Zyprexa 2.5mg, 5mg, 7.5mg, 10mg, 15mg, 20mg Olanzapine Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Zyprexa 10mg i jak się go stosuje?

Zyprexa to lek na receptę stosowany w leczeniu objawów schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej (depresji maniakalnej). Zyprexa może być stosowana samodzielnie lub z innymi lekami.

• Zyprexa należy do klasy leków przeciwpsychotycznych drugiej generacji, środków przeciwmaniakalnych.
• Nie wiadomo, czy lek Zyprexa jest bezpieczny i skuteczny u dzieci w wieku poniżej 13 lat.

Jakie są możliwe skutki uboczne leku Zyprexa 15mg?

Zyprexa może powodować poważne działania niepożądane, w tym:

• niekontrolowane ruchy mięśni twarzy (żucie, mlaskanie, marszczenie brwi, ruchy języka, mruganie lub ruch gałek ocznych),
• kłopoty z mówieniem lub połykaniem,
• obrzęk dłoni lub stóp,
• dezorientacja,
• nietypowe myśli lub zachowanie,
• halucynacje,
• myśli o samookaleczeniu,
• nagłe osłabienie lub złe samopoczucie,
• gorączka,
• dreszcze,
• ból gardła,
• obrzęk dziąseł,
• bolesne owrzodzenia jamy ustnej,
• ból podczas połykania,
• owrzodzenia skóry,
• objawy przeziębienia lub grypy,
• kaszel,
• uczucie pragnienia lub gorąca,
• niemożność oddania moczu,
• silne pocenie się,
• gorąca lub sucha skóra,
• ból w górnej części brzucha,
• swędzący,
• utrata apetytu,
• ciemny mocz,
• stołki w kolorze gliny,
• zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka),
• zwiększone pragnienie,
• zwiększone oddawanie moczu,
• głód,
• suchość w ustach,
• owocowy zapach oddechu,
• senność,
• rozmazany obraz,
• odchudzanie,
• bardzo sztywne mięśnie,
• wysoka gorączka,
• dezorientacja,
• szybkie lub nierówne bicie serca,
• drżenia i
• zawroty

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze działania niepożądane leku Zyprexa to:

• przyrost masy ciała (częściej u nastolatków),
• zwiększony apetyt,
• bóle głowy,
• zawroty głowy,
• senność,
• uczucie zmęczenia lub niepokoju,
• problemy z mową lub pamięcią,
• drżenie lub drżenie,
• drętwienie lub uczucie mrowienia,
• zmiany osobowościowe,
• suchość w ustach,
• zwiększone wydzielanie śliny,
• ból brzucha,
• zaparcia i
• ból rąk lub nóg

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe działania niepożądane leku Zyprexa. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

ZYPREXA (olanzapina) to atypowy lek przeciwpsychotyczny należący do klasy tienobenzodiazepin. Chemiczne oznaczenie to 2-metylo-4-(4-metylo-1-piperazynylo)-10H-tieno[2,3-b][1,5]benzodiazepina. Wzór cząsteczkowy to C17H20N4S, co odpowiada masie cząsteczkowej 312,44. Struktura chemiczna to:

Olanzapina to żółte, krystaliczne ciało stałe, które jest praktycznie nierozpuszczalne w wodzie.

Tabletki ZYPREXA 7,5 mg są przeznaczone wyłącznie do podawania doustnego.

Każda tabletka zawiera olanzapinę w ilości odpowiadającej 2,5 mg (8 μmol), 5 mg (16 μmol), 7,5 mg (24 μmol), 10 mg (32 μmol), 15 mg (48 μmol) lub 20 mg (64 μmol). Składniki nieaktywne to wosk karnauba, krospowidon, hydroksypropyloceluloza, hypromeloza, laktoza, stearynian magnezu, celuloza mikrokrystaliczna i inne składniki nieaktywne. Kolorowa powłoka zawiera dwutlenek tytanu (wszystkie moce), lak aluminiowy nr 2 FD&C Blue No. 2 (15 mg) lub syntetyczny czerwony tlenek żelaza (20 mg). Tabletki 2,5, 5, 7,5 i 10 mg są nadrukowane jadalnym tuszem, który zawiera lak aluminiowy nr 2 FD&C Blue.

ZYPREXA 2,5 mg ZYDIS (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej olanzapiny) jest przeznaczony wyłącznie do podawania doustnego.

Każda tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera olanzapinę w ilości odpowiadającej 5 mg (16 μmol), 10 mg (32 μmol), 15 mg (48 μmol) lub 20 mg (64 μmol). Zaczyna rozpadać się w ustach w ciągu kilku sekund, umożliwiając następnie połknięcie jego zawartości z płynem lub bez. ZYPREXA 15 mg ZYDIS (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej olanzapiny) zawiera również następujące nieaktywne składniki: żelatynę, mannitol, aspartam, metyloparaben sodowy i propyloparaben sodowy.

ZYPREXA 2,5 mg IntraMuscular (olanzapina do wstrzykiwań) jest przeznaczony wyłącznie do podawania domięśniowego.

Każda fiolka umożliwia podanie 10 mg (32 μmol) olanzapiny ze składnikami nieczynnymi 50 mg laktozy jednowodnej i 3,5 mg kwasu winowego. Kwas solny i/lub wodorotlenek sodu mógł być dodany podczas produkcji w celu dostosowania pH.

WSKAZANIA

Schizofrenia

ZYPREXA doustna jest wskazana w leczeniu schizofrenii. Skuteczność ustalono w trzech badaniach klinicznych u dorosłych pacjentów ze schizofrenią: dwóch badaniach 6-tygodniowych i jednym badaniu podtrzymującym. U młodzieży ze schizofrenią (w wieku 13-17 lat) skuteczność ustalono w jednym 6-tygodniowym badaniu [patrz Studia kliniczne ].

Decydując się na alternatywne metody leczenia dostępne dla młodzieży, klinicyści powinni wziąć pod uwagę zwiększony potencjał (u młodzieży w porównaniu z dorosłymi) przyrostu masy ciała i dyslipidemii. Lekarze powinni rozważyć potencjalne długoterminowe ryzyko przepisywania nastolatkom, co w wielu przypadkach może skłonić ich do rozważenia przepisania najpierw innych leków nastolatkom [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Zaburzenie dwubiegunowe typu I (epizody maniakalne lub mieszane)

Monoterapia

ZYPREXA doustna jest wskazana w ostrym leczeniu epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I oraz w leczeniu podtrzymującym choroby afektywnej dwubiegunowej typu I. Skuteczność ustalono w trzech badaniach klinicznych u dorosłych pacjentów z epizodami maniakalnymi lub mieszanymi w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej typu I: dwóch badaniach trwających od 3 do 4 tygodni i jednym badaniu podtrzymującym monoterapię. U młodzieży z epizodami maniakalnymi lub mieszanymi związanymi z chorobą afektywną dwubiegunową typu I (w wieku 13-17 lat) skuteczność ustalono w jednym 3-tygodniowym badaniu [patrz Studia kliniczne ].

Decydując się na alternatywne metody leczenia dostępne dla młodzieży, klinicyści powinni wziąć pod uwagę zwiększony potencjał (u młodzieży w porównaniu z dorosłymi) przyrostu masy ciała i dyslipidemii. Lekarze powinni rozważyć potencjalne długoterminowe ryzyko przepisywania nastolatkom, co w wielu przypadkach może skłonić ich do rozważenia przepisania najpierw innych leków nastolatkom [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Terapia uzupełniająca do litu lub walproinianu

ZYPREXA 5 mg doustna jest wskazana w leczeniu epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I jako uzupełnienie litu lub walproinianu. Skuteczność ustalono w dwóch 6-tygodniowych badaniach klinicznych z udziałem dorosłych. Skuteczność terapii wspomagającej przy długotrwałym stosowaniu nie była systematycznie oceniana w kontrolowanych badaniach [patrz Studia kliniczne ].

Szczególne względy w leczeniu schizofrenii dziecięcej i zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I

Schizofrenia dziecięca i choroba afektywna dwubiegunowa typu I są poważnymi zaburzeniami psychicznymi; jednak diagnoza może być trudna. W przypadku schizofrenii dziecięcej profile objawów mogą być zmienne, a w przypadku zaburzenia dwubiegunowego typu I pacjenci pediatryczni mogą mieć różne wzorce okresowości objawów maniakalnych lub mieszanych. Zaleca się, aby leczenie farmakologiczne schizofrenii dziecięcej i choroby afektywnej dwubiegunowej typu I rozpocząć dopiero po przeprowadzeniu dokładnej oceny diagnostycznej i starannym rozważeniu zagrożeń związanych z leczeniem farmakologicznym. Leczenie farmakologiczne zarówno schizofrenii dziecięcej, jak i choroby afektywnej dwubiegunowej typu I powinno być częścią całościowego programu leczenia, który często obejmuje interwencje psychologiczne, edukacyjne i społeczne.

ZYPREXA 15 mg domięśniowo: pobudzenie związane ze schizofrenią i dwubiegunową manią

ZYPREXA 15 mg IntraMuscular jest wskazany w leczeniu ostrego pobudzenia związanego ze schizofrenią i manią dwubiegunową typu I.

Skuteczność wykazano w 3 krótkoterminowych (24 godziny leczenia domięśniowego) badaniach kontrolowanych placebo u pobudzonych dorosłych pacjentów hospitalizowanych z powodu: schizofrenii lub zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I (epizody maniakalne lub mieszane) [patrz Studia kliniczne ].

„Pobudzenie psychoruchowe” jest definiowane w DSM-IV jako „nadmierna aktywność ruchowa związana z poczuciem wewnętrznego napięcia”. Pacjenci doświadczający pobudzenia często przejawiają zachowania, które kolidują z ich diagnozą i opieką, np. zachowania zagrażające, nasilające się lub naglące niepokojące zachowania lub zachowania wyczerpujące, co prowadzi klinicystów do stosowania domięśniowych leków przeciwpsychotycznych w celu uzyskania natychmiastowej kontroli pobudzenia.

ZYPREXA i fluoksetyna w połączeniu: epizody depresyjne związane z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I

Doustny produkt ZYPREXA i fluoksetyna w połączeniu jest wskazany do leczenia epizodów depresyjnych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I, na podstawie badań klinicznych. W przypadku stosowania leku ZYPREXA 10 mg i fluoksetyny w połączeniu, należy zapoznać się z sekcją Badania kliniczne na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Preparat ZYPREXA w monoterapii nie jest wskazany w leczeniu epizodów depresyjnych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I.

ZYPREXA i fluoksetyna w połączeniu: depresja odporna na leczenie

Na podstawie badań klinicznych z udziałem dorosłych . W przypadku stosowania leku ZYPREXA i fluoksetyny w połączeniu, należy zapoznać się z sekcją Badania kliniczne na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

ZYPREXA 5 mg w monoterapii nie jest wskazany do leczenia depresji opornej na leczenie.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Schizofrenia

Dorośli ludzie

Wybór dawki

Olanzapinę należy podawać doustnie w schemacie raz na dobę, niezależnie od posiłków, początkowo od 5 do 10 mg, a docelową dawką 10 mg/dobę w ciągu kilku dni. Dalsze dostosowywanie dawki, jeśli jest to wskazane, powinno na ogół następować w odstępach nie krótszych niż 1 tydzień, ponieważ u typowego pacjenta stan stacjonarny olanzapiny nie zostałby osiągnięty przez około 1 tydzień. Gdy konieczne jest dostosowanie dawki, zaleca się zwiększanie/zmniejszanie dawki o 5 mg na dobę.

Skuteczność w schizofrenii wykazano w zakresie dawek od 10 do 15 mg/dobę w badaniach klinicznych. Jednak dawki powyżej 10 mg/dobę nie okazały się bardziej skuteczne niż dawka 10 mg/dobę. Zwiększenie do dawki większej niż dawka docelowa 10 mg/dobę (tj. do dawki 15 mg/dobę lub większej) jest zalecane tylko po ocenie klinicznej. Olanzapina nie jest wskazana do stosowania w dawkach powyżej 20 mg/dobę.

Dawkowanie w specjalnych populacjach

Zalecana dawka początkowa to 5 mg u pacjentów osłabionych, z predyspozycją do reakcji hipotensyjnych, u których występuje kombinacja czynników, które mogą powodować wolniejszy metabolizm olanzapiny (np. niepalące kobiety w wieku ≥ 65 lat) lub którzy mogą być bardziej wrażliwi farmakodynamicznie na olanzapinę [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI , INTERAKCJE Z LEKAMI , oraz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ]. Jeśli jest to wskazane, u tych pacjentów należy ostrożnie zwiększać dawkę.

Leczenie podtrzymujące

badaniu kontrolowanym placebo wykazano skuteczność doustnej olanzapiny w dawce od 10 mg/dobę do 20 mg/dobę w utrzymaniu odpowiedzi na leczenie u pacjentów ze schizofrenią, którzy byli stabilni na ZYPREXA przez około 8 tygodni, a następnie byli obserwowani pod kątem nawrotu choroby [patrz Studia kliniczne ]. Pracownik opieki zdrowotnej, który zdecyduje się na stosowanie preparatu ZYPREXA przez dłuższy czas, powinien okresowo ponownie oceniać długoterminową przydatność leku dla danego pacjenta.

Młodzież

Wybór dawki

Olanzapinę doustnie należy podawać w schemacie raz na dobę, niezależnie od posiłków, z zalecaną dawką początkową 2,5 mg lub 5 mg, z dawką docelową 10 mg/dobę. Skuteczność u młodzieży ze schizofrenią wykazano na podstawie elastycznego zakresu dawek od 2,5 do 20 mg/dobę w badaniach klinicznych, ze średnią modalną dawką 12,5 mg/dobę (średnia dawka 11,1 mg/dobę). Gdy konieczne jest dostosowanie dawki, zaleca się zwiększanie/zmniejszanie dawki o 2,5 lub 5 mg.

Bezpieczeństwo i skuteczność dawek powyżej 20 mg/dobę nie były oceniane w badaniach klinicznych [patrz Studia kliniczne ].

Leczenie podtrzymujące

Skuteczność produktu ZYPREXA w leczeniu podtrzymującym schizofrenii w populacji młodzieży nie była systematycznie oceniana; jednak skuteczność podtrzymującą można ekstrapolować na podstawie danych dotyczących dorosłych wraz z porównaniami parametrów farmakokinetycznych olanzapiny u pacjentów dorosłych i młodzieży. Dlatego ogólnie zaleca się, aby pacjenci z odpowiedzią kontynuowali leczenie po ostrej odpowiedzi, ale przy najniższej dawce potrzebnej do utrzymania remisji. Pacjenci powinni być okresowo poddawani ponownej ocenie w celu ustalenia potrzeby leczenia podtrzymującego.

Zaburzenie dwubiegunowe typu I (epizody maniakalne lub mieszane)

Dorośli ludzie

Wybór dawki w monoterapii

Olanzapina doustnie powinna być podawana w schemacie raz na dobę, niezależnie od posiłków, zwykle zaczynając od 10 lub 15 mg. Dostosowanie dawki, jeśli jest to wskazane, powinno na ogół następować w odstępach nie krótszych niż 24 godziny, odzwierciedlając procedury w badaniach kontrolowanych placebo. Gdy konieczne jest dostosowanie dawki, zaleca się zwiększanie/zmniejszanie dawki o 5 mg na dobę.

W badaniach klinicznych wykazano krótkotrwałą (3-4 tygodnie) skuteczność przeciwmaniakalną w zakresie dawek od 5 mg do 20 mg/dobę. Bezpieczeństwo dawek powyżej 20 mg/dobę nie zostało ocenione w badaniach klinicznych [patrz Studia kliniczne ].

Monoterapia podtrzymująca

W kontrolowanym badaniu wykazano korzyści z utrzymywania pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową typu I w monoterapii doustnym produktem ZYPREXA 10 mg w dawce od 5 do 20 mg/dobę, po uzyskaniu odpowiedzi na leczenie przez średni czas 2 tygodni [patrz Studia kliniczne ]. Pracownik opieki zdrowotnej, który zdecyduje się na stosowanie preparatu ZYPREXA przez dłuższy czas, powinien okresowo ponownie oceniać długoterminową przydatność leku dla danego pacjenta.

Wybór dawki do leczenia wspomagającego

Przy podawaniu uzupełniającym do litu lub walproinianu, doustne podawanie olanzapiny powinno na ogół rozpoczynać się od 10 mg raz na dobę, niezależnie od posiłków.

Skuteczność przeciwmaniakalną wykazano w zakresie dawek od 5 mg do 20 mg/dobę w badaniach klinicznych [patrz Studia kliniczne ]. Bezpieczeństwo dawek powyżej 20 mg/dobę nie było oceniane w badaniach klinicznych.

Młodzież

Wybór dawki

Olanzapinę doustnie należy podawać w schemacie raz na dobę, niezależnie od posiłków, z zalecaną dawką początkową 2,5 mg lub 5 mg, z dawką docelową 10 mg/dobę. Skuteczność u młodzieży z chorobą afektywną dwubiegunową typu I (epizody maniakalne lub mieszane) wykazano na podstawie elastycznego zakresu dawek od 2,5 do 20 mg/dobę w badaniach klinicznych, ze średnią modalną dawką 10,7 mg/dobę (średnia dawka 8,9 mg/dobę). ). Gdy konieczne jest dostosowanie dawki, zaleca się zwiększanie/zmniejszanie dawki o 2,5 lub 5 mg.

Bezpieczeństwo i skuteczność dawek powyżej 20 mg/dobę nie były oceniane w badaniach klinicznych [patrz Studia kliniczne ].

Leczenie podtrzymujące

Nie oceniano skuteczności produktu ZYPREXA 7,5 mg w leczeniu podtrzymującym choroby afektywnej dwubiegunowej typu I u młodzieży; jednak skuteczność podtrzymującą można ekstrapolować na podstawie danych dotyczących dorosłych wraz z porównaniami parametrów farmakokinetycznych olanzapiny u pacjentów dorosłych i młodzieży. Dlatego ogólnie zaleca się, aby pacjenci z odpowiedzią kontynuowali leczenie po ostrej odpowiedzi, ale przy najniższej dawce potrzebnej do utrzymania remisji. Pacjenci powinni być okresowo poddawani ponownej ocenie w celu ustalenia potrzeby leczenia podtrzymującego.

Podawanie leku ZYPREXA ZYDIS (tabletki rozpadające się w jamie ustnej olanzapiny)

Po otwarciu saszetki oderwać folię z blistra. Nie przeciskać tabletki przez folię. Natychmiast po otwarciu blistra, suchymi rękami, wyjąć tabletkę i umieścić cały ZYPREXA 15 mg ZYDIS w ustach. Rozpad tabletki następuje szybko w ślinie, dzięki czemu można ją łatwo połknąć z płynem lub bez.

ZYPREXA Intramuscular: pobudzenie związane ze schizofrenią i dwubiegunową manią

Wybór dawki dla pobudzonych dorosłych pacjentów ze schizofrenią i dwubiegunową manią

Skuteczność domięśniowej olanzapiny do wstrzykiwań w kontrolowaniu pobudzenia w tych zaburzeniach wykazano w zakresie dawek od 2,5 mg do 10 mg. Zalecana dawka u tych pacjentów wynosi 10 mg. Można rozważyć zastosowanie mniejszej dawki 5 lub 7,5 mg, jeśli uzasadniają to czynniki kliniczne [patrz Studia kliniczne ]. Jeśli pobudzenie, które wymaga podania dodatkowych dawek domięśniowych, utrzymuje się po podaniu dawki początkowej, można podać kolejne dawki do 10 mg. Jednak skuteczność powtarzanych dawek domięśniowej olanzapiny do wstrzykiwań u pobudzonych pacjentów nie była systematycznie oceniana w kontrolowanych badaniach klinicznych. Również bezpieczeństwo całkowitych dawek dobowych większych niż 30 mg lub 10 mg wstrzyknięć podawanych częściej niż 2 godziny po pierwszej dawce i 4 godziny po drugiej dawce nie zostało ocenione w badaniach klinicznych. Maksymalne dawkowanie domięśniowej olanzapiny (np. 3 dawki po 10 mg podawane w odstępie 2-4 godzin) może wiązać się ze znacznym występowaniem znacznego niedociśnienia ortostatycznego [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ]. Dlatego zaleca się, aby pacjenci wymagający kolejnych wstrzyknięć domięśniowych byli oceniani pod kątem niedociśnienia ortostatycznego przed podaniem kolejnych dawek domięśniowej olanzapiny do wstrzykiwań. Nie zaleca się podawania dodatkowej dawki pacjentowi z klinicznie istotną zmianą postawy w skurczowym ciśnieniu krwi.

Jeśli trwające leczenie olanzapiną jest wskazane klinicznie, można rozpocząć doustną terapię olanzapiną w zakresie 5-20 mg/dobę, gdy tylko jest to klinicznie uzasadnione [patrz Schizofrenia oraz Zaburzenie dwubiegunowe typu I (epizody maniakalne lub mieszane) ].

Dawkowanie domięśniowe w szczególnych populacjach

U pacjentów w podeszłym wieku lub gdy uzasadniają to inne czynniki kliniczne, należy rozważyć dawkę 5 mg/wstrzyknięcie. Należy rozważyć mniejszą dawkę 2,5 mg/wstrzyknięcie u pacjentów, którzy w przeciwnym razie mogliby być osłabieni, predysponowani do reakcji hipotensyjnych lub być bardziej wrażliwi farmakodynamicznie na olanzapinę [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI , INTERAKCJE Z LEKAMI , oraz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Podawanie preparatu ZYPREXA domięśniowo

ZYPREXA Intra Muscular jest przeznaczony wyłącznie do podawania domięśniowego. Nie podawać dożylnie ani podskórnie. Wstrzykiwać powoli, głęboko w masę mięśniową. Produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy przed podaniem skontrolować wzrokowo pod kątem obecności cząstek stałych i przebarwień, o ile pozwala na to roztwór i pojemnik.

Wskazówki dotyczące przygotowania produktu ZYPREXA 2,5 mg domięśniowo ze sterylną wodą do wstrzykiwań

Rozpuścić zawartość fiolki w 2,1 ml jałowej wody do wstrzykiwań, aby uzyskać roztwór zawierający około 5 mg/ml olanzapiny. Otrzymany roztwór powinien być klarowny i żółty. Produkt ZYPREXA 7,5 mg domięśniowo odtworzony w jałowej wodzie do wstrzykiwań należy zużyć natychmiast (w ciągu 1 godziny) po odtworzeniu. Wyrzuć niewykorzystaną część.

Poniższa tabela przedstawia objętości wstrzyknięć do podawania domięśniowego różnych dawek olanzapiny do wstrzykiwań rozpuszczonej w jałowej wodzie do wstrzykiwań.

Informacje o niezgodności fizycznej

Produkt ZYPREXA 15 mg domięśniowy należy rozpuszczać wyłącznie w jałowej wodzie do wstrzykiwań. Produktu ZYPREXA 20 mg IntraMuscular nie należy łączyć w strzykawce z diazepamem do wstrzykiwań, ponieważ podczas mieszania tych produktów następuje wytrącanie osadu. Nie należy stosować wstrzyknięcia lorazepamu do rekonstytucji produktu ZYPREXA IntraMuscular, ponieważ takie połączenie powoduje opóźniony czas rekonstytucji. Produktu ZYPREXA IntraMuscular nie należy łączyć w strzykawce z haloperidolem do wstrzykiwań, ponieważ wykazano, że wynikające z tego niskie pH powoduje degradację olanzapiny w czasie.

ZYPREXA 20 mg i fluoksetyna w połączeniu: epizody depresyjne związane z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I

W przypadku stosowania leku ZYPREXA 7,5 mg i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z sekcją Badania kliniczne na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Dorośli ludzie

Olanzapina doustnie powinna być podawana w skojarzeniu z fluoksetyną raz na dobę wieczorem, niezależnie od posiłków, zwykle zaczynając od 5 mg olanzapiny doustnie i 20 mg fluoksetyny. W razie potrzeby można dostosować dawkowanie w zależności od skuteczności i tolerancji w zakresie dawek doustnej olanzapiny od 5 do 12,5 mg i fluoksetyny od 20 do 50 mg. Wykazano skuteczność przeciwdepresyjną produktu ZYPREXA 10 mg i fluoksetyny w skojarzeniu u dorosłych pacjentów w zakresie dawek olanzapiny od 6 do 12 mg i fluoksetyny od 25 do 50 mg. W badaniach klinicznych nie oceniano bezpieczeństwa jednoczesnego podawania dawek powyżej 18 mg olanzapiny z 75 mg fluoksetyny.

Dzieci i młodzież (10-17 lat)

Doustna olanzapina powinna być podawana w skojarzeniu z fluoksetyną raz na dobę wieczorem, niezależnie od posiłków, zwykle rozpoczynając od 2,5 mg doustnej olanzapiny i 20 mg fluoksetyny. W razie potrzeby można dostosować dawkowanie w zależności od skuteczności i tolerancji. Bezpieczeństwo jednoczesnego podawania dawek powyżej 12 mg olanzapiny z 50 mg fluoksetyny nie zostało ocenione w pediatrycznych badaniach klinicznych.

Bezpieczeństwo i skuteczność preparatu ZYPREXA i fluoksetyny w skojarzeniu określono w badaniach klinicznych potwierdzających zatwierdzenie preparatu Symbyax (skojarzenie preparatu ZYPREXA i fluoksetyny o ustalonej dawce). Symbyax podaje się w dawkach od 3 mg/25 mg (olanzapina/fluoksetyna) dziennie do 12 mg/50 mg (olanzapina/fluoksetyna) dziennie. Poniższa tabela przedstawia odpowiednie dawki poszczególnych składników produktu ZYPREXA 10 mg i fluoksetyny w porównaniu z produktem Symbyax. Jeśli jest to wskazane, należy dostosować dawkowanie poszczególnych składników w zależności od skuteczności i tolerancji.

Chociaż nie ma dowodów pozwalających odpowiedzieć na pytanie, jak długo pacjent leczony preparatem ZYPREXA i fluoksetyną w skojarzeniu powinien pozostać na nim, ogólnie przyjmuje się, że choroba afektywna dwubiegunowa typu I, w tym epizody depresyjne związane z chorobą dwubiegunową typu I, jest chorobą przewlekłą. choroba wymagająca przewlekłego leczenia. Pracownik służby zdrowia powinien okresowo ponownie badać potrzebę kontynuowania farmakoterapii.

ZYPREXA 5 mg w monoterapii nie jest wskazany w leczeniu epizodów depresyjnych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I.

ZYPREXA 7,5 mg i fluoksetyna w połączeniu: depresja odporna na leczenie

W przypadku stosowania leku ZYPREXA i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z sekcją Badania kliniczne na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Olanzapina doustnie powinna być podawana w skojarzeniu z fluoksetyną raz na dobę wieczorem, niezależnie od posiłków, zwykle zaczynając od 5 mg olanzapiny doustnie i 20 mg fluoksetyny. W razie potrzeby można dostosować dawkowanie w zależności od skuteczności i tolerancji w zakresie dawek doustnej olanzapiny od 5 do 20 mg i fluoksetyny od 20 do 50 mg. Skuteczność przeciwdepresyjną wykazano w skojarzeniu olanzapiny i fluoksetyny u dorosłych pacjentów w zakresie dawek olanzapiny od 6 do 18 mg i fluoksetyny od 25 do 50 mg.

Bezpieczeństwo i skuteczność olanzapiny w skojarzeniu z fluoksetyną określono w badaniach klinicznych potwierdzających zatwierdzenie preparatu Symbyax (skojarzenie olanzapiny i fluoksetyny w ustalonej dawce). Symbyax podaje się w dawkach od 3 mg/25 mg (olanzapina/fluoksetyna) dziennie do 12 mg/50 mg (olanzapina/fluoksetyna) dziennie. Tabela 1 powyżej przedstawia odpowiednie indywidualne dawki składników ZYPREXA i fluoksetyny w porównaniu z Symbyax. Jeśli jest to wskazane, należy dostosować dawkowanie poszczególnych składników w zależności od skuteczności i tolerancji.

Chociaż nie ma dowodów pozwalających odpowiedzieć na pytanie, jak długo pacjent leczony produktem ZYPREXA i fluoksetyną w skojarzeniu powinien pozostać na nim, ogólnie przyjmuje się, że depresja oporna na leczenie (duże zaburzenie depresyjne u dorosłych pacjentów, którzy nie reagują na 2 oddzielne różnych leków przeciwdepresyjnych o odpowiedniej dawce i czasie trwania w bieżącym epizodzie) jest chorobą przewlekłą wymagającą przewlekłego leczenia. Pracownik służby zdrowia powinien okresowo ponownie badać potrzebę kontynuowania farmakoterapii.

W badaniach klinicznych nie oceniano bezpieczeństwa jednoczesnego podawania dawek powyżej 18 mg olanzapiny z 75 mg fluoksetyny.

ZYPREXA 7,5 mg w monoterapii nie jest wskazany w leczeniu depresji opornej na leczenie (duże zaburzenie depresyjne u pacjentów, którzy nie reagują na 2 leki przeciwdepresyjne o odpowiedniej dawce i czasie trwania w bieżącym epizodzie).

ZYPREXA 10 mg i fluoksetyna w połączeniu: dawkowanie w specjalnych populacjach

pacjentów z predyspozycją do reakcji hipotensyjnych, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub u pacjentów, u których występuje kombinacja czynników, które mogą spowolnić metabolizm olanzapiny lub fluoksetyny w (płeć żeńska, wiek geriatryczny, zakaz palenia) lub pacjenci, którzy mogą być wrażliwi farmakodynamicznie na olanzapinę. Modyfikacja dawkowania może być konieczna u pacjentów, u których występuje kombinacja czynników, które mogą spowolnić metabolizm. Jeśli jest to wskazane, u tych pacjentów należy ostrożnie zwiększać dawkę. ZYPREXA i fluoksetyna w skojarzeniu nie były systematycznie badane u pacjentów w wieku powyżej 65 lat lub u pacjentów w wieku poniżej 10 lat [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI , INTERAKCJE Z LEKAMI , oraz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

JAK DOSTARCZONE

Formy dawkowania i mocne strony

Tabletki ZYPREXA 2,5 mg, 5 mg, 7,5 mg i 10 mg są białe, okrągłe i mają niebieski nadruk z napisem LILLY i numerem tabletki. Tabletki 15 mg są eliptyczne, niebieskie i mają wytłoczony napis LILLY oraz numer tabletki. Tabletki 20 mg są eliptyczne, różowe i mają wytłoczony napis LILLY oraz numer tabletki. Tabletki nie są punktowane. Tabletki są dostępne w następujący sposób:

ZYPREXA 10mg ZYDIS (tabletki rozpadające się w jamie ustnej olanzapiny) są żółte, okrągłe, z wytłoczonym oznaczeniem mocy tabletki. Tabletki nie są punktowane. Tabletki są dostępne w następujący sposób:

ZYPREXA 15 mg domięśniowo jest dostępny w fiolkach 10 mg (1 s).

Tabletki ZYPREXA 2,5 mg, 5 mg, 7,5 mg i 10 mg są białe, okrągłe i mają niebieski nadruk z napisem LILLY i numerem tabletki. Tabletki 15 mg są eliptyczne, niebieskie i mają wytłoczony napis LILLY oraz numer tabletki. Tabletki 20 mg są eliptyczne, różowe i mają wytłoczony napis LILLY oraz numer tabletki. Tabletki są dostępne w następujący sposób:

ZYPREXA 2,5 mg ZYDIS (tabletki rozpadające się w jamie ustnej olanzapiny) są żółte, okrągłe, z wytłoczonym oznaczeniem mocy tabletki. Tabletki są dostępne w następujący sposób:

ZYPREXA domięśniowo jest dostępny w:

NDC 0002-7597-01 (nr VL7597) – fiolka 10 mg (1 s)

Składowania i stosowania

Przechowywać tabletki ZYPREXA, ZYPREXA ZYDIS i ZYPREXA IntraMuscular (przed rekonstytucją) w kontrolowanej temperaturze pokojowej, 20–25°C (68–77°F) [patrz USP ]. Odtworzony produkt ZYPREXA 20 mg IntraMuscular może być przechowywany w kontrolowanej temperaturze pokojowej, od 20° do 25°C (68° do 77°F) [patrz USP przez maksymalnie 1 godzinę, jeśli to konieczne. Wyrzucić niewykorzystaną część odtworzonego produktu ZYPREXA IntraMuscular. USP definiuje kontrolowaną temperaturę pokojową jako temperaturę utrzymywaną termostatycznie, która obejmuje zwykłe i zwyczajowe środowisko pracy od 20 ° do 25 ° C (68 ° do 77 ° F); w wyniku czego średnia temperatura kinetyczna obliczona na nie wyższą niż 25°C; i to pozwala na odchylenia od 15 ° do 30 ° C (59 ° i 86 ° F), które występują w aptekach, szpitalach i magazynach.

Tabletki ZYPREXA i ZYPREXA ZYDIS należy chronić przed światłem i wilgocią. Chronić ZYPREXA IntraMuscular przed światłem, nie zamrażać.

Sprzedawane przez: Lilly USA, LLC, Indianapolis, IN 46285, USA. Poprawiono: październik 2019 r.

SKUTKI UBOCZNE

W przypadku stosowania leku ZYPREXA 2,5 mg i fluoksetyny w skojarzeniu należy również zapoznać się z rozdziałem „Działania niepożądane” w ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Doświadczenie w badaniach klinicznych

Ponieważ badania kliniczne prowadzone są w bardzo zróżnicowanych warunkach, częstość występowania działań niepożądanych obserwowanych w badaniach klinicznych leku nie może być bezpośrednio porównywana z częstością w badaniach klinicznych innego leku i może nie odzwierciedlać ani nie przewidywać częstości obserwowanych w praktyce.

Badania kliniczne u dorosłych

Poniższe informacje dotyczące olanzapiny pochodzą z bazy danych badań klinicznych olanzapiny obejmującej 10 504 dorosłych pacjentów z około 4765 pacjento-lat ekspozycji na olanzapinę oraz 722 pacjentów z ekspozycją na domięśniową olanzapinę we wstrzyknięciach. Ta baza danych obejmuje: (1) 2500 pacjentów, którzy uczestniczyli w badaniach przed wprowadzeniem do obrotu wielodawkowej doustnej olanzapiny w schizofrenii i chorobie Alzheimera, reprezentujących około 1122 pacjento-lat ekspozycji na dzień 14 lutego 1995; (2) 182 pacjentów, którzy uczestniczyli w badaniach klinicznych dotyczących zaburzeń afektywnych dwubiegunowych typu I (epizodów maniakalnych lub mieszanych) przed wprowadzeniem do obrotu olanzapiny, reprezentujących około 66 pacjento-lat ekspozycji; (3) 191 pacjentów, którzy uczestniczyli w próbie doustnej olanzapiny pacjentów z różnymi objawami psychiatrycznymi w związku z chorobą Alzheimera, reprezentujących około 29 pacjento-lat ekspozycji; (4) 5788 dodatkowych pacjentów z 88 badań klinicznych dotyczących doustnej olanzapiny według stanu na dzień 31 grudnia 2001 r.; (5) 1843 dodatkowych pacjentów z 41 badań klinicznych dotyczących olanzapiny na dzień 31 października 2011 r.; oraz (6) 722 pacjentów, którzy uczestniczyli w badaniach przed wprowadzeniem do obrotu domięśniowego olanzapiny we wstrzyknięciach u pacjentów pobudzonych ze schizofrenią, zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I (epizody maniakalne lub mieszane) lub otępieniem. Poniżej zamieszczono również informacje z bazy danych 6-tygodniowych badań klinicznych przed wprowadzeniem do obrotu olanzapiny w skojarzeniu z litem lub walproinianem, obejmującej 224 pacjentów, którzy uczestniczyli w badaniach z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I (epizody maniakalne lub mieszane) z ekspozycją około 22 pacjentolat.

Warunki i czas trwania leczenia olanzapiną były bardzo zróżnicowane i obejmowały (w nakładających się kategoriach) otwarte i podwójnie ślepe fazy badań, pacjentów hospitalizowanych i ambulatoryjnych, badania z ustaloną dawką i miareczkowaniem dawki oraz krótkotrwałą lub długotrwałą ekspozycję . Działania niepożądane oceniano poprzez zbieranie działań niepożądanych, wyników badań fizykalnych, parametrów życiowych, masy ciała, wyników laboratoryjnych, EKG, zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej oraz wyników badań okulistycznych.

Niektóre fragmenty poniższej dyskusji odnoszące się do obiektywnych lub liczbowych parametrów bezpieczeństwa, a mianowicie działań niepożądanych zależnych od dawki, zmian parametrów życiowych, przyrostu masy ciała, zmian laboratoryjnych i zmian EKG, pochodzą z badań u pacjentów ze schizofrenią i nie zostały powtórzone w przypadku zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I (epizody maniakalne lub mieszane) lub pobudzenie. Informacje te mają jednak również ogólne zastosowanie w przypadku zaburzenia dwubiegunowego typu I (epizodów maniakalnych lub mieszanych) oraz pobudzenia.

Działania niepożądane podczas ekspozycji uzyskano na podstawie raportu spontanicznego i odnotowali badacze kliniczni przy użyciu wybranej przez nich terminologii. W związku z tym nie jest możliwe przedstawienie miarodajnego oszacowania odsetka osób, u których wystąpiły działania niepożądane bez wcześniejszego pogrupowania podobnych rodzajów reakcji w mniejszą liczbę standaryzowanych kategorii reakcji. W poniższych tabelach i tabelach do klasyfikacji zgłaszanych działań niepożądanych zastosowano terminologię MedDRA i słownika COSTART.

Podane częstości występowania działań niepożądanych reprezentują odsetek osób, u których przynajmniej raz wystąpiły działania niepożądane wymienionego typu, które wystąpiły podczas leczenia. Reakcję uznawano za wymagającą leczenia, jeśli wystąpiła po raz pierwszy lub uległa pogorszeniu podczas leczenia po ocenie początkowej. Zgłoszone reakcje nie obejmują tych terminów reakcji, które były tak ogólne, że nie miały charakteru informacyjnego. Reakcje wymienione w innych miejscach na etykiecie nie mogą być powtórzone poniżej. Należy podkreślić, że chociaż reakcje wystąpiły podczas leczenia olanzapiną, to niekoniecznie były przez nią spowodowane. Należy przeczytać całą etykietę, aby uzyskać pełne zrozumienie profilu bezpieczeństwa olanzapiny.

Lekarz przepisujący lek powinien mieć świadomość, że dane zawarte w tabelach i tabelach nie mogą być wykorzystywane do przewidywania częstości występowania działań niepożądanych w trakcie zwykłej praktyki medycznej, gdy charakterystyka pacjenta i inne czynniki różnią się od tych, które przeważały w badaniach klinicznych. Podobnie, cytowane częstotliwości nie mogą być porównywane z danymi uzyskanymi z innych badań klinicznych obejmujących różne terapie, zastosowania i badaczy. Cytowane dane dostarczają jednak lekarzowi przepisującemu lek pewną podstawę do oszacowania względnego udziału czynników lekowych i nielekowych w częstości występowania działań niepożądanych w badanej populacji.

Częstość występowania działań niepożądanych w badaniach krótkoterminowych, kontrolowanych placebo i badaniach skojarzonych

Poniższe wyniki są oparte na badaniach przed wprowadzeniem do obrotu (1) doustnej olanzapiny w leczeniu schizofrenii, zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I (epizody maniakalne lub mieszane), kolejnych badaniach pacjentów z różnymi objawami psychiatrycznymi w związku z chorobą Alzheimera oraz badaniach skojarzonych przed wprowadzeniem do obrotu oraz (2 ) domięśniową olanzapinę do wstrzykiwań u pobudzonych pacjentów ze schizofrenią lub manią dwubiegunową typu I.

Działania niepożądane związane z przerwaniem leczenia w krótkoterminowych badaniach kontrolowanych placebo

Schizofrenia

Ogólnie nie było różnicy w częstości przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych (5% dla doustnej olanzapiny vs 6% dla placebo). Jednak przerwanie leczenia z powodu zwiększenia aktywności AlAT uznano za związane z przyjmowaniem leku (2% w przypadku doustnej olanzapiny w porównaniu z 0% w przypadku placebo).

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu I (epizody maniakalne lub mieszane) Monoterapia

Ogólnie nie było różnicy w częstości przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych (2% w przypadku doustnej olanzapiny w porównaniu z 2% w przypadku placebo).

Podniecenie

Ogólnie nie było różnicy w częstości przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych (0,4% dla olanzapiny domięśniowej do wstrzykiwań vs 0% dla placebo).

Działania niepożądane związane z przerwaniem leczenia w krótkoterminowych badaniach skojarzonych

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu I (epizody maniakalne lub mieszane), olanzapina jako dodatek do litu lub walproinianu

W badaniu z udziałem pacjentów, którzy już tolerowali lit lub walproinian w monoterapii, częstość przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych wyniosła 11% w przypadku skojarzenia doustnej olanzapiny z litem lub walproinianem w porównaniu do 2% w przypadku pacjentów, którzy kontynuowali monoterapię litem lub walproinianem. Przerwanie leczenia skojarzeniem doustnej olanzapiny i litu lub walproinianu, które wystąpiło u więcej niż 1 pacjenta, to: senność (3%), przyrost masy ciała (1%) i obrzęki obwodowe (1%).

Często obserwowane działania niepożądane w krótkoterminowych badaniach kontrolowanych placebo

Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem olanzapiny doustnie (częstość występowania 5% lub większa) i nie obserwowanymi z równoważną częstością wśród pacjentów otrzymujących placebo (częstość występowania olanzapiny co najmniej dwa razy niż w przypadku placebo) były:

Olanzapina domięśniowo

Stwierdzono 1 działanie niepożądane (senność) obserwowane z częstością 5% lub większą wśród pacjentów leczonych domięśniowo olanzapiną do wstrzykiwań i nie obserwowane z równoważną częstością wśród pacjentów otrzymujących placebo (częstość występowania olanzapiny co najmniej dwukrotnie większa niż w przypadku placebo) podczas placebo. -kontrolowane badania przed wprowadzeniem do obrotu. Częstość występowania senności podczas 24-godzinnego okresu leczenia im.

Działania niepożądane występujące przy częstości występowania 2% lub więcej wśród pacjentów leczonych doustnie olanzapiną w krótkoterminowych badaniach kontrolowanych placebo

Tabeli 11 wymieniono częstość występowania, zaokrągloną do najbliższego procentu, działań niepożądanych związanych z leczeniem, które wystąpiły u 2% lub więcej pacjentów leczonych doustną olanzapiną (dawki ≥2,5 mg/dobę) oraz z częstością większą niż placebo, którzy brali udział w ostrym faza badań kontrolowanych placebo.

Zależność działań niepożądanych od dawki

Zaobserwowano różnicę w grupach dawkowania w przypadku zmęczenia, zawrotów głowy, przyrostu masy ciała i wzrostu poziomu prolaktyny. W pojedynczym, 8-tygodniowym, randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu ze stałą dawką porównującym 10 (N=199), 20 (N=200) i 40 (N=200) mg/dobę doustnej olanzapiny u dorosłych pacjentów ze schizofrenią lub schizoafektywną zaburzenia, częstość występowania zmęczenia (10 mg/dobę: 1,5%; 20 mg/dobę: 2,1%; 40 mg/dobę: 6,6%) z istotnymi różnicami między 10 vs 40 i 20 vs 40 mg/dobę. Zaobserwowano częstość występowania zawrotów głowy (10 mg/dobę: 2,6%; 20 mg/dobę: 1,6%; 40 mg/dobę: 6,6%) z istotnymi różnicami między 20 a 40 mg. Odnotowano również różnice w grupach dawkowania pod względem przyrostu masy ciała i wzrostu poziomu prolaktyny [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Poniższa tabela przedstawia zależność od dawki dla innych działań niepożądanych na podstawie danych z badania schizofrenii obejmującego ustalone zakresy dawek doustnej olanzapiny. Wylicza odsetek pacjentów z działaniami niepożądanymi wynikającymi z leczenia dla 3 grup z ustalonym zakresem dawki i placebo. Dane zostały przeanalizowane testem Cochrana-Armitage'a, z wyłączeniem grupy placebo, a tabela zawiera tylko te niepożądane reakcje, dla których występuje tendencja.

Działania niepożądane często obserwowane w krótkoterminowych badaniach doustnej olanzapiny jako leku wspomagającego lit lub walproinian

W badaniach klinicznych choroby afektywnej dwubiegunowej typu I (epizody maniakalne lub mieszane) z kontrolą placebo, najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze skojarzeniem olanzapiny i litu lub walproinianu (częstość występowania ≥5% i co najmniej dwa razy placebo) były:

Działania niepożądane występujące przy częstości występowania 2% lub więcej wśród pacjentów leczonych doustnie olanzapiną w krótkoterminowych badaniach klinicznych olanzapiny jako dodatku do litu lub walproinianu

W Tabeli 14 wymieniono częstość występowania, zaokrągloną do najbliższego procentu, działań niepożądanych związanych z leczeniem, które wystąpiły u 2% lub więcej pacjentów leczonych skojarzeniem olanzapiny (dawki ≥5 mg/dobę) z litem lub walproinianem i których częstość występowania była większa niż wyłącznie litu lub walproinianu, którzy uczestniczyli w ostrej fazie badań skojarzonych kontrolowanych placebo.

Szczegółowe informacje na temat działań niepożądanych obserwowanych podczas stosowania litu lub walproinianu można znaleźć w części „Działania niepożądane” na ulotkach dołączonych do opakowania tych innych produktów.

Działania niepożądane występujące przy częstości występowania 1% lub więcej wśród pacjentów leczonych domięśniowo olanzapiną w krótkoterminowych badaniach kontrolowanych placebo

Tabeli 15 wymieniono częstość występowania, zaokrągloną do najbliższego procentu, działań niepożądanych związanych z leczeniem, które wystąpiły u 1% lub więcej pacjentów leczonych domięśniową olanzapiną we wstrzyknięciach (zakres dawki 2,5–10 mg/wstrzyknięcie) i których częstość występowania była większa niż w przypadku placebo. którzy uczestniczyli w krótkoterminowych badaniach kontrolowanych placebo u pobudzonych pacjentów ze schizofrenią lub manią afektywną dwubiegunową typu I.

Objawy pozapiramidowe

W poniższej tabeli wymieniono odsetek pacjentów z objawami pozapiramidowymi pojawiającymi się w trakcie leczenia, oceniany na podstawie analiz kategorycznych skal oceny formalnej podczas ostrej terapii w kontrolowanym badaniu klinicznym porównującym doustną olanzapinę w 3 stałych dawkach z placebo w leczeniu schizofrenii w ciągu 6 tygodni test.

poniższej tabeli wymieniono odsetek pacjentów z objawami pozapiramidowymi pojawiającymi się podczas leczenia, oceniany na podstawie spontanicznie zgłaszanych działań niepożądanych podczas ostrej terapii w tym samym kontrolowanym badaniu klinicznym porównującym olanzapinę w 3 stałych dawkach z placebo w leczeniu schizofrenii w 6-tygodniowym badaniu.

W poniższej tabeli wymieniono odsetek nastolatków z objawami pozapiramidowymi pojawiającymi się podczas leczenia, oceniany na podstawie spontanicznie zgłaszanych działań niepożądanych podczas ostrej terapii (zakres dawek: 2,5 do 20 mg/dobę).

W poniższej tabeli wymieniono odsetek pacjentów z objawami pozapiramidowymi pojawiającymi się podczas leczenia, oceniany na podstawie analiz kategorycznych formalnych skal oceny podczas kontrolowanych badań klinicznych porównujących stałe dawki olanzapiny podawanej domięśniowo do wstrzykiwań z placebo w pobudzeniu. Pacjenci w każdej grupie dawkowania mogli otrzymać do 3 wstrzyknięć podczas badań [patrz Studia kliniczne ]. Oceny pacjentów prowadzono w ciągu 24 godzin po podaniu domięśniowej dawki olanzapiny do wstrzykiwań.

W poniższej tabeli wymieniono odsetek pacjentów z objawami pozapiramidowymi pojawiającymi się podczas leczenia, oceniany na podstawie spontanicznie zgłaszanych działań niepożądanych w tym samym kontrolowanym badaniu klinicznym, porównującym stałe dawki olanzapiny domięśniowej do wstrzykiwań z placebo u pobudzonych pacjentów ze schizofrenią.

Dystonia, efekt klasowy

Objawy dystonii, przedłużające się nieprawidłowe skurcze grup mięśni, mogą wystąpić u osób podatnych w ciągu pierwszych kilku dni leczenia. Objawy dystoniczne obejmują: skurcz mięśni szyi, czasami przechodzący w ucisk w gardle, trudności w połykaniu, trudności w oddychaniu i (lub) wysunięcie języka. Chociaż objawy te mogą wystąpić przy niskich dawkach, częstość i nasilenie są większe przy dużej sile działania i przy wyższych dawkach leków przeciwpsychotycznych pierwszej generacji. Ogólnie rzecz biorąc, zwiększone ryzyko ostrej dystonii można zaobserwować u mężczyzn i młodszych grup wiekowych otrzymujących leki przeciwpsychotyczne; jednak przypadki dystonii były zgłaszane rzadko (

Inne działania niepożądane

Inne działania niepożądane obserwowane podczas oceny klinicznej doustnej olanzapiny

Poniżej znajduje się lista działań niepożądanych związanych z leczeniem, zgłaszanych przez pacjentów leczonych doustną olanzapiną (w dawkach wielokrotnych ≥1 mg/dobę) w badaniach klinicznych. Ta lista nie ma na celu uwzględnienia reakcji (1) już wymienionych w poprzednich tabelach lub w innych miejscach na etykiecie, (2) których przyczyna leku była odległa, (3) które były tak ogólne, że nie dostarczały informacji, (4) które nie były uważane za mające istotne implikacje kliniczne lub (5), które wystąpiły z częstością równą lub mniejszą niż placebo. Reakcje są klasyfikowane według układu organizmu przy użyciu następujących definicji: częste działania niepożądane to te, które występują u co najmniej 1/100 pacjentów; rzadkie reakcje niepożądane występują u 1/100 do 1/1000 pacjentów; rzadkie reakcje to te występujące u mniej niż 1/1000 pacjentów.

Ciało jako całość - Rzadko: dreszcze, obrzęk twarzy, nadwrażliwość na światło, próba samobójcza1; Rzadko: dreszcze i gorączka, efekt kaca, nagła śmierć1.

Układu sercowo-naczyniowego - Rzadko: udar naczyniowy mózgu, rozszerzenie naczyń.

Układ trawienny - Rzadko: wzdęcie brzucha, nudności i wymioty, obrzęk języka; Rzadko: niedrożność jelit, niedrożność jelit, złogi tłuszczu w wątrobie.

Układ hemiczny i limfatyczny - Rzadko: małopłytkowość.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania - Częste: zwiększona fosfataza alkaliczna; Rzadko: bilirubinemia, hipoproteinemia.

Układ mięśniowo-szkieletowy - Rzadko: osteoporoza.

System nerwowy - Rzadko: ataksja, dyzartria, obniżone libido, otępienie; Rzadko: śpiączka.

Układ oddechowy - Rzadko: krwawienie z nosa; Rzadko: obrzęk płuc.

Skóra i przydatki - Rzadko: łysienie.

Zmysły specjalne - Rzadko: zaburzenia akomodacji, suchość oczu; Rzadko: rozszerzenie źrenic.

Układ moczowo-płciowy - Rzadko: brak miesiączki2, ból piersi, zmniejszenie miesiączki, impotencja2, zwiększenie miesiączki2, krwotok miesiączkowy2, krwotok maciczny2, wielomocz2, częste oddawanie moczu, zatrzymanie moczu, parcie na mocz, zaburzenia oddawania moczu.

1 Terminy te reprezentują poważne zdarzenia niepożądane, ale nie spełniają definicji działań niepożądanych leku. Zostały tu uwzględnione ze względu na ich powagę. 2 Dostosowane do płci.

Inne działania niepożądane obserwowane podczas oceny w badaniu klinicznym domięśniowej olanzapiny do wstrzykiwań

Poniżej znajduje się lista działań niepożądanych związanych z leczeniem, zgłaszanych przez pacjentów leczonych domięśniowo olanzapiną we wstrzyknięciach (w 1 lub więcej dawkach ≥2,5 mg/wstrzyknięcie) w badaniach klinicznych. Ta lista nie ma na celu uwzględnienia reakcji (1) już wymienionych w poprzednich tabelach lub w innych miejscach na etykiecie, (2) których przyczyna leku była odległa, (3) które były tak ogólne, że nie dostarczały informacji, (4) które nie były uważane za mające istotne implikacje kliniczne, lub (5) które wystąpiły z częstością równą lub mniejszą niż placebo. Reakcje są klasyfikowane według układu organizmu przy użyciu następujących definicji: częste działania niepożądane to te, które występują u co najmniej 1/100 pacjentów; rzadkie reakcje niepożądane występują u 1/100 do 1/1000 pacjentów.

Ciało jako całość - Częste: ból w miejscu wstrzyknięcia.

Układu sercowo-naczyniowego - Rzadko: omdlenie.

Układ trawienny - Rzadko: nudności.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania - Rzadko: zwiększona aktywność fosfokinazy kreatynowej.

Badania kliniczne u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat)

Często obserwowane działania niepożądane w krótkoterminowych, kontrolowanych placebo badaniach olanzapiny po podaniu doustnym

W Tabeli 21 wymieniono działania niepożądane u nastolatków leczonych doustnie olanzapiną (dawki ≥2,5 mg) zgłaszane z częstością 5% lub większą i zgłaszane co najmniej dwa razy częściej niż u pacjentów otrzymujących placebo.

Działania niepożądane występujące przy częstości występowania 2% lub więcej wśród pacjentów leczonych doustnie olanzapiną w okresie krótkoterminowym (3-6 tygodni), w badaniach kontrolowanych placebo

W Tabeli 22 wymieniono działania niepożądane u młodzieży leczonych doustnie olanzapiną (dawki ≥2,5 mg) zgłaszane z częstością 2% lub większą i większą niż placebo.

Oznaki życiowe i badania laboratoryjne

Zmiany Znaków Życiowych

badaniach klinicznych podawana doustnie olanzapina wiązała się z niedociśnieniem ortostatycznym i tachykardią. W badaniach klinicznych podawana domięśniowo olanzapina do wstrzykiwań wiązała się z bradykardią, niedociśnieniem i tachykardią [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Zmiany laboratoryjne

Monoterapia olanzapiną u dorosłych

Ocena doświadczeń przed wprowadzeniem olanzapiny do obrotu wykazała związek z bezobjawowym wzrostem aktywności AlAT, AspAT i GGT. W oryginalnej bazie danych przed wprowadzeniem do obrotu obejmującej około 2400 dorosłych pacjentów z wyjściową aktywnością AlAT ≤90 j.m./l częstość występowania zwiększenia aktywności AlAT do >200 j.m./l wynosiła 2% (50/2381). U żadnego z tych pacjentów nie wystąpiła żółtaczka ani inne objawy związane z zaburzeniami czynności wątroby, a większość miała przemijające zmiany, które miały tendencję do normalizacji podczas kontynuowania leczenia olanzapiną.

kontrolowanych placebo badaniach dotyczących monoterapii olanzapiną u dorosłych, klinicznie istotne zwiększenie aktywności AlAT (zmiana od

Na podstawie analizy danych laboratoryjnych w zintegrowanej bazie danych 41 zakończonych badań klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów leczonych doustną olanzapiną, wysokie stężenia GGT odnotowano u ≥1% (88/5245) pacjentów.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z przedmiotowymi i przedmiotowymi objawami niewydolności wątroby, u pacjentów z istniejącymi wcześniej schorzeniami związanymi z ograniczoną rezerwą czynnościową wątroby oraz u pacjentów leczonych lekami potencjalnie hepatotoksycznymi.

Podawanie olanzapiny wiązało się również ze zwiększeniem stężenia prolaktyny w surowicy [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ], z bezobjawowym wzrostem liczby eozynofili u 0,3% pacjentów i wzrostem CPK.

Na podstawie analizy danych laboratoryjnych w zintegrowanej bazie danych 41 zakończonych badań klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów leczonych doustną olanzapiną, podwyższone stężenie kwasu moczowego odnotowano u ≥3% (171/4641) pacjentów.

Monoterapia olanzapiną u młodzieży

kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u młodzieży ze schizofrenią lub zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I (epizody maniakalne lub mieszane) w badaniach laboratoryjnych w dowolnym momencie obserwowano większą częstość występowania następujących objawów pojawiających się podczas leczenia w porównaniu z placebo: podwyższona aktywność AlAT (≥ 3 x GGN). u pacjentów z wyjściową aktywnością AlAT

kontrolowanych placebo badaniach dotyczących monoterapii olanzapiną u młodzieży, klinicznie istotne zwiększenie aktywności AlAT (zmiana od

Zmiany EKG

zbiorczych badaniach obejmujących osoby dorosłe oraz zbiorczych badaniach młodzieży nie stwierdzono istotnych różnic między olanzapiną a placebo w odsetku pacjentów, u których wystąpiły potencjalnie istotne zmiany parametrów EKG, w tym odstępów QT, QTc (skorygowanych według Fridericia) i PR. Stosowanie olanzapiny wiązało się ze średnim wzrostem częstości akcji serca w porównaniu z placebo (dorośli: +2,4 uderzeń na minutę vs bez zmian w grupie placebo; młodzież: +6,3 uderzeń na minutę vs -5,1 uderzeń na minutę w grupie placebo). Ten wzrost częstości akcji serca może być związany z potencjałem olanzapiny do wywoływania zmian ortostatycznych [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Doświadczenie postmarketingowe

Następujące działania niepożądane zostały zidentyfikowane po zatwierdzeniu produktu ZYPREXA. Ponieważ reakcje te są zgłaszane dobrowolnie z populacji o niepewnej wielkości, trudno jest wiarygodnie oszacować ich częstość lub ocenić związek przyczynowy z ekspozycją na lek.

Działania niepożądane zgłaszane od momentu wprowadzenia na rynek, które były czasowo (ale niekoniecznie przyczynowo) związane z leczeniem produktem ZYPREXA, obejmują: reakcje alergiczne (np. reakcja anafilaktoidalna, obrzęk naczynioruchowy, świąd lub pokrzywka), cholestatyczne lub mieszane uszkodzenie wątroby, śpiączka cukrzycowa, kwasica ketonowa w przebiegu cukrzycy, reakcja odstawienna (pocenie, nudności lub wymioty), polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), zapalenie wątroby, żółtaczka, neutropenia, zapalenie trzustki, priapizm, wysypka, zespół niespokojnych nóg, rabdomioliza, jąkanie i żylne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe (w tym zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich). Zgłaszano losowe stężenia cholesterolu ≥240 mg/dl i losowe stężenia triglicerydów ≥1000 mg/dl.

1 Jąkanie badano tylko w przypadku preparatów doustnych i preparatów do iniekcji o przedłużonym działaniu (LAI).

INTERAKCJE Z LEKAMI

Ryzyko stosowania olanzapiny w skojarzeniu z innymi lekami nie zostało szeroko ocenione w badaniach systematycznych.

Potencjalny wpływ innych leków na olanzapinę

Diazepam

Jednoczesne podawanie diazepamu z olanzapiną nasilało niedociśnienie ortostatyczne obserwowane po olanzapinie.

Cymetydyna i leki zobojętniające kwas

Pojedyncze dawki cymetydyny (800 mg) lub leków zobojętniających zawierających glin i magnez nie wpływały na biodostępność olanzapiny po podaniu doustnym.

Induktory CYP1A2

Terapia karbamazepiną (200 mg dwa razy na dobę) powoduje około 50% wzrost klirensu olanzapiny. Ten wzrost jest prawdopodobnie spowodowany faktem, że karbamazepina jest silnym induktorem aktywności CYP1A2. Wyższe dawki dobowe karbamazepiny mogą powodować jeszcze większy wzrost klirensu olanzapiny.

Alkohol

Etanol (pojedyncza dawka 45 mg/70 kg) nie miał wpływu na farmakokinetykę olanzapiny. Jednoczesne podawanie alkoholu (tj. etanolu) z olanzapiną nasilało niedociśnienie ortostatyczne obserwowane po olanzapinie [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Inhibitory CYP1A2

Fluwoksamina

Fluwoksamina, inhibitor CYP1A2, zmniejsza klirens olanzapiny. Powoduje to średni wzrost Cmax olanzapiny po fluwoksaminie o 54% u kobiet niepalących i 77% u palących mężczyzn. Średni wzrost AUC olanzapiny wynosi odpowiednio 52% i 108%. U pacjentów otrzymujących jednocześnie fluwoksaminę należy rozważyć mniejsze dawki olanzapiny.

Inhibitory CYP2D6

Fluoksetyna

Fluoksetyna (60 mg dawka pojedyncza lub 60 mg dawka dobowa przez 8 dni) powoduje niewielki (średnio 16%) wzrost maksymalnego stężenia olanzapiny i niewielki (średnio 16%) spadek klirensu olanzapiny. Skala wpływu tego czynnika jest niewielka w porównaniu z ogólną zmiennością między poszczególnymi osobami, dlatego nie zaleca się rutynowej modyfikacji dawki. W przypadku stosowania leku ZYPREXA i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z sekcją „Interakcje z lekami” na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Warfaryna

Warfaryna (20 mg dawka pojedyncza) nie wpływała na farmakokinetykę olanzapiny.

Induktory CYP1A2 lub transferazy glukuronylowej

Omeprazol i ryfampicyna mogą powodować zwiększenie klirensu olanzapiny.

Węgiel drzewny

Podawanie węgla aktywowanego (1 g) zmniejszyło Cmax i AUC olanzapiny podawanej doustnie o około 60%. Ponieważ szczytowe stężenie olanzapiny zazwyczaj nie uzyskuje się przed upływem około 6 godzin po podaniu, węgiel drzewny może być użytecznym sposobem leczenia przedawkowania olanzapiny.

Potencjalny wpływ olanzapiny na inne leki

Leki działające na OUN

Biorąc pod uwagę podstawowe działanie olanzapiny na OUN, należy zachować ostrożność, gdy olanzapina jest przyjmowana w skojarzeniu z innymi lekami działającymi ośrodkowo i alkoholem.

Leki przeciwnadciśnieniowe

Olanzapina, ze względu na możliwość wywoływania niedociśnienia, może nasilać działanie niektórych leków przeciwnadciśnieniowych.

Lewodopa i agoniści dopaminy

Olanzapina może antagonizować działanie lewodopy i agonistów dopaminy.

Lorazepam (IM)

Podanie domięśniowe lorazepamu (2 mg) 1 godzinę po domięśniowym podaniu olanzapiny do wstrzykiwań (5 mg) nie miało istotnego wpływu na farmakokinetykę olanzapiny, niesprzężonego lorazepamu lub całkowitego lorazepamu. Jednak to jednoczesne podawanie domięśniowego lorazepamu i domięśniowego olanzapiny do wstrzykiwań zwiększyło senność obserwowaną po zastosowaniu każdego z tych leków [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Lit

Wielokrotne dawki olanzapiny (10 mg przez 8 dni) nie wpływały na kinetykę litu. Dlatego jednoczesne podawanie olanzapiny nie wymaga dostosowania dawki litu [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Walproinian

Olanzapina (10 mg na dobę przez 2 tygodnie) nie wpływała na stężenie walproinianu w stanie stacjonarnym. Dlatego jednoczesne podawanie olanzapiny nie wymaga dostosowania dawki walproinianu [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Wpływ olanzapiny na enzymy metabolizujące leki

Badania in vitro z wykorzystaniem mikrosomów wątroby ludzkiej sugerują, że olanzapina ma niewielki potencjał hamowania CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 i CYP3A. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby olanzapina powodowała istotne klinicznie interakcje leków, w których pośredniczą te enzymy.

Imipramina

Pojedyncze dawki olanzapiny nie miały wpływu na farmakokinetykę imipraminy ani jej aktywnego metabolitu dezypraminy.

Warfaryna

Pojedyncze dawki olanzapiny nie wpływały na farmakokinetykę warfaryny.

Diazepam

Olanzapina nie wpływała na farmakokinetykę diazepamu ani jego aktywnego metabolitu Ndesmetylodiazepamu. Jednak diazepam podawany jednocześnie z olanzapiną zwiększał niedociśnienie ortostatyczne obserwowane po podaniu obu leków.

Alkohol

Wielokrotne dawki olanzapiny nie wpływały na kinetykę etanolu.

Biperyden

Wielokrotne dawki olanzapiny nie wpływały na kinetykę biperydenu.

Teofilina

Wielokrotne dawki olanzapiny nie wpływały na farmakokinetykę teofiliny ani jej metabolitów.

Nadużywanie i uzależnienie od narkotyków

Zależność

badaniach zaprojektowanych prospektywnie w celu oceny możliwości nadużywania i uzależnienia, wykazano, że olanzapina ma ostry depresyjny wpływ na OUN, ale niewielki lub żaden potencjał nadużywania lub uzależnienia fizycznego u szczurów, którym podawano doustnie dawki do 15-krotności dziennej dawki MRHD (20 mg) i małpach rezus. podawany doustnie w dawkach do 8-krotności dziennej dawki doustnej MRHD w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała.

Olanzapina nie była systematycznie badana u ludzi pod kątem możliwości nadużywania, tolerancji lub uzależnienia fizycznego. Chociaż badania kliniczne nie wykazały żadnej tendencji do jakichkolwiek zachowań związanych z poszukiwaniem leku, obserwacje te nie były systematyczne i na podstawie tego ograniczonego doświadczenia nie można przewidzieć, w jakim stopniu lek działający na OUN będzie niewłaściwie stosowany, przekierowywany. , i/lub nadużywane po wprowadzeniu do obrotu. W związku z tym pacjentów należy dokładnie zbadać pod kątem nadużywania leków w wywiadzie i takich pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem objawów niewłaściwego lub nadużywania olanzapiny (np. rozwój tolerancji, zwiększenie dawki, poszukiwanie leku).

OSTRZEŻENIA

Zawarte jako część ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Sekcja.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

W przypadku stosowania leku ZYPREXA 7,5 mg i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z częścią „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z demencją

Zwiększona śmiertelność

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą otępienną leczeni lekami przeciwpsychotycznymi są narażeni na zwiększone ryzyko zgonu. ZYPREXA 20 mg nie jest zatwierdzony do leczenia pacjentów z psychozą związaną z otępieniem [patrz OSTRZEŻENIE W RAMCE, Stosowanie u pacjentów ze współistniejącymi chorobami oraz INFORMACJE DLA PACJENTA].

W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem, częstość zgonów u pacjentów leczonych olanzapiną była znacząco większa niż u pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio 3,5% vs 1,5%).

Zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (CVAE), w tym udar mózgu

Zdarzenia niepożądane dotyczące naczyń mózgowych (np. udar, przemijający napad niedokrwienny), w tym przypadki śmiertelne, zgłaszano u pacjentów w badaniach klinicznych olanzapiny u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem. W badaniach kontrolowanych placebo stwierdzono istotnie większą częstość występowania mózgowo-naczyniowych zdarzeń niepożądanych u pacjentów leczonych olanzapiną w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. Olanzapina nie jest zatwierdzona do leczenia pacjentów z psychozą związaną z otępieniem [patrz OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU oraz INFORMACJA O PACJENCIE ].

Samobójstwo

Możliwość próby samobójczej jest nierozerwalnie związana ze schizofrenią i ChAD typu I, a farmakoterapii powinien towarzyszyć ścisły nadzór nad pacjentami wysokiego ryzyka. Recepty na olanzapinę należy wypisywać na najmniejszą ilość tabletek zgodnie z dobrym postępowaniem z pacjentem, aby zmniejszyć ryzyko przedawkowania.

Złośliwy Zespół Neuroleptyczny (NMS)

związku z podawaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym olanzapiny, zgłaszano występowanie potencjalnie śmiertelnego zespołu objawów, czasami określanego jako złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS). Objawy kliniczne NMS to hiperpyreksja, sztywność mięśni, zmieniony stan psychiczny i dowody niestabilności autonomicznej (nieregularne tętno lub ciśnienie krwi, tachykardia, pocenie się i arytmia serca). Dodatkowe objawy mogą obejmować podwyższoną aktywność fosfokinazy kreatynowej, mioglobinurię (rabdomiolizę) i ostrą niewydolność nerek.

Diagnostyczna ocena pacjentów z tym zespołem jest skomplikowana. Przy ustalaniu diagnozy ważne jest, aby wykluczyć przypadki, w których obraz kliniczny obejmuje zarówno poważną chorobę medyczną (np. zapalenie płuc, zakażenie ogólnoustrojowe, itp.), jak i nieleczone lub niewłaściwie leczone objawy pozapiramidowe (EPS). Inne ważne czynniki w diagnostyce różnicowej obejmują ośrodkową toksyczność antycholinergiczną, udar cieplny, gorączkę polekową i pierwotną patologię ośrodkowego układu nerwowego.

Postępowanie w NMS powinno obejmować: 1) natychmiastowe odstawienie leków przeciwpsychotycznych i innych leków, które nie są niezbędne do jednoczesnego leczenia; 2) intensywne leczenie objawowe i monitoring medyczny; oraz 3) leczenie wszelkich współistniejących poważnych problemów medycznych, dla których dostępne są określone metody leczenia. Nie ma ogólnej zgody co do konkretnych schematów leczenia farmakologicznego NMS.

Jeśli pacjent wymaga leczenia przeciwpsychotycznego po wyzdrowieniu z NMS, należy dokładnie rozważyć możliwość ponownego włączenia terapii lekowej. Pacjenta należy uważnie monitorować, ponieważ zgłaszano nawroty NMS [patrz INFORMACJA O PACJENCIE ].

Reakcja lekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS)

Zgłaszano reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS) po ekspozycji na olanzapinę. DRESS może objawiać się reakcją skórną (taką jak wysypka lub złuszczające zapalenie skóry), eozynofilią, gorączką i/lub powiększeniem węzłów chłonnych z powikłaniami ogólnoustrojowymi, takimi jak zapalenie wątroby, zapalenie nerek, zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego i/lub zapalenie osierdzia. DRESS bywa śmiertelne. W przypadku podejrzenia DRESS należy odstawić olanzapinę [patrz INFORMACJA O PACJENCIE ].

Zmiany metaboliczne

Atypowe leki przeciwpsychotyczne powiązano ze zmianami metabolicznymi, w tym hiperglikemią, dyslipidemią i przyrostem masy ciała. Zmiany metaboliczne mogą być związane ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym/mózgowo-naczyniowym. Poniżej przedstawiono specyficzny profil metaboliczny olanzapiny.

Hiperglikemia i cukrzyca

Lekarze powinni brać pod uwagę ryzyko i korzyści, przepisując olanzapinę pacjentom z rozpoznaną cukrzycą lub z granicznie podwyższonym poziomem glukozy we krwi (na czczo 100-126 mg/dl, nie na czczo 140-200 mg/dl). Pacjenci przyjmujący olanzapinę powinni być regularnie monitorowani pod kątem pogorszenia kontroli glikemii. U pacjentów rozpoczynających leczenie olanzapiną należy wykonać badanie stężenia glukozy we krwi na czczo na początku leczenia oraz okresowo w trakcie leczenia. Każdy pacjent leczony atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi powinien być monitorowany pod kątem objawów hiperglikemii, w tym polidypsji, wielomoczu, polifagii i osłabienia. U pacjentów, u których podczas leczenia atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi wystąpią objawy hiperglikemii, należy wykonać badanie stężenia glukozy we krwi na czczo. W niektórych przypadkach hiperglikemia ustąpiła po odstawieniu atypowego leku przeciwpsychotycznego; jednak niektórzy pacjenci wymagali kontynuacji leczenia przeciwcukrzycowego pomimo odstawienia podejrzanego leku [patrz INFORMACJA O PACJENCIE ].

pacjentów leczonych atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym olanzapiną, zgłaszano hiperglikemię, w niektórych przypadkach skrajną i związaną z kwasicą ketonową, śpiączką hiperosmolarną lub zgonem. Ocenę związku między stosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych a nieprawidłowościami glikemii komplikuje możliwość zwiększonego podstawowego ryzyka cukrzycy u pacjentów ze schizofrenią oraz wzrastająca częstość występowania cukrzycy w populacji ogólnej. Badania epidemiologiczne sugerują zwiększone ryzyko wystąpienia związanych z leczeniem działań niepożądanych związanych z hiperglikemią u pacjentów leczonych atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi. Chociaż szacunki ryzyka względnego są niespójne, związek między atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi a wzrostem stężenia glukozy wydaje się spadać w sposób ciągły, a olanzapina wydaje się mieć większy związek niż niektóre inne atypowe leki przeciwpsychotyczne.

Średnie zwiększenie stężenia glukozy we krwi obserwowano u pacjentów leczonych olanzapiną (mediana ekspozycji 9,2 miesiąca) w fazie 1 Clinical Antipsychotic Trials of Intervention Effectiveness (CATIE). Średni wzrost stężenia glukozy w surowicy (próbki na czczo i nie na czczo) od wartości początkowej do średniej z 2 najwyższych stężeń w surowicy wynosił 15,0 mg/dl.

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników, u osób, które otrzymywały olanzapinę (N=22) przez 3 tygodnie, średni wzrost stężenia glukozy we krwi na czczo w porównaniu do wartości początkowej wyniósł 2,3 mg/dl. Osoby leczone placebo (N=19) miały średni wzrost stężenia glukozy we krwi na czczo w porównaniu z wartością wyjściową 0,34 mg/dl.

Monoterapia olanzapiną u dorosłych

analizie 5 kontrolowanych placebo badań monoterapii olanzapiną u dorosłych, z medianą czasu trwania leczenia wynoszącą około 3 tygodnie, olanzapina była związana z większą średnią zmianą stężenia glukozy na czczo w porównaniu z placebo (2,76 mg/dl w porównaniu z 0,17 mg/dl). Różnica w średnich zmianach między olanzapiną a placebo była większa u pacjentów z dowodami na wyjściową dysregulację glukozy (pacjenci z rozpoznaną cukrzycą lub powiązanymi działaniami niepożądanymi, pacjenci leczeni lekami przeciwcukrzycowymi, pacjenci z wyjściowym losowym stężeniem glukozy ≥200 mg/ dl i/lub wyjściowy poziom glukozy na czczo ≥126 mg/dl). Pacjenci leczeni olanzapiną mieli większy średni wzrost HbA1c w stosunku do wartości wyjściowej wynoszący 0,04% (mediana ekspozycji 21 dni), w porównaniu ze średnim spadkiem HbA1c wynoszącym 0,06% u pacjentów otrzymujących placebo (mediana ekspozycji 17 dni).

analizie 8 badań kontrolowanych placebo (mediana ekspozycji na leczenie 4-5 tygodni), u 6,1% pacjentów leczonych olanzapiną (N=855) wystąpił glikozuria w porównaniu z 2,8% pacjentów otrzymujących placebo (N=599) . W tabeli 2 przedstawiono krótkoterminowe i długoterminowe zmiany stężenia glukozy na czczo w badaniach dotyczących monoterapii olanzapiną u dorosłych.

Średnia zmiana stężenia glukozy na czczo u pacjentów narażonych przez co najmniej 48 tygodni wyniosła 4,2 mg/dl (N=487). W analizach pacjentów, którzy ukończyli 9-12 miesięcy leczenia olanzapiną, średnia zmiana stężenia glukozy na czczo i nie na czczo nadal wzrastała w czasie.

Monoterapia olanzapiną u młodzieży

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności olanzapiny u pacjentów w wieku poniżej 13 lat. W analizie 3 kontrolowanych placebo badań dotyczących monoterapii olanzapiną wśród młodzieży, w tym ze schizofrenią (6 tygodni) lub zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I (epizody maniakalne lub mieszane) (3 tygodnie), olanzapina wiązała się z większą średnią zmianą w stosunku do wartości wyjściowych na czczo poziom glukozy w porównaniu z placebo (2,68 mg/dl w porównaniu z -2,59 mg/dl). Średnia zmiana stężenia glukozy na czczo u młodzieży narażonej przez co najmniej 24 tygodnie wyniosła 3,1 mg/dl (N=121). Tabela 3 przedstawia krótkoterminowe i długoterminowe zmiany stężenia glukozy we krwi na czczo w badaniach dotyczących monoterapii olanzapiną u młodzieży.

Dyslipidemia

Podczas stosowania olanzapiny obserwowano niepożądane zmiany lipidów. Zaleca się monitorowanie kliniczne, w tym ocenę stężenia lipidów w punkcie początkowym i okresową obserwację u pacjentów stosujących olanzapinę [patrz INFORMACJA O PACJENCIE ].

Klinicznie istotne, a czasami bardzo wysokie (>500 mg/dl) podwyższenie stężenia triglicerydów obserwowano podczas stosowania olanzapiny. Umiarkowany średni wzrost całkowitego cholesterolu zaobserwowano również podczas stosowania olanzapiny.

Monoterapia olanzapiną u dorosłych

analizie 5 kontrolowanych placebo badań monoterapii olanzapiną z czasem trwania leczenia do 12 tygodni, u pacjentów leczonych olanzapiną wystąpił wzrost średniego cholesterolu całkowitego na czczo, cholesterolu LDL i triglicerydów o 5,3 mg/dl, 3,0 mg/dl w stosunku do wartości wyjściowych, a 20,8 mg/dl odpowiednio w porównaniu ze spadkiem w stosunku do wartości wyjściowej średniego cholesterolu całkowitego na czczo, cholesterolu LDL i triglicerydów o 6,1 mg/dl, 4,3 mg/dl i 10,7 mg/dl u pacjentów otrzymujących placebo. W przypadku cholesterolu HDL na czczo nie zaobserwowano klinicznie znaczących różnic między pacjentami leczonymi olanzapiną a pacjentami otrzymującymi placebo. Średni wzrost wartości lipidów na czczo (cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i triglicerydów) był większy u pacjentów bez objawów dysregulacji lipidów na początku badania, gdzie dysregulację lipidów zdefiniowano jako pacjenci ze zdiagnozowaną dyslipidemią lub powiązanymi działaniami niepożądanymi, pacjenci leczeni lekami obniżającymi poziom lipidów, lub pacjenci z wysokimi wyjściowymi poziomami lipidów.

badaniach długoterminowych (co najmniej 48 tygodni) u pacjentów zaobserwowano wzrost średniego poziomu cholesterolu całkowitego na czczo, cholesterolu LDL i triglicerydów o odpowiednio 5,6 mg/dl, 2,5 mg/dl i 18,7 mg/dl w stosunku do wartości początkowej. zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL na czczo o 0,16 mg/dl. W analizie pacjentów, którzy ukończyli 12-miesięczną terapię, średni całkowity cholesterol nie na czczo nie wzrastał dalej po około 4-6 miesiącach.

Odsetek pacjentów, u których wystąpiły zmiany (co najmniej raz) w całkowitym cholesterolu, cholesterolu LDL lub trójglicerydach z normalnego lub granicznego do wysokiego lub zmiany w HDL z normalnego lub granicznego do niskiego, był większy w badaniach długoterminowych (co najmniej 48 tygodni) w porównaniu z badaniami krótkoterminowymi. Tabela 4 przedstawia kategoryczne zmiany wartości lipidów na czczo.

fazie 1 badania Clinical Antipsychotic Trials of Intervention Effectiveness (CATIE), przy medianie ekspozycji wynoszącej 9,2 miesiąca, średni wzrost stężenia triglicerydów u pacjentów przyjmujących olanzapinę wyniósł 40,5 mg/dl. W fazie 1 CATIE średni wzrost całkowitego cholesterolu wyniósł 9,4 mg/dl.

Monoterapia olanzapiną u młodzieży

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności olanzapiny u pacjentów w wieku poniżej 13 lat. W analizie 3 kontrolowanych placebo badań dotyczących monoterapii olanzapiną, obejmujących młodzież ze schizofrenią (6 tygodni) lub zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I (epizody maniakalne lub mieszane) (3 tygodnie), u nastolatków leczonych olanzapiną stwierdzono wzrost średniego stężenia cholesterolu całkowitego, LDL na czczo w stosunku do wartości wyjściowych. cholesterolu i triglicerydów odpowiednio 12,9 mg/dl, 6,5 mg/dl i 28,4 mg/dl, w porównaniu ze wzrostem od wartości początkowej średniego cholesterolu całkowitego na czczo i cholesterolu LDL o 1,3 mg/dl i 1,0 mg/dl oraz spadkiem stężenia triglicerydów 1,1 mg/dl u młodzieży otrzymującej placebo. W przypadku cholesterolu HDL na czczo nie zaobserwowano istotnych klinicznie różnic między nastolatkami leczonymi olanzapiną a nastolatkami otrzymującymi placebo.

badaniach długoterminowych (co najmniej 24-tygodniowych) u nastolatków zaobserwowano wzrost średniego stężenia cholesterolu całkowitego na czczo, cholesterolu LDL i triglicerydów o odpowiednio 5,5 mg/dl, 5,4 mg/dl i 20,5 mg/dl w stosunku do wartości wyjściowej. zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL na czczo o 4,5 mg/dl. W tabeli 5 przedstawiono kategoryczne zmiany wartości lipidów na czczo u młodzieży.

Przybranie na wadze

Przed rozpoczęciem stosowania olanzapiny należy wziąć pod uwagę potencjalne konsekwencje przyrostu masy ciała. Pacjenci otrzymujący olanzapinę powinni regularnie monitorować masę ciała [patrz Informacje dotyczące poradnictwa dla pacjentów ].

Monoterapia olanzapiną u dorosłych

analizie 13 kontrolowanych placebo badań monoterapii olanzapiną, pacjenci leczeni olanzapiną przytyli średnio o 2,6 kg (5,7 funta) w porównaniu do średniej utraty 0,3 kg (0,6 funta) u pacjentów otrzymujących placebo z medianą ekspozycji wynoszącą 6 tygodni ; 22,2% pacjentów leczonych olanzapiną przybrało co najmniej 7% swojej wyjściowej masy ciała w porównaniu z 3% pacjentów otrzymujących placebo, z medianą ekspozycji na zdarzenie wynoszącą 8 tygodni; 4,2% pacjentów leczonych olanzapiną przybrało co najmniej 15% swojej wyjściowej masy ciała, w porównaniu z 0,3% pacjentów otrzymujących placebo, przy medianie ekspozycji na zdarzenie 12 tygodni. Klinicznie istotny przyrost masy ciała zaobserwowano we wszystkich podstawowych kategoriach wskaźnika masy ciała (BMI). Przerwanie leczenia z powodu przyrostu masy ciała wystąpiło u 0,2% pacjentów leczonych olanzapiną i u 0% pacjentów otrzymujących placebo.

badaniach długoterminowych (co najmniej 48 tygodni) średni przyrost masy ciała wyniósł 5,6 kg (12,3 funta) (mediana ekspozycji 573 dni, N=2021). Odsetki pacjentów, którzy przy długotrwałej ekspozycji przybrali co najmniej 7%, 15% lub 25% wyjściowej masy ciała, wynosiły odpowiednio 64%, 32% i 12%. Przerwanie leczenia z powodu przyrostu masy ciała nastąpiło u 0,4% pacjentów leczonych olanzapiną po co najmniej 48 tygodniach ekspozycji.

Tabela 6 zawiera dane dotyczące przyrostu masy ciała dorosłych po olanzapinie zebrane w 86 badaniach klinicznych. Dane w każdej kolumnie reprezentują dane dla tych pacjentów, którzy ukończyli okresy leczenia o określonym czasie trwania.

Zaobserwowano różnice w grupach dawkowania w odniesieniu do przyrostu masy ciała. W pojedynczym 8-tygodniowym randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu z zastosowaniem stałej dawki porównującym 10 (N=199), 20 (N=200) i 40 (N=200) mg/dobę doustnej olanzapiny u dorosłych pacjentów ze schizofrenią lub zaburzeniami schizoafektywnymi, średni wzrost masy ciała od początku do punktu końcowego (10 mg/dobę: 1,9 kg; 20 mg/dobę: 2,3 kg; 40 mg/dobę: 3 kg) z istotnymi różnicami między 10 a 40 mg/dobę.

Monoterapia olanzapiną u młodzieży

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności olanzapiny u pacjentów w wieku poniżej 13 lat. Średni przyrost masy ciała u nastolatków był większy niż u dorosłych. W 4 badaniach kontrolowanych placebo przerwanie leczenia z powodu przyrostu masy ciała wystąpiło u 1% pacjentów leczonych olanzapiną w porównaniu z 0% pacjentów otrzymujących placebo.

badaniach długoterminowych (co najmniej 24 tygodnie) średni przyrost masy ciała wyniósł 11,2 kg (24,6 funta); (mediana ekspozycji 201 dni, N=179). Odsetki nastolatków, którzy przy długotrwałej ekspozycji przybrali co najmniej 7%, 15% lub 25% wyjściowej masy ciała, wynosiły odpowiednio 89%, 55% i 29%. Wśród nastoletnich pacjentów średni przyrost masy ciała w początkowej kategorii BMI wyniósł odpowiednio 11,5 kg (25,3 funta), 12,1 kg (26,6 funta) i 12,7 kg (27,9 funta) dla normy (N=106), nadwagi (N=26) i otyłych (N=17). Przerwanie leczenia z powodu przyrostu masy ciała nastąpiło u 2,2% pacjentów leczonych olanzapiną po co najmniej 24 tygodniach ekspozycji.

W tabeli 8 przedstawiono dane dotyczące przyrostu masy ciała u nastolatków po podaniu olanzapiny zebrane w 6 badaniach klinicznych. Dane w każdej kolumnie reprezentują dane dla tych pacjentów, którzy ukończyli okresy leczenia o określonym czasie trwania. Dostępnych jest niewiele danych z badań klinicznych dotyczących przyrostu masy ciała u młodzieży stosującej olanzapinę po 6 miesiącach leczenia.

Późne dyskinezy

pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi może rozwinąć się zespół potencjalnie nieodwracalnych, mimowolnych ruchów dyskinetycznych. Chociaż częstość występowania zespołu wydaje się być najwyższa wśród osób starszych, zwłaszcza starszych kobiet, nie można polegać na szacunkach częstości występowania, aby przewidzieć na początku leczenia przeciwpsychotycznego, u których pacjentów prawdopodobnie rozwinie się zespół. Nie wiadomo, czy produkty leków przeciwpsychotycznych różnią się potencjałem wywoływania późnych dyskinez.

Uważa się, że wraz ze wzrostem czasu trwania leczenia i całkowitej skumulowanej dawki leków przeciwpsychotycznych podawanych pacjentowi wzrasta ryzyko wystąpienia dyskinezy późnej i prawdopodobieństwo, że stanie się ona nieodwracalna. Zespół ten może jednak rozwinąć się, chociaż znacznie rzadziej, po stosunkowo krótkich okresach leczenia małymi dawkami lub nawet po przerwaniu leczenia.

Późne dyskinezy mogą ustąpić, częściowo lub całkowicie, jeśli leczenie przeciwpsychotyczne zostanie przerwane. Jednak samo leczenie przeciwpsychotyczne może tłumić (lub częściowo tłumić) oznaki i objawy zespołu, a tym samym może maskować leżący u podstaw proces. Wpływ supresji objawowej na długotrwały przebieg zespołu jest nieznany.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, olanzapinę należy przepisywać w sposób, który najprawdopodobniej zminimalizuje występowanie późnych dyskinez. Przewlekłe leczenie przeciwpsychotyczne powinno być zasadniczo zarezerwowane dla pacjentów (1) cierpiących na przewlekłą chorobę, o której wiadomo, że reaguje na leki przeciwpsychotyczne, oraz (2) dla których alternatywne, równie skuteczne, ale potencjalnie mniej szkodliwe terapie nie są dostępne lub odpowiednie. U pacjentów, którzy wymagają przewlekłego leczenia, należy dążyć do jak najmniejszej dawki i najkrótszego czasu trwania leczenia dającego zadowalającą odpowiedź kliniczną. Konieczność kontynuacji leczenia powinna być okresowo oceniana.

Jeśli u pacjenta przyjmującego olanzapinę pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe późnych dyskinez, należy rozważyć odstawienie leku. Jednak niektórzy pacjenci mogą wymagać leczenia olanzapiną pomimo obecności zespołu.

Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat ostrzeżeń dotyczących litu lub walproinianu, należy zapoznać się z sekcją Ostrzeżenia na ulotkach dołączonych do opakowania tych innych produktów.

Niedociśnienie ortostatyczne

Olanzapina może wywoływać niedociśnienie ortostatyczne związane z zawrotami głowy, tachykardią, bradykardią i, u niektórych pacjentów, omdleniami, zwłaszcza w początkowym okresie miareczkowania dawki, prawdopodobnie odzwierciedlając jej właściwości antagonistyczne wobec receptorów α1-adrenergicznych [patrz Informacje dotyczące poradnictwa dla pacjentów ].

Na podstawie analizy danych dotyczących parametrów życiowych w zintegrowanej bazie danych 41 zakończonych badań klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów leczonych doustną olanzapiną, niedociśnienie ortostatyczne odnotowano u ≥20% (1277/6030) pacjentów.

W przypadku doustnego leczenia olanzapiną ryzyko niedociśnienia ortostatycznego i omdleń można zminimalizować, rozpoczynając leczenie od dawki 5 mg raz na dobę [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ]. W przypadku wystąpienia niedociśnienia należy rozważyć bardziej stopniowe dostosowywanie dawki docelowej.

badaniach klinicznych z domięśniową olanzapiną do wstrzykiwań zgłaszano również niedociśnienie, bradykardię z niedociśnieniem lub bez niedociśnienia, tachykardię i omdlenia. W otwartym badaniu farmakologii klinicznej z udziałem niewzbudzonych pacjentów ze schizofrenią, w którym oceniano bezpieczeństwo i tolerancję domięśniowej olanzapiny przy maksymalnym schemacie dawkowania (trzy dawki 10 mg podawane w odstępie 4 godzin), u około jednej trzeciej tych pacjentów ortostatyczny spadek skurczowego ciśnienia krwi (tj. spadek ≥30 mmHg) [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ]. Omdlenie zgłoszono u 0,6% (15/2500) pacjentów leczonych olanzapiną w badaniach fazy 2-3 z doustną olanzapiną oraz u 0,3% (2/722) pacjentów leczonych olanzapiną z pobudzeniem w badaniach domięśniowych olanzapiny we wstrzyknięciach. Trzech zdrowych ochotników w badaniach I fazy z domięśniową olanzapiną doświadczyło niedociśnienia, bradykardii i pauz zatokowych trwających do 6 sekund, które ustępowały samoistnie (w 2 przypadkach reakcje wystąpiły po podaniu domięśniowym olanzapiny, a w 1 przypadku po podaniu doustnym). Ryzyko wystąpienia tej sekwencji hipotonii, bradykardii i pauzy zatokowej może być większe u pacjentów niepsychiatrycznych w porównaniu z pacjentami psychiatrycznymi, którzy prawdopodobnie są lepiej przystosowani do pewnych efektów leków psychotropowych. W przypadku domięśniowej terapii olanzapiną do wstrzykiwań pacjenci po wstrzyknięciu powinni pozostawać w pozycji leżącej do czasu, gdy badanie wykaże, że nie występują u nich niedociśnienie ortostatyczne, bradykardia i (lub) hipowentylacja.

Olanzapinę należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową (zawał lub niedokrwienie mięśnia sercowego w wywiadzie, niewydolność serca lub zaburzenia przewodzenia), chorobą naczyń mózgowych i stanami predysponującymi pacjentów do niedociśnienia (odwodnienie, hipowolemia i leczenie lekami przeciwnadciśnieniowymi ), gdy wystąpienie omdlenia lub niedociśnienia i (lub) bradykardii może narazić pacjenta na zwiększone ryzyko medyczne.

Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych innymi lekami, które mogą wywołać niedociśnienie, bradykardię, depresję oddechową lub depresję ośrodkowego układu nerwowego [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ]. Nie zaleca się jednoczesnego podawania domięśniowo olanzapiny i pozajelitowo benzodiazepiny ze względu na możliwość wystąpienia nadmiernej sedacji i depresji krążeniowo-oddechowej.

Spada

ZYPREXA może powodować senność, niedociśnienie ortostatyczne, niestabilność ruchową i czuciową, co może prowadzić do upadków, a w konsekwencji złamań lub innych urazów. W przypadku pacjentów z chorobami, stanami lub lekami, które mogą nasilać te skutki, należy przeprowadzić pełną ocenę ryzyka upadków na początku leczenia przeciwpsychotycznego oraz ponownie w przypadku pacjentów poddawanych długotrwałemu leczeniu przeciwpsychotycznemu.

leukopenia, neutropenia i agranulocytoza

Efekt klasowy

W badaniach klinicznych i (lub) po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki leukopenii/neutropenii związane czasowo ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu ZYPREXA. Zgłaszano również agranulocytozę.

Możliwe czynniki ryzyka leukopenii/neutropenii obejmują istniejącą wcześniej niską liczbę białych krwinek (WBC) i historię leukopenii/neutropenii polekowej. U pacjentów z klinicznie znaczącym niskim WBC lub polekową leukopenią/neutropenią należy często monitorować morfologię krwi (CBC) w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia, a przerwanie leczenia produktem ZYPREXA należy rozważyć przy pierwszych objawach klinicznie istotnego spadku. w WBC przy braku innych czynników sprawczych.

Pacjentów z klinicznie istotną neutropenią należy uważnie monitorować pod kątem gorączki lub innych objawów lub oznak zakażenia i niezwłocznie leczyć, jeśli takie objawy lub oznaki wystąpią. Pacjenci z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofili

Dysfagia

Zaburzenia motoryki przełyku i aspiracja były związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych. Aspiracyjne zapalenie płuc jest częstą przyczyną zachorowalności i śmiertelności u pacjentów z zaawansowaną chorobą Alzheimera. Olanzapina nie jest dopuszczona do leczenia pacjentów z chorobą Alzheimera.

Napady padaczkowe

Podczas testów przed wprowadzeniem do obrotu drgawki wystąpiły u 0,9% (22/500) pacjentów leczonych olanzapiną. W wielu z tych przypadków do wystąpienia napadów mogły przyczynić się czynniki mylące. Olanzapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub ze stanami potencjalnie obniżającymi próg drgawkowy, np. otępieniem typu Alzheimera. Olanzapina nie jest dopuszczona do leczenia pacjentów z chorobą Alzheimera. Stany, które obniżają próg drgawkowy, mogą występować częściej w populacji osób w wieku 65 lat lub starszych.

Możliwość upośledzenia funkcji poznawczych i motorycznych

Senność była często zgłaszanym działaniem niepożądanym związanym z leczeniem olanzapiną, występującą z częstością 26% u pacjentów przyjmujących olanzapinę w porównaniu z 15% u pacjentów otrzymujących placebo. To działanie niepożądane było również zależne od dawki. Senność doprowadziła do przerwania leczenia u 0,4% (9/2500) pacjentów w bazie danych przed wprowadzeniem do obrotu.

Ponieważ olanzapina może zaburzać osąd, myślenie lub zdolności motoryczne, pacjentów należy ostrzec przed obsługą niebezpiecznych maszyn, w tym samochodów, dopóki nie upewnią się, że terapia olanzapiną nie wpływa na nich niekorzystnie [patrz Informacje dotyczące poradnictwa dla pacjentów ].

Regulacja temperatury ciała

Zakłócenie zdolności organizmu do obniżania temperatury głębokiej ciała przypisuje się środkom przeciwpsychotycznym. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności podczas przepisywania olanzapiny pacjentom, u których wystąpią stany, które mogą przyczyniać się do wzrostu temperatury głębokiej ciała, np. intensywne ćwiczenia fizyczne, ekspozycja na ekstremalne ciepło, przyjmowanie jednocześnie leków o działaniu antycholinergicznym lub odwodnienie [patrz INFORMACJA O PACJENCIE ].

Stosowanie u pacjentów ze współistniejącą chorobą

Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania olanzapiny u pacjentów z pewnymi współistniejącymi chorobami ogólnoustrojowymi jest ograniczone [patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA ].

Olanzapina wykazuje in vitro powinowactwo do receptora muskarynowego. W badaniach klinicznych przed wprowadzeniem do obrotu olanzapiny olanzapinie towarzyszyły zaparcia, suchość w ustach i tachykardia, a wszystkie działania niepożądane mogły mieć związek z antagonizmem cholinergicznym. Takie działania niepożądane często nie były podstawą do przerwania leczenia olanzapiną, ale olanzapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z klinicznie istotnym przerostem gruczołu krokowego, jaskrą z wąskim kątem przesączania lub porażenną niedrożnością jelit lub schorzeniami pokrewnymi w wywiadzie.

5 kontrolowanych placebo badaniach olanzapiny u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem (n=1184), u pacjentów leczonych olanzapiną zgłaszano następujące działania niepożądane występujące z częstością co najmniej 2% i znacznie większą niż w przypadku placebo: leczeni pacjenci: upadki, senność, obrzęki obwodowe, nieprawidłowy chód, nietrzymanie moczu, letarg, zwiększenie masy ciała, osłabienie, gorączka, zapalenie płuc, suchość w ustach i halucynacje wzrokowe. Częstość przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych była większa w przypadku olanzapiny niż placebo (13% vs 7%). Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem leczeni olanzapiną są narażeni na zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z placebo. Olanzapina nie jest zatwierdzona do leczenia pacjentów z psychozą związaną z otępieniem [patrz OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU , Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z demencją , oraz INFORMACJA O PACJENCIE ].

Olanzapina nie była oceniana ani stosowana w jakimkolwiek znaczącym stopniu u pacjentów z niedawno przebytym zawałem mięśnia sercowego lub niestabilną chorobą serca. Pacjenci z tymi rozpoznaniami zostali wykluczeni z badań klinicznych przed wprowadzeniem do obrotu. Ze względu na ryzyko niedociśnienia ortostatycznego podczas stosowania olanzapiny należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami serca [patrz Niedociśnienie ortostatyczne ].

Hiperprolaktynemia

Podobnie jak w przypadku innych leków, które antagonizują receptory dopaminy D2, olanzapina podnosi poziom prolaktyny, który utrzymuje się podczas długotrwałego podawania. Hiperprolaktynemia może hamować podwzgórzowe GnRH, powodując zmniejszenie wydzielania gonadotropin przysadkowych. To z kolei może hamować funkcje rozrodcze poprzez upośledzenie steroidogenezy gonad zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn. Mlekotok, brak miesiączki, ginekomastię i impotencję zgłaszano u pacjentów otrzymujących związki zwiększające poziom prolaktyny. Długotrwała hiperprolaktynemia w połączeniu z hipogonadyzmem może prowadzić do zmniejszenia gęstości kości zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn.

Eksperymenty na kulturach tkankowych wskazują, że około jedna trzecia ludzkich raków piersi jest zależna od prolaktyny in vitro, co stanowi czynnik o potencjalnym znaczeniu, jeśli rozważa się przepisanie tych leków pacjentce z wcześniej wykrytym rakiem piersi. Jak zwykle w przypadku związków, które zwiększają uwalnianie prolaktyny, w badaniach rakotwórczości olanzapiny przeprowadzonych na myszach i szczurach zaobserwowano wzrost nowotworu gruczołu sutkowego [patrz Toksykologia niekliniczna ]. Ani badania kliniczne, ani badania epidemiologiczne przeprowadzone do tej pory nie wykazały związku między przewlekłym podawaniem tej klasy leków a nowotworzeniem u ludzi; dostępne dowody są obecnie uważane za zbyt ograniczone, aby mogły być rozstrzygające.

badaniach klinicznych kontrolowanych placebo (do 12 tygodni) dotyczących olanzapiny, zmiany od normalnego do wysokiego stężenia prolaktyny obserwowano u 30% dorosłych leczonych olanzapiną w porównaniu do 10,5% dorosłych otrzymujących placebo. W zbiorczej analizie z badań klinicznych obejmujących 8136 dorosłych leczonych olanzapiną, potencjalnie powiązane objawy kliniczne obejmowały zdarzenia związane z miesiączką1 (2% [49/3240] kobiet), zdarzenia związane z funkcjami seksualnymi2 (2% [150/8136] kobiet i mężczyzn) oraz zdarzenia związane z piersiami3 (0,7% [23/3240] kobiet, 0,2% [9/4896] mężczyzn).

kontrolowanych placebo badaniach dotyczących monoterapii olanzapiną u młodzieży (do 6 tygodni) ze schizofrenią lub zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I (epizody maniakalne lub mieszane) zmiany stężeń prolaktyny z prawidłowych do wysokich zaobserwowano u 47% pacjentów leczonych olanzapiną w porównaniu z 7 % pacjentów otrzymujących placebo. W zbiorczej analizie z badań klinicznych obejmujących 454 nastolatków leczonych olanzapiną, potencjalnie powiązane objawy kliniczne obejmowały zdarzenia związane z miesiączką1 (1% [2/168] kobiet), zdarzenia związane z funkcjami seksualnymi2 (0,7% [3/454] kobiet i mężczyzn ) oraz zdarzenia związane z piersiami3 (2% [3/168] kobiet, 2% [7/286] mężczyzn) [patrz Używaj w określonych populacjach ].

1 Na podstawie wyszukiwania następujących terminów: brak miesiączki, hipomenorrhea, opóźniona miesiączka i oligomenorrhea.

2 Na podstawie wyszukiwania następujących terminów: brak orgazmu, opóźniony wytrysk, zaburzenia erekcji, obniżone libido, utrata libido, nieprawidłowy orgazm i zaburzenia seksualne.

Na podstawie wyszukiwania następujących terminów: wydzielina z piersi, powiększenie lub obrzęk, mlekotok, ginekomastia i zaburzenia laktacji.

Zaobserwowano różnice w grupach dawkowania w odniesieniu do wzrostu poziomu prolaktyny. W pojedynczym, 8-tygodniowym, randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu ze stałą dawką porównującym 10 (N=199), 20 (N=200) i 40 (N=200) mg/dobę doustnej olanzapiny u dorosłych pacjentów ze schizofrenią lub schizoafektywną częstość występowania podwyższenia poziomu prolaktyny >24,2 ng/ml (kobieta) lub >18,77 ng/ml (mężczyzna) w dowolnym momencie trwania badania (10 mg/dobę: 31,2%; 20 mg/dobę: 42,7%; 40 mg/dobę : 61,1%) wykazała istotne różnice między 10 vs 40 mg/dzień i 20 vs 40 mg/dzień.

Stosuj w połączeniu z fluoksetyną, litem lub walproinianem

przypadku stosowania leku ZYPREXA i fluoksetyny w skojarzeniu lekarz przepisujący powinien również zapoznać się z punktem Ostrzeżenia i środki ostrożności na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax. W przypadku stosowania leku ZYPREXA w skojarzeniu z litem lub walproinianem lekarz przepisujący powinien zapoznać się z częściami „Ostrzeżenia i środki ostrożności” na ulotkach dołączonych do opakowania dla litu lub walproinianu [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Testy laboratoryjne

Zaleca się wykonanie badania stężenia glukozy we krwi na czczo i profilu lipidowego na początku leczenia oraz okresowo w trakcie leczenia [patrz Zmiany metaboliczne oraz INFORMACJA O PACJENCIE ].

Informacje dotyczące poradnictwa dla pacjentów

Poinformuj pacjenta, aby przeczytał zatwierdzone przez FDA oznakowanie pacjenta ( Przewodnik po lekach ) dla preparatów doustnych.

Pacjentów należy poinformować o następujących problemach i poprosić ich o powiadomienie lekarza, jeśli wystąpią one podczas stosowania produktu ZYPREXA 15 mg w monoterapii lub w skojarzeniu z fluoksetyną. Jeśli pacjent nie uważa, że jego stan się poprawia lub masz jakiekolwiek obawy dotyczące swojego stanu podczas przyjmowania leku ZYPREXA 2,5 mg, należy skontaktować się z lekarzem. W przypadku stosowania leku ZYPREXA i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z częścią „Informacje dla pacjentów” na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z demencją: zwiększona śmiertelność i zdarzenia niepożądane naczyniowo-mózgowe (CVAE), w tym udar

Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem leczeni lekami przeciwpsychotycznymi są narażeni na zwiększone ryzyko zgonu. Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem leczonych produktem ZYPREXA występowała istotnie większa częstość występowania zdarzeń niepożądanych naczyniowych mózgu (np. udaru, przemijającego napadu niedokrwiennego) w porównaniu z placebo.

ZYPREXA nie jest dopuszczony do stosowania u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem [patrz OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU oraz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Złośliwy Zespół Neuroleptyczny (NMS)

Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów, że w związku z podawaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu ZYPREXA, zgłaszano występowanie potencjalnie śmiertelnego zespołu objawów, czasami określanego jako NMS. Oznaki i objawy NMS obejmują nadmierną gorączkę, sztywność mięśni, zmieniony stan psychiczny i dowody niestabilności autonomicznej (nieregularny puls lub ciśnienie krwi, tachykardia, pocenie się i arytmia serca) [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Reakcja lekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS)

Pacjentom należy zalecić, aby jak najszybciej zgłaszali swojemu lekarzowi wszelkie oznaki i objawy, które mogą być związane z reakcją lekową z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS) [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Hiperglikemia i cukrzyca

Pacjentów należy poinformować o potencjalnym ryzyku działań niepożądanych związanych z hiperglikemią. Pacjenci powinni być regularnie monitorowani pod kątem pogorszenia kontroli glikemii. Pacjenci z cukrzycą powinni postępować zgodnie z zaleceniami lekarza dotyczącymi częstotliwości sprawdzania poziomu cukru we krwi podczas przyjmowania leku ZYPREXA [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Dyslipidemia

Należy poinformować pacjentów, że podczas leczenia produktem ZYPREXA wystąpiła dyslipidemia. Pacjenci powinni regularnie monitorować profil lipidowy [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Przybranie na wadze

Należy poinformować pacjentów, że podczas leczenia produktem ZYPREXA wystąpił przyrost masy ciała. Pacjenci powinni regularnie monitorować swoją wagę [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Niedociśnienie ortostatyczne

Pacjentów należy poinformować o ryzyku wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, zwłaszcza w okresie początkowego dostosowywania dawki oraz w związku z jednoczesnym stosowaniem leków, które mogą nasilać działanie ortostatyczne produktu ZYPREXA, np. diazepamu lub alkoholu [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI oraz INTERAKCJE Z LEKAMI ]. Pacjentom należy zalecić ostrożną zmianę pozycji, aby zapobiec niedociśnieniu ortostatycznemu, oraz położenie się w przypadku zawrotów głowy lub omdlenia, aż poczują się lepiej. Pacjentom należy zalecić, aby skontaktowali się z lekarzem w przypadku wystąpienia któregokolwiek z następujących objawów związanych z niedociśnieniem ortostatycznym: zawroty głowy, szybkie lub wolne bicie serca lub omdlenia.

Możliwość upośledzenia funkcji poznawczych i motorycznych

Ponieważ preparat ZYPREXA może zaburzać ocenę sytuacji, myślenie lub zdolności motoryczne, pacjentów należy ostrzec przed obsługą niebezpiecznych maszyn, w tym samochodów, dopóki nie upewnią się, że leczenie preparatem ZYPREXA nie wpływa na nich niekorzystnie [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Regulacja temperatury ciała

Pacjentów należy pouczyć o zachowaniu odpowiedniej ostrożności w celu uniknięcia przegrzania i odwodnienia. Pacjentom należy zalecić, aby natychmiast skontaktowali się z lekarzem, jeśli poważnie zachorują i wystąpią niektóre lub wszystkie z tych objawów odwodnienia: nadmierne pocenie się lub wcale, suchość w ustach, uczucie gorąca, pragnienie, niezdolność do oddawania moczu [ Widzieć OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Leki towarzyszące

Pacjentom należy doradzić, aby informowali swoich lekarzy o przyjmowaniu lub planowaniu przyjmowania leku Symbyax. Pacjentom należy również doradzić, aby informowali swoich lekarzy o przyjmowaniu, planowaniu lub zaprzestaniu przyjmowania jakichkolwiek leków na receptę lub bez recepty, w tym suplementów ziołowych, ponieważ istnieje możliwość interakcji [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Alkohol

Pacjentom należy zalecić unikanie alkoholu podczas przyjmowania leku ZYPREXA [patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ].

Fenyloketonuryka

ZYPREXA 10 mg ZYDIS (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej olanzapiny) zawiera fenyloalaninę (odpowiednio 0,34, 0,45, 0,67 lub 0,90 mg w 5, 10, 15 lub 20 mg tabletce) [patrz OPIS ].

Używaj w określonych populacjach

Ciąża

Należy doradzić kobietom, aby powiadomiły swojego lekarza, jeśli zajdą w ciążę lub zamierzają zajść w ciążę podczas leczenia lekiem ZYPREXA. Należy poinformować pacjentów, że ZYPREXA może powodować objawy pozapiramidowe i (lub) odstawienia (pobudzenie, hipertonia, hipotonia, drżenie, senność, niewydolność oddechowa i zaburzenia odżywiania) u noworodka. Należy poinformować pacjentki, że istnieje rejestr ekspozycji w czasie ciąży, który monitoruje przebieg ciąży u kobiet narażonych na działanie produktu ZYPREXA 7,5 mg podczas ciąży [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Laktacja

Kobietom karmiącym piersią należy doradzić stosowanie preparatu ZYPREXA 20 mg w celu monitorowania niemowląt pod kątem nadmiernej sedacji, drażliwości, złego odżywiania i objawów pozapiramidowych (drżenia i nieprawidłowe ruchy mięśni) oraz w przypadku zauważenia tych objawów w celu uzyskania pomocy medycznej. [Widzieć Używaj w określonych populacjach ].

Bezpłodność

Należy poinformować samice o potencjale rozrodczym, że produkt ZYPREXA może zaburzać płodność ze względu na wzrost stężenia prolaktyny w surowicy. Wpływ na płodność jest odwracalny [patrz Używaj w określonych populacjach ].

Zastosowanie pediatryczne

ZYPREXA 15 mg jest wskazany w leczeniu schizofrenii i epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I u młodzieży w wieku od 13 do 17 lat. W porównaniu z pacjentami biorącymi udział w badaniach klinicznych z udziałem dorosłych, młodzież prawdopodobnie przybierała na wadze, doświadczała zwiększonej sedacji i miała większy wzrost poziomu cholesterolu całkowitego, triglicerydów, cholesterolu LDL, prolaktyny i aminotransferazy wątrobowej. Pacjentów należy pouczyć o potencjalnych długoterminowych zagrożeniach związanych ze stosowaniem preparatu ZYPREXA i poinformować, że ryzyko to może skłonić ich do rozważenia w pierwszej kolejności innych leków [patrz WSKAZANIA I ZASTOSOWANIE ]. Bezpieczeństwo i skuteczność produktu ZYPREXA 5 mg u pacjentów w wieku poniżej 13 lat nie zostały ustalone. Ustalono bezpieczeństwo i skuteczność produktu ZYPREXA 15 mg i fluoksetyny w skojarzeniu u pacjentów w wieku od 10 do 17 lat w ostrym leczeniu epizodów depresyjnych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności ZYPREXA i fluoksetyny w skojarzeniu u pacjentów w wieku OSTRZEŻENIA I ŚRODKI oraz Używaj w określonych populacjach ].

Potrzeba kompleksowego programu leczenia u pacjentów pediatrycznych

ZYPREXA 20mg jest wskazana jako integralna część kompleksowego programu leczenia pacjentów pediatrycznych ze schizofrenią i chorobą afektywną dwubiegunową, który może obejmować inne środki (psychologiczne, edukacyjne, społeczne) dla pacjentów z tą chorobą. Skuteczność i bezpieczeństwo produktu ZYPREXA 7,5 mg nie zostało ustalone u dzieci w wieku poniżej 13 lat. Atypowe leki przeciwpsychotyczne nie są przeznaczone do stosowania u pacjentów pediatrycznych, u których występują objawy wtórne do czynników środowiskowych i/lub innych pierwotnych zaburzeń psychicznych. Odpowiednie umiejscowienie edukacyjne jest niezbędne, a interwencja psychospołeczna jest często pomocna. Decyzja o przepisaniu atypowych leków przeciwpsychotycznych będzie zależeć od oceny przez świadczeniodawcę przewlekłości i nasilenia objawów pacjenta [zob. WSKAZANIA I ZASTOSOWANIE ].

Toksykologia niekliniczna

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

Karcynogeneza

Badania rakotwórczości po podaniu doustnym przeprowadzono na myszach i szczurach. Olanzapinę podawano myszom w dwóch 78-tygodniowych badaniach w dawkach 3, 10, 30/20 mg/kg/dobę (co odpowiada 0,8-5-krotności dziennej dawki doustnej MRHD w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała) i 0,25, 2 , 8 mg/kg/dobę (co odpowiada 0,06-2 razy dziennie doustnej MRHD na podstawie mg/m2 powierzchni ciała). Szczury otrzymywały przez 2 lata dawki 0,25, 1, 2,5, 4 mg/kg/dobę (samce) i 0,25, 1, 4, 8 mg/kg/dobę (samice) (co odpowiada 0,13-2 i 0,13-4 razy dziennie MRHD po podaniu doustnym w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, odpowiednio). Częstość występowania naczyniaków wątrobowych i naczyniaków krwionośnych była znacząco zwiększona w 1 badaniu na myszach z udziałem samic myszy przy dawce dwukrotnie większej od dziennej dawki doustnej MRHD, w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała. Nowotwory te nie były zwiększone w innym badaniu na myszach u samic, którym podawano dawki do 2-5-krotności dziennej dawki doustnej MRHD w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała; w tym badaniu stwierdzono wysoką częstość wczesnych zgonów u mężczyzn w grupie 30/20 mg/kg/dzień. Częstość występowania gruczolaków i gruczolakoraków gruczołu sutkowego była istotnie zwiększona u samic myszy w dawce ≥2 mg/kg/dobę oraz u samic szczurów w dawce ≥4 mg/kg/dobę (0,5 i 2 razy dziennie doustna dawka MRHD w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała). Wykazano, że leki przeciwpsychotyczne chronicznie podwyższają poziom prolaktyny u gryzoni. Stężenia prolaktyny w surowicy nie były mierzone podczas badań rakotwórczości olanzapiny; jednak pomiary podczas badań toksyczności podprzewlekłej wykazały, że olanzapina zwiększała stężenie prolaktyny w surowicy nawet 4-krotnie u szczurów w tych samych dawkach, co w badaniu rakotwórczości. U gryzoni po długotrwałym podawaniu innych leków przeciwpsychotycznych stwierdzono wzrost liczby nowotworów gruczołu sutkowego i uważa się, że jest on związany z prolaktyną. Znaczenie dla ludzkiego ryzyka wykrycia guzów endokrynnych, w których pośredniczy prolaktyna, u gryzoni nie jest znane [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Mutageneza

Nie znaleziono dowodów na potencjalne działanie genotoksyczne olanzapiny w teście mutacji powrotnych Amesa, teście mikrojądrowym in vivo u myszy, teście aberracji chromosomowych w komórkach jajnika chomika chińskiego, teście nieplanowej syntezy DNA w hepatocytach szczura, teście indukcji mutacji postępującej w komórkach chłoniaka myszy lub test wymiany chromatyd siostrzanych in vivo w szpiku chomików chińskich.

Upośledzenie płodności

badaniu płodności doustnej i zdolności rozrodczej u szczurów, zdolność krycia samców, ale nie płodność, była obniżona po dawce 22,4 mg/kg/dobę, a płodność samic była zmniejszona po dawce 3 mg/kg/dobę (11 i 1,5). razy dziennie MRHD po podaniu doustnym w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, odpowiednio). Przerwanie leczenia olanzapiną odwróciło wpływ na wydajność godową samców. U samic szczurów okres przed stosunkiem był wydłużony, a wskaźnik krycia obniżony przy dawce 5 mg/kg/dobę (2,5-krotność dziennej dawki MRHD podawanej doustnie na podstawie mg/m2 powierzchni ciała). Przy dawce 1,1 mg/kg/dobę (0,6-krotność dziennej dawki doustnej MRHD w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała); dlatego olanzapina może powodować opóźnienie owulacji.

Używaj w określonych populacjach

W przypadku stosowania leku ZYPREXA i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z sekcją Stosowanie w określonych populacjach na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Ciąża

Rejestr ekspozycji w ciąży

Istnieje rejestr ekspozycji w czasie ciąży, który monitoruje przebieg ciąży u kobiet narażonych w czasie ciąży na atypowe leki przeciwpsychotyczne, w tym preparat ZYPREXA. Zachęcamy świadczeniodawców do rejestrowania pacjentów, kontaktując się z National Pregnancy Registry for Atypical Antipsychotics pod numerem 1-866-961-2388 lub odwiedzając stronę http://womensmentalhealth.org/clinical-and-research-programs/pregnancyregistry/.

Podsumowanie ryzyka

Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu ZYPREXA, w trzecim trymestrze ciąży są narażone na wystąpienie objawów pozapiramidowych i (lub) objawów odstawienia po porodzie (patrz Rozważania kliniczne ). Ogólne dostępne dane z opublikowanych badań epidemiologicznych kobiet ciężarnych narażonych na olanzapinę nie wykazały związanego z lekiem ryzyka wystąpienia poważnych wad wrodzonych, poronienia lub niekorzystnych skutków dla matki lub płodu (patrz Dane ). Istnieje ryzyko dla matki związane z nieleczoną schizofrenią lub zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I oraz z ekspozycją na leki przeciwpsychotyczne, w tym ZYPREXA 7,5 mg, w czasie ciąży (patrz Rozważania kliniczne ).

Olanzapina nie wykazywała działania teratogennego, gdy podawano ją doustnie ciężarnym szczurom i królikom w dawkach 9- i 30-krotnie większych od maksymalnej zalecanej dawki dobowej dla ludzi (MRHD), w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała; po podaniu tych dawek zaobserwowano pewne toksyczne działanie na płód (patrz Dane ).

Szacowane ryzyko tła poważnych wad wrodzonych i poronienia dla wskazanych populacji jest nieznane. Wszystkie ciąże niosą ze sobą ryzyko wad wrodzonych, utraty lub innych niekorzystnych skutków. W ogólnej populacji Stanów Zjednoczonych szacowane podstawowe ryzyko poważnych wad wrodzonych i poronienia w klinicznie rozpoznanych ciążach wynosi odpowiednio 2% do 4% i 15% do 20%.

Rozważania kliniczne

Związane z chorobą ryzyko matki i zarodka/płodu

Istnieje ryzyko dla matki z powodu nieleczonej schizofrenii lub choroby afektywnej dwubiegunowej typu I, w tym zwiększone ryzyko nawrotu, hospitalizacji i samobójstwa. Schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa typu I wiążą się z częstszymi niekorzystnymi następstwami okołoporodowymi, w tym przedwczesnym porodem. Nie wiadomo, czy jest to bezpośredni skutek choroby, czy innych współistniejących czynników.

Działania niepożądane u płodu/noworodka

U noworodków narażonych na działanie leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu ZYPREXA 2,5 mg, w trzecim trymestrze ciąży zgłaszano objawy pozapiramidowe i (lub) objawy odstawienne, w tym pobudzenie, hipertonię, hipotonię, drżenie, senność, niewydolność oddechową i zaburzenia odżywiania. Objawy te miały różne nasilenie. Monitoruj noworodki pod kątem objawów pozapiramidowych i/lub objawów odstawienia i odpowiednio zarządzaj objawami. Niektóre noworodki wyzdrowiały w ciągu kilku godzin lub dni bez specjalnego leczenia; inne wymagały przedłużonej hospitalizacji.

Dane

Dane ludzkie

Pasażowanie przez łożysko zostało opisane w opublikowanych raportach z badań; jednak współczynnik pasaży przez łożysko był bardzo zmienny i wahał się od 7% do 167% po urodzeniu po ekspozycji w czasie ciąży. Kliniczne znaczenie tego odkrycia nie jest znane.

Opublikowane dane z badań obserwacyjnych, rejestrów urodzeń i opisów przypadków, w których oceniano stosowanie atypowych leków przeciwpsychotycznych w czasie ciąży, nie wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych wad wrodzonych. Retrospektywne badanie kohortowe z bazy danych Medicaid obejmującej 9258 kobiet narażonych na leki przeciwpsychotyczne w czasie ciąży nie wykazało ogólnego zwiększonego ryzyka poważnych wad wrodzonych.

Dane zwierząt

badaniach rozrodczości doustnej u szczurów w dawkach do 18 mg/kg/dobę i u królików w dawkach do 30 mg/kg/dobę (odpowiednio 9 i 30-krotność dobowej dawki MRHD podawanej doustnie w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała), nie zaobserwowano dowodów na teratogenność. W badaniu teratologii na szczurach po podaniu doustnym zaobserwowano wczesne resorpcje i zwiększoną liczbę płodów niezdolnych do życia po dawce 18 mg/kg/dobę (9-krotność dziennej dawki MRHD podawanej doustnie w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała), a ciąża była przedłużona po 10 mg/kg/dobę (5-krotność dziennej dawki MRHD podawanej doustnie w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała). W badaniu teratologii doustnej na królikach toksyczność dla płodu objawiająca się zwiększoną resorpcją i zmniejszeniem masy ciała płodu wystąpiła po toksycznej dla matki dawce 30 mg/kg/dobę (30-krotność dziennej dawki doustnej MRHD w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała).

Laktacja

Podsumowanie ryzyka

Olanzapina występuje w mleku ludzkim. Istnieją doniesienia o nadmiernej sedacji, drażliwości, trudnościach w karmieniu i objawach pozapiramidowych (drżeniach i nieprawidłowych ruchach mięśni) u niemowląt narażonych na olanzapinę poprzez mleko matki (patrz Rozważania kliniczne ). Brak informacji na temat wpływu olanzapiny na produkcję mleka.

Należy wziąć pod uwagę korzyści rozwojowe i zdrowotne wynikające z karmienia piersią, a także kliniczne zapotrzebowanie matki na preparat ZYPREXA oraz wszelkie potencjalne niekorzystne skutki stosowania preparatu ZYPREXA na karmione piersią dziecko lub wynikające z choroby podstawowej matki.

Rozważania kliniczne

Niemowlęta narażone na działanie produktu ZYPREXA 7,5 mg należy monitorować pod kątem nadmiernej sedacji, drażliwości, złego karmienia i objawów pozapiramidowych (drżenia i nieprawidłowe ruchy mięśni).

Kobiety i mężczyźni o potencjale rozrodczym

Bezpłodność

Kobiety

Biorąc pod uwagę farmakologiczne działanie olanzapiny (antagonizm receptora D2), leczenie produktem ZYPREXA może powodować zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy, co może prowadzić do odwracalnego zmniejszenia płodności u kobiet w wieku rozrodczym [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Zastosowanie pediatryczne

Bezpieczeństwo i skuteczność doustnego produktu ZYPREXA w leczeniu schizofrenii oraz epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym typu I zostały ustalone w krótkoterminowych badaniach u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat). Stosowanie leku ZYPREXA u młodzieży jest poparte dowodami z odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań produktu ZYPREXA 5 mg, w których 268 młodzieży otrzymywało ZYPREXA 20 mg w zakresie od 2,5 do 20 mg na dobę [patrz Studia kliniczne ]. Zalecana dawka początkowa dla młodzieży jest niższa niż dla dorosłych [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ]. W porównaniu z pacjentami biorącymi udział w badaniach klinicznych z udziałem dorosłych, młodzież prawdopodobnie przybierała na wadze, doświadczała zwiększonej sedacji i miała większy wzrost poziomu cholesterolu całkowitego, triglicerydów, cholesterolu LDL, prolaktyny i aminotransferazy wątrobowej [patrz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI oraz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ]. Decydując się na alternatywne metody leczenia dostępne dla młodzieży, klinicyści powinni wziąć pod uwagę zwiększony potencjał (u młodzieży w porównaniu z dorosłymi) przyrostu masy ciała i dyslipidemii. Lekarze powinni rozważyć potencjalne długoterminowe ryzyko przepisywania nastolatkom, co w wielu przypadkach może skłonić ich do rozważenia przepisania najpierw innych leków nastolatkom [patrz WSKAZANIA I ZASTOSOWANIE ].

Bezpieczeństwo i skuteczność olanzapiny u dzieci INFORMACJA O PACJENCIE ].

Ustalono bezpieczeństwo i skuteczność produktu ZYPREXA 7,5 mg i fluoksetyny w skojarzeniu u dzieci i młodzieży (w wieku od 10 do 17 lat) w ostrym leczeniu epizodów depresyjnych związanych z chorobą afektywną dwubiegunową typu I.

Bezpieczeństwo i skuteczność skojarzonego produktu ZYPREXA i fluoksetyny u dzieci w wieku poniżej 10 lat nie zostały ustalone.

Zastosowanie geriatryczne

Spośród 2500 pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych przed wprowadzeniem do obrotu doustnej olanzapiny, 11% (263) miało 65 lat lub więcej. U pacjentów ze schizofrenią nie stwierdzono różnic w tolerancji olanzapiny u osób starszych w porównaniu z młodszymi pacjentami. Badania przeprowadzone na starszych pacjentach z psychozą związaną z otępieniem sugerują, że profil tolerancji w tej populacji może być inny niż u młodszych pacjentów ze schizofrenią. Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą otępienną leczeni olanzapiną są narażeni na zwiększone ryzyko zgonu w porównaniu z placebo. W kontrolowanych placebo badaniach olanzapiny u pacjentów w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem stwierdzono większą częstość występowania zdarzeń niepożądanych naczyniowo-mózgowych (np. udar, przemijający napad niedokrwienny) u pacjentów leczonych olanzapiną w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. Olanzapina nie jest dopuszczona do leczenia pacjentów z psychozą związaną z otępieniem. Ponadto obecność czynników, które mogą zmniejszać klirens farmakokinetyczny lub zwiększać odpowiedź farmakodynamiczną na olanzapinę, powinna skłaniać do rozważenia mniejszej dawki początkowej u każdego pacjenta w podeszłym wieku [patrz OSTRZEŻENIE W PUDEŁKU , DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA , oraz OSTRZEŻENIA I ŚRODKI ].

Badania kliniczne preparatu ZYPREXA i fluoksetyny w skojarzeniu nie obejmowały wystarczającej liczby pacjentów w wieku ≥65 lat, aby ustalić, czy reagują oni inaczej niż pacjenci młodsi.

PRZEDAWKOWAĆ

Ludzkie doświadczenie

W badaniach przed wprowadzeniem do obrotu z udziałem ponad 3100 pacjentów i (lub) osób zdrowych przypadkowe lub zamierzone ostre przedawkowanie olanzapiny stwierdzono u 67 pacjentów. U pacjenta przyjmującego największą zidentyfikowaną ilość, 300 mg, jedynymi zgłaszanymi objawami były senność i niewyraźna mowa. W ograniczonej liczbie pacjentów, którzy byli oceniani w szpitalach, w tym pacjent przyjmujący 300 mg, nie było obserwacji wskazujących na niekorzystną zmianę w analitach laboratoryjnych lub EKG. Po przedawkowaniu objawy czynności życiowych zwykle mieściły się w granicach normy.

raportach dotyczących przedawkowania samej olanzapiny po wprowadzeniu do obrotu w większości przypadków zgłaszano objawy. U pacjentów objawowych objawy z częstością ≥10% obejmowały pobudzenie/agresywność, dyzartrię, tachykardię, różne objawy pozapiramidowe oraz obniżony poziom świadomości, od sedacji do śpiączki. Wśród rzadziej zgłaszanych objawów znalazły się następujące potencjalnie poważne z medycznego punktu widzenia reakcje: zachłyśnięcie się, zatrzymanie krążenia i oddechu, zaburzenia rytmu serca (takie jak częstoskurcz nadkomorowy i u 1 pacjenta pauza zatokowa z samoistnym powrotem do normalnego rytmu), majaczenie, możliwy złośliwy zespół neuroleptyczny, depresja/zatrzymanie oddechu , drgawki, nadciśnienie i niedociśnienie. Firma Eli Lilly and Company otrzymała zgłoszenia zgonów w związku z przedawkowaniem samej olanzapiny. W jednym przypadku zgonu ilość ostrej połkniętej olanzapiny była prawdopodobnie tak niska, jak 450 mg olanzapiny podawanej doustnie; jednak w innym przypadku zgłoszono, że pacjent przeżył ostre przyjęcie olanzapiny w ilości około 2 g doustnej olanzapiny.

Postępowanie w przypadku przedawkowania

Aby uzyskać aktualne informacje na temat postępowania w przypadku przedawkowania produktu ZYPREXA (olanzapina), należy skontaktować się z certyfikowanym centrum kontroli zatruć (1-800-222-1222 lub www.poison.org). Należy rozważyć możliwość zaangażowania wielu leków. W przypadku ostrego przedawkowania udrożnić i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednie natlenienie i wentylację, co może obejmować intubację. Należy rozważyć płukanie żołądka (po intubacji, jeśli pacjent jest nieprzytomny) i podanie węgla aktywowanego wraz ze środkiem przeczyszczającym. Podawanie węgla aktywowanego (1 g) zmniejszyło Cmax i AUC olanzapiny podawanej doustnie o około 60%. Ponieważ szczytowe stężenie olanzapiny zazwyczaj nie uzyskuje się przed upływem około 6 godzin po podaniu, węgiel drzewny może być użytecznym sposobem leczenia przedawkowania olanzapiny.

Możliwość przytępienia, drgawek lub reakcji dystonicznej głowy i szyi po przedawkowaniu może stwarzać ryzyko zachłyśnięcia się wywołanymi wymiotami. Monitorowanie sercowo-naczyniowe powinno rozpocząć się natychmiast i powinno obejmować ciągłe monitorowanie elektrokardiograficzne w celu wykrycia ewentualnych arytmii.

Nie ma swoistego antidotum na olanzapinę. Dlatego należy podjąć odpowiednie działania wspomagające. Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak płyny dożylne i (lub) leki sympatykomimetyczne. (Nie należy stosować epinefryny, dopaminy ani innych sympatykomimetyków o działaniu beta-agonistycznym, ponieważ stymulacja beta może pogorszyć niedociśnienie w przypadku blokady alfa wywołanej przez olanzapinę).

Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat przedawkowania litu lub walproinianu, należy zapoznać się z sekcją Przedawkowanie na ulotkach dołączonych do opakowania tych produktów. Szczegółowe informacje na temat przedawkowania połączenia olanzapiny i fluoksetyny można znaleźć w części dotyczącej przedawkowania w ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

PRZECIWWSKAZANIA

• Brak w monoterapii ZYPREXA.
• W przypadku stosowania leku ZYPREXA i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z sekcją Przeciwwskazania w ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.
• Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat przeciwwskazań litu lub walproinianu, należy zapoznać się z sekcją Przeciwwskazania na ulotkach dołączonych do opakowania tych innych produktów.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Mechanizm akcji

Mechanizm działania olanzapiny w wymienionych wskazaniach jest niejasny. Jednak w skuteczności olanzapiny w schizofrenii może pośredniczyć połączenie antagonizmu dopaminy i serotoniny typu 2 (5HT2).

Farmakodynamika

Olanzapina wiąże się z dużym powinowactwem z następującymi receptorami: serotonina 5HT2A/2C, 5HT6 (odpowiednio Ki=4, 11 i 5 nM), dopamina D1-4 (Ki=11-31 nM), histamina H1 (Ki=7 nM). ) i receptory adrenergiczne a1 (Ki=19 nM). Olanzapina jest antagonistą o umiarkowanym powinowactwie do serotoniny 5HT3 (Ki=57 nM) i muskarynowego M1-5 (odpowiednio Ki=73, 96, 132, 32 i 48 nM). Olanzapina wiąże się z niskim powinowactwem do receptorów GABAA, BZD i β-adrenergicznych (Ki>10 μM).

Farmakokinetyka

Administracja Doustna, Monoterapia

Olanzapina jest dobrze wchłaniana i osiąga maksymalne stężenie w ciągu około 6 godzin po podaniu doustnym. Jest on w znacznym stopniu eliminowany w wyniku metabolizmu pierwszego przejścia, przy czym około 40% dawki jest metabolizowane przed dotarciem do krążenia ogólnego. Pokarm nie wpływa na szybkość ani stopień wchłaniania olanzapiny. Badania farmakokinetyczne wykazały, że postacie dawkowania olanzapiny w postaci tabletek ZYPREXA 5 mg i ZYPREXA ZYDIS (tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej olanzapiny) są biorównoważne.

Olanzapina wykazuje kinetykę liniową w klinicznym zakresie dawkowania. Jego okres półtrwania waha się od 21 do 54 godzin (5. do 95. percentyl; średnia 30 h), a pozorny klirens osoczowy wynosi od 12 do 47 l/h (5. do 95. percentyl; średnia 25 l/h).

Podawanie olanzapiny raz na dobę prowadzi do uzyskania w ciągu około tygodnia stężeń w stanie stacjonarnym, które są około dwukrotnością stężeń po podaniu pojedynczych dawek. Stężenia w osoczu, okres półtrwania i klirens olanzapiny mogą się różnić u poszczególnych osób w zależności od palenia tytoniu, płci i wieku.

Olanzapina jest szeroko dystrybuowana w organizmie, a jej objętość dystrybucji wynosi około 1000 l. Wiąże się w 93% z białkami osocza w zakresie stężeń od 7 do 1100 ng/ml, głównie z albuminą i kwaśną glikoproteiną α1.

Metabolizm i eliminacja

Po podaniu pojedynczej dawki doustnej olanzapiny znakowanej 14C, 7% dawki olanzapiny odzyskano w moczu w postaci niezmienionej, co wskazuje, że olanzapina jest silnie metabolizowana. Około 57% i 30% dawki odzyskano odpowiednio w moczu i kale. W osoczu olanzapina stanowiła tylko 12% AUC całkowitej radioaktywności, co wskazuje na znaczną ekspozycję na metabolity. Po wielokrotnym podaniu głównymi krążącymi metabolitami były 10-N-glukuronid, obecny w stanie stacjonarnym przy 44% stężenia olanzapiny oraz 4´-N-desmetyloolanzapina, obecny w stanie stacjonarnym przy 31% stężenia olanzapiny . Obydwa metabolity nie wykazują aktywności farmakologicznej w obserwowanych stężeniach.

Bezpośrednia glukuronidacja i utlenianie za pośrednictwem cytochromu P450 (CYP) to główne szlaki metaboliczne olanzapiny. Badania in vitro sugerują, że CYP 1A2 i 2D6 oraz układ monooksygenazy zawierającej flawinę biorą udział w utlenianiu olanzapiny. Utlenianie za pośrednictwem CYP2D6 wydaje się być drugorzędnym szlakiem metabolicznym in vivo, ponieważ klirens olanzapiny nie jest zmniejszony u osób z niedoborem tego enzymu.

Podawanie domięśniowe

Produkt ZYPREXA IntraMuscular powoduje szybkie wchłanianie, a maksymalne stężenie w osoczu występuje w ciągu 15 do 45 minut. Na podstawie badania farmakokinetycznego przeprowadzonego na zdrowych ochotnikach, dawka 5 mg olanzapiny domięśniowej do wstrzykiwań powoduje średnio maksymalne stężenie w osoczu około 5 razy większe niż maksymalne stężenie w osoczu uzyskiwane po podaniu doustnym dawki 5 mg olanzapiny. Pole pod krzywą uzyskaną po podaniu domięśniowym jest podobne do uzyskanego po podaniu doustnym tej samej dawki. Okres półtrwania obserwowany po podaniu domięśniowym jest podobny do obserwowanego po podaniu doustnym. Farmakokinetyka jest liniowa w klinicznym zakresie dawkowania. Profile metaboliczne po podaniu domięśniowym są jakościowo podobne do profili metabolicznych po podaniu doustnym.

Określone populacje

Zaburzenia czynności nerek

Ponieważ olanzapina jest silnie metabolizowana przed wydaleniem, a tylko 7% leku jest wydalane w postaci niezmienionej, jest mało prawdopodobne, aby sama dysfunkcja nerek miała duży wpływ na farmakokinetykę olanzapiny. Właściwości farmakokinetyczne olanzapiny były podobne u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i u osób zdrowych, co wskazuje, że nie jest konieczne dostosowanie dawki w zależności od stopnia zaburzenia czynności nerek. Ponadto olanzapina nie jest usuwana przez dializę. Nie badano wpływu zaburzeń czynności nerek na eliminację metabolitów.

Niewydolność wątroby

Chociaż można się spodziewać, że obecność zaburzeń czynności wątroby zmniejszy klirens olanzapiny, badanie wpływu zaburzeń czynności wątroby u pacjentów (n=6) z klinicznie istotną (klasyfikacja A i B wg klasyfikacji Childa Pugha) marskością wątroby wykazało niewielki wpływ na farmakokinetykę olanzapiny.

Geriatryczny

badaniu z udziałem 24 zdrowych osób średni okres półtrwania w fazie eliminacji olanzapiny był około 1,5 raza dłuższy u osób w podeszłym wieku (≥65 lat) niż u osób w podeszłym wieku ( DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Płeć

Klirens olanzapiny jest o około 30% niższy u kobiet niż u mężczyzn. Nie było jednak widocznych różnic między mężczyznami i kobietami pod względem skuteczności lub działań niepożądanych. Modyfikacje dawkowania w zależności od płci nie powinny być potrzebne.

Status palenia

Klirens olanzapiny jest o około 40% wyższy u palaczy niż u osób niepalących, chociaż nie zaleca się rutynowych modyfikacji dawkowania.

Wyścig

Badania in vivo wykazały, że ekspozycja jest podobna wśród Japończyków, Chińczyków i rasy białej, zwłaszcza po normalizacji różnic masy ciała. Dlatego nie zaleca się modyfikowania dawkowania w zależności od rasy.

Połączone efekty

Połączone skutki wieku, palenia i płci mogą prowadzić do znacznych różnic farmakokinetycznych w populacjach. Na przykład klirens u młodych palących mężczyzn może być 3 razy wyższy niż u niepalących kobiet w podeszłym wieku. Modyfikacja dawkowania może być konieczna u pacjentów, u których występuje kombinacja czynników, które mogą powodować wolniejszy metabolizm olanzapiny [patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ].

Młodzież (w wieku od 13 do 17 lat)

W badaniach klinicznych większość nastolatków nie paliła, a populacja ta miała niższą średnią masę ciała, co skutkowało wyższą średnią ekspozycją na olanzapinę w porównaniu z dorosłymi.

Toksykologia i/lub farmakologia zwierząt

badaniach na zwierzętach z olanzapiną głównymi objawami hematologicznymi były odwracalne obwodowe cytopenie u poszczególnych psów po podaniu dawki 10 mg/kg (17-krotność dziennej dawki MRHD doustnie w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała), zależne od dawki zmniejszenie liczby limfocytów i neutrofili u myszy i limfopenia u szczurów. U kilku psów leczonych 10 mg/kg rozwinęła się odwracalna neutropenia i/lub odwracalna niedokrwistość hemolityczna między 1 a 10 miesiącem leczenia. W badaniach trwających 3 miesiące u myszy, którym podawano dawki 10 mg/kg (co odpowiada dwukrotności dziennej dawki doustnej MRHD w przeliczeniu na mg/m² powierzchni ciała) obserwowano zależne od dawki zmniejszenie liczby limfocytów i neutrofili. Niespecyficzna limfopenia, odpowiadająca zmniejszeniu przyrostu masy ciała, wystąpiła u szczurów otrzymujących 22,5 mg/kg (11-krotność dziennej dawki MRHD doustnie w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała) przez 3 miesiące lub 16 mg/kg (8-krotność dziennej dawki MRHD doustnie w oparciu o mg/m² powierzchni ciała) na mg/m2 powierzchni ciała) przez 6 lub 12 miesięcy. Nie znaleziono dowodów na cytotoksyczność szpiku kostnego u żadnego z badanych gatunków. Szpik kostny był normokomórkowy lub hiperkomórkowy, co wskazuje, że zmniejszenie liczby krążących krwinek było prawdopodobnie spowodowane czynnikami obwodowymi (nie szpikowymi).

Studia kliniczne

W przypadku stosowania leku ZYPREXA 7,5 mg i fluoksetyny w połączeniu, należy również zapoznać się z sekcją Badania kliniczne na ulotce dołączonej do opakowania leku Symbyax.

Schizofrenia

Dorośli ludzie

Skuteczność doustnej olanzapiny w leczeniu schizofrenii ustalono w 2 krótkoterminowych (6-tygodniowych) kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów hospitalizowanych, spełniających kryteria DSM III-R dla schizofrenii. Pojedyncze ramię haloperidolu zostało włączone jako leczenie porównawcze w 1 z 2 badań, ale w tym badaniu nie porównano tych 2 leków w pełnym zakresie klinicznie istotnych dawek dla obu.

badaniach tych wykorzystano kilka narzędzi do oceny objawów i symptomów psychicznych, w tym Krótkiej Skali Oceny Psychiatrycznej (BPRS), wielopunktowego spisu ogólnej psychopatologii, tradycyjnie stosowanego do oceny efektów leczenia farmakologicznego w schizofrenii. Klaster psychoz BPRS (dezorganizacja pojęciowa, zachowanie halucynacyjne, podejrzliwość i nietypowa treść myśli) jest uważany za szczególnie przydatny podzbiór do oceny pacjentów ze schizofrenią psychotyczną. Druga tradycyjna ocena, Clinical Global Impression (CGI), odzwierciedla wrażenie wykwalifikowanego obserwatora, w pełni zaznajomionego z objawami schizofrenii, na temat ogólnego stanu klinicznego pacjenta. Ponadto zastosowano 2 nowsze wagi opracowane; Obejmowały one 30-elementową Skalę Objawów Pozytywnych i Negatywnych (PANSS), w której osadzono 18 pozycji BPRS, oraz Skalę Oceny Objawów Negatywnych (SANS). Poniższe podsumowania badań skupiają się na następujących wynikach: suma PANSS i/lub suma BPRS; klaster psychoz BPRS; podskala ujemna PANSS lub SANS; i CGI dotkliwość. Wyniki prób są następujące:

(1) W 6-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=149) obejmującym 2 stałe dawki olanzapiny 1 i 10 mg/dobę (schemat raz na dobę), olanzapinę 10 mg/dobę (ale nie 1 mg/dobę). dnia), był lepszy od placebo w całkowitym wyniku PANSS (również w wyodrębnionym całkowitym BPRS), w grupie psychoz BPRS, w podskali PANSS Negative oraz w CGI Severity.

(2) W 6-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=253) obejmującym 3 stałe zakresy dawek olanzapiny (5 ± 2,5 mg/dobę, 10 ± 2,5 mg/dobę i 15 ± 2,5 mg/dobę) w schemat raz na dobę, dwie grupy z najwyższymi dawkami olanzapiny (rzeczywiste średnie dawki odpowiednio 12 i 16 mg/dobę) były lepsze od placebo pod względem całkowitego wyniku BPRS, klastra psychozy BPRS i wyniku nasilenia CGI; grupa z najwyższą dawką olanzapiny była lepsza od placebo w SANS. Nie było wyraźnej przewagi grupy otrzymującej wysoką dawkę nad grupą otrzymującą średnią dawkę.

(3) W badaniu długoterminowym dorośli pacjenci ambulatoryjni (n=326), którzy głównie spełniali kryteria DSM-IV dla schizofrenii i którzy utrzymywali się na stabilnym poziomie podczas otwartego leczenia przez co najmniej 8 tygodni, zostali losowo przydzieleni do kontynuacji leczenia olanzapiną. dawki (w zakresie od 10 do 20 mg/dobę) lub placebo. Okres obserwacji w celu obserwacji pacjentów pod kątem nawrotu, definiowany jako nasilenie objawów pozytywnych BPRS lub hospitalizacji, zaplanowano na 12 miesięcy, jednak spełnione zostały kryteria wcześniejszego zakończenia badania z powodu nadmiaru nawrotów placebo w porównaniu z nawrotami olanzapiny , a olanzapina okazała się skuteczniejsza od placebo pod względem czasu do nawrotu, co było głównym punktem końcowym tego badania. W związku z tym olanzapina była skuteczniejsza niż placebo w utrzymaniu skuteczności u pacjentów ustabilizowanych przez około 8 tygodni i obserwowanych przez okres obserwacji do 8 miesięcy.

Badanie podzbiorów populacji (rasa i płeć) nie ujawniło żadnej zróżnicowanej reaktywności na podstawie tych podgrup.

Młodzież

Skuteczność doustnej olanzapiny w ostrym leczeniu schizofrenii u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat) ustalono w 6-tygodniowym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo, randomizowanym badaniu klinicznym i ambulatoryjnym ze schizofrenią (n=107), kryteria diagnostyczne wg DSM-IV-TR i potwierdzone przez Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizofrenia for School Aged Children-Present and Lifetime Version (K-SADS-PL).

Podstawowym narzędziem oceny używanym do oceny objawów i symptomów psychiatrycznych w tym badaniu była zakotwiczona wersja krótkiej oceny psychiatrycznej dla dzieci (BPRS-C).

tym badaniu z zastosowaniem elastycznej dawki olanzapina od 2,5 do 20 mg/dobę (średnia dawka modalna 12,5 mg/dobę, średnia dawka 11,1 mg/dobę) była skuteczniejsza niż placebo w leczeniu młodzieży z rozpoznaniem schizofrenii, co potwierdza statystycznie istotnie większa średnia redukcja całkowitego wyniku BPRS-C u pacjentów w grupie leczonej olanzapiną niż w grupie placebo.

Chociaż nie ma dostępnych dowodów pozwalających odpowiedzieć na pytanie, jak długo należy utrzymywać nastoletniego pacjenta leczonego produktem ZYPREXA, skuteczność leczenia podtrzymującego można ekstrapolować na podstawie danych dotyczących dorosłych wraz z porównaniem parametrów farmakokinetycznych olanzapiny u pacjentów dorosłych i młodzieży. Ogólnie zaleca się, aby pacjenci z odpowiedzią kontynuowali leczenie po ostrej odpowiedzi, ale przy najniższej dawce potrzebnej do utrzymania remisji. Pacjenci powinni być okresowo poddawani ponownej ocenie w celu ustalenia potrzeby leczenia podtrzymującego.

Zaburzenie dwubiegunowe typu I (epizody maniakalne lub mieszane)

Dorośli ludzie

Monoterapia

Skuteczność doustnej olanzapiny w leczeniu epizodów maniakalnych lub mieszanych ustalono w 2 krótkoterminowych (jedno 3-tygodniowych i jedno 4-tygodniowych) badaniach kontrolowanych placebo u dorosłych pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla ChAD typu I z epizody maniakalne lub mieszane. Badania te obejmowały pacjentów z objawami psychotycznymi lub bez oraz z lub bez kursu szybkiej jazdy na rowerze.

Podstawowym instrumentem oceny objawów maniakalnych w tych badaniach była Skala Oceny Młodej Manii (Y-MRS), 11-punktowa skala oceniana przez lekarza, tradycyjnie stosowana do oceny stopnia symptomatologii maniakalnej (drażliwość, zachowania destrukcyjne/agresywne, sen , podwyższony nastrój, mowa, zwiększona aktywność, zainteresowanie seksualne, zaburzenia języka/myśli, treść myśli, wygląd i wgląd) w zakresie od 0 (brak cech maniakalnych) do 60 (maksymalny wynik). Pierwszorzędowym punktem końcowym w tych badaniach była zmiana całkowitego wyniku Y-MRS w stosunku do wartości wyjściowej. Wyniki prób są następujące:

(1) W jednym 3-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=67), w którym stosowano różne dawki olanzapiny (5-20 mg/dobę, raz na dobę, zaczynając od 10 mg/dobę), olanzapina miała przewagę nad placebo w zmniejszenie całkowitego wyniku Y-MRS. W identycznie zaprojektowanym badaniu przeprowadzonym jednocześnie z pierwszym badaniem, olanzapina wykazała podobną różnicę w leczeniu, ale prawdopodobnie ze względu na wielkość próby i zmienność miejsca nie okazała się lepsza niż placebo pod względem tego wyniku.

(2) W 4-tygodniowym badaniu kontrolowanym placebo (n=115), w którym stosowano różne dawki olanzapiny (5-20 mg/dobę, raz na dobę, zaczynając od 15 mg/dobę), olanzapina miała przewagę nad placebo w zmniejszenie całkowitego wyniku Y-MRS.

(3) W innym badaniu 361 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla epizodu maniakalnego lub mieszanego choroby afektywnej dwubiegunowej typu I, u których wystąpiła odpowiedź podczas początkowej, otwartej fazy leczenia trwającej średnio około 2 tygodnie, na olanzapinę w dawce 5 do 20 mg/ dnia zostali losowo przydzieleni do kontynuacji leczenia olanzapiną w tej samej dawce (n=225) lub do placebo (n=136), w celu obserwacji nawrotu. Około 50% pacjentów przerwało leczenie olanzapiną do 59. dnia, a 50% z grupy placebo przerwało leczenie do 23. dnia leczenia metodą podwójnie ślepej próby. Odpowiedź podczas fazy otwartej zdefiniowano jako spadek całkowitego wyniku Y-MRS do ≤12 i HAM-D 21 do ≤8. Nawrót podczas fazy podwójnie ślepej próby zdefiniowano jako wzrost całkowitego wyniku w skali Y-MRS lub HAM-D 21 do ≥15 lub hospitalizację z powodu manii lub depresji. W fazie randomizowanej u pacjentów otrzymujących w dalszym ciągu olanzapinę czas do nawrotu był znacznie dłuższy.

Jako dodatek do litu lub walproinianu

Skuteczność doustnej olanzapiny w skojarzeniu z litem lub walproinianem w leczeniu epizodów maniakalnych lub mieszanych potwierdzono w 2 kontrolowanych badaniach klinicznych u pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I z epizodami maniakalnymi lub mieszanymi. Badania te obejmowały pacjentów z objawami psychotycznymi lub bez oraz z lub bez kursu szybkiej jazdy na rowerze. Wyniki prób są następujące:

(1) W jednym 6-tygodniowym badaniu skojarzonym kontrolowanym placebo 175 pacjentów ambulatoryjnych leczonych litem lub walproinianem z niewystarczająco kontrolowanymi objawami maniakalnymi lub mieszanymi (Y-MRS ≥16) zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej olanzapinę lub placebo w skojarzeniu z pierwotną terapią. . Olanzapina (w zakresie dawek 5-20 mg/dobę, raz dziennie, zaczynając od 10 mg/dobę) w połączeniu z litem lub walproinianem (w zakresie terapeutycznym od 0,6 mEq/l do 1,2 mEq/l lub 50 μg/ml do 125 μg/ml) przewyższał sam lit lub walproinian pod względem zmniejszenia całkowitej punktacji Y-MRS.

(2) W drugim 6-tygodniowym badaniu skojarzonym kontrolowanym placebo 169 pacjentów ambulatoryjnych leczonych litem lub walproinianem z niewystarczająco kontrolowanymi objawami maniakalnymi lub mieszanymi (Y-MRS ≥16) zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej olanzapinę lub placebo w skojarzeniu z ich pierwotnym terapia. Olanzapina (w zakresie dawek 5-20 mg/dobę, raz dziennie, zaczynając od 10 mg/dobę) w połączeniu z litem lub walproinianem (w zakresie terapeutycznym od 0,6 mEq/l do 1,2 mEq/l lub 50 μg/ml do 125 μg/ml) przewyższał sam lit lub walproinian pod względem zmniejszenia całkowitej punktacji Y-MRS.

Młodzież

Ostra monoterapia

Skuteczność doustnej olanzapiny w leczeniu ostrych epizodów maniakalnych lub mieszanych u młodzieży (w wieku od 13 do 17 lat) ustalono w 3-tygodniowym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo, randomizowanym badaniu obejmującym młodzież hospitalizowanych i ambulatoryjnych, którzy spełnili wymagania diagnostyczne kryteria epizodów maniakalnych lub mieszanych związanych z ChAD typu I (z cechami psychotycznymi lub bez) według DSM-IV-TR (n=161). Diagnozę potwierdził K-SADS-PL.

Podstawowym narzędziem oceny używanym do oceny objawów maniakalnych w tym badaniu był całkowity wynik w Skali Oceny Młodej Mania u młodzieży (Y-MRS).

tym badaniu z zastosowaniem zmiennej dawki olanzapina od 2,5 do 20 mg/dobę (średnia dawka modalna 10,7 mg/dobę, średnia dawka 8,9 mg/dobę) była skuteczniejsza niż placebo w leczeniu młodzieży z epizodami maniakalnymi lub mieszanymi związanymi z ChAD typu I zaburzenia, o czym świadczy statystycznie istotnie większa średnia redukcja całkowitego wyniku Y-MRS u pacjentów w grupie leczonej olanzapiną niż w grupie placebo.

Chociaż nie ma dostępnych dowodów pozwalających odpowiedzieć na pytanie, jak długo należy utrzymywać nastoletniego pacjenta leczonego produktem ZYPREXA, skuteczność leczenia podtrzymującego można ekstrapolować na podstawie danych dotyczących dorosłych wraz z porównaniem parametrów farmakokinetycznych olanzapiny u pacjentów dorosłych i młodzieży. Ogólnie zaleca się, aby pacjenci z odpowiedzią kontynuowali leczenie po ostrej odpowiedzi, ale przy najniższej dawce potrzebnej do utrzymania remisji. Pacjenci powinni być okresowo poddawani ponownej ocenie w celu ustalenia potrzeby leczenia podtrzymującego.

Pobudzenie związane ze schizofrenią i dwubiegunową manią

Skuteczność domięśniowej olanzapiny do wstrzykiwań w leczeniu pobudzenia ustalono w 3 krótkoterminowych (24 godziny leczenia domięśniowego) badaniach kontrolowanych placebo u pobudzonych dorosłych pacjentów z 2 grup diagnostycznych: schizofrenii i zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I (epizody maniakalne lub mieszane). . Każde z badań obejmowało pojedyncze aktywne ramię leczenia porównawczego obejmujące wstrzyknięcie haloperidolu (badania nad schizofrenią) lub wstrzyknięcie lorazepamu (badanie dwubiegunowe typu I). Pacjenci włączeni do badań musieli być: (1) ocenieni przez badaczy klinicznych jako klinicznie pobudzeni i klinicznie odpowiedni kandydaci do leczenia lekami domięśniowymi oraz (2) wykazujący poziom pobudzenia, który osiągnął lub przekroczył próg wyniku ≥14 w dniu 5 pozycji składających się na komponent podekscytowany Skali Zespołów Pozytywnych i Negatywnych (PANSS) (tj. słaba kontrola impulsów, napięcie, wrogość, brak współpracy i podniecenie) z co najmniej 1 punktacją indywidualnej pozycji ≥4 przy użyciu systemu punktacji 1-7 (1= nieobecny, 4=umiarkowany, 7=skrajny). W badaniach średni początkowy wynik PANSS Excited Component wynosił 18,4, z punktacją w zakresie od 13 do 32 (z maksymalnego wyniku 35), co sugeruje głównie umiarkowane poziomy pobudzenia, a niektórzy pacjenci doświadczają łagodnych lub ciężkich poziomów pobudzenia. Główną miarą skuteczności stosowaną do oceny oznak i objawów pobudzenia w tych badaniach była zmiana w stosunku do wartości wyjściowej w składniku wzbudzonym PANSS w 2 godziny po wstrzyknięciu. Pacjenci mogli otrzymać do 3 wstrzyknięć podczas 24-godzinnego okresu leczenia domięśniowego; jednak pacjenci nie mogli otrzymać drugiego wstrzyknięcia przed upływem początkowego 2 godzinnego okresu, kiedy oceniano główny miernik skuteczności. Wyniki prób są następujące:

(1) W kontrolowanym placebo badaniu z udziałem pobudzonych pacjentów hospitalizowanych spełniających kryteria DSM-IV dla schizofrenii (n=270), oceniano 4 ustalone domięśniowo olanzapinę w dawkach 2,5 mg, 5 mg, 7,5 mg i 10 mg. Wszystkie dawki były statystycznie lepsze niż placebo pod względem komponentu wzbudzonego PANSS 2 godziny po wstrzyknięciu. Jednak efekt był większy i bardziej spójny dla 3 najwyższych dawek. Nie było istotnych różnic parami dla dawek 7,5 i 10 mg w porównaniu z dawką 5 mg.

(2) W drugim badaniu kontrolowanym placebo u pacjentów w stanie pobudzenia, spełniających kryteria DSM-IV dla schizofrenii (n=311), oceniano 1 stałą domięśniową olanzapinę do wstrzyknięcia w dawce 10 mg. Olanzapina do wstrzykiwań okazała się statystycznie skuteczniejsza od placebo w badaniu komponentu wzbudzonego PANSS 2 godziny po wstrzyknięciu.

(3) W kontrolowanym placebo badaniu klinicznym z udziałem pobudzonych pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzenia afektywnego dwubiegunowego typu I (i aktualnie wykazujących ostry epizod maniakalny lub mieszany z objawami psychotycznymi lub bez) (n=201), 1 ustalona domięśniowa olanzapina do wstrzykiwań oceniono na 10 mg. Olanzapina do wstrzykiwań okazała się statystycznie skuteczniejsza od placebo w badaniu komponentu wzbudzonego PANSS 2 godziny po wstrzyknięciu.

Badanie podzbiorów populacji (wiek, rasa i płeć) nie ujawniło żadnej zróżnicowanej reakcji na podstawie tych podgrup.

INFORMACJA O PACJENCIE

ZYPREXA® (zy-PREX-a) (olanzapina) Tabletka

ZYPREXA® ZYDIS® (zy-PREX-a ZY-dis) (olanzapina) Tabletka, rozpadająca się w jamie ustnej

Przeczytaj Przewodnik po lekach dołączony do leku ZYPREXA przed rozpoczęciem jego przyjmowania i za każdym razem, gdy otrzymujesz uzupełnienie. Mogą pojawić się nowe informacje. Ten przewodnik po lekach nie zastępuje rozmowy z lekarzem na temat stanu zdrowia lub leczenia. Porozmawiaj z lekarzem lub farmaceutą, jeśli czegoś nie rozumiesz lub chcesz dowiedzieć się więcej o leku ZYPREXA.

Jakie są najważniejsze informacje, które powinienem wiedzieć o ZYPREXIE?

ZYPREXA 20 mg może powodować poważne skutki uboczne, w tym:

Zwiększone ryzyko śmierci u osób starszych, które są zdezorientowane, mają utratę pamięci i tracą kontakt z rzeczywistością (psychoza związana z demencją).

Wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia).

Wysoki poziom tłuszczów we krwi (podwyższony poziom cholesterolu i trójglicerydów), zwłaszcza u nastolatków w wieku od 13 do 17 lat lub w połączeniu z fluoksetyną u dzieci w wieku od 10 do 17 lat.

Przyrost masy ciała, szczególnie u nastolatków w wieku od 13 do 17 lat lub w połączeniu z fluoksetyną u dzieci w wieku od 10 do 17 lat.

Te poważne skutki uboczne opisano poniżej.

1. Zwiększone ryzyko śmierci u osób starszych, które są zdezorientowane, mają utratę pamięci i tracą kontakt z rzeczywistością (psychoza związana z demencją). ZYPREXA nie jest dopuszczony do leczenia psychozy u osób starszych z demencją.

2. Wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia). Wysoki poziom cukru we krwi może wystąpić, jeśli masz już cukrzycę lub nigdy nie miałeś cukrzycy. Wysoki poziom cukru we krwi może prowadzić do:

• nagromadzenie kwasu we krwi z powodu ketonów (kwasica ketonowa)
• śpiączka
• śmierć

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku ZYPREXA 7,5 mg oraz w trakcie leczenia lekarz powinien wykonać badania w celu sprawdzenia stężenia cukru we krwi. U osób, które nie chorują na cukrzycę, czasami wysoki poziom cukru we krwi ustępuje po odstawieniu leku ZYPREXA 7,5 mg. Osoby chore na cukrzycę i niektóre osoby, które nie miały cukrzycy przed przyjęciem leku ZYPREXA, muszą przyjmować leki obniżające poziom cukru we krwi nawet po zaprzestaniu przyjmowania leku ZYPREXA.

Jeśli masz cukrzycę, postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza dotyczącymi częstotliwości sprawdzania poziomu cukru we krwi podczas przyjmowania leku ZYPREXA.

Zadzwoń do lekarza jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z tych objawów wysokiego stężenia cukru we krwi (hiperglikemia) podczas przyjmowania leku ZYPREXA:

• czuję się bardzo spragniony
• trzeba oddawać mocz częściej niż zwykle
• czuć się bardzo głodnym
• czuć się słabym lub zmęczonym
• czujesz się chory na żołądek
• czujesz się zdezorientowany lub Twój oddech pachnie owocowo

3. Wysoki poziom tłuszczów we krwi (cholesterolu i trójglicerydów). Wysoki poziom tłuszczów może wystąpić u osób leczonych preparatem ZYPREXA 10 mg, zwłaszcza u nastolatków (w wieku od 13 do 17 lat) lub w przypadku stosowania w skojarzeniu z fluoksetyną u dzieci (w wieku od 10 do 17 lat). Pacjent może nie mieć żadnych objawów, dlatego przed rozpoczęciem przyjmowania leku ZYPREXA oraz w trakcie leczenia lekarz powinien wykonać badania krwi w celu sprawdzenia stężenia cholesterolu i trójglicerydów.

4. Przyrost masy ciała. Przyrost masy ciała jest bardzo powszechny u osób przyjmujących preparat ZYPREXA. Nastolatki (od 13 do 17 lat) częściej przybierają na wadze i przybierają na wadze więcej niż dorośli. Dzieci (w wieku od 10 do 17 lat) częściej przybierają na wadze i przybierają na wadze więcej niż dorośli, gdy lek ZYPREXA 7,5 mg jest stosowany w skojarzeniu z fluoksetyną. Niektóre osoby mogą przybierać na wadze podczas przyjmowania leku ZYPREXA, dlatego Ty i Twój lekarz powinniście regularnie kontrolować swoją wagę. Porozmawiaj z lekarzem o sposobach kontrolowania przyrostu masy ciała, takich jak zdrowa, zbilansowana dieta i ćwiczenia.

Co to jest ZYPREXA?

ZYPREXA to lek na receptę stosowany w leczeniu:

• schizofrenia u osób w wieku 13 lat lub starszych.
• choroba afektywna dwubiegunowa, w tym:
  • epizody maniakalne lub mieszane, które występują w chorobie afektywnej dwubiegunowej typu I u osób w wieku 13 lat lub starszych.
  • epizody maniakalne lub mieszane, które występują w chorobie afektywnej dwubiegunowej typu I, gdy są stosowane z litem lub walproinianem u dorosłych.
  • długotrwałe leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej typu I u dorosłych.
• epizody depresji, które występują w chorobie afektywnej dwubiegunowej typu I, gdy są stosowane z lekiem fluoksetyną (Prozac®) u osób w wieku 10 lat lub starszych.
• epizody depresji, które nie ustępują po podaniu 2 innych leków, zwanych również depresją oporną na leczenie, w przypadku stosowania z lekiem fluoksetyna (Prozac) u osób dorosłych.

ZYPREXA 7,5 mg nie został zatwierdzony do stosowania u dzieci w wieku poniżej 13 lat. Preparat ZYPREXA 10 mg w skojarzeniu z fluoksetyną nie został zatwierdzony do stosowania u dzieci w wieku poniżej 10 lat.

Objawy schizofrenii obejmują słyszenie głosów, widzenie rzeczy, których nie ma, posiadanie nieprawdziwych przekonań oraz podejrzliwość lub wycofanie.

Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej typu I obejmują naprzemienne okresy depresji i wysokiego lub drażliwego nastroju, zwiększoną aktywność i niepokój, gonitwę myśli, szybką mowę, impulsywne zachowania i zmniejszoną potrzebę snu.

Objawy depresji opornej na leczenie obejmują obniżenie nastroju, zmniejszenie zainteresowania, zwiększenie poczucia winy, zmniejszenie energii, zmniejszenie koncentracji, zmiany apetytu oraz myśli lub zachowania samobójcze.

Niektóre objawy mogą ulec poprawie wraz z leczeniem. Jeśli uważasz, że nie czujesz się lepiej, skontaktuj się z lekarzem.

O czym powinienem powiedzieć lekarzowi przed przyjęciem leku ZYPREXA?

ZYPREXA może nie być dla Ciebie odpowiedni. Przed rozpoczęciem stosowania leku ZYPREXA należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent ma lub miał:

• problemy sercowe
• drgawki
• cukrzyca lub wysoki poziom cukru we krwi (hiperglikemia)
• wysoki poziom cholesterolu lub trójglicerydów we krwi
• problemy z wątrobą
• niskie lub wysokie ciśnienie krwi
• udary lub „mini udary”, zwane również przejściowymi atakami niedokrwiennymi (TIA)
• Choroba Alzheimera
• jaskra z wąskim kątem
• powiększona prostata u mężczyzn
• niedrożność jelit
• fenyloketonurię, ponieważ ZYPREXA 5 mg ZYDIS zawiera fenyloalaninę
• rak piersi
• myśli o samobójstwie lub zranieniu się
• wszelkie inne schorzenia
• są w ciąży lub planują zajść w ciążę. Nie wiadomo, czy ZYPREXA 2,5 mg zaszkodzi nienarodzonemu dziecku.
  • Jeśli zajdziesz w ciążę podczas przyjmowania leku ZYPREXA 20 mg, porozmawiaj ze swoim lekarzem o zarejestrowaniu się w Krajowym Rejestrze Ciąży dla atypowych leków przeciwpsychotycznych. Możesz zarejestrować się dzwoniąc pod numer 1-866-961-2388 lub wejdź na stronę http://womensmentalhealth.org/clinical-andresearch-programs/pregnancyregistry/.
• karmisz piersią lub planujesz karmić piersią. ZYPREXA przenika do mleka matki. Porozmawiaj z lekarzem o najlepszym sposobie karmienia dziecka, jeśli przyjmujesz lek ZYPREXA.

Powiedz swojemu lekarzowi, jeśli dużo ćwiczysz lub często przebywasz w gorących miejscach.

Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej typu I, depresji odpornej na leczenie lub schizofrenii mogą obejmować: myśli samobójcze lub zranienia siebie lub innych. Jeśli masz takie myśli w dowolnym momencie, powiedz o tym swojemu lekarzowi lub natychmiast udaj się na pogotowie.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym leki na receptę i bez recepty, witaminy i suplementy ziołowe. ZYPREXA 20 mg i niektóre leki mogą wchodzić ze sobą w interakcje i mogą nie działać tak dobrze lub powodować możliwe poważne działania niepożądane. Lekarz może powiedzieć, czy przyjmowanie leku ZYPREXA z innymi lekami jest bezpieczne. Nie należy rozpoczynać ani przerywać przyjmowania jakichkolwiek leków podczas przyjmowania leku ZYPREXA bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.

Jak powinienem przyjmować lek ZYPREXA 7,5 mg?

• Lek ZYPREXA należy przyjmować dokładnie zgodnie z zaleceniami. Lekarz może zmienić (dostosować) dawkę leku ZYPREXA 15 mg do czasu, gdy będzie ona odpowiednia dla pacjenta.
• przypadku pominięcia dawki leku ZYPREXA 20 mg, należy przyjąć pominiętą dawkę, gdy tylko sobie o tym przypomni. Jeśli zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, po prostu pomiń pominiętą dawkę i weź kolejną dawkę o zwykłej porze. Nie należy przyjmować dwóch dawek leku ZYPREXA 10 mg jednocześnie.
• Aby zapobiec poważnym skutkom ubocznym, nie należy nagle przerywać stosowania leku ZYPREXA. Jeśli konieczne jest przerwanie stosowania leku ZYPREXA, lekarz może powiedzieć, jak bezpiecznie przestać go przyjmować.
• W przypadku zażycia zbyt dużej dawki leku ZYPREXA należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub ośrodkiem kontroli zatruć pod numerem 1-800-222-1222 lub uzyskać pomoc w nagłych wypadkach.
• Preparat ZYPREXA 10 mg można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.
• ZYPREXA jest zwykle przyjmowana raz dziennie.
• Lek ZYPREXA 20 mg ZYDIS należy przyjmować w następujący sposób:
  • Upewnij się, że Twoje ręce są suche.
  • Otworzyć saszetkę i odkleić folię z blistra. Nie wciskać tabletki przez folię.
  • Natychmiast po otwarciu blistra wyjąć tabletkę i włożyć ją do ust.
  • Tabletka szybko rozpadnie się w ślinie, dzięki czemu można ją łatwo połknąć z płynem lub bez.
• Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli pacjent nie uważa, że jego stan się poprawia lub ma jakiekolwiek obawy dotyczące stanu zdrowia podczas przyjmowania leku ZYPREXA.

Czego powinienem unikać podczas przyjmowania leku ZYPREXA?

• ZYPREXA może powodować senność i może wpływać na zdolność podejmowania decyzji, jasnego myślenia i szybkiego reagowania. Nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać ciężkich maszyn ani wykonywać innych niebezpiecznych czynności, dopóki nie dowiesz się, jak działa na Ciebie lek ZYPREXA 7,5 mg.
• Unikaj picia alkoholu podczas przyjmowania leku ZYPREXA. Picie alkoholu podczas przyjmowania leku ZYPREXA może powodować senność niż w przypadku przyjmowania samego leku ZYPREXA 15 mg.

Jakie są możliwe skutki uboczne leku ZYPREXA 5 mg?

Podczas przyjmowania leku ZYPREXA 5 mg mogą wystąpić poważne działania niepożądane, w tym:

• Zobacz „Jakie są najważniejsze informacje, które powinienem wiedzieć o produkcie ZYPREXA?”, który opisuje zwiększone ryzyko zgonu u osób starszych z psychozą związaną z demencją oraz ryzyko wysokiego poziomu cukru we krwi, wysokiego poziomu cholesterolu i trójglicerydów oraz przyrostu masy ciała.
• Zwiększona częstość występowania udarów lub „mini-udarów” zwanych przejściowymi atakami niedokrwiennymi (TIA) u osób starszych z psychozą związaną z otępieniem (osoby starsze, które utraciły kontakt z rzeczywistością z powodu splątania i utraty pamięci). ZYPREXA nie jest zatwierdzony dla tych pacjentów.
• Złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS): NMS jest rzadkim, ale bardzo poważnym schorzeniem, które może wystąpić u osób przyjmujących leki przeciwpsychotyczne, w tym ZYPREXA. NMS może spowodować śmierć i musi być leczony w szpitalu. Natychmiast skontaktuj się z lekarzem, jeśli poważnie zachorujesz i wystąpi którykolwiek z tych objawów:
  • wysoka gorączka
  • nadmierne pocenie
  • sztywne mięśnie
  • dezorientacja
  • zmiany w oddychaniu, rytmie serca i ciśnieniu krwi.
• Reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS): DRESS może wystąpić podczas stosowania leku ZYPREXA. Cechy DRESS mogą obejmować wysypkę, gorączkę, obrzęk węzłów chłonnych i zajęcie innych narządów wewnętrznych, takich jak wątroba, nerki, płuca i serce. SUKIENKA bywa śmiertelna; dlatego należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów.
• Późne dyskinezy: Ten stan powoduje ruchy ciała, które się powtarzają i których nie możesz kontrolować. Te ruchy zwykle wpływają na twarz i język. Późne dyskinezy mogą nie ustąpić, nawet po zaprzestaniu przyjmowania leku ZYPREXA. Może również rozpocząć się po zaprzestaniu przyjmowania leku ZYPREXA. Należy poinformować lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek ruchy ciała, których nie można kontrolować.
• Obniżone ciśnienie krwi podczas zmiany pozycji, z objawami zawrotów głowy, przyspieszonego lub wolnego bicia serca lub omdlenia.
• Trudności w połykaniu, które mogą spowodować dostanie się pokarmu lub płynu do płuc.
• Napady padaczkowe: Należy poinformować lekarza, jeśli podczas leczenia lekiem ZYPREXA wystąpi napad drgawkowy.
• Problemy z kontrolą temperatury ciała: Możesz stać się bardzo gorący, na przykład, gdy dużo ćwiczysz lub przebywasz w bardzo gorącym miejscu. Ważne jest, aby pić wodę, aby uniknąć odwodnienia. Natychmiast skontaktuj się z lekarzem, jeśli poważnie zachorujesz i wystąpi którykolwiek z tych objawów odwodnienia:
  • pocenie się zbyt dużo lub wcale
  • suchość w ustach
  • czuję się bardzo gorąco
  • uczucie pragnienia
  • niezdolny do produkcji moczu.

Częste działania niepożądane leku ZYPREXA obejmują: brak energii, suchość w ustach, zwiększony apetyt, senność, drżenie, twarde lub rzadkie stolce, zawroty głowy, zmiany w zachowaniu lub niepokój.

Inne częste działania niepożądane u nastolatków (13-17 lat) obejmują: ból głowy, ból brzucha (brzucha), ból rąk lub nóg lub zmęczenie. Nastolatkowie doświadczyli większego wzrostu prolaktyny, enzymów wątrobowych i senności w porównaniu z dorosłymi.

Poinformuj lekarza o wszelkich efektach ubocznych, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe działania niepożądane leku ZYPREXA. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

Jak przechowywać lek ZYPREXA?

• Przechowywać produkt ZYPREXA w temperaturze pokojowej, między 68 ° F do 77 ° F (20 ° C do 25 ° C).
• Trzymaj ZYPREXA z dala od światła.
• Przechowywać ZYPREXA 15 mg w suchym miejscu i z dala od wilgoci.

Lek ZYPREXA 5 mg i wszystkie leki należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Ogólne informacje o ZYPREXA

Leki są czasami przepisywane do celów innych niż wymienione w Przewodniku po lekach. Nie należy stosować leku ZYPREXA w stanie, na który nie został przepisany. Nie należy podawać leku ZYPREXA 5 mg innym osobom, nawet jeśli mają ten sam stan. Może im to zaszkodzić.

Niniejszy przewodnik po lekach podsumowuje najważniejsze informacje o produkcie ZYPREXA. Jeśli chcesz uzyskać więcej informacji, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Możesz poprosić swojego lekarza lub farmaceutę o informacje na temat leku ZYPREXA 20 mg, który został napisany dla pracowników służby zdrowia. Aby uzyskać więcej informacji o produkcie ZYPREXA, zadzwoń pod numer 1-800-Lilly-Rx (1-800-545-5979).

Jakie są składniki preparatu ZYPREXA?

Składnik czynny: olanzapina

Nieaktywne składniki:

wosk karnauba, krospowidon, hydroksypropyloceluloza, hypromeloza, laktoza, stearynian magnezu, celuloza mikrokrystaliczna i inne składniki nieaktywne. Kolorowa powłoka zawiera: dwutlenek tytanu, FD&C Blue No. 2 Aluminium Lake lub syntetyczny czerwony tlenek żelaza.

ZYDIS - żelatyna, mannitol, aspartam, metyloparaben sodu i propyloparaben sodu.

Ten przewodnik po lekach został zatwierdzony przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków.