Sumycin 250mg, 500mg Tetracycline Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest sumycyna i jak się go stosuje?

Sumycyna (chlorowodorek tetracykliny) to antybiotyk stosowany w leczeniu wielu różnych infekcji bakteryjnych, takich jak infekcje dróg moczowych, trądzik, rzeżączka, chlamydia i inne. Sumycyna jest dostępna w postaci generycznej.

Jakie są skutki uboczne Sumycyny 250mg?

Częste działania niepożądane Sumycyny obejmują:

• mdłości,
• wymioty,
• biegunka,
• niestrawność,
• utrata apetytu,
• białe plamy lub owrzodzenia w jamie ustnej lub na ustach,
• opuchnięty język,
• czarny włochaty język,
• ból gardła,
• kłopoty z połykaniem,
• zawroty głowy,
• ból głowy,
• owrzodzenia lub obrzęki w okolicy odbytu lub narządów płciowych lub
• swędzenie lub wydzielina pochwy.

Aby ograniczyć rozwój bakterii lekoopornych i utrzymać skuteczność Sumycin '250' i Sumycin '500' Tabletki (tabletki chlorowodorku tetracykliny) i inne leki przeciwbakteryjne, Sumycin '250' i Sumycin '500' Tabletki (tabletki chlorowodorku tetracykliny) należy stosować wyłącznie w leczeniu lub zapobieganiu zakażeniom, w przypadku których udowodniono lub istnieje silne podejrzenie, że są spowodowane przez bakterie.

OPIS

Sumycyna do podawania doustnego zawiera tetracyklinę, antybiotyk wyizolowany ze Streptomyces aureofaciens. Tetracyklina jest chemicznie opisana jako 4-(dimetyloamino)-1,4,4a,5,5a,6,11,12a-oktahydro-3,6,10,12,12a-pentahydroksy-6-metylo-1,11 -diokso-2-naftacenokarboksyamid; jego wzór strukturalny to:

Sumycin '250' i Sumycin '500' Tabletki (tabletki chlorowodorku tetracykliny) są dostępne do podawania doustnego w postaci tabletek dostarczających odpowiednio 250 mg i 500 mg chlorowodorku tetracykliny. Składniki nieaktywne: barwniki (D&C Red No. 30 lak aluminiowy, dwutlenek tytanu), hypromeloza, bezwodna laktoza, stearynian magnezu, celuloza mikrokrystaliczna, powidon, wstępnie żelowana skrobia, kwas stearynowy. Ponadto 250 mg zawiera chlorek metylenu, hydroksypropylocelulozę, triacetynę, a 500 mg zawiera glikol polietylenowy, poliparaben, metyloparaben, cytrynian sodu, sorbinian potasu, propyloparaben i gumę ksantanową.

WSKAZANIA

celu ograniczenia rozwoju bakterii lekoopornych i utrzymania skuteczności tabletek sumycyny „250” i sumycyny „500” (tabletki chlorowodorku tetracykliny) oraz innych leków przeciwbakteryjnych, tabletek sumycyny „250” i sumycyny „500” (tabletki chlorowodorku tetracykliny ) należy stosować wyłącznie w leczeniu lub zapobieganiu zakażeniom, co do których udowodniono, lub co do których istnieje silne podejrzenie, że są wywołane przez wrażliwe bakterie. Gdy dostępne są informacje dotyczące hodowli i wrażliwości, należy je uwzględnić przy wyborze lub modyfikacji terapii przeciwbakteryjnej. W przypadku braku takich danych, lokalna epidemiologia i wzorce podatności mogą przyczynić się do empirycznego doboru terapii.

Chlorowodorek tetracykliny jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń:

Gorączka plamista Gór Skalistych, tyfus plamisty i grupa tyfusu, gorączka Q, ospa riketsjowa i gorączka kleszczowa wywołane przez Rickettsiae.

Infekcje dróg oddechowych wywołane przez Mycoplasma pneumoniae

Ziarniniak weneryczny wywołany przez Chlamydia trachomatis

Psittacosis i ornitoza wywołane przez Chlamydia psittaci

Jaglica wywołana przez Chlamydia trachomatis, chociaż czynnik zakaźny nie zawsze jest eliminowany, co ocenia się na podstawie immunofluorescencji

Inkluzyjne zapalenie spojówek wywołane przez Chlamydia trachomatis

Chlorowodorek tetracykliny jest wskazany w leczeniu niepowikłanych zakażeń cewki moczowej, szyjki macicy lub odbytnicy u dorosłych wywołanych przez Chlamydia trachomatis

Nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej wywołane przez Ureaplasma urealyticum Nawracająca gorączka wywołana przez Borrelia recurrentis

Chlorowodorek tetracykliny jest również wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez następujące drobnoustroje Gram-ujemne:

Chancroid wywołany przez Haemophilus ducreyi

Plaga wywołana przez Yersinia pestis (dawniej Pasteurella pestis)

Tularemia wywołana przez Francisella tularensis (dawniej Pasteurella tularensis)

Cholera wywołana przez Vibrio cholerae (dawniej Vibrio comma)

Infekcje Campylobacter fetus wywołane przez Campylobacter fetus (dawniej Vibrio fetus)

Bruceloza wywołana przez gatunki Brucella (w połączeniu ze streptomycyną)

Bartonelloza wywołana przez bakterie Bartonella bacilliformis

Ziarniniak pachwinowy wywołany przez Calymmatobacterium granulomatis

Ponieważ wykazano, że wiele szczepów następujących grup mikroorganizmów jest opornych na chlorowodorek tetracykliny, zaleca się hodowlę i badanie wrażliwości.

Chlorowodorek tetracykliny jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez następujące drobnoustroje Gram-ujemne, gdy badania bakteriologiczne wskazują na odpowiednią wrażliwość na lek:

Escherichia coli

Enterobacter aerogenes (dawniej Aerobacter aerogenes)

Gatunki Shigella

Gatunki Acinetobacter [dawniej gatunki Mima i gatunki Herellea]

Zakażenia dróg oddechowych wywołane przez Haemophilus influenzae

Infekcje dróg oddechowych i dróg moczowych wywołane przez gatunki Klebsiella

Chlorowodorek tetracykliny jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez następujące drobnoustroje Gram-dodatnie, gdy badania bakteriologiczne wykazały odpowiednią wrażliwość na lek:

Na infekcje górnych dróg oddechowych wywołane przez Streptococcus pneumoniae (dawniej Diplococcus pneumoniae)

Zakażenia skóry i struktury skóry wywołane przez Staphylococcus aureus. Tetracykliny nie są lekami z wyboru w leczeniu jakichkolwiek infekcji gronkowcowych

Gdy penicylina jest przeciwwskazana, chlorowodorek tetracykliny jest lekiem alternatywnym w leczeniu następujących infekcji:

Nieskomplikowana rzeżączka wywołana przez Neisseria gonorrhoeae

Kiła wywołana przez Treponema pallidum

Zbadanie spowodowane Treponema pertenue

Listerioza wywołana przez Listeria monocytogenes

Wąglik z powodu Bacillus anthracis

Infekcja Vincenta wywołana przez Fusobacterium fusiforme

Promienica wywołana przez Actinomyces israelii

Zakażenia wywołane przez gatunki Clostridia

W ostrej amebiazie jelitowej chlorowodorki tetracykliny mogą być użyteczną terapią wspomagającą leczenie amebicydami.

W ciężkim trądziku chlorowodorki tetracykliny mogą być przydatne w terapii wspomagającej.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Dorośli: zwykle stosowana dawka dobowa to 1 do 2 g: w przypadku łagodnych do umiarkowanych zakażeń: 500 mg dwa razy na dobę lub 250 mg cztery razy na dobę; W przypadku ciężkich infekcji mogą być wymagane wyższe dawki, takie jak 500 mg qid.

Dla dzieci w wieku powyżej ośmiu lat: zwykle stosowana dawka dobowa to 10 do 20 mg/lb (25 do 50 mg/kg) masy ciała podzielona na cztery równe dawki.

Terapię należy kontynuować przez co najmniej 24 do 48 godzin po ustąpieniu objawów i gorączki.

W leczeniu brucelozy tetracyklina 500 mg cztery razy dziennie przez trzy tygodnie powinna być połączona ze streptomycyną, 1 g domięśniowo dwa razy dziennie w pierwszym tygodniu i raz dziennie w drugim tygodniu.

W leczeniu niepowikłanej rzeżączki 500 mg co sześć godzin przez siedem dni.

leczeniu kiły należy podawać łącznie 30 do 40 gw równych dawkach podzielonych przez 10 do 15 dni. Zalecana jest ścisła obserwacja, w tym testy laboratoryjne.

Niepowikłane zakażenia cewki moczowej, szyjki macicy lub odbytnicy u dorosłych wywołane przez Chlamydia trachomatis: 500 mg doustnie, cztery razy dziennie przez co najmniej siedem dni.

W przypadkach ciężkiego trądziku, który w ocenie klinicysty wymaga długotrwałego leczenia, zalecana dawka początkowa wynosi 1 g na dobę w dawkach podzielonych. W przypadku zauważenia poprawy, zwykle w ciągu jednego tygodnia, dawkę należy stopniowo zmniejszać do poziomów podtrzymujących w zakresie od 125 do 500 mg na dobę. U niektórych pacjentów może być możliwe utrzymanie odpowiedniej remisji zmian za pomocą terapii naprzemiennej lub przerywanej. Terapia tetracykliną trądziku powinna wzmocnić inne standardowe środki, o których wiadomo, że są wartościowe.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz OSTRZEŻENIA całkowitą dawkę należy zmniejszyć poprzez zmniejszenie zalecanych pojedynczych dawek i (lub) przez wydłużenie odstępów czasowych między dawkami.

W leczeniu zakażeń paciorkowcowych dawkę terapeutyczną tetracykliny należy podawać przez co najmniej 10 dni.

Terapia skojarzona: Wchłanianie tetracyklin jest zaburzone przez leki zobojętniające kwasy zawierające glin, wapń lub magnez oraz preparaty zawierające żelazo.

Żywność i niektóre produkty mleczne również zakłócają wchłanianie.

W celu spłukania leku i zmniejszenia ryzyka podrażnienia i owrzodzenia przełyku zaleca się podawanie odpowiedniej ilości płynu wraz z tabletką, a zwłaszcza preparatami tetracykliny w postaci kapsułek (patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE )

JAK DOSTARCZONE

Tabletki Sumycin® (tabletki chlorowodorku tetracykliny USP)

Magazynowanie

Przechowuj tabletki w temperaturze pokojowej; unikać nadmiernego ciepła. Dozować w szczelnych, odpornych na światło pojemnikach.

Producent: Bristol-Myers Squibb Company, Princeton, NJ 08543 USA. Wyprodukowano dla: Par Pharmaceutical, Inc. Spring Valley, NY 10977. USA. Zmieniono 03/04. Data aktualizacji FDA: 22.07.1997 r.

SKUTKI UBOCZNE

Przewód pokarmowy: jadłowstręt, zaburzenia w nadbrzuszu, nudności, wymioty, biegunka, duże luźne stolce, zapalenie jamy ustnej, ból gardła, zapalenie języka, czarny włochaty język, dysfagia, chrypka, zapalenie jelit i zmiany zapalne (z przerostem drożdżakowym) w okolicy odbytu i narządów płciowych, w tym zapalenie odbytnicy i świąd odbytu . Rzadkie przypadki zapalenia przełyku i owrzodzenia przełyku zgłaszano u pacjentów otrzymujących tetracykliny w postaci kapsułek, a także tabletek. Większość pacjentów zgłaszała przyjmowanie leków bezpośrednio przed pójściem spać (patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ). Reakcje te były spowodowane zarówno doustnym, jak i pozajelitowym podawaniem tetracyklin, ale występują rzadziej po podaniu pozajelitowym.

Struktury skóry i skóry: wysypki grudkowo-plamiste i rumieniowe. Zgłaszano przypadki złuszczającego zapalenia skóry, które jednak występuje niezbyt często. Rzadko donoszono o onycholizie i przebarwieniu paznokci. Wystąpiła nadwrażliwość na światło. (Widzieć OSTRZEŻENIA ).

Toksyczność nerek: odnotowano wzrosty BUN, które najwyraźniej są zależne od dawki. (Widzieć OSTRZEŻENIA. )

Cholestaza wątroby: opisywano rzadko i zwykle wiąże się to z wysokimi dawkami tetracykliny.

Reakcje nadwrażliwości: Anafilaksja; reakcje podobne do choroby posurowiczej, takie jak gorączka, wysypka i ból stawów; pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, plamica anafilaktoidalna, zapalenie osierdzia, zaostrzenie tocznia rumieniowatego układowego.

Hematologiczne: Krew: zgłaszano niedokrwistość, niedokrwistość hemolityczną, małopłytkowość, plamicę małopłytkową, neutropenię i eozynofilię.

Różnorodny: Zgłaszano zawroty głowy i bóle głowy.

Donoszono, że tetracykliny podawane przez dłuższy czas powodują brunatno-czarne, mikroskopowe przebarwienia tarczycy. Nie są znane żadne nieprawidłowości czynności tarczycy. Donoszono o wypukłych ciemiączkach u niemowląt i nadciśnieniu śródczaszkowym u dorosłych. (Widzieć ŚRODKI OSTROŻNOŚCI – ogólne. )

INTERAKCJE Z LEKAMI

PENICYLINA -Ponieważ leki bakteriostatyczne, takie jak tetracyklina, mogą zakłócać działanie bakteriobójcze penicyliny, zaleca się unikanie podawania tetracykliny w połączeniu z penicyliną.

ANTYKOAGULANTY -Ponieważ wykazano, że tetracykliny zmniejszają aktywność protrombiny w osoczu, pacjenci leczeni lekami przeciwzakrzepowymi mogą wymagać zmniejszenia dawki leków przeciwzakrzepowych.

PRODUKTY Zobojętniające kwasy i żelazo -Wchłanianie tetracykliny jest zaburzone przez leki zobojętniające zawierające glin, wapń lub magnez oraz żelazo.

DOUSTNE ŚRODKI ANTYKONCEPCYJNE -Jednoczesne stosowanie tetracyklin może zmniejszyć skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych.

METOKSYFLURAN -Zgłaszano, że jednoczesne stosowanie tetracykliny i metoksyfluranu powoduje śmiertelną toksyczność nerek.

OSTRZEŻENIA

ANTYBIOTYKI KLASY TETRACYKLINY MOGĄ SPOWODOWAĆ USZKODZENIE PŁODU PO PODANIE KOBIECIE W CIĄŻY. W PRZYPADKU STOSOWANIA JAKIEKOLWIEK TETRACYKLINY PODCZAS CIĄŻY LUB JEŻELI PACJENTA ZAJDZIE W CIĄŻĘ PODCZAS ZAŻYWANIA TYCH LEKÓW, PACJENTA POWINIEN BYĆ OŚWIADCZONA O POTENCJALNYM ZAGROŻENIU DLA PŁODU.

STOSOWANIE LEKÓW KLASY TETRACYKLINY PODCZAS ROZWOJU ZĘBÓW (OSTATNIA POŁOWA CIĄŻY, NIEMOWLĘTNOŚĆ I DZIECI DO 8 LAT) MOŻE POWODOWAĆ TRWAŁE PRZEBARWIENIA ZĘBÓW (żółtawo-szaro-brązowe).

Ta reakcja niepożądana występuje częściej podczas długotrwałego stosowania leków, ale była obserwowana po powtarzanych krótkotrwałych kursach. Zgłaszano również hipoplazję szkliwa. DLATEGO NIE WOLNO STOSOWAĆ LEKÓW TETRACYKLINOWYCH PODCZAS ROZWOJU ZĘBÓW, JEŚLI INNE LEKI NIE MOGĄ BYĆ SKUTECZNE LUB SĄ PRZECIWWSKAZANE.

Wszystkie tetracykliny tworzą stabilny kompleks wapnia w dowolnych tkankach tworzących kości. U młodych zwierząt (szczurów i królików), którym podawano doustnie tetracyklinę w dawkach 25 mg/kg co sześć godzin, zaobserwowano zmniejszenie tempa wzrostu kości strzałkowej. Wykazano, że reakcja ta jest odwracalna po odstawieniu leku.

Wyniki badań na zwierzętach wskazują, że tetracykliny przenikają przez łożysko, znajdują się w tkankach płodu i mogą mieć toksyczny wpływ na rozwijający się płód (często związany z opóźnieniem rozwoju szkieletu). Dowody embriotoksyczności odnotowano również u zwierząt leczonych we wczesnej ciąży.

Antyanaboliczne działanie tetracykliny może powodować wzrost BUN. Chociaż nie stanowi to problemu u osób z prawidłową czynnością nerek, u pacjentów ze znacznie upośledzoną funkcją wyższe poziomy tetracykliny w surowicy mogą prowadzić do azotemii, hiperfosfatemii i kwasicy. Jeśli występują zaburzenia czynności nerek, nawet zwykła dawka doustna lub pozajelitowa może prowadzić do nadmiernej ogólnoustrojowej kumulacji leku i możliwej toksyczności dla wątroby. W takich warunkach wskazane są mniejsze niż zwykle dawki, a jeśli leczenie jest przedłużone, wskazane może być oznaczenie stężenia leku w surowicy.

U niektórych osób przyjmujących tetracykliny zaobserwowano nadwrażliwość na światło, objawiającą się nadmierną reakcją na oparzenia słoneczne. Pacjentów, którzy mogą być narażeni na bezpośrednie działanie promieni słonecznych lub ultrafioletowych, należy pouczyć, że taka reakcja może wystąpić po podaniu tetracyklin, a leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia pierwszych objawów rumienia skóry.

UWAGA: Reakcje fotouczulające występowały najczęściej w przypadku demeklocykliny, rzadziej w przypadku chlorotetracykliny i bardzo rzadko w przypadku oksytetracykliny i tetracykliny.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Ogólny

Przepisywanie tabletek sumycyny „250” i sumycyny „500” (tabletki chlorowodorku tetracykliny) w przypadku braku udowodnionego lub silnie podejrzewanego zakażenia bakteryjnego lub wskazania profilaktycznego jest mało prawdopodobne, aby przyniosło korzyść pacjentowi i zwiększyło ryzyko rozwoju lekoopornego bakteria.

Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, stosowanie tego leku może spowodować przerost niewrażliwych organizmów, w tym grzybów. W przypadku wystąpienia nadkażenia należy odstawić antybiotyk i wdrożyć odpowiednie leczenie. UWAGA: Nadkażenie jelit przez gronkowce może zagrażać życiu.

Pseudotumor cerebri (łagodne nadciśnienie śródczaszkowe) u dorosłych wiąże się ze stosowaniem tetracyklin. Typowe objawy kliniczne to ból głowy i niewyraźne widzenie. Ze stosowaniem tetracyklin u niemowląt powiązano wypukłe ciemiączka. Chociaż oba te stany i związane z nimi objawy zwykle ustępują po odstawieniu tetracykliny, istnieje możliwość trwałych następstw.

Ze względu na większe prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji nadwrażliwości u osób z alergią, astmą, katarem siennym lub pokrzywką, preparat należy stosować u tych osób z ostrożnością.

Uczulenie krzyżowe wśród różnych tetracyklin jest niezwykle powszechne.

Nacięcie i drenaż lub inne zabiegi chirurgiczne należy wykonywać w połączeniu z antybiotykoterapią, jeśli jest to wskazane.

żadnym wypadku nie należy podawać przestarzałych tetracyklin, ponieważ rozkład tetracyklin jest wysoce nefrotoksyczny i czasami powoduje zespół podobny do Fanconiego.

Testy laboratoryjne

W trakcie długotrwałego leczenia należy okresowo przeprowadzać laboratoryjną ocenę czynności układu narządowego, w tym nerek, wątroby i krwiotwórczego.

Wszyscy chorzy na rzeżączkę powinni mieć w momencie rozpoznania badanie serologiczne na kiłę. Pacjenci leczeni tetracykliną powinni mieć po 3 miesiącach kontrolne badanie serologiczne w kierunku kiły.

Karcynogeneza, mutageneza, upośledzenie płodności

Długoterminowe badania przeprowadzone na szczurach i myszach w celu ustalenia, czy chlorowodorek tetracykliny ma potencjał rakotwórczy, były negatywne. Niektóre pokrewne antybiotyki (oksytetracyklina, minocyklina) wykazały działanie onkogenne u szczurów. W dwóch testach in vitro na komórkach ssaków (mysi chłoniak L51784y i komórki płucne chomika chińskiego) stwierdzono mutagenność przy stężeniach chlorowodorku tetracykliny wynoszących odpowiednio 60 i 10 µg/ml.

Chlorowodorek tetracykliny nie miał wpływu na płodność po podaniu w diecie szczurów płci męskiej i żeńskiej w dawce dziennej 25-krotnie większej niż dawka u ludzi.

Ciąża: Działanie teratogenne: Ciąża Kategoria D (patrz OSTRZEŻENIA. )

Ciąża: Efekty nieteratogenne: (Widzieć OSTRZEŻENIA. )

Praca i dostawa

Wpływ tetracyklin na poród i poród nie jest znany.

Matki karmiące

Tetracykliny są obecne w mleku kobiet karmiących piersią, które przyjmują lek z tej klasy. Ze względu na możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych u niemowląt karmionych tetracyklinami, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać stosowanie leku, biorąc pod uwagę znaczenie leku dla matki (patrz OSTRZEŻENIA .)

Zastosowanie pediatryczne

Widzieć OSTRZEŻENIA oraz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA.

PRZEDAWKOWAĆ

W przypadku przedawkowania należy leczyć objawowo i zastosować środki wspomagające.

PRZECIWWSKAZANIA

Lek ten jest przeciwwskazany u osób, które wykazały nadwrażliwość na którąkolwiek z tetracyklin.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Tetracykliny są odpowiednio, ale niecałkowicie wchłaniane z przewodu pokarmowego. Około 65 procent krótko działającej tetracykliny wiąże się z białkami osocza; wiązanie z białkami osocza w przypadku analogów o pośrednim i długim czasie działania jest zwykle większe.

Penetracja tetracyklin do większości płynów ustrojowych i tkanek jest doskonała. Tetracykliny są rozmieszczone w różnym stopniu w żółci, wątrobie, płucach, nerkach, prostacie, moczu, płynie mózgowo-rdzeniowym, mazi stawowej, błonie śluzowej zatoki szczękowej, mózgu, plwocinie i kości. Tetracykliny przechodzą przez łożysko i dostają się do krążenia płodowego i płynu owodniowego.

Po podaniu pojedynczej dawki doustnej maksymalne stężenia w osoczu są osiągane w ciągu dwóch do czterech godzin.

Tetracykliny są skoncentrowane przez wątrobę w żółci. Są wydalane zarówno z moczem, jak i kałem w wysokich stężeniach w postaci biologicznie czynnej. Ponieważ klirens nerkowy tetracyklin odbywa się na drodze filtracji kłębuszkowej, na wydalanie znacząco wpływa stan czynności nerek. (Widzieć OSTRZEŻENIA. )

Mikrobiologia

Tetracykliny są głównie bakteriostatyczne i uważa się, że wywierają działanie przeciwdrobnoustrojowe poprzez hamowanie syntezy białek. Tetracykliny mają podobne spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego wobec szerokiego zakresu organizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Powszechna jest oporność krzyżowa tych organizmów na tetracykliny. Ponadto pałeczki Gram-ujemne, uodpornione na tetracyklinę, mogą również wykazywać oporność krzyżową na chloramfenikol.

BAKTERIE GRAM-ujemne:

Bartonella bacilliformis Brucella spp Calymmatobacterium granulomatis Campylobacter fetus Francisella tularensis Haemophilus ducreyi Haemophilus influenzae Listeria monocytogenes Neisseria gonorrhoeae Vibrio cholerae Yersinia pestis

Ponieważ wykazano, że wiele szczepów następujących grup drobnoustrojów Gram-ujemnych jest opornych na tetracykliny, szczególnie zalecane są badania kultur i wrażliwości:

Acinetobacter spp Bacteroides spp Enterobacter aerogenes Escherichia coli Klebsiella spp Shigella spp

BAKTERIE GRAMA-DODATNIE:

Grupa Enterococcus [Enterococcus faecalis, (wcześniej Streptococcus faecalis) i Enterococcus faecium (wcześniej Streptococcus faecium)

Streptococcus viridans grupa Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes

Ponieważ wykazano, że wiele szczepów tych drobnoustrojów Gram-dodatnich jest opornych na tetracyklinę, zaleca się hodowlę i badanie wrażliwości. Stwierdzono, że do 44 procent szczepów Streptococcus pyogenes i 74 procent Enterococcus faecalis (dawniej Streptococcus faecalis) jest opornych na leki tetracyklinowe. Dlatego tetracyklin nie należy stosować w leczeniu choroby wywołanej przez paciorkowce, chyba że wiadomo, że organizm jest wrażliwy.

INNE MIKROORGANIZMY:

Gatunek Actinomyces Bacillus anthracis Balantidium coli Borrelia recurrentis Chlamydia psittaci Chlamydia trachomatis Gatunek Clostridium Gatunek Entamoeba Gatunek Fusobacterium fusiforme Mycoplasma pneumoniae Rickettsiae Propionibacterium acnes Treponema pallidum Treponema pertenue Urereale

Testy podatności

Techniki dyfuzji

Metody ilościowe, które wymagają pomiaru średnic stref, dają najdokładniejsze oszacowanie wrażliwości bakterii na środki przeciwdrobnoustrojowe.

Jedna z takich standardowych procedur1, zalecana do stosowania z krążkami do badania wrażliwości mikroorganizmów na tetracyklinę, wykorzystuje krążek tetracyklinowy 30 µg. Interpretacja polega na korelacji średnic stref uzyskanych w teście krążkowym z minimalnym stężeniem hamującym (MIC) dla tetracykliny.

Raporty z laboratorium podające wyniki standardowego jednokrążkowego testu wrażliwości z użyciem krążka tetracyklinowego 30 μg należy interpretować zgodnie z następującymi kryteriami:

Raport „Podatny” wskazuje, że patogen prawdopodobnie będzie hamowany przez ogólnie osiągalne poziomy we krwi. Raport „Pośredni” sugeruje, że organizm byłby podatny, jeśli zastosuje się wysokie dawki lub jeśli infekcja zostanie ograniczona do tkanek lub płynów, w których osiągnięto wysoki poziom antybiotyków (lub środków przeciwdrobnoustrojowych). Raport „Odporny” wskazuje, że osiągalne stężenia prawdopodobnie nie będą hamujące i należy wybrać inną terapię.

Znormalizowane procedury wymagają użycia laboratoryjnych organizmów kontrolnych. Krążek tetracyklinowy 30 mikrogramów powinien dawać następujące średnice stref:

Techniki rozcieńczania

Użyj standardowej metody rozcieńczania2 (bulion, agar, mikrorozcieńczanie) lub równoważnej z proszkiem tetracykliny. Otrzymane wartości MIC należy interpretować zgodnie z następującymi kryteriami:

Podobnie jak w przypadku standardowych technik dyfuzyjnych, metody rozcieńczania wymagają użycia laboratoryjnych organizmów kontrolnych. Standardowy proszek tetracykliny powinien zapewniać następujące wartości MIC:

Farmakologia i toksykologia zwierząt

Przebarwienia tarczycy zostały wywołane przez członków klasy tetracyklin u następujących gatunków: u szczurów przez oksytetracyklinę, doksycyklinę, tetracyklinę PO4 i metacyklinę; u świnek miniaturowych przez doksycyklinę, minocyklinę, tetracyklinę PO4 i metacyklinę; u psów przez doksycyklinę i minocyklinę; u małp minocykliną.

Minocyklina, tetracyklina PO4, metacyklina, doksycyklina, zasada tetracyklinowa, chlorowodorek oksytetracykliny i chlorowodorek tetracykliny były wolotwórcze u szczurów karmionych dietą ubogą w jod. Temu wolotwórczemu działaniu towarzyszył wysoki wychwyt radioaktywnego jodu. Podawanie minocykliny powodowało również duże wole z wysokim wychwytem radiojodu u szczurów karmionych dietą o stosunkowo wysokiej zawartości jodu.

Leczenie różnych gatunków zwierząt tą klasą leków spowodowało również indukcję przerostu tarczycy u szczurów i psów (minocyklina), u kurcząt (chlortetracyklina) oraz u szczurów i myszy (oksytetracyklina). Przerost nadnerczy obserwowano u kóz i szczurów leczonych oksytetracykliną.

ODNIESIENIE

1. National Committee for Clinical Laboratory Standards, Performance Standards for Antimicrobial Disk Susceptibility Tests – wydanie czwarte. Zatwierdzony Standard NCCLS Dokument M2-A4, tom. 10, nr 7 NCCLS, Villanova, Pensylwania, kwiecień 1990.

2. National Committee for Clinical Laboratory Standards, Methods for Dilution Antimicrobial Susceptibility Tests for Bacteria Grow Aerobically-Second Edition. Zatwierdzony Standard NCCLS Dokument M7-A2, tom. 10, nr 8 NCCLS, Villanova, Pensylwania, kwiecień 1990.

INFORMACJA O PACJENCIE

Pacjentów należy poinformować, że leki przeciwbakteryjne, w tym tabletki sumycyny 250 i 500 tabletek (chlorowodorek tetracykliny) powinny być stosowane wyłącznie w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Nie leczą infekcji wirusowych (np. przeziębienia). Kiedy w leczeniu infekcji bakteryjnej przepisuje się tabletki sumycyny „250” i sumycyny „500” (tabletki chlorowodorku tetracykliny), należy poinformować pacjentów, że chociaż często czuje się lepiej na początku leczenia, lek należy przyjmować dokładnie tak, jak skierowany. Pomijanie dawek lub nieukończenie pełnego cyklu terapii może (1) zmniejszyć skuteczność natychmiastowego leczenia i (2) zwiększyć prawdopodobieństwo, że bakterie rozwiną oporność i nie będą mogły być wyleczone tabletkami Sumycin '250' i Sumycin '500' ( Tabletki chlorowodorku tetracykliny) lub inne leki przeciwbakteryjne w przyszłości.