepożądanego, w porównaniu z około 5% (19/424) pacjentów otrzymujących placebo. leczonych pacjentów. Działania niepożądane związane z przerwaniem leczenia u pacjentów leczonych produktem Rispolept® to:

Bipolar Mania - Pediatria

badaniu kontrolowanym placebo z podwójnie ślepą próbą 12% (13/111) pacjentów leczonych produktem Rispolept® przerwało leczenie z powodu działania niepożądanego, w porównaniu z 7% (4/58) pacjentów otrzymujących placebo. Działania niepożądane związane z przerwaniem leczenia u więcej niż jednego pacjenta pediatrycznego leczonego produktem Rispolept® to nudności (3%), senność (2%), sedacja (2%) i wymioty (2%).

Zaburzenie autystyczne – pediatria

W dwóch 8-tygodniowych badaniach kontrolowanych placebo u dzieci i młodzieży leczonych z powodu drażliwości związanej z zaburzeniami autystycznymi (n = 156), jeden pacjent leczony produktem Rispolept® przerwał leczenie z powodu reakcji niepożądanej (parkinsonizm), a jeden pacjent otrzymywał placebo. z powodu zdarzenia niepożądanego.

Zależność działań niepożądanych w badaniach klinicznych od dawki

Objawy pozapiramidowe

Dane z dwóch badań ze stałą dawką u osób dorosłych ze schizofrenią dostarczyły dowodów na związek z dawką objawów pozapiramidowych związanych z leczeniem produktem Rispolept®.

Zastosowano dwie metody pomiaru objawów pozapiramidowych (EPS) w 8-tygodniowym badaniu porównującym 4 stałe dawki RISPERDAL® (2, 6, 10 i 16 mg/dobę), w tym (1) punktacja Parkinsonizmu (średnia zmiana w stosunku do wartości początkowych ) ze Skali Oceny Objawów Pozapiramidowych oraz (2) częstość występowania spontanicznych skarg na EPS:

Podobne metody zastosowano do pomiaru objawów pozapiramidowych (EPS) w 8-tygodniowym badaniu porównującym 5 stałych dawek RISPERDAL® (1, 4, 8, 12 i 16 mg/dobę):

Dystonia

Efekt klasowy: Objawy dystonii, przedłużające się nieprawidłowe skurcze grup mięśni, mogą wystąpić u osób podatnych w ciągu pierwszych kilku dni leczenia. Objawy dystoniczne obejmują: skurcz mięśni szyi, czasami przechodzący w ucisk w gardle, trudności w połykaniu, trudności w oddychaniu i (lub) wysunięcie języka. Chociaż objawy te mogą wystąpić przy niskich dawkach, występują częściej i z większym nasileniem przy dużej sile działania i przy wyższych dawkach leków przeciwpsychotycznych pierwszej generacji. Podwyższone ryzyko ostrej dystonii obserwuje się u mężczyzn i młodszych grup wiekowych.

Inne działania niepożądane

Dane o zdarzeniach niepożądanych wywołanych listą kontrolną działań niepożądanych z dużego badania porównującego 5 stałych dawek RISPERDAL® (1, 4, 8, 12 i 16 mg/dobę) zbadano pod kątem zależności od dawki zdarzeń niepożądanych. Test Cochrana-Armitage'a dotyczący tendencji w tych danych wykazał pozytywny trend (p

Zmiany masy ciała

Przyrost masy ciała zaobserwowano w krótkoterminowych, kontrolowanych badaniach i długoterminowych niekontrolowanych badaniach u dorosłych i dzieci [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI , oraz Używaj w określonych populacjach ].

Zmiany parametrów EKG

Porównania między grupami w zbiorczych badaniach kontrolowanych placebo u dorosłych nie wykazały statystycznie istotnych różnic między rysperydonem a placebo w średnich zmianach od wartości wyjściowych parametrów EKG, w tym odstępów QT, QTc i PR oraz częstości akcji serca. Gdy wszystkie dawki produktu Rispolept® zostały zebrane z randomizowanych badań kontrolowanych w kilku wskazaniach, zaobserwowano średni wzrost częstości akcji serca o 1 uderzenie na minutę w porównaniu z brakiem zmiany u pacjentów otrzymujących placebo. W badaniach krótkoterminowych dotyczących schizofrenii wyższe dawki rysperydonu (8-16 mg/dobę) wiązały się z wyższym średnim wzrostem częstości akcji serca w porównaniu z placebo (4-6 uderzeń na minutę). W zbiorczych, kontrolowanych placebo badaniach dotyczących ostrej manii u dorosłych zaobserwowano niewielkie spadki średniej częstości akcji serca, podobne we wszystkich grupach leczenia.

dwóch kontrolowanych placebo badaniach u dzieci i młodzieży z zaburzeniami autystycznymi (w wieku 5-16 lat) średnie zmiany częstości akcji serca były wzrostem o 8,4 uderzeń na minutę w grupie produktu Rispolept® i 6,5 uderzeń na minutę w grupie placebo. Nie było innych znaczących zmian EKG.

W kontrolowanym placebo badaniu dotyczącym ostrej manii u dzieci i młodzieży (w wieku 10-17 lat) nie stwierdzono istotnych zmian w parametrach EKG, poza wpływem Rispolepta® na przemijające zwiększenie częstości tętna (

Doświadczenie postmarketingowe

Następujące działania niepożądane zostały zidentyfikowane podczas stosowania rysperydonu po dopuszczeniu do obrotu. Ponieważ reakcje te są zgłaszane dobrowolnie w populacji o niepewnej wielkości, nie zawsze jest możliwe wiarygodne oszacowanie ich częstości lub ustalenie związku przyczynowego z ekspozycją na lek. Do tych działań niepożądanych należą: łysienie, reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy, migotanie przedsionków, zatrzymanie krążenia, cukrzycowa kwasica ketonowa u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu glukozy, zaburzenia smaku, hipoglikemia, hipotermia, niedrożność jelit, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, niedrożność jelit, żółtaczka, mania, zapalenie trzustki, przysadka mózgowa gruczolak, przedwczesne dojrzewanie, zatorowość płucna, wydłużenie odstępu QT, zespół bezdechu sennego, nagła śmierć, małopłytkowość, zakrzepowa plamica małopłytkowa, zatrzymanie moczu i zatrucie wodne.

INTERAKCJE Z LEKAMI

Interakcje związane z farmakokinetyką

Dawkę produktu RISPERDAL® należy dostosować w przypadku stosowania w skojarzeniu z inhibitorami enzymów CYP2D6 (np. fluoksetyną i paroksetyną) oraz induktorami enzymów (np. karbamazepiną) [patrz Tabela 18 i DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ]. Nie zaleca się dostosowywania dawki produktu Rispolept® podawanego jednocześnie z ranitydyną, cymetydyną, amitryptyliną lub erytromycyną (patrz Tabela 18).

Wpływ risperidonu na inne leki

Lit

Powtarzane doustne dawki produktu Rispolept® (3 mg dwa razy na dobę) nie miały wpływu na ekspozycję (AUC) lub maksymalne stężenie litu w osoczu (Cmax) (n=13). Nie zaleca się dostosowywania dawki litu.

Walproinian

Powtarzane doustne dawki produktu Rispolept (4 mg raz na dobę) nie miały wpływu na przed podaniem dawki ani na średnie stężenia w osoczu i ekspozycję (AUC) walproinianu (1000 mg/dobę w trzech dawkach podzielonych) w porównaniu z placebo (n=21). Jednak po jednoczesnym podaniu produktu Rispolept® zaobserwowano 20% wzrost maksymalnego stężenia walproinianu w osoczu (Cmax). Nie zaleca się dostosowywania dawki walproinianu.

Digoksyna

RISPERDAL® (0,25 mg dwa razy na dobę) nie wykazywał klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę digoksyny. Nie zaleca się dostosowywania dawki digoksyny.

Interakcje związane z farmakodynamiką

Leki i alkohol działające centralnie

Biorąc pod uwagę podstawowe działanie rysperydonu na ośrodkowy układ nerwowy, należy zachować ostrożność, gdy Rispolept® jest stosowany w skojarzeniu z innymi lekami działającymi ośrodkowo i alkoholem.

Leki o działaniu hipotensyjnym

Ze względu na możliwość wywoływania niedociśnienia, RISPERDAL® może nasilać hipotensyjne działanie innych środków terapeutycznych o takim potencjale.

Lewodopa i agoniści dopaminy

RISPERDAL® może antagonizować działanie lewodopy i agonistów dopaminy.

Klozapina

Przewlekłe podawanie klozapiny z Rispoleptem® może zmniejszać klirens rysperydonu.

Nadużywanie i uzależnienie od narkotyków

Substancja kontrolowana

RISPERDAL® (risperidon) nie jest substancją kontrolowaną.

Nadużywać

RISPERDAL® nie był systematycznie badany na zwierzętach i ludziach pod kątem możliwości nadużywania. Chociaż badania kliniczne nie wykazały żadnej tendencji do jakichkolwiek zachowań związanych z poszukiwaniem leku, obserwacje te nie były systematyczne i na podstawie tego ograniczonego doświadczenia nie można przewidzieć, w jakim stopniu lek działający na OUN będzie niewłaściwie stosowany, przekierowywany, i/lub nadużywane po wprowadzeniu do obrotu. W związku z tym pacjentów należy dokładnie zbadać pod kątem nadużywania leków w wywiadzie i takich pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem oznak niewłaściwego stosowania lub nadużywania produktu Rispolept® (np. rozwój tolerancji, zwiększenie dawki, poszukiwanie leku).

Zależność

RISPERDAL® nie był systematycznie badany na zwierzętach i ludziach pod kątem jego potencjału tolerancji lub uzależnienia fizycznego.

OSTRZEŻENIA

Zawarte jako część ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Sekcja.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Zwiększona śmiertelność u starszych pacjentów z psychozą związaną z demencją

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą otępienną leczeni lekami przeciwpsychotycznymi są narażeni na zwiększone ryzyko zgonu. Analizy 17 badań kontrolowanych placebo (modalny czas trwania 10 tygodni), głównie z udziałem pacjentów przyjmujących atypowe leki przeciwpsychotyczne, wykazały ryzyko zgonu u pacjentów leczonych lekami od 1,6 do 1,7 razy większe od ryzyka zgonu u pacjentów otrzymujących placebo. W trakcie typowego 10-tygodniowego kontrolowanego badania wskaźnik zgonów u pacjentów leczonych lekiem wynosił około 4,5%, w porównaniu do około 2,6% w grupie placebo. Chociaż przyczyny zgonów były różne, większość zgonów wydawała się mieć charakter sercowo-naczyniowy (np. niewydolność serca, nagła śmierć) lub zakaźny (np. zapalenie płuc). Badania obserwacyjne sugerują, że podobnie jak w przypadku atypowych leków przeciwpsychotycznych, leczenie konwencjonalnymi lekami przeciwpsychotycznymi może zwiększać śmiertelność. Nie jest jasne, w jakim stopniu wyniki zwiększonej śmiertelności w badaniach obserwacyjnych można przypisać lekowi przeciwpsychotycznemu w przeciwieństwie do niektórych cech pacjentów.

dwóch z czterech kontrolowanych placebo badań z udziałem pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem zaobserwowano większą śmiertelność u pacjentów leczonych furosemidem i RISPERDAL® w porównaniu z pacjentami otrzymującymi sam RISPERDAL® lub placebo i furosemid. Nie zidentyfikowano żadnego patologicznego mechanizmu wyjaśniającego to odkrycie i nie zaobserwowano spójnego wzorca przyczyny śmierci.

RISPERDAL® (risperidon) nie jest zatwierdzony do leczenia psychozy związanej z otępieniem [patrz OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU ].

Działania niepożądane naczyniowo-mózgowe, w tym udar, u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem

Działania niepożądane dotyczące naczyń mózgowych (np. udar, przemijający napad niedokrwienny), w tym przypadki śmiertelne, były zgłaszane u pacjentów (średnia wieku 85 lat; zakres 73-97 lat) w badaniach nad rysperydonem u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem. W badaniach kontrolowanych placebo zaobserwowano znacznie większą częstość występowania zdarzeń niepożądanych dotyczących naczyń mózgowych u pacjentów leczonych rysperydonem w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. RISPERDAL® nie jest zatwierdzony do leczenia pacjentów z psychozą związaną z otępieniem. [Widzieć OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU oraz Zwiększona śmiertelność u starszych pacjentów z psychozą związaną z demencją ]

Złośliwy zespół neuroleptyczny

Leki przeciwpsychotyczne, w tym RISPERDAL®, mogą powodować potencjalnie śmiertelny zespół objawów określany jako złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS). Objawy kliniczne NMS obejmują nadmierną gorączkę, sztywność mięśni, zmieniony stan psychiczny i niestabilność autonomiczną (nieregularny puls lub ciśnienie krwi, tachykardia, pocenie się i arytmia serca). Dodatkowe objawy mogą obejmować podwyższoną aktywność kinazy kreatynowej (CPK), mioglobinuria, rabdomioliza i ostrą niewydolność nerek.

Diagnostyczna ocena pacjentów z tym zespołem jest skomplikowana. Przy stawianiu diagnozy ważne jest, aby zidentyfikować przypadki, w których obraz kliniczny obejmuje zarówno poważną chorobę medyczną (np. zapalenie płuc, zakażenie ogólnoustrojowe, itp.), jak i nieleczone lub niewłaściwie leczone objawy pozapiramidowe (EPS). Inne ważne czynniki w diagnostyce różnicowej obejmują ośrodkową toksyczność antycholinergiczną, udar cieplny, gorączkę polekową i pierwotną patologię ośrodkowego układu nerwowego.

Postępowanie w NMS powinno obejmować: (1) natychmiastowe odstawienie leków przeciwpsychotycznych i innych leków, które nie są niezbędne do jednoczesnego leczenia; (2) intensywne leczenie objawowe i monitoring medyczny; oraz (3) leczenie wszelkich współistniejących poważnych problemów medycznych, dla których dostępne są określone metody leczenia. Nie ma ogólnej zgody co do konkretnych schematów leczenia farmakologicznego niepowikłanych NMS.

Jeśli pacjent wymaga leczenia przeciwpsychotycznego po wyzdrowieniu z NMS, należy dokładnie rozważyć możliwość ponownego włączenia terapii lekowej. Pacjenta należy uważnie obserwować, ponieważ zgłaszano nawroty NMS.

Późne dyskinezy

pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi może rozwinąć się zespół potencjalnie nieodwracalnych, mimowolnych ruchów dyskinetycznych. Uważa się, że wraz ze wzrostem czasu trwania leczenia i całkowitej skumulowanej dawki leków przeciwpsychotycznych podawanych pacjentowi wzrasta ryzyko wystąpienia dyskinezy późnej i prawdopodobieństwo, że stanie się ona nieodwracalna. Zespół może jednak rozwinąć się, choć znacznie rzadziej, po stosunkowo krótkich okresach leczenia małymi dawkami.

Nie jest znane leczenie ustalonych przypadków późnej dyskinezy, chociaż zespół może ustąpić, częściowo lub całkowicie, jeśli leczenie przeciwpsychotyczne zostanie przerwane. Jednak samo leczenie przeciwpsychotyczne może tłumić (lub częściowo tłumić) oznaki i objawy zespołu, a tym samym może maskować leżący u podstaw proces. Wpływ supresji objawowej na długotrwały przebieg zespołu jest nieznany.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, należy przepisać RISPERDAL® w sposób, który najprawdopodobniej zminimalizuje występowanie późnych dyskinez. Przewlekłe leczenie przeciwpsychotyczne powinno być generalnie zarezerwowane dla pacjentów cierpiących na przewlekłą chorobę, która: (1) wiadomo, że reaguje na leki przeciwpsychotyczne, oraz (2) dla których alternatywne, równie skuteczne, ale potencjalnie mniej szkodliwe terapie nie są dostępne lub odpowiednie. U pacjentów, którzy wymagają przewlekłego leczenia, należy dążyć do jak najmniejszej dawki i najkrótszego czasu trwania leczenia dającego zadowalającą odpowiedź kliniczną. Konieczność kontynuacji leczenia powinna być okresowo oceniana.

Jeśli u pacjenta leczonego produktem Rispolept® pojawią się oznaki i objawy późnej dyskinezy, należy rozważyć odstawienie leku. Jednak niektórzy pacjenci mogą wymagać leczenia produktem Rispolept® pomimo występowania zespołu.

Zmiany metaboliczne

Atypowe leki przeciwpsychotyczne powiązano ze zmianami metabolicznymi, które mogą zwiększać ryzyko sercowo-naczyniowe/mózgowe. Te zmiany metaboliczne obejmują hiperglikemię, dyslipidemię i przyrost masy ciała. Chociaż wykazano, że wszystkie leki z tej klasy powodują pewne zmiany metaboliczne, każdy lek ma swój własny profil ryzyka.

Hiperglikemia i cukrzyca

Hiperglikemię i cukrzycę, w niektórych przypadkach skrajną i związaną z kwasicą ketonową, śpiączką hiperosmolarną lub zgonem, zgłaszano u pacjentów leczonych atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym Rispolept®. Ocenę związku między stosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych a nieprawidłowościami glikemii komplikuje możliwość zwiększonego podstawowego ryzyka cukrzycy u pacjentów ze schizofrenią oraz wzrastająca częstość występowania cukrzycy w populacji ogólnej. Biorąc pod uwagę te czynniki, związek między stosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych a zdarzeniami niepożądanymi związanymi z hiperglikemią nie jest w pełni zrozumiały. Jednak badania epidemiologiczne sugerują zwiększone ryzyko wystąpienia związanych z leczeniem działań niepożądanych związanych z hiperglikemią u pacjentów leczonych atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi. Dokładne oszacowania ryzyka zdarzeń niepożądanych związanych z hiperglikemią u pacjentów leczonych atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi nie są dostępne.

Pacjenci z ustaloną diagnozą cukrzycy, którzy rozpoczęli leczenie atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym RISPERDAL®, powinni być regularnie monitorowani pod kątem pogorszenia kontroli glikemii. Pacjenci z czynnikami ryzyka cukrzycy (np. otyłość, cukrzyca w wywiadzie rodzinnym), którzy rozpoczynają leczenie atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym Rispoleptem®, powinni być poddawani oznaczaniu stężenia glukozy we krwi na czczo na początku leczenia i okresowo w trakcie leczenia. Każdy pacjent leczony atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym Rispoleptem®, powinien być monitorowany pod kątem objawów hiperglikemii, w tym polidypsji, wielomoczu, polifagii i osłabienia. U pacjentów, u których podczas leczenia atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym RISPERDAL® wystąpią objawy hiperglikemii, należy wykonać badanie stężenia glukozy we krwi na czczo. W niektórych przypadkach hiperglikemia ustąpiła, gdy odstawiono atypowy lek przeciwpsychotyczny, w tym RISPERDAL®; jednak niektórzy pacjenci wymagali kontynuacji leczenia przeciwcukrzycowego pomimo odstawienia produktu Rispolept®.

Zbiorcze dane z trzech podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badań schizofrenii i czterech podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badań dotyczących monoterapii dwubiegunowej przedstawiono w Tabeli 2.

W długoterminowych, kontrolowanych i niekontrolowanych badaniach, stosowanie produktu Rispolept® wiązało się ze średnią zmianą stężenia glukozy o +2,8 mg/dl w 24. tygodniu (n=151) i +4,1 mg/dl w 48. tygodniu (n=50).

Dane z kontrolowanego placebo badania trwającego od 3 do 6 tygodni u dzieci i młodzieży ze schizofrenią (13-17 lat), manią dwubiegunową (10-17 lat) lub zaburzeniami autystycznymi (w wieku od 5 do 17 lat) przedstawiono w tabeli 3.

W długoterminowych, niekontrolowanych, otwartych badaniach rozszerzonych z udziałem dzieci, stosowanie produktu Rispolept® wiązało się ze średnią zmianą stężenia glukozy na czczo o +5,2 mg/dl w 24. tygodniu (n=119).

Dyslipidemia

U pacjentów leczonych atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi obserwowano niepożądane zmiany lipidów.

Tabeli 4 przedstawiono zbiorcze dane z 7 kontrolowanych placebo, trwających od 3 do 8 tygodni, badań z zastosowaniem stałej lub zmiennej dawki u dorosłych pacjentów ze schizofrenią lub manią dwubiegunową.

W długoterminowych, kontrolowanych i niekontrolowanych badaniach, stosowanie produktu Rispolept® wiązało się ze średnią zmianą (a) stężenia cholesterolu na czczo o +4,4 mg/dl w 24. tygodniu (n=231) i +5,5 mg/dl w 48. tygodniu ( n=86); oraz (b) triglicerydy nie na czczo wynoszące +19,9 mg/dl w 24. tygodniu (n=52).

Zbiorcze dane z 3 kontrolowanych placebo, trwających od 3 do 6 tygodni badań z zastosowaniem stałej dawki u dzieci i młodzieży ze schizofrenią (13-17 lat), manią afektywną dwubiegunową (10-17 lat) lub zaburzeniami autystycznymi (5 -17 lat) przedstawia tabela 5.

długoterminowych, niekontrolowanych, otwartych, rozszerzonych badaniach pediatrycznych stosowanie produktu Rispolept® wiązało się ze średnią zmianą (a) stężenia cholesterolu na czczo o +2,1 mg/dl w 24. tygodniu (n=114); (b) LDL na czczo -0,2 mg/dl w Tygodniu 24 (n=103); (c) HDL na czczo +0,4 mg/dl w Tygodniu 24 (n=103); i (d) triglicerydy na czczo +6,8 mg/dl w tygodniu 24 (n=120).

Przybranie na wadze

Przyrost masy ciała zaobserwowano przy nietypowym stosowaniu leków przeciwpsychotycznych. Zalecane jest kliniczne monitorowanie masy ciała.

Dane dotyczące średnich zmian masy ciała i odsetka osób spełniających kryterium przyrostu masy ciała wynoszące co najmniej 7% masy ciała z 7 kontrolowanych placebo, trwających od 3 do 8 tygodni badań z zastosowaniem stałej lub elastycznej dawki u dorosłych pacjentów ze schizofrenią czy mania dwubiegunowa przedstawia tabela 6.

W badaniach długoterminowych, kontrolowanych i niekontrolowanych, stosowanie produktu Rispolept® wiązało się ze średnią zmianą masy ciała o +4,3 kg w 24. tygodniu (n=395) i +5,3 kg w 48. tygodniu (n=203).

Dane dotyczące średnich zmian masy ciała i odsetka osób spełniających kryterium ≥ 7% przyrostu masy ciała z dziewięciu kontrolowanych placebo, trwających od 3 do 8 tygodni, badań z ustaloną dawką u dzieci i młodzieży ze schizofrenią (13-17 wieku), manię afektywną dwubiegunową (10-17 lat), zaburzenie autystyczne (5-17 lat) lub inne zaburzenia psychiczne (5-17 lat) przedstawiono w tabeli 7.

W długoterminowych, niekontrolowanych, otwartych, rozszerzonych badaniach pediatrycznych stosowanie produktu Rispolept® wiązało się ze średnią zmianą masy ciała o +5,5 kg w 24. tygodniu (n=748) i +8,0 kg w 48. tygodniu (n=242).

długoterminowym, otwartym badaniu kontynuacyjnym z udziałem nastoletnich pacjentów ze schizofrenią, zwiększenie masy ciała zgłoszono jako zdarzenie niepożądane pojawiające się podczas leczenia u 14% pacjentów. U 103 nastoletnich pacjentów ze schizofrenią zaobserwowano średni wzrost o 9,0 kg po 8 miesiącach leczenia RISPERDALEM®. Większość tego wzrostu zaobserwowano w ciągu pierwszych 6 miesięcy. Średnie percentyle na początku badania i po 8 miesiącach wynosiły odpowiednio 56 i 72 dla masy ciała, 55 i 58 dla wzrostu oraz 51 i 71 dla wskaźnika masy ciała.

długoterminowych, otwartych badaniach (badania u pacjentów z zaburzeniami autystycznymi lub innymi zaburzeniami psychicznymi) zaobserwowano średni wzrost o 7,5 kg po 12 miesiącach leczenia produktem Rispolept®, który był wyższy niż oczekiwany normalny przyrost masy ciała (około 3 do 3,5 kg rocznie z uwzględnieniem wieku, na podstawie danych normatywnych Centers for Disease Control and Prevention). Większość tego wzrostu wystąpiła w ciągu pierwszych 6 miesięcy od ekspozycji na RISPERDAL®. Średnie percentyle na początku badania i po 12 miesiącach wynosiły odpowiednio 49 i 60 dla masy ciała, 48 i 53 dla wzrostu oraz 50 i 62 dla wskaźnika masy ciała.

jednym 3-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo u dzieci i młodzieży z ostrymi epizodami maniakalnymi lub mieszanymi w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej typu I, wzrost masy ciała był wyższy w grupie otrzymującej produkt Rispolept® niż w grupie placebo, ale nie był zależny od dawki (1,90 kg w grupa RISPERDAL® 0,5-2,5 mg, 1,44 kg w grupie RISPERDAL® 3-6 mg i 0,65 kg w grupie placebo). Podobną tendencję zaobserwowano w średniej zmianie wskaźnika masy ciała w stosunku do wartości wyjściowej.

Podczas leczenia pacjentów pediatrycznych produktem Rispolept® w jakimkolwiek wskazaniu, przyrost masy ciała należy oceniać w stosunku do oczekiwanego przy normalnym wzroście.

Hiperprolaktynemia

Podobnie jak w przypadku innych leków, które antagonizują receptory dopaminy D2, RISPERDAL® podnosi poziom prolaktyny i utrzymuje się on podczas przewlekłego podawania. RISPERDAL® jest związany z wyższym poziomem podwyższenia poziomu prolaktyny niż inne środki przeciwpsychotyczne.

Hiperprolaktynemia może hamować podwzgórzowe GnRH, powodując zmniejszenie wydzielania gonadotropin przysadkowych. To z kolei może hamować funkcje rozrodcze poprzez upośledzenie steroidogenezy gonad zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn. Mlekotok, brak miesiączki, ginekomastię i impotencję zgłaszano u pacjentów otrzymujących związki zwiększające poziom prolaktyny. Długotrwała hiperprolaktynemia w połączeniu z hipogonadyzmem może prowadzić do zmniejszenia gęstości kości zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn.

Eksperymenty na kulturach tkankowych wskazują, że około jedna trzecia ludzkich raków piersi jest zależna od prolaktyny in vitro, co stanowi czynnik o potencjalnym znaczeniu, jeśli rozważa się przepisanie tych leków pacjentce z wcześniej wykrytym rakiem piersi. W badaniach rakotwórczości rysperydonu przeprowadzonych na myszach i szczurach obserwowano zwiększenie liczby neoplazji przysadki, gruczołu sutkowego i komórek wysp trzustkowych (gruczolakorak sutka, gruczolaki przysadki i trzustki) [patrz Toksykologia niekliniczna ]. Ani badania kliniczne, ani badania epidemiologiczne przeprowadzone do tej pory nie wykazały związku między przewlekłym podawaniem tej klasy leków a nowotworzeniem u ludzi; dostępne dowody są obecnie uważane za zbyt ograniczone, aby mogły być rozstrzygające.

Niedociśnienie ortostatyczne

Rispolept® może wywoływać niedociśnienie ortostatyczne związane z zawrotami głowy, tachykardią, au niektórych pacjentów omdleniem, zwłaszcza w początkowym okresie miareczkowania dawki, prawdopodobnie odzwierciedlając jego właściwości antagonistyczne w stosunku do receptorów alfa-adrenergicznych. Omdlenie zgłoszono u 0,2% (6/2607) pacjentów leczonych produktem Rispolept® w badaniach fazy 2 i 3 u dorosłych ze schizofrenią. Ryzyko niedociśnienia ortostatycznego i omdleń można zminimalizować, ograniczając całkowitą dawkę początkową do 2 mg (raz na dobę lub 1 mg dwa razy na dobę) u zdrowych osób dorosłych i do 0,5 mg dwa razy na dobę u osób w podeszłym wieku i pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ]. Należy rozważyć monitorowanie ortostatycznych parametrów życiowych u pacjentów, dla których jest to niepokojące. W przypadku wystąpienia niedociśnienia należy rozważyć zmniejszenie dawki. Rispolept® należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową (zawał lub niedokrwienie mięśnia sercowego w wywiadzie, niewydolność serca lub zaburzenia przewodzenia), chorobą naczyń mózgowych i stanami predysponującymi pacjentów do niedociśnienia, np. odwodnieniem i hipowolemią. Podczas jednoczesnego stosowania produktu Rispolept i leków przeciwnadciśnieniowych obserwowano klinicznie istotne niedociśnienie.

leukopenia, neutropenia i agranulocytoza

Efekt klasowy

W badaniach klinicznych i (lub) doświadczeniach po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki leukopenii/neutropenii związane czasowo ze środkami przeciwpsychotycznymi, w tym z produktem Rispolept®. Zgłaszano również agranulocytozę.

Możliwe czynniki ryzyka leukopenii/neutropenii obejmują istniejącą wcześniej niską liczbę białych krwinek (WBC) i historię leukopenii/neutropenii polekowej. U pacjentów z klinicznie istotnym niskim WBC lub polekową leukopenią/neutropenią w wywiadzie należy często monitorować morfologię krwi (CBC) w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia, a przerwanie leczenia produktem Rispolept® należy rozważyć w przypadku wystąpienia pierwszych objawów klinicznie istotny spadek WBC przy braku innych czynników sprawczych.

Pacjentów z klinicznie istotną neutropenią należy uważnie monitorować pod kątem gorączki lub innych objawów lub oznak zakażenia i niezwłocznie leczyć, jeśli takie objawy lub oznaki wystąpią. Pacjenci z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofili

Możliwość upośledzenia funkcji poznawczych i motorycznych

Senność była często zgłaszanym działaniem niepożądanym związanym z leczeniem produktem Rispolept®, zwłaszcza po stwierdzeniu przez bezpośrednie przesłuchanie pacjentów. To działanie niepożądane jest zależne od dawki, a w badaniu wykorzystującym listę kontrolną do wykrywania zdarzeń niepożądanych, 41% pacjentów otrzymujących dużą dawkę (RISPERDAL® 16 mg/dobę) zgłaszało senność w porównaniu z 16% pacjentów otrzymujących placebo.

Bezpośrednie pytania są bardziej czułe w wykrywaniu zdarzeń niepożądanych niż spontaniczne zgłoszenia, w których 8% pacjentów stosujących produkt Rispolept 16 mg/dobę i 1% pacjentów otrzymujących placebo zgłaszało senność jako działanie niepożądane. Ponieważ RISPERDAL® może zaburzać ocenę sytuacji, myślenie lub zdolności motoryczne, pacjentów należy ostrzec przed obsługą niebezpiecznych maszyn, w tym samochodów, dopóki nie upewnią się, że terapia RISPERDAL® nie wpływa na nich niekorzystnie.

Napady padaczkowe

Podczas badań przed wprowadzeniem do obrotu u dorosłych pacjentów ze schizofrenią drgawki wystąpiły u 0,3% (9/2607) pacjentów leczonych produktem Rispolept®, w tym dwóch w związku z hiponatremią. Rispolept® należy stosować ostrożnie u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie.

Dysfagia

Zaburzenia motoryki przełyku i aspiracja były związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych. Aspiracyjne zapalenie płuc jest częstą przyczyną zachorowalności i śmiertelności u pacjentów z zaawansowaną demencją Alzheimera. Rispolept® i inne leki przeciwpsychotyczne należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc. [Widzieć OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU oraz Zwiększona śmiertelność u starszych pacjentów z psychozą związaną z demencją ]

Priapizm

Podczas nadzoru po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano priapizm. Ciężki priapizm może wymagać interwencji chirurgicznej.

Regulacja temperatury ciała

Zakłócenie regulacji temperatury ciała przypisuje się środkom przeciwpsychotycznym. Zarówno hipertermia, jak i hipotermia były zgłaszane w związku z doustnym stosowaniem RISPERDALU®. Zaleca się ostrożność podczas przepisywania leków pacjentom, którzy będą narażeni na ekstremalne temperatury.

Pacjenci z fenyloketonurią

Należy poinformować pacjentów, że RISPERDAL® M-TAB® tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej zawierają fenyloalaninę. Fenyloalanina jest składnikiem aspartamu. Każda tabletka rozpadająca się doustnie 4 mg RISPERDAL® M-TAB® zawiera 0,84 mg fenyloalaniny; każda tabletka rozpadająca się w jamie ustnej 3 mg RISPERDAL® MTAB® zawiera 0,63 mg fenyloalaniny; każda 2 mg RISPERDAL® M-TAB® tabletka rozpadająca się w jamie ustnej zawiera 0,42 mg fenyloalaniny; każda 1 mg RISPERDAL® M-TAB® tabletka rozpadająca się w jamie ustnej zawiera 0,28 mg fenyloalaniny; a każda tabletka rozpadająca się doustnie 0,5 mg RISPERDAL® M-TAB® zawiera 0,14 mg fenyloalaniny.

Toksykologia niekliniczna

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

Karcynogeneza

Badania rakotwórczości przeprowadzono na szwajcarskich myszach albinosach i szczurach Wistar. Risperidon podawano w diecie w dawkach 0,63 mg/kg, 2,5 mg/kg i 10 mg/kg przez 18 miesięcy myszom i przez 25 miesięcy szczurom. Dawki te są równoważne około 2, 9 i 38-krotności maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi (MRHD) dla schizofrenii 16 mg/dobę w przeliczeniu na mg/kg lub 0,2, 0,75 i 3 razy MRHD (myszy) lub 0,4, 1,5 i 6-krotność MRHD (szczury) w mg/m2 powierzchni ciała. U samców myszy nie osiągnięto maksymalnej tolerowanej dawki. Stwierdzono statystycznie istotne zwiększenie liczby gruczolaków przysadki, gruczolaków trzustki i gruczolakoraków sutka. Poniższa tabela podsumowuje wielokrotności dawki dla człowieka w mg/m2 (mg/kg), przy której wystąpiły te nowotwory.

Wykazano, że leki przeciwpsychotyczne chronicznie podwyższają poziom prolaktyny u gryzoni. Podczas badań rakotwórczości rysperydonu nie mierzono stężenia prolaktyny w surowicy; jednak pomiary podczas badań toksyczności podprzewlekłej wykazały, że rysperydon zwiększał stężenie prolaktyny w surowicy 5-6-krotnie u myszy i szczurów przy tych samych dawkach, jakie stosowano w badaniach rakotwórczości. U gryzoni po długotrwałym stosowaniu innych leków przeciwpsychotycznych stwierdzono wzrost liczby nowotworów sutka, przysadki i trzustki i uważa się, że jest on związany z prolaktyną. Znaczenie guzów endokrynnych zależnych od prolaktyny u gryzoni nie jest znane [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Mutageneza

Nie znaleziono dowodów na mutagenny lub klastogenny potencjał rysperydonu w teście mutacji genu Amesa, teście chłoniaka myszy, teście naprawy DNA hepatocytów szczura in vitro, teście mikrojądrowym in vivo na myszach, teście recesywnym związanym z płcią u Drosophila lub test aberracji chromosomowych w ludzkich limfocytach lub komórkach jajnika chomika chińskiego.

Upośledzenie płodności

Wykazano, że rysperydon (0,16 do 5 mg/kg) zaburza krycie, ale nie płodność, u szczurów rasy Wistar w trzech badaniach dotyczących reprodukcji (dwa segmentu I i badanie wielopokoleniowe) w dawkach od 0,1 do 3 razy większych od maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD) na w mg/m² powierzchni ciała. Efekt wydawał się dotyczyć samic, ponieważ zaburzenia zachowania godowego nie zostały odnotowane w badaniu Segmentu I, w którym leczono tylko samce. W podprzewlekłym badaniu na psach rasy Beagle, w którym risperidon podawano doustnie w dawkach 0,31 do 5 mg/kg, ruchliwość i stężenie plemników zmniejszyły się przy dawkach 0,6 do 10 razy większych niż MRHD w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała. Zależne od dawki spadki stężenia testosteronu w surowicy w tych samych dawkach były również obserwowane. Testosteron w surowicy i parametry nasienia częściowo poprawiły się, ale pozostały obniżone po przerwaniu leczenia. Nie można było określić dawki nie wywołującej efektu ani u szczura, ani u psa.

Używaj w określonych populacjach

Ciąża

Ciąża Kategoria C

Podsumowanie ryzyka

Nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań produktu Rispolept 1 mg u kobiet w ciąży. Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym RISPERDAL®) w trzecim trymestrze ciąży są narażone na wystąpienie objawów pozapiramidowych i/lub objawów odstawienia po porodzie. Nie stwierdzono zwiększenia częstości występowania wad rozwojowych w badaniach na zarodkach i płodach u szczurów i królików przy 0,4–6-krotności MHRD. W badaniach okołopoporodowych na szczurach zaobserwowano zwiększoną śmiertelność młodych po wszystkich dawkach. Rispolept® powinien być stosowany w okresie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu.

Rozważania kliniczne

Działania niepożądane u płodu/noworodka

Monitoruj noworodki wykazujące objawy pozapiramidowe lub objawy odstawienia. Niektóre noworodki wracają do zdrowia w ciągu kilku godzin lub dni bez specjalnego leczenia; inne mogą wymagać przedłużonej hospitalizacji.

Dane

Dane ludzkie

Zgłaszano przypadki pobudzenia, hipertonii, hipotonii, drżenia, senności, niewydolności oddechowej i zaburzeń odżywiania u noworodków po ekspozycji w okresie płodowym na leki przeciwpsychotyczne w trzecim trymestrze ciąży. Powikłania te miały różne nasilenie; podczas gdy w niektórych przypadkach objawy ustępowały samoistnie, w innych noworodki wymagały wsparcia na oddziale intensywnej terapii i przedłużonej hospitalizacji.

Odnotowano jeden przypadek agenezji ciała modzelowatego u niemowlęcia narażonego na działanie risperidonu in utero. Związek przyczynowy z terapią RISPERDAL® nie jest znany.

Dane zwierząt

Potencjał teratogenny rysperydonu badano w trzech badaniach Segmentu II na szczurach Sprague-Dawley i Wistar (0,63-10 mg/kg lub 0,4 do 6 razy więcej niż maksymalna zalecana dawka u ludzi [MRHD] w mg/m² powierzchni ciała) i w jednym badaniu Segmentu II na królikach nowozelandzkich (0,31-5 mg/kg lub 0,4 do 6 razy MRHD na podstawie mg/m2 powierzchni ciała). Nie stwierdzono działania teratogennego u potomstwa szczurów lub królików, którym podawano 0,4 do 6 razy MRHD w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała. W trzech badaniach rozrodczości na szczurach (dwa segmentu III i badanie wielopokoleniowe) stwierdzono wzrost śmiertelności młodych w ciągu pierwszych 4 dni laktacji przy dawkach 0,16-5 mg/kg lub 0,1 do 3 razy większej od MRHD na mg/ m² powierzchni ciała podstawy. Nie wiadomo, czy te zgony były spowodowane bezpośrednim wpływem na płody lub młode, czy też na matki.

Nie było dawki niepowodującej wpływu na zwiększoną śmiertelność młodych szczurów. W jednym badaniu Segmentu III zaobserwowano wzrost liczby martwo urodzonych młodych szczurów po dawce 2,5 mg/kg lub 1,5-krotności MRHD w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała. W badaniu krzyżowym na szczurach Wistar zaobserwowano toksyczny wpływ na płód lub młode, o czym świadczył spadek liczby żywych młodych i wzrost liczby martwych młodych przy urodzeniu (Dzień 0) oraz spadek w masie urodzeniowej szczeniąt matek leczonych lekami. Ponadto nastąpił wzrost zgonów do dnia 1 wśród szczeniąt matek leczonych lekiem, niezależnie od tego, czy młode były wychowywane krzyżowo. Risperidon również wydawał się zaburzać zachowanie matki u tych młodych, których przyrost masy ciała i przeżywalność (od 1 do 4 dnia laktacji) były zmniejszone u młodych urodzonych jako grupa kontrolna, ale wychowanych przez samice leczone lekiem. Wszystkie te efekty zostały odnotowane przy jednej badanej dawce risperidonu, tj. 5 mg/kg lub 3-krotności MRHD na podstawie mg/m2 powierzchni ciała.

młodych szczurów dochodzi do przenoszenia risperidonu przez łożysko.

Praca i dostawa

Wpływ RISPERDALU® na poród i poród u ludzi jest nieznany.

Matki karmiące

Karmienie piersią Risperidon i 9-hydroksyrisperidon są obecne w mleku kobiecym. Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych risperidonu u karmionych niemowląt, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie leku, biorąc pod uwagę znaczenie leku dla matki.

Zastosowanie pediatryczne

Zatwierdzone wskazania pediatryczne

Schizofrenia

Skuteczność i bezpieczeństwo produktu Rispolept® w leczeniu schizofrenii wykazano u 417 nastolatków w wieku 13-17 lat w dwóch krótkoterminowych (odpowiednio 6 i 8 tygodni) badaniach kontrolowanych metodą podwójnie ślepej próby [patrz WSKAZANIA I ZASTOSOWANIE , DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE , oraz Studia kliniczne ]. Dodatkowe informacje dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności oceniono również w jednym długoterminowym (6-miesięcznym) otwartym badaniu kontynuacyjnym z udziałem 284 z tych nastoletnich pacjentów ze schizofrenią.

Bezpieczeństwo i skuteczność produktu Rispolept® u dzieci w wieku poniżej 13 lat ze schizofrenią nie zostały ustalone.

Zaburzenie dwubiegunowe typu I

Skuteczność i bezpieczeństwo produktu Rispolept® w krótkotrwałym leczeniu ostrych epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I u 169 dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 17 lat wykazano w jednym badaniu z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo, 3 -tygodniowy okres próbny [patrz WSKAZANIA I ZASTOSOWANIE , DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE , oraz Studia kliniczne ].

Bezpieczeństwo i skuteczność produktu Rispolept® u dzieci w wieku poniżej 10 lat z chorobą afektywną dwubiegunową nie zostały ustalone.

Zaburzenie autystyczne

Skuteczność i bezpieczeństwo produktu Rispolept® w leczeniu drażliwości związanej z zaburzeniami autystycznymi ustalono w dwóch 8-tygodniowych, podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badaniach z udziałem 156 dzieci i młodzieży w wieku od 5 do 16 lat [patrz WSKAZANIA I ZASTOSOWANIE , DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE oraz Studia kliniczne ]. Dodatkowe informacje dotyczące bezpieczeństwa oceniono również w długoterminowym badaniu z udziałem pacjentów z zaburzeniami autystycznymi lub w badaniach krótko- i długoterminowych z udziałem ponad 1200 pacjentów pediatrycznych z zaburzeniami psychicznymi innymi niż zaburzenia autystyczne, schizofrenia lub mania dwubiegunowa, którzy mieli podobne wiek i wagę, i którzy otrzymywali podobne dawki RISPERDALU® jak pacjenci leczeni z powodu drażliwości związanej z zaburzeniami autystycznymi.

Trzecie badanie było 6-tygodniowym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniem z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo, z zastosowaniem stałej dawki, w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa niższej niż zalecana dawki rysperydonu u pacjentów w wieku od 5 do 17 lat z zaburzeniami autystycznymi i powiązana drażliwość oraz powiązane objawy behawioralne. Istniały dwie stałe dawki rysperydonu zależne od masy ciała (wysoka i niska dawka). Wysoka dawka wynosiła 1,25 mg na dobę dla pacjentów o masie ciała od 20 do 45 kg. Mała dawka wynosiła 0,125 mg na dobę dla pacjentów o masie ciała od 20 do 45 kg. Badanie wykazało skuteczność risperidonu w dużych dawkach, ale nie wykazało skuteczności risperidonu w małych dawkach.

Działania niepożądane u pacjentów pediatrycznych

Późne dyskinezy

badaniach klinicznych z udziałem 1885 dzieci i młodzieży leczonych produktem Rispolept® u 2 (0,1%) pacjentów wystąpiły dyskinezy późne, które ustąpiły po przerwaniu leczenia produktem Rispolept® [patrz także OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Przybranie na wadze

U dzieci i młodzieży podczas leczenia produktem Rispolept® obserwowano przyrost masy ciała. Podczas leczenia zaleca się kliniczne monitorowanie masy ciała.

Dane pochodzą z krótkoterminowych badań kontrolowanych placebo i długoterminowych niekontrolowanych badań u dzieci (w wieku od 5 do 17 lat) ze schizofrenią, zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, zaburzeniem autystycznym lub innymi zaburzeniami psychicznymi. W badaniach krótkoterminowych (od 3 do 8 tygodni) średni przyrost masy ciała u pacjentów leczonych produktem Rispolept® wyniósł 2 kg w porównaniu z 0,6 kg u pacjentów otrzymujących placebo. W tych badaniach około 33% grupy otrzymującej produkt Rispolept® odnotowało przyrost masy ciała > 7% w porównaniu z 7% w grupie placebo. W długoterminowych, niekontrolowanych, otwartych badaniach pediatrycznych średni przyrost masy ciała wyniósł 5,5 kg w 24. tygodniu i 8 kg w 48. tygodniu [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI oraz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ].

Senność

Senność była często obserwowana w kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u dzieci z zaburzeniami autystycznymi. Większość przypadków miała łagodne lub umiarkowane nasilenie. Zdarzenia te najczęściej miały wczesny początek, a szczyt ich występowania występował w ciągu pierwszych dwóch tygodni leczenia i był przemijający, a mediana czasu trwania wynosiła 16 dni. Senność była najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym w badaniu klinicznym choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci i młodzieży, a także w badaniach dotyczących schizofrenii u młodzieży. Jak zaobserwowano w badaniach dotyczących zaburzeń autystycznych, te działania niepożądane najczęściej miały wczesny początek i miały charakter przejściowy [patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ]. Pacjenci z uporczywą sennością mogą odnieść korzyści ze zmiany schematu dawkowania [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Hiperprolaktynemia

Wykazano, że RISPERDAL® podnosi poziom prolaktyny u dzieci i młodzieży, a także u dorosłych [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]. W badaniach z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo trwających do 8 tygodni u dzieci i młodzieży (w wieku od 5 do 17 lat) z zaburzeniami autystycznymi lub zaburzeniami psychicznymi innymi niż zaburzenia autystyczne, schizofrenia lub mania dwubiegunowa, 49% pacjentów, którzy otrzymywali Rispolept ® miał podwyższony poziom prolaktyny w porównaniu z 2% pacjentów, którzy otrzymywali placebo. Podobnie w badaniach kontrolowanych placebo u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) z chorobą afektywną dwubiegunową lub u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat) ze schizofrenią, 82–87% pacjentów, którzy otrzymywali Rispolept® miało podwyższony poziom prolaktyny w porównaniu do 3-7% pacjentów otrzymujących placebo. Wzrosty były zależne od dawki i na ogół większe u kobiet niż u mężczyzn we wszystkich wskazaniach.

W badaniach klinicznych z udziałem 1885 dzieci i młodzieży mlekotok zgłaszano u 0,8% pacjentów leczonych produktem Rispolept®, a ginekomastię zgłaszano u 2,3% pacjentów leczonych produktem Rispolept®.

Wzrost i dojrzewanie płciowe

Długoterminowy wpływ Risperdalu® na wzrost i dojrzewanie płciowe nie został w pełni oceniony u dzieci i młodzieży.

Badania nad młodymi zwierzętami

Młode psy leczono przez 40 tygodni doustnymi dawkami risperidonu 0,31, 1,25 lub 5 mg/kg/dzień. Obserwowano zmniejszoną długość i gęstość kości przy dawce nie wywołującej efektu 0,31 mg/kg/dobę. Dawka ta wytworzyła poziomy (AUC) rysperydonu i jego aktywnego metabolitu paliperydonu (9-hydroksyrysperydonu) w osoczu, które były podobne do stężeń u dzieci i młodzieży otrzymujących maksymalną zalecaną dawkę u ludzi (MRHD) wynoszącą 6 mg/dobę. Ponadto we wszystkich dawkach zaobserwowano opóźnienie dojrzewania płciowego zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Powyższe efekty wykazały niewielką lub brak odwracalności u kobiet po 12-tygodniowym okresie rekonwalescencji bez leku.

badaniu, w którym młode szczury podawano doustnie rysperydon od 12. do 50. dnia życia, zaobserwowano odwracalne upośledzenie sprawności w teście uczenia się i pamięci, wyłącznie u samic, przy dawce nie wywołującej efektu 0,63 mg/kg. /dzień. Dawka ta wytworzyła poziomy w osoczu (AUC) rysperydonu z paliperydonem około połowy wartości obserwowanych u ludzi przy MRHD. Nie zaobserwowano żadnego innego spójnego wpływu na rozwój neurobehawioralny lub reprodukcyjny aż do najwyższej możliwej do zbadania dawki (1,25 mg/kg/dobę). Dawka ta wytworzyła poziomy (AUC) rysperydonu plus paliperydonu w osoczu, które wynosiły około dwóch trzecich wartości obserwowanych u ludzi przy MRHD.

Zastosowanie geriatryczne

Badania kliniczne preparatu RISPERDAL® w leczeniu schizofrenii nie obejmowały wystarczającej liczby pacjentów w wieku 65 lat i starszych, aby określić, czy reagują oni inaczej niż młodsi pacjenci. Inne zgłoszone doświadczenia kliniczne nie wykazały różnic w odpowiedziach pomiędzy pacjentami w podeszłym wieku i młodszymi. Ogólnie rzecz biorąc, u pacjentów w podeszłym wieku zaleca się mniejszą dawkę początkową, co odzwierciedla zmniejszony klirens farmakokinetyczny u osób starszych, a także częstsze występowanie pogorszenia czynności wątroby, nerek lub serca oraz współistniejących chorób lub innych leków [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA oraz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ]. Chociaż pacjenci w podeszłym wieku wykazują większą skłonność do niedociśnienia ortostatycznego, ryzyko to można zminimalizować, ograniczając dawkę początkową do 0,5 mg dwa razy na dobę, a następnie ostrożnie dostosowując dawkę [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]. Należy rozważyć monitorowanie ortostatycznych parametrów życiowych u pacjentów, dla których jest to niepokojące.

Lek ten jest w znacznym stopniu wydalany przez nerki, a ryzyko reakcji toksycznych na ten lek może być większe u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ponieważ u pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe prawdopodobieństwo upośledzenia czynności nerek, należy zachować ostrożność przy doborze dawki i może być przydatne monitorowanie czynności nerek [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką chorobą nerek (Clcr 59 do 15 ml/min) klirens sumaryczny rysperydonu i jego aktywnego metabolitu zmniejszył się o 60% w porównaniu z młodymi zdrowymi osobami. Dawki produktu Rispolept® należy zmniejszyć u pacjentów z chorobą nerek [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Niewydolność wątroby

Podczas gdy farmakokinetyka rysperydonu u osób z chorobą wątroby była porównywalna z tymi u młodych zdrowych osób, średnia wolna frakcja rysperydonu w osoczu wzrosła o około 35% z powodu zmniejszonego stężenia zarówno albuminy, jak i kwaśnej α1-glikoproteiny. Dawki produktu Rispolept® należy zmniejszyć u pacjentów z chorobami wątroby [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Pacjenci z chorobą Parkinsona lub otępieniem z ciałami Lewy'ego

Pacjenci z chorobą Parkinsona lub otępieniem z ciałami Lewy'ego mogą odczuwać zwiększoną wrażliwość na Rispolept®. Objawy mogą obejmować dezorientację, przytępienie, niestabilność postawy z częstymi upadkami, objawy pozapiramidowe i objawy kliniczne zgodne ze złośliwym zespołem neuroleptycznym.

PRZEDAWKOWAĆ

Ludzkie doświadczenie

Doświadczenie przed wprowadzeniem do obrotu obejmowało osiem zgłoszeń ostrego przedawkowania produktu Rispolept® przy szacowanych dawkach od 20 do 300 mg i bez zgonów. Ogólnie rzecz biorąc, zgłaszane oznaki i objawy były wynikiem wyolbrzymiania znanych skutków farmakologicznych leku, tj. senności i uspokojenia, tachykardii i niedociśnienia oraz objawów pozapiramidowych. Jeden przypadek, obejmujący szacowane przedawkowanie 240 mg, wiązał się z hiponatremią, hipokaliemią, wydłużeniem odstępu QT i poszerzeniem QRS. Inny przypadek, obejmujący szacowane przedawkowanie 36 mg, był związany z drgawkami.

Doświadczenie po wprowadzeniu produktu do obrotu obejmuje doniesienia o ostrym przedawkowaniu produktu Rispolept® przy szacowanych dawkach do 360 mg. Ogólnie rzecz biorąc, najczęściej zgłaszanymi oznakami i objawami są te wynikające z wyolbrzymienia znanych efektów farmakologicznych leku, tj. senność, uspokojenie polekowe, tachykardia, niedociśnienie i objawy pozapiramidowe. Inne działania niepożądane zgłoszone od czasu wprowadzenia na rynek związane z przedawkowaniem produktu Rispolept® obejmują wydłużenie odstępu QT i drgawki. Torsade de pointes zgłaszano w związku ze skojarzonym przedawkowaniem produktu Rispolept® i paroksetyny.

Zarządzanie przedawkowaniem

Aby uzyskać najbardziej aktualne informacje na temat postępowania w przypadku przedawkowania RISPERDAL®, skontaktuj się z certyfikowanym centrum kontroli zatruć (1-800-222-1222 lub www.poison.org). Zapewnij opiekę wspomagającą, w tym ścisły nadzór i monitorowanie medyczne. Leczenie powinno składać się z ogólnych środków stosowanych w przypadku przedawkowania jakiegokolwiek leku. Rozważ możliwość wielokrotnego przedawkowania leków. Zapewnić odpowiednie drogi oddechowe, natlenienie i wentylację. Monitoruj rytm serca i parametry życiowe. Stosuj środki wspomagające i objawowe. Nie ma swoistego antidotum na RISPERDAL®.

PRZECIWWSKAZANIA

RISPERDAL® jest przeciwwskazany u pacjentów ze znaną nadwrażliwością na rysperydon lub paliperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu RISPERDAL®. U pacjentów leczonych rysperydonem oraz u pacjentów leczonych paliperydonem zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne i obrzęk naczynioruchowy. Paliperydon jest metabolitem rysperydonu.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Mechanizm akcji

Mechanizm działania Risperdalu® w schizofrenii jest nieznany. Zaproponowano jednak, że w terapeutycznej aktywności leku w schizofrenii może pośredniczyć kombinacja antagonizmu receptorów dopaminy typu 2 (D2) i serotoniny typu 2 (5HT2). Efekt kliniczny RISPERDAL® wynika z połączonych stężeń risperidonu i jego głównego metabolitu, 9-hydroksyrisperidonu [patrz Mechanizm akcji ]. Antagonizm na receptory inne niż D2 i 5HT2 [patrz Farmakokinetyka ] może wyjaśniać niektóre inne efekty działania leku RISPERDAL®.

Farmakodynamika

RISPERDAL® jest selektywnym antagonistą monoaminergicznym o wysokim powinowactwie (Ki od 0,12 do 7,3 nM) do receptorów serotoninowych typu 2 (5HT2), dopaminy typu 2 (D2), adrenergicznych α1 i α2 oraz histaminergicznych H1. RISPERDAL® działa jako antagonista na inne receptory, ale o mniejszej sile działania. RISPERDAL® ma niskie do umiarkowanego powinowactwo (Ki od 47 do 253 nM) do receptorów serotoninowych 5HT1C, 5HT1D i 5HT1A, słabe powinowactwo (Ki od 620 do 800 nM) do miejsca sigma wrażliwego na dopaminę D1 i haloperidol i brak powinowactwa (podczas badania w stężeniach > 10-5 M) pod kątem cholinergicznych receptorów muskarynowych lub β1 i β2 adrenergicznych.

Farmakokinetyka

Wchłanianie

Risperidon jest dobrze wchłaniany. Całkowita biodostępność po podaniu doustnym rysperydonu wynosi 70% (CV=25%). Względna biodostępność doustna rysperydonu z tabletki wynosi 94% (CV=10%) w porównaniu z roztworem.

Badania farmakokinetyczne wykazały, że RISPERDAL® M-TAB® tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej i RISPERDAL® roztwór doustny są biorównoważne z RISPERDAL® w tabletkach.

Stężenia rysperydonu, jego głównego metabolitu, 9-hydroksyrysperydonu, oraz rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu w osoczu są proporcjonalne do dawki w zakresie dawkowania od 1 do 16 mg na dobę (0,5 do 8 mg dwa razy na dobę). Po podaniu doustnym roztworu lub tabletki, średnie maksymalne stężenie rysperydonu w osoczu występowało po około 1 godzinie. Maksymalne stężenia 9-hydroksyrisperidonu wystąpiły po około 3 godzinach u osób intensywnie metabolizujących i po 17 godzinach u osób słabo metabolizujących. Stężenia rysperydonu w stanie stacjonarnym są osiągane w ciągu 1 dnia u osób intensywnie metabolizujących i oczekuje się, że osiągną stan stacjonarny w ciągu około 5 dni u osób słabo metabolizujących. Stężenia 9-hydroksyrisperidonu w stanie stacjonarnym są osiągane w ciągu 5-6 dni (mierzone u osób intensywnie metabolizujących).

Efekt jedzenia

Pokarm nie wpływa na szybkość ani stopień wchłaniania rysperydonu. Tak więc RISPERDAL® można podawać z posiłkami lub bez.

Dystrybucja

Risperidon jest szybko dystrybuowany. Objętość dystrybucji wynosi 1-2 l/kg. W osoczu rysperydon wiąże się z albuminą i kwaśną glikoproteiną α1. Wiązanie rysperydonu z białkami osocza wynosi 90%, a jego głównego metabolitu, 9-hydroksyrysperydonu, 77%. Ani rysperydon, ani 9-hydroksyrysperydon nie wypierają się wzajemnie z miejsc wiązania z osoczem. Wysokie stężenia terapeutyczne sulfametazyny (100 µg/ml), warfaryny (10 µg/ml) i karbamazepiny (10 µg/ml) powodowały jedynie nieznaczny wzrost wolnej frakcji risperidonu przy 10 ng/ml i 9-hydroksyrisperidonu przy 50 ng /ml, zmiany o nieznanym znaczeniu klinicznym.

Metabolizm

Risperidon jest intensywnie metabolizowany w wątrobie. Głównym szlakiem metabolicznym jest hydroksylacja rysperydonu do 9-hydroksyrysperydonu przez enzym CYP 2D6. Niewielki szlak metaboliczny przebiega przez N-dealkilację. Główny metabolit, 9-hydroksyrisperidon, ma podobną aktywność farmakologiczną jak rysperydon. W konsekwencji efekt kliniczny leku wynika z połączonych stężeń risperidonu i 9-hydroksyrisperidonu.

CYP 2D6, zwany także hydroksylazą grubochinową, jest enzymem odpowiedzialnym za metabolizm wielu neuroleptyków, antydepresantów, leków przeciwarytmicznych i innych. CYP 2D6 podlega polimorfizmowi genetycznemu (około 6%-8% osób rasy kaukaskiej i bardzo niski odsetek Azjatów ma niewielką lub żadną aktywność i jest „słabym metabolizmem”) oraz jest hamowany przez różne substraty i niektóre niesubstraty , zwłaszcza chinidyna. Osoby intensywnie metabolizujące CYP 2D6 szybko przekształcają risperidon w 9-hydroksyrisperidon, podczas gdy osoby słabo metabolizujące CYP 2D6 przekształcają go znacznie wolniej. Chociaż osoby intensywnie metabolizujące mają niższe stężenia rysperydonu i wyższe 9-hydroksyrysperydon niż osoby słabo metabolizujące, farmakokinetyka połączonego risperidonu i 9-hydroksyrisperidonu, po podaniu pojedynczej i wielokrotnej dawki, jest podobna u osób intensywnie i słabo metabolizujących.

Risperidon może podlegać dwóm rodzajom interakcji lekowych. Po pierwsze, inhibitory CYP 2D6 zakłócają konwersję risperidonu do 9-hydroksyrisperidonu [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ]. Dzieje się tak w przypadku chinidyny, dając zasadniczo wszystkim biorcom profil farmakokinetyczny rysperydonu typowy dla osób słabo metabolizujących. Nie oceniano korzyści terapeutycznych i działań niepożądanych rysperydonu u pacjentów otrzymujących chinidynę, ale obserwacje niewielkiej liczby (n≅70) osób słabo metabolizujących, którym podawano RISPERDAL®, nie sugerują istotnych różnic między osobami słabo i intensywnie metabolizującymi. Po drugie, jednoczesne podawanie znanych induktorów enzymów (np. karbamazepiny, fenytoiny, ryfampicyny i fenobarbitalu) z RISPERDAL® może powodować zmniejszenie skojarzonych stężeń rysperydonu i 9-hydroksyrisperidonu w osoczu [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ]. Możliwe byłoby również, aby risperidon zakłócał metabolizm innych leków metabolizowanych przez CYP 2D6. Stosunkowo słabe wiązanie rysperydonu z enzymem sugeruje, że jest to mało prawdopodobne [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Badania in vitro wskazują, że rysperydon jest stosunkowo słabym inhibitorem CYP 2D6. Dlatego nie oczekuje się, że RISPERDAL® będzie znacząco hamował klirens leków metabolizowanych przez ten szlak enzymatyczny. W badaniach interakcji leków RISPERDAL® nie wpływał znacząco na farmakokinetykę donepezilu i galantaminy, które są metabolizowane przez CYP 2D6.

Badania in vitro wykazały, że leki metabolizowane przez inne izoenzymy CYP, w tym 1A1, 1A2, 2C9, 2C19 i 3A4, są jedynie słabymi inhibitorami metabolizmu risperidonu.

Wydalanie

Risperidon i jego metabolity są wydalane z moczem oraz, w znacznie mniejszym stopniu, z kałem. Jak ilustruje badanie bilansu masy pojedynczej doustnej dawki 1 mg 14C-risperidonu podanej w postaci roztworu trzem zdrowym ochotnikom płci męskiej, całkowity odzysk radioaktywności po 1 tygodniu wyniósł 84%, w tym 70% w moczu i 14% w kale .

Pozorny okres półtrwania rysperydonu wynosił 3 godziny (CV=30%) u osób intensywnie metabolizujących i 20 godzin (CV=40%) u osób słabo metabolizujących. Pozorny okres półtrwania 9-hydroksyrisperidonu wynosił około 21 godzin (CV=20%) u osób intensywnie metabolizujących i 30 godzin (CV=25%) u osób słabo metabolizujących. Farmakokinetyka risperidonu i 9-hydroksyrisperidonu po podaniu pojedynczej dawki i dawek wielokrotnych była podobna u osób intensywnie i słabo metabolizujących, z całkowitym średnim okresem półtrwania eliminacji wynoszącym około 20 godzin.

Badania interakcji między lekami

[Widzieć INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Określone populacje

Niewydolność nerek i wątroby

[Widzieć Stosowanie w określonych populacjach ].

Osoby starsze

zdrowych osób w podeszłym wieku klirens nerkowy zarówno rysperydonu, jak i 9-hydroksyrysperydonu był zmniejszony, a okresy półtrwania eliminacji były wydłużone w porównaniu z młodymi zdrowymi osobami. U pacjentów w podeszłym wieku należy odpowiednio zmodyfikować dawkowanie [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Pediatryczny

Farmakokinetyka rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu u dzieci była podobna do farmakokinetyki u dorosłych po uwzględnieniu różnicy w masie ciała.

Wpływ rasy i płci

Nie przeprowadzono żadnego specyficznego badania farmakokinetycznego w celu zbadania wpływu rasy i płci, ale analiza farmakokinetyki populacyjnej nie wykazała istotnych różnic w dystrybucji rysperydonu ze względu na płeć (skorygowaną o masę ciała lub nie) lub rasę.

Toksykologia zwierząt

Młode psy leczono przez 40 tygodni doustnymi dawkami risperidonu 0,31, 1,25 lub 5 mg/kg/dzień. Obserwowano zmniejszenie długości i gęstości kości przy dawce nie powodującej efektu 0,31 mg/kg/dobę. Dawka ta wytworzyła poziomy AUC rysperydonu i jego aktywnego metabolitu paliperydonu (9-hydroksyrysperydonu) w osoczu, które były podobne do tych u dzieci i młodzieży otrzymujących maksymalną zalecaną dawkę u ludzi (MRHD) wynoszącą 6 mg/dobę. Ponadto we wszystkich dawkach zaobserwowano opóźnienie dojrzewania płciowego zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Powyższe efekty wykazały niewielką lub brak odwracalności u kobiet po 12-tygodniowym okresie rekonwalescencji bez leku.

badaniu, w którym młode szczury podawano doustnie rysperydon od 12. do 50. dnia życia, odwracalne upośledzenie sprawności w teście uczenia się i pamięci zaobserwowano tylko u samic po podaniu dawki nie wywołującej efektu 0,63 mg/kg/dobę . Dawka ta wytworzyła poziomy AUC rysperydonu plus paliperydonu w osoczu około połowy wartości obserwowanych u ludzi przy MRHD. Nie zaobserwowano żadnego innego spójnego wpływu na rozwój neurobehawioralny lub reprodukcyjny aż do najwyższej możliwej do zbadania dawki 1,25 mg/kg/dobę. Dawka ta wytworzyła poziomy AUC rysperydonu plus paliperydonu w osoczu, które wynosiły około dwóch trzecich wartości obserwowanych u ludzi przy MRHD.

Studia kliniczne

Schizofrenia

Dorośli ludzie

Skuteczność krótkoterminowa

Skuteczność preparatu RISPERDAL® w leczeniu schizofrenii ustalono w czterech krótkoterminowych (4 do 8 tygodni) kontrolowanych badaniach klinicznych pacjentów z psychozą, którzy spełniali kryteria DSM-III-R dla schizofrenii.

badaniach tych wykorzystano kilka narzędzi do oceny objawów i symptomów psychicznych, w tym Krótkiej Skali Oceny Psychiatrycznej (BPRS), wielopunktowego spisu ogólnej psychopatologii, tradycyjnie stosowanego do oceny efektów leczenia farmakologicznego w schizofrenii. Klaster psychoz BPRS (dezorganizacja pojęciowa, zachowanie halucynacyjne, podejrzliwość i nietypowa treść myśli) jest uważany za szczególnie przydatny podzbiór do oceny pacjentów ze schizofrenią psychotyczną. Druga tradycyjna ocena, Clinical Global Impression (CGI), odzwierciedla wrażenie wykwalifikowanego obserwatora, w pełni zaznajomionego z objawami schizofrenii, na temat ogólnego stanu klinicznego pacjenta. Ponadto zastosowano Skalę Zespołów Pozytywnych i Negatywnych (PANSS) oraz Skalę Oceny Objawów Negatywnych (SANS).

Wyniki prób są następujące:

6-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=160) obejmującym zwiększanie dawki produktu Rispolept® w dawkach do 10 mg/dobę (schemat dwa razy na dobę), produkt Rispolept® był ogólnie lepszy od placebo pod względem całkowitego wyniku BPRS, klaster psychoz BPRS i nieznacznie lepszy od placebo w SANS.

W 8-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=513) obejmującym 4 stałe dawki produktu Rispolept® (2 mg/dobę, 6 mg/dobę, 10 mg/dobę i 16 mg/dobę, w schemacie dwa razy na dobę ), wszystkie 4 grupy produktu Rispolept® były ogólnie lepsze od placebo pod względem całkowitego wyniku BPRS, klastra psychozy BPRS i wyniku nasilenia CGI; 3 grupy z najwyższą dawką produktu Rispolept® były generalnie lepsze od placebo w podskali negatywnej PANSS. Najbardziej konsekwentnie pozytywne odpowiedzi we wszystkich pomiarach zaobserwowano w grupie dawki 6 mg i nie było sugestii zwiększenia korzyści z większych dawek.

8-tygodniowym badaniu porównawczym dawek (n=1356) obejmującym 5 stałych dawek produktu Risperdal® (1 mg/dobę, 4 mg/dobę, 8 mg/dobę, 12 mg/dobę i 16 mg/dobę, w w schemacie dwa razy na dobę), cztery grupy otrzymujące produkt Risperdal® z najwyższą dawką były generalnie lepsze od grupy z dawką 1 mg produktu Risperdal® pod względem całkowitego wyniku BPRS, klastra psychozy BPRS i wyniku nasilenia CGI. Żadna z grup dawkowania nie była lepsza od grupy 1 mg w podskali negatywnej PANSS. Najbardziej konsekwentnie pozytywne odpowiedzi zaobserwowano w grupie dawki 4 mg.

4-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu porównawczym dawek (n=246), obejmującym 2 stałe dawki produktu Rispolept® (4 i 8 mg/dobę w schemacie raz na dobę), obie grupy dawek produktu Rispolept® były ogólnie lepsze od placebo w kilka miar PANSS, w tym pomiar odpowiedzi (> 20% zmniejszenie całkowitego wyniku PANSS), całkowity wynik PANSS i klaster psychozy BPRS (pochodzący z PANSS). Wyniki były ogólnie silniejsze dla grupy dawki 8 mg niż dla grupy dawki 4 mg.

Skuteczność długoterminowa

W badaniu długoterminowym 365 dorosłych pacjentów ambulatoryjnych, którzy w większości spełniali kryteria DSM-IV dla schizofrenii i którzy byli klinicznie stabilni przez co najmniej 4 tygodnie zażywając leki przeciwpsychotyczne, zostało losowo przydzielonych do grupy RISPERDAL® (2-8 mg/dobę) lub aktywnego porównawczy, przez 1 do 2 lat obserwacji nawrotu. Pacjenci otrzymujący RISPERDAL® doświadczyli znacznie dłuższego czasu do nawrotu w tym okresie w porównaniu z pacjentami otrzymującymi aktywny lek porównawczy.

Pediatria

Skuteczność preparatu RISPERDAL® w leczeniu schizofrenii u młodzieży w wieku 13–17 lat wykazano w dwóch krótkoterminowych (6 i 8-tygodniowych) badaniach kontrolowanych metodą podwójnie ślepej próby. Wszyscy pacjenci spełniali kryteria diagnostyczne schizofrenii DSM-IV i mieli ostry epizod w momencie włączenia. W pierwszym badaniu (badanie nr 1) pacjentów przydzielono losowo do jednej z trzech grup terapeutycznych: RISPERDAL® 1-3 mg/dobę (n = 55, średnia dawka modalna = 2,6 mg), RISPERDAL® 4-6 mg/dobę ( n = 51, średnia dawka modalna = 5,3 mg) lub placebo (n = 54). W drugim badaniu (badanie nr 2) pacjentów losowo przydzielono do grupy Risperdal 0,15-0,6 mg/dobę (n = 132, średnia dawka modalna = 0,5 mg) lub Risperdal 1,5–6 mg/dobę (n = 125, średnia dawka modalna = 4 mg). We wszystkich przypadkach badany lek rozpoczynano od 0,5 mg/dobę (z wyjątkiem grupy 0,15-0,6 mg/dobę w badaniu nr 2, gdzie początkowa dawka wynosiła 0,05 mg/dobę) i dostosowywano do docelowego zakresu dawek o około Dzień 7. Następnie dawkę zwiększono do maksymalnej tolerowanej dawki w docelowym zakresie dawek do dnia 14. Główną zmienną skuteczności we wszystkich badaniach była średnia zmiana w stosunku do wartości wyjściowej w całkowitej punktacji PANSS.

Wyniki badań wykazały skuteczność produktu Rispolept® we wszystkich grupach dawek od 1-6 mg/dobę w porównaniu z placebo, mierzoną przez istotne zmniejszenie całkowitego wyniku w skali PANSS. Skuteczność pierwszorzędowego parametru w grupie 1-3 mg/dobę była porównywalna do grupy 4-6 mg/dobę w badaniu nr 1 i podobna do skuteczności wykazanej w grupie 1,5–6 mg/dobę w badaniu nr 2 . W badaniu nr 2 skuteczność w grupie 1,5-6 mg/dzień była statystycznie istotnie większa niż w grupie 0,15-0,6 mg/dzień. Dawki wyższe niż 3 mg/dobę nie wykazywały tendencji do większej skuteczności.

Mania afektywna dwubiegunowa - monoterapia

Dorośli ludzie

Skuteczność produktu Rispolept® w leczeniu ostrych epizodów maniakalnych lub mieszanych została ustalona w dwóch krótkoterminowych (3-tygodniowych) badaniach kontrolowanych placebo u pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I z epizodami maniakalnymi lub mieszanymi. Badania te obejmowały pacjentów z cechami psychotycznymi lub bez nich.

Podstawowym narzędziem oceny objawów maniakalnych w tych badaniach była Skala Oceny Młodej Manii (YMRS), 11-punktowa skala oceniana przez lekarza, tradycyjnie stosowana do oceny stopnia symptomatologii maniakalnej (drażliwość, zachowanie destrukcyjne/agresywne, sen, nastrój, mowa, zwiększona aktywność, zainteresowanie seksualne, zaburzenia języka/myśli, treść myśli, wygląd i wgląd) w zakresie od 0 (brak cech maniakalnych) do 60 (maksymalny wynik). Pierwszorzędowym punktem końcowym w tych badaniach była zmiana całkowitego wyniku YMRS w stosunku do wartości wyjściowej. Wyniki prób są następujące:

W jednym 3-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=246), ograniczonym do pacjentów z epizodami maniakalnymi, obejmującym zakres dawek produktu Rispolept 1-6 mg/dobę, raz na dobę, począwszy od 3 mg/dobę (średnia dawka modalna wynosił 4,1 mg/dobę), RISPERDAL® był lepszy od placebo pod względem zmniejszenia całkowitego wyniku YMRS.

innym 3-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=286), obejmującym zakres dawek 1-6 mg/dobę, raz na dobę, zaczynając od 3 mg/dobę (średnia dawka modalna wynosiła 5,6 mg/dobę), RISPERDAL® był lepszy od placebo pod względem zmniejszenia całkowitego wyniku YMRS.

Pediatria

Skuteczność produktu Rispolept w leczeniu manii u dzieci i młodzieży z ChAD typu I została wykazana w 3-tygodniowym, randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo, wieloośrodkowym badaniu obejmującym pacjentów w wieku od 10 do 17 lat doświadczanie epizodu maniakalnego lub mieszanego zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do jednej z trzech grup terapeutycznych: RISPERDAL® 0,5-2,5 mg/dobę (n = 50, średnia dawka modalna = 1,9 mg), RISPERDAL® 3-6 mg/dobę (n = 61, średnia modalna dawka = 4,7 mg ) lub placebo (n = 58). We wszystkich przypadkach badany lek rozpoczynano w dawce 0,5 mg/dobę i dostosowywano do docelowego zakresu dawek do dnia 7, z dalszym zwiększaniem dawki do maksymalnej dawki tolerowanej w ramach docelowego zakresu dawek do dnia 10. Główny instrument oceny stosowany do oceny skuteczność w tym badaniu była średnią zmianą całkowitego wyniku YMRS w stosunku do wartości wyjściowej.

Wyniki tego badania wykazały skuteczność RISPERDALU® w obu grupach dawek w porównaniu z placebo, mierzoną przez znaczne zmniejszenie całkowitego wyniku YMRS. Skuteczność pierwszorzędowego parametru w grupie dawki 3-6 mg/dzień była porównywalna z grupą dawki 0,5-2,5 mg/dzień. Dawki wyższe niż 2,5 mg/dobę nie wykazywały tendencji do większej skuteczności.

Bipolar Mania – terapia wspomagająca z użyciem litu lub walproinianu

Skuteczność produktu Rispolept® w skojarzeniu z litem lub walproinianem w leczeniu ostrych epizodów maniakalnych lub mieszanych została ustalona w jednym kontrolowanym badaniu z udziałem dorosłych pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I. Badanie to obejmowało pacjentów z cechami psychotycznymi lub bez oraz z lub bez kursu szybkiej jazdy na rowerze.

tym 3-tygodniowym badaniu skojarzonym kontrolowanym placebo, 148 pacjentów hospitalizowanych lub ambulatoryjnych leczonych litem lub walproinianem z niewystarczająco kontrolowanymi objawami maniakalnymi lub mieszanymi zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej Rispolept®, placebo lub aktywny lek porównawczy w skojarzeniu z pierwotną terapią. RISPERDAL®, w zakresie dawek 1-6 mg/dobę, raz dziennie, zaczynając od 2 mg/dobę (średnia dawka modalna 3,8 mg/dobę), w połączeniu z litem lub walproinianem (w zakresie terapeutycznym 0,6 mEq/l odpowiednio do 1,4 mEq/l lub 50 mcg/ml do 120 mcg/ml) przewyższał sam lit lub walproinian w zmniejszeniu całkowitej punktacji YMRS.

drugim 3-tygodniowym badaniu skojarzonym kontrolowanym placebo 142 pacjentów hospitalizowanych lub ambulatoryjnych leczonych litem, walproinianem lub karbamazepiną z niewystarczająco kontrolowanymi objawami maniakalnymi lub mieszanymi zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej Rispolept® lub placebo w skojarzeniu z pierwotną terapią. Rispolept®, w zakresie dawek 1-6 mg/dobę, raz na dobę, począwszy od 2 mg/dobę (średnia dawka modalna 3,7 mg/dobę), w połączeniu z litem, walproinianem lub karbamazepiną (w zakresie terapeutycznym 0,6 mEq /l do 1,4 mEq/l dla litu, 50 mcg/ml do 125 mcg/ml dla walproinianu lub 4-12 mcg/ml dla karbamazepiny, odpowiednio) nie przewyższał samego litu, walproinianu lub karbamazepiny w redukcji YMRS Całkowity wynik. Możliwym wyjaśnieniem niepowodzenia tego badania była indukcja klirensu rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu przez karbamazepinę, prowadząca do subterapeutycznych poziomów rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu.

Drażliwość związana z zaburzeniami autystycznymi

Skuteczność krótkoterminowa

Skuteczność produktu Risperdal® w leczeniu drażliwości związanej z zaburzeniami autystycznymi została ustalona w dwóch 8-tygodniowych badaniach kontrolowanych placebo u dzieci i młodzieży (w wieku od 5 do 16 lat), którzy spełniali kryteria zaburzeń autystycznych DSM-IV. Ponad 90% tych osób było w wieku poniżej 12 lat, a większość ważyła ponad 20 kg (16-104,3 kg).

Skuteczność oceniano za pomocą dwóch skal oceny: Aberrant Behaviour Checklist (ABC) oraz Clinical Global Impression – Change (CGI-C). Pierwszorzędowym punktem końcowym w obu badaniach była zmiana od punktu początkowego do punktu końcowego w podskali Drażliwość ABC (ABC-I). Podskala ABC-I mierzyła emocjonalne i behawioralne objawy autyzmu, w tym agresję wobec innych, celowe samookaleczanie, napady złości i szybko zmieniające się nastroje. Ocena CGI-C w punkcie końcowym była równorzędną miarą wyniku pierwszorzędowego w jednym z badań.

Wyniki tych prób są następujące:

jednym z 8-tygodniowych badań kontrolowanych placebo dzieci i młodzież z zaburzeniami autystycznymi (n=101) w wieku od 5 do 16 lat otrzymywały dwa razy na dobę dawki placebo lub Rispolept 0,5-3,5 mg/dobę na masę ciała. skorygowana podstawa. Rispolept, zaczynając od 0,25 mg/dobę lub 0,5 mg/dobę w zależności od masy wyjściowej (odpowiednio

W innym 8-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo u dzieci z zaburzeniami autystycznymi (n=55) w wieku od 5 do 12 lat Risperdal® od 0,02 do 0,06 mg/kg/dobę podawany raz lub dwa razy na dobę, zaczynając od 0,01 mg/kg /dzień i dostosowywane do odpowiedzi klinicznej (średnia dawka modalna 0,05 mg/kg/dzień, co odpowiada 1,4 mg/dzień), istotnie poprawiły wyniki w podskali ABC-I w porównaniu z placebo.

Trzecie badanie było 6-tygodniowym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniem z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo, z zastosowaniem stałej dawki, w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa niższej niż zalecana dawki rysperydonu u pacjentów (N=96) w wieku od 5 do 17 lat wieku z zaburzeniami autystycznymi (zdefiniowanymi według kryteriów DSM-IV) i towarzyszącą drażliwością i powiązanymi objawami behawioralnymi. Około 77% pacjentów było w wieku poniżej 12 lat (średnia wieku = 9 lat), a 88% stanowili mężczyźni. Większość pacjentów (73%) ważyła mniej niż 45 kg (średnia masa = 40 kg). Około 90% pacjentów przed włączeniem do badania nie było dotychczas leczonych lekami przeciwpsychotycznymi.

Istniały dwie stałe dawki rysperydonu zależne od masy ciała (wysoka i niska dawka). Wysoka dawka wynosiła 1,25 mg na dobę dla pacjentów o masie ciała od 20 do 45 kg. Mała dawka wynosiła 0,125 mg na dobę dla pacjentów o masie ciała od 20 do 45 kg. Dawkę podawano raz dziennie rano lub wieczorem, jeśli wystąpiła sedacja.

Pierwszorzędowym punktem końcowym skuteczności była średnia zmiana wyniku w podskali Aberrant Behaviour Checklist – Drażliwość (ABC-I) od wartości początkowej do końca tygodnia 6. Badanie wykazało skuteczność dużych dawek rysperydonu, mierzoną średnią zmianą ABC. - Zdobywam punkty. Nie wykazał skuteczności dla małych dawek risperidonu. Średnie wyjściowe wyniki ABC-I wynosiły 29 w grupie placebo (n = 35), 27 w grupie małej dawki rysperydonu (n = 30) i 28 w grupie dużej dawki rysperydonu (n = 31). Średnie zmiany w wynikach ABC-I wyniosły -3,5, -7,4 i -12,4 odpowiednio w grupie placebo, małej dawki i dużej dawki. Wyniki w grupie z dużą dawką były statystycznie istotne (p

Skuteczność długoterminowa

Po zakończeniu pierwszego 8-tygodniowego badania z podwójnie ślepą próbą 63 pacjentów wzięło udział w przedłużeniu otwartego badania, w którym leczono ich preparatem Risperdal® przez 4 lub 6 miesięcy (w zależności od tego, czy w badaniu z podwójnie ślepą próbą otrzymywali Risperdal®, czy placebo ). Podczas tego otwartego okresu leczenia u pacjentów utrzymywano średnią modalną dawkę produktu Risperdal® 1,8-2,1 mg/dobę (co odpowiada 0,05-0,07 mg/kg/dobę).

Pacjenci, którzy utrzymali pozytywną odpowiedź na RISPERDAL® (odpowiedź została zdefiniowana jako ≥ 25% poprawa w podskali ABC-I i ocena CGI-C „znaczna poprawa” lub „bardzo znaczna poprawa”) w ciągu 4-6 miesięcy otwartego badania. Faza leczenia przez około 140 dni została losowo przydzielona do grupy otrzymującej Risperdal® lub placebo podczas 8-tygodniowego badania z podwójnie ślepą próbą wycofania leku (n=39 z 63 pacjentów). Wstępnie zaplanowana analiza pośrednia danych od pacjentów, którzy ukończyli badanie dotyczące wycofania (n=32), przeprowadzona przez niezależną Radę Monitorowania Bezpieczeństwa Danych, wykazała znacząco niższy odsetek nawrotów w grupie produktu Risperdal® w porównaniu z grupą placebo. Na podstawie wyników analizy pośredniej badanie zakończono z powodu wykazania statystycznie istotnego wpływu na zapobieganie nawrotom. Nawrót zdefiniowano jako pogorszenie o ≥ 25% w ostatniej ocenie podskali ABC-I (w stosunku do wartości wyjściowej randomizowanej fazy odstawienia).

INFORMACJA O PACJENCIE

Lekarze powinni omówić następujące kwestie z pacjentami, którym przepisują Rispolept® i ich opiekunami:

Niedociśnienie ortostatyczne

Poinformuj pacjentów i opiekunów o ryzyku wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, zwłaszcza w okresie początkowego dostosowywania dawki [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Zakłócenia sprawności poznawczej i motorycznej

Poinformuj pacjentów i opiekunów, że RISPERDAL® może zaburzać ocenę, myślenie lub zdolności motoryczne. Należy zachować ostrożność podczas obsługi niebezpiecznych maszyn, w tym samochodów, dopóki pacjenci nie będą mieli wystarczającej pewności, że terapia produktem Rispolept® nie wpływa na nich niekorzystnie [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Ciąża

Poradzić pacjentom i opiekunom, aby powiadomili swojego lekarza, jeśli pacjentka zajdzie w ciążę lub zamierza zajść w ciążę podczas leczenia [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Pielęgniarstwo

Należy poinformować pacjentów i opiekunów, że rysperydon i jego aktywny metabolit są obecne w mleku kobiecym; istnieje możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych produktu RISPERDAL® u niemowląt karmionych piersią. Poinformuj pacjentów, że decyzja o przerwaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu podawania produktu Rispolept powinna uwzględniać znaczenie leku dla pacjenta [patrz Stosowanie w określonych populacjach ].

Leki towarzyszące

Doradź pacjentom i opiekunom, aby informowali swoich lekarzy, jeśli pacjent przyjmuje lub planuje przyjmować jakiekolwiek leki na receptę lub leki dostępne bez recepty, ponieważ istnieje możliwość interakcji [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Alkohol

Poradzić pacjentom, aby unikali alkoholu podczas przyjmowania leku Rispolept® [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Fenyloketonuryka

Należy poinformować pacjentów z fenyloketonurią i ich opiekunów, że RISPERDAL® M-TAB® tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej zawierają fenyloalaninę. Fenyloalanina jest składnikiem aspartamu. Każda tabletka rozpadająca się doustnie 4 mg RISPERDAL® M-TAB® zawiera 0,84 mg fenyloalaniny; każda tabletka rozpadająca się doustnie 3 mg RISPERDAL® M-TAB® zawiera 0,63 mg fenyloalaniny; każda 2 mg RISPERDAL® M-TAB® tabletka rozpadająca się w jamie ustnej zawiera 0,42 mg fenyloalaniny; każda 1 mg RISPERDAL® M-TAB® tabletka rozpadająca się w jamie ustnej zawiera 0,28 mg fenyloalaniny; a każda tabletka rozpadająca się w jamie ustnej RISPERDAL® M-TAB® 0,5 mg zawiera 0,14 mg fenyloalaniny [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Zmiany metaboliczne

Poinformuj pacjentów i ich opiekunów, że leczenie produktem Rispolept® może być związane z hiperglikemią i cukrzycą, dyslipidemią i przyrostem masy ciała [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Późne dyskinezy

Poinformuj pacjentów i opiekunów o ryzyku późnych dyskinez [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].