Adalat 10mg, 20mg, 30mg Nifedipine Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Adalat i jak się go stosuje?

Adalat jest lekiem na receptę stosowanym w leczeniu objawów bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej), wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia) i nadciśnienia płucnego. Adalat 30mg może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami.

Adalat 20mg należy do klasy leków zwanych blokerami kanału wapniowego; Blokery kanału wapniowego, dihydropirydyna.

Nie wiadomo, czy Adalat 30 mg jest bezpieczny i skuteczny u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Jakie są możliwe skutki uboczne Adalatu 10mg?

Adalat może powodować poważne skutki uboczne, w tym:

• pokrzywka,
• trudności w oddychaniu,
• obrzęk twarzy lub gardła,
• gorączka,
• ból gardła,
• płonące oczy,
• ból skóry,
• czerwona lub fioletowa wysypka skórna z powstawaniem pęcherzy i łuszczeniem się,
• nasilający się ból w klatce piersiowej,
• bicie serca,
• fruwające w piersi,
• zawroty,
• obrzęk dłoni lub podudzi,
• ból w górnej części brzucha i
• zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka)

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze skutki uboczne Adalatu to:

• obrzęk,
• zaczerwienienie (uczucie ciepła, zaczerwienienia lub mrowienia),
• ból głowy,
• zawroty głowy,
• mdłości,
• zgaga i
• uczucie osłabienia lub zmęczenia

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe skutki uboczne Adalatu. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

Adalat® CC jest postacią dawkowania w postaci tabletki o przedłużonym uwalnianiu blokera kanału wapniowego nifedypiny. Nifedypina to kwas 3,5-pirydynodikarboksylowy, 1,4-dihydro-2,6-dimetylo-4-(2-nitrofenylo)-dimetylowy ester, C17H18N2O6 i ma wzór strukturalny:

Nifedypina jest żółtą substancją krystaliczną, praktycznie nierozpuszczalną w wodzie, ale rozpuszczalną w etanolu. Ma masę cząsteczkową 346,3. Tabletki Adalat CC składają się z zewnętrznej powłoki i wewnętrznego rdzenia. Oba zawierają nifedypinę, powłokę jako preparat o powolnym uwalnianiu i rdzeń jako preparat o szybkim uwalnianiu. Tabletki Adalat CC zawierają: 30, 60 lub 90 mg nifedypiny do podawania doustnego raz dziennie.

Składnikami obojętnymi w preparacie są: hydroksypropyloceluloza, laktoza, skrobia kukurydziana, krospowidon, celuloza mikrokrystaliczna, dwutlenek krzemu i stearynian magnezu. Składnikami obojętnymi w powłoce Adalat 30mg CC 30 i 60 są: hypromeloza, glikol polietylenowy, tlenek żelaza i dwutlenek tytanu. Składniki obojętne w powłoce Adalat 20mg CC 90 to: hypromeloza, glikol polietylenowy i tlenek żelaza

WSKAZANIA

Adalat 10mg CC jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi środkami przeciwnadciśnieniowymi.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Dawkowanie należy dostosować do potrzeb każdego pacjenta. Zaleca się, aby Adalat 20 mg CC podawać doustnie raz dziennie na pusty żołądek. Adalat 10mg CC jest postacią dawkowania o przedłużonym uwalnianiu, a tabletki należy połykać w całości, nie rozgryzać ani nie dzielić. Zasadniczo miareczkowanie powinno trwać 7-14 dni, zaczynając od 30 mg raz na dobę. Zwiększanie dawki powinno opierać się na skuteczności terapeutycznej i bezpieczeństwie. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi od 30 mg do 60 mg raz na dobę. Nie zaleca się dostosowywania dawek powyżej 90 mg na dobę.

Jeśli konieczne jest odstawienie leku Adalat 30 mg CC, dobra praktyka kliniczna sugeruje, że dawkę należy zmniejszać stopniowo pod ścisłą kontrolą lekarza.

Należy unikać jednoczesnego podawania nifedypiny z sokiem grejpfrutowym (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA oraz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Podczas dozowania leku Adalat CC należy zachować ostrożność, aby upewnić się, że została przepisana postać dawkowania o przedłużonym uwalnianiu.

JAK DOSTARCZONE

Adalat CC Tabletki o przedłużonym uwalnianiu są dostarczane w postaci okrągłych tabletek powlekanych 30 mg, 60 mg i 90 mg. Różne mocne strony można zidentyfikować w następujący sposób:

Tabletki Adalat® CC są dostarczane w:

Tabletki należy chronić przed światłem i wilgocią oraz przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Dozować w szczelnych, odpornych na światło pojemnikach.

Wyprodukowano dla: Bayer HealthCare Pharmaceuticals Inc., Wayne, NJ 07470. Wyprodukowano w Niemczech. Aktualizacja: grudzień 2015 r.

SKUTKI UBOCZNE

Niekorzystne doświadczenia

Częstość występowania zdarzeń niepożądanych podczas leczenia produktem Adalat CC w dawkach do 90 mg na dobę pochodziła z wieloośrodkowych badań klinicznych kontrolowanych placebo z udziałem 370 pacjentów z nadciśnieniem. Atenolol 50 mg raz na dobę stosowano jednocześnie u 187 z 370 pacjentów otrzymujących Adalat CC oraz u 64 ze 126 pacjentów otrzymujących placebo. Wszystkie zdarzenia niepożądane zgłaszane podczas leczenia Adalat 30 mg CC zostały zestawione w tabeli niezależnie od ich związku przyczynowego z lekiem.

Najczęstszym działaniem niepożądanym zgłaszanym podczas stosowania leku Adalat 10 mg CC był obrzęk obwodowy. Było to zależne od dawki, a częstość wynosiła 18% dla Adalatu 30 mg CC 30 mg dziennie, 22% dla Adalatu 30 mg CC 60 mg dziennie i 29% dla Adalatu 10 mg CC 90 mg dziennie w porównaniu z 10% dla placebo.

Inne częste zdarzenia niepożądane zgłaszane w powyższych badaniach kontrolowanych placebo obejmują:

W przypadku, gdy częstość występowania zdarzeń niepożądanych po zastosowaniu leku Adalat 20 mg CC i placebo jest podobna, nie można ustalić związku przyczynowego.

Następujące działania niepożądane zgłaszano z częstością 3% lub mniej w dawkach dobowych do 90 mg:

Ciało jako całość/systemowe: ból w klatce piersiowej, ból nóg

Ośrodkowy układ nerwowy: parestezje, zawroty głowy

Dermatologiczne: wysypka

Przewód pokarmowy: zaparcie

Układ mięśniowo-szkieletowy: kurcze nóg

Oddechowy: krwawienie z nosa, nieżyt nosa

Układ moczowo-płciowy: impotencja, częste oddawanie moczu

Inne zdarzenia niepożądane zgłaszane z częstością mniejszą niż 1,0% to:

Ciało jako całość/systemowe: reakcja alergiczna, astenia, zapalenie tkanki łącznej, ból zamostkowy w klatce piersiowej, dreszcze, obrzęk twarzy, nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych, złe samopoczucie, ból szyi, ból miednicy, ból, reakcja nadwrażliwości na światło Układ krążenia: migotanie przedsionków, bradykardia, zatrzymanie akcji serca, skurcz dodatkowy, niedociśnienie, migrena, kołatanie serca , zapalenie żył, niedociśnienie ortostatyczne, tachykardia, angiektaza skórna

Ośrodkowy układ nerwowy: lęk, splątanie, zmniejszenie libido, depresja, hipertonia, niedoczulica, bezsenność, senność

Dermatologiczne: obrzęk naczynioruchowy, wysypka wybroczynowa, świąd, pocenie się

Przewód pokarmowy: ból brzucha, biegunka, suchość w ustach, dysfagia, niestrawność, odbijanie się, zapalenie przełyku, wzdęcia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, krwotok z przewodu pokarmowego, zwiększone GGT, zaburzenia dziąseł, krwotok dziąseł, wymioty

Hematologiczny: eozynofilia, powiększenie węzłów chłonnych

Metaboliczny: dna moczanowa, utrata wagi

Układ mięśniowo-szkieletowy: ból stawów, zapalenie stawów, choroba stawów, ból mięśni, miastenia

Oddechowy: duszność, nasilony kaszel, rzężenia, zapalenie gardła, stridor

Zmysły specjalne: zaburzenia widzenia, niedowidzenie, zapalenie spojówek, podwójne widzenie, zaburzenia oka, krwotok do oka, szum w uszach

Układ moczowo-płciowy/rozrodczy: bolesne oddawanie moczu, kamień nerkowy, nokturia, obrzęk piersi, wielomocz, zaburzenia układu moczowo-płciowego, zaburzenia erekcji (ED)

Następujące działania niepożądane były rzadko zgłaszane u pacjentów otrzymujących nifedypinę w postaci rdzenia lub innych postaci: alergiczne zapalenie wątroby, łysienie, reakcja anafilaktyczna, niedokrwistość, zapalenie stawów z ANA (+), depresja, erytromelalgia, złuszczające zapalenie skóry, gorączka, przerost dziąseł, ginekomastia, hiperglikemia, żółtaczka, leukopenia, zmiany nastroju, skurcze mięśni, nerwowość, zespół paranoidalny, plamica, drżenie, zaburzenia snu, zespół Stevensa-Johnsona, omdlenie, zaburzenia smaku, małopłytkowość, toksyczna nekroliza naskórka, przejściowa ślepota na szczycie stężenia w osoczu, drżenie i pokrzywka.

INTERAKCJE Z LEKAMI

Nifedypina jest eliminowana głównie poprzez metabolizm i jest substratem CYP3A. Inhibitory i induktory CYP3A mogą wpływać na ekspozycję na nifedypinę, a tym samym na jej pożądane i niepożądane efekty. Dane in vitro i in vivo wskazują, że nifedypina może hamować metabolizm leków będących substratami CYP3A, zwiększając w ten sposób ekspozycję na inne leki. Nifedypina jest środkiem rozszerzającym naczynia krwionośne, a jednoczesne podawanie innych leków wpływających na ciśnienie krwi może powodować interakcje farmakodynamiczne.

Inhibitory CYP3A

Inhibitory CYP3A, takie jak ketokonazol, flukonazol, itrakonazol, klarytromycyna, erytromycyna (azytromycyna, chociaż strukturalnie powiązana z grupą antybiotyków makrolidowych nie powoduje klinicznie istotnego hamowania CYP3A4), grejpfrut, nefazodon, fluoksetyna, sakwinawir, indynawir i rytonawir w zwiększonej ekspozycji na nifedypinę podczas jednoczesnego podawania. Może być konieczne uważne monitorowanie i dostosowanie dawki; rozważyć rozpoczęcie leczenia nifedypiną od najmniejszej dostępnej dawki, jeśli jest podawana jednocześnie z tymi lekami.

Silne induktory CYP3A

Silne induktory CYP3A, takie jak ryfampicyna, ryfabutyna, fenobarbital, fenytoina, karbamazepina i ziele dziurawca zmniejszają biodostępność i skuteczność nifedypiny; dlatego nifedypiny nie należy stosować w skojarzeniu z silnymi induktorami CYP3A, takimi jak ryfampicyna (patrz PRZECIWWSKAZANIA ).

Leki sercowo-naczyniowe

Antyarytmiczne

Chinidyna: Chinidyna jest substratem CYP3A i wykazano, że hamuje CYP3A in vitro. Jednoczesne podawanie wielokrotnych dawek siarczanu chinidyny 200 mg trzy razy na dobę i nifedypiny 20 mg trzy razy na dobę zwiększało Cmax i AUC nifedypiny u zdrowych ochotników odpowiednio o 2,30 i 1,37. Częstość akcji serca w początkowym okresie po podaniu leku wzrosła nawet o 17,9 uderzeń/minutę. Ekspozycja na chinidynę nie zmieniała się znacząco w obecności nifedypiny. W przypadku dodania chinidyny do leczenia nifedypiną zaleca się monitorowanie częstości akcji serca i, w razie konieczności, dostosowanie dawki nifedypiny.

Flekainid: Doświadczenie dotyczące jednoczesnego podawania produktu Tambocor i nifedypiny jest zbyt małe, aby zalecać jednoczesne stosowanie.

Blokery kanału wapniowego

Diltiazem: Wstępne podanie zdrowym ochotnikom 30 mg lub 90 mg diltiazemu raz na dobę zwiększało AUC nifedypiny po podaniu pojedynczej dawki 20 mg nifedypiny odpowiednio o współczynnik 2,2 i 3,1. Odpowiednie wartości Cmax nifedypiny wzrosły odpowiednio 2,0 i 1,7 razy. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania diltiazemu i nifedypiny oraz rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Werapamil: Werapamil, inhibitor CYP3A, może hamować metabolizm nifedypiny i zwiększać ekspozycję na nifedypinę podczas jednoczesnego leczenia. Należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Inhibitory ACE

Benazepryl: zdrowych ochotników otrzymujących pojedynczą dawkę 20 mg nifedypiny ER i 10 mg benazeprilu stężenia benazeprilatu i nifedypiny w osoczu w obecności i nieobecności siebie nie różniły się istotnie statystycznie. Efekt hipotensyjny zaobserwowano jedynie po jednoczesnym podaniu obu leków. Częstoskurczowe działanie nifedypiny było osłabione w obecności benazeprilu.

Blokery angiotensyny II

Irbesartan: Badania in vitro wykazują znaczące hamowanie tworzenia się utlenionych metabolitów irbesartanu przez nifedypinę. Jednak w badaniach klinicznych jednoczesne podawanie nifedypiny nie miało wpływu na farmakokinetykę irbesartanu.

Kandesartan: badaniach, w których kandesartan cyleksytyl podawany był razem z nifedypiną, nie stwierdzono istotnych interakcji lekowych. Ponieważ kandesartan nie jest w znacznym stopniu metabolizowany przez układ cytochromu P450 i w stężeniach terapeutycznych nie ma wpływu na enzymy cytochromu P450, nie należy spodziewać się interakcji z lekami, które hamują lub są metabolizowane przez te enzymy.

Beta-blokery

Adalat 10 mg CC był dobrze tolerowany w skojarzeniu z beta-blokerami u 187 pacjentów z nadciśnieniem w badaniu klinicznym kontrolowanym placebo. W piśmiennictwie pojawiały się jednak sporadyczne doniesienia sugerujące, że skojarzenie nifedypiny i leków blokujących receptory beta-adrenergiczne może zwiększać prawdopodobieństwo zastoinowej niewydolności serca, ciężkiego niedociśnienia lub zaostrzenia dławicy piersiowej u pacjentów z chorobami układu krążenia. Zaleca się monitorowanie kliniczne i rozważenie dostosowania dawki nifedypiny.

Tymolol: Prawdopodobieństwo wystąpienia niedociśnienia jest większe w przypadku jednoczesnego podawania dihydropryrydynowych antagonistów wapnia, takich jak nifedypina, z tymololem.

Centralne Alpha1-Blockery

Doksazosyna: Zdrowi ochotnicy uczestniczący w wielodawkowym badaniu interakcji doksazosyny z nifedypiną otrzymywali 2 mg doksazosyny raz na dobę w monoterapii lub w skojarzeniu z 20 mg nifedypiny ER bid Jednoczesne podawanie nifedypiny powodowało zmniejszenie AUC i Cmax doksazosyny do 83% i 86% wartości pod nieobecność nifedypiny, odpowiednio. W obecności doksazosyny AUC i Cmax nifedypiny zwiększały się odpowiednio o współczynnik 1,13 i 1,23. W porównaniu z monoterapią nifedypiną ciśnienie krwi było niższe w obecności doksazosyny. Należy monitorować ciśnienie krwi podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z nifedypiną i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Naparstnica

Digoksyna: Jednoczesne podawanie nifedypiny i digoksyny może prowadzić do zmniejszenia klirensu, co prowadzi do zwiększenia stężenia digoksyny w osoczu. Ponieważ istnieją pojedyncze doniesienia o pacjentach z podwyższonym poziomem digoksyny i istnieje możliwość interakcji między digoksyną i Adalat CC, zaleca się monitorowanie poziomu digoksyny podczas rozpoczynania, dostosowywania i kończenia leczenia Adalat 10 mg CC, aby uniknąć możliwego nadmiernego lub niedostatecznego stężenia digoksyny. digitalizacja.

Leki przeciwzakrzepowe

Kumaryny: Istnieją rzadkie doniesienia o wydłużeniu czasu protrombinowego u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny, którym podawano nifedypinę. Jednak związek z terapią nifedypiną jest niepewny.

Inhibitory agregacji płytek krwi

Klopidogrel: Nie zaobserwowano klinicznie istotnych interakcji farmakodynamicznych podczas jednoczesnego podawania klopidrogrelu z nifedypiną.

Tyrofiban: Jednoczesne podawanie nifedypiny nie zmieniało istotnie ekspozycji na tirofiban.

Inny

Diuretyki, inhibitory PDE5, alfa-metylodopa: Nifedypina może nasilać działanie obniżające ciśnienie krwi tych jednocześnie podawanych leków.

Leki niesercowo-naczyniowe

Leki przeciwgrzybicze

Ketokonazol, itrakonazol i flukonazol są inhibitorami CYP3A i mogą hamować metabolizm nifedypiny oraz zwiększać ekspozycję na nifedypinę podczas jednoczesnego leczenia. Należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Leki przeciwwydzielnicze

Omeprazol: U zdrowych ochotników otrzymujących pojedynczą dawkę 10 mg nifedypiny, AUC i Cmax nifedypiny po wstępnym leczeniu omeprazolem w dawce 20 mg raz na dobę przez 8 dni były 1,26 i 0,87 razy większe niż po wstępnym leczeniu placebo. Wstępne leczenie lub jednoczesne podawanie omeprazolu nie wpływało na wpływ nifedypiny na ciśnienie krwi lub częstość akcji serca. Prawdopodobnie wpływ omeprazolu na nifedypinę nie będzie miał znaczenia klinicznego.

Pantoprazol: zdrowych ochotników ekspozycja na żaden lek nie zmieniała się znacząco w obecności drugiego leku.

Ranitydyna: W pięciu badaniach z udziałem zdrowych ochotników oceniano wpływ wielokrotnych dawek ranitydyny na farmakokinetykę pojedynczej lub wielokrotnej dawki nifedypiny. W dwóch badaniach oceniano wpływ jednoczesnego podawania ranitydyny na ciśnienie krwi u pacjentów z nadciśnieniem leczonych nifedypiną. Jednoczesne podawanie ranitydyny nie miało istotnego wpływu na ekspozycję na nifedypinę, która wpływała na ciśnienie krwi lub częstość akcji serca u osób z prawidłowym lub z nadciśnieniem.

Cymetydyna: pięciu badaniach z udziałem zdrowych ochotników oceniano wpływ wielokrotnych dawek cymetydyny na farmakokinetykę pojedynczej lub wielokrotnej dawki nifedypiny. W dwóch badaniach oceniano wpływ jednoczesnego podawania cymetydyny na ciśnienie krwi u pacjentów z nadciśnieniem leczonych nifedypiną. U pacjentów z prawidłowym ciśnieniem, otrzymujących pojedyncze dawki 10 mg lub dawki wielokrotne do 20 mg nifedypiny tid w monoterapii lub razem z cymetydyną do 1000 mg/dobę, wartości AUC nifedypiny w obecności cymetydyny były od 1,52 do 2,01 razy większe niż w brak cymetydyny. Wartości Cmax nifedypiny w obecności cymetydyny zwiększały się o czynniki w zakresie od 1,60 do 2,02. Zwiększeniu ekspozycji na nifedypinę przez cymetydynę towarzyszyły istotne zmiany ciśnienia krwi lub częstości akcji serca u osób z prawidłowym ciśnieniem tętniczym. U pacjentów z nadciśnieniem, którzy otrzymywali 10 mg raz na dobę nifedypinę w monoterapii lub w skojarzeniu z cymetydyną w dawce 1000 mg raz na dobę, również wystąpiły istotne zmiany ciśnienia krwi po dodaniu cymetydyny do nifedypiny. Interakcja między cymetydyną i nifedypiną ma znaczenie kliniczne, dlatego należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Cyzapryd: Jednoczesne podawanie cyzaprydu i nifedypiny może prowadzić do zwiększenia stężenia nifedypiny w osoczu.

Leki przeciwbakteryjne

Chinuprystyna/dalfoprystyna: Badania interakcji leków in vitro wykazały, że chinuprystyna/dalfoprystyna znacząco hamują metabolizm nifedypiny przez CYP3A. Jednoczesne podawanie chinuprystyny/dalfoprystyny i nifedypiny (powtarzane dawki doustne) zdrowym ochotnikom zwiększało AUC i Cmax nifedypiny odpowiednio o współczynnik 1,44 i 1,18 w porównaniu z monoterapią nifedypiną. Podczas jednoczesnego podawania chinuprystyny/dalfoprystyny z nifedypiną należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Erytromycyna: Erytromycyna, inhibitor CYP3A, może hamować metabolizm nifedypiny i zwiększać narażenie na nifedypinę podczas jednoczesnego leczenia. Należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Leki przeciwgruźlicze

Ryfampicyna: Silne induktory CYP3A, takie jak ryfampicyna, ryfapentyna i ryfabutyna, zmniejszają biodostępność nifedypiny, co może zmniejszać skuteczność nifedypiny; dlatego nifedypiny nie należy stosować w skojarzeniu z silnymi induktorami CYP3A, takimi jak ryfampicyna (patrz PRZECIWWSKAZANIA ). W badaniu klinicznym oceniano wpływ wielokrotnych dawek doustnych 600 mg rifampiny na farmakokinetykę nifedypiny po pojedynczej doustnej dawce 20 mg nifedypiny w kapsułkach. Dwunastu zdrowych ochotników płci męskiej otrzymało pojedynczą dawkę doustną 20 mg kapsułki nifedypiny w 1. dniu badania. Począwszy od 2. dnia badania, uczestnicy otrzymywali 600 mg ryfampicyny raz na dobę przez 14 dni. W dniu 15 badania podawano drugą pojedynczą dawkę doustną 20 mg kapsułki nifedypiny razem z ostatnią dawką ryfampicyny. W porównaniu z dniem 1 badania, 14-dniowe leczenie wstępne ryfampicyną zmniejszyło Cmax i AUC jednocześnie podawanej nifedypiny średnio o odpowiednio 95% i 97%.

Leki przeciwwirusowe

Amprenawir, atanazawir, delawiryna, fosamprinawir, indynawir, nelfinawir i rytonawir, jako inhibitory CYP3A, mogą hamować metabolizm nifedypiny i zwiększać narażenie na nifedypinę. Należy zachować ostrożność i zaleca się monitorowanie kliniczne pacjentów.

Leki na OUN

Nefazodon, inhibitor CYP3A, może hamować metabolizm nifedypiny i zwiększać ekspozycję na nifedypinę podczas jednoczesnego leczenia. Należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Fluoksetyna, inhibitor CYP3A, może hamować metabolizm nifedypiny i zwiększać ekspozycję na nifedypinę podczas jednoczesnego leczenia. Należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Kwas walproinowy może zwiększać ekspozycję na nifedypinę podczas jednoczesnego leczenia. Należy monitorować ciśnienie krwi i rozważyć zmniejszenie dawki nifedypiny.

Fenytoina, Fenobarbital i Karbamazepina: Nifedypina jest metabolizowana przez CYP3A. Jednoczesne podawanie 10 mg kapsułki nifedypiny i 60 mg tabletki z rdzeniem otoczki nifedypiny z fenytoiną, induktorem CYP3A, zmniejszyło AUC i Cmax nifedypiny o około 70%. Fenobarbital i karbamazepina są również induktorami CYP3A. U pacjentów przyjmujących fenytoinę, fenobarbital i karbamazepinę należy rozważyć alternatywne leczenie hipotensyjne.

Leki przeciwwymiotne

Dolasetron: U pacjentów przyjmujących dolasetron drogą doustną lub dożylną i nifedypinę nie wykazano wpływu na klirens hydrodolasetronu.

Leki immunosupresyjne

Takrolimus: Wykazano, że takrolimus jest metabolizowany przez układ CYP3A. Wykazano, że nifedypina hamuje metabolizm takrolimusu in vitro. Pacjenci po przeszczepie otrzymujący takrolimus i nifedypinę wymagali od 26% do 38% mniejszych dawek niż pacjenci nieotrzymujący nifedypiny. Nifedypina może zwiększać ekspozycję na takrolimus. Gdy nifedypina jest podawana jednocześnie z takrolimusem, należy monitorować stężenie takrolimusu we krwi i rozważyć zmniejszenie dawki takrolimusu.

Syrolimus: 24 zdrowym ochotnikom podano pojedynczą dawkę 60 mg nifedypiny i pojedynczą dawkę 10 mg roztworu doustnego syrolimusa. Nie zaobserwowano klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych z lekami.

Leki obniżające poziom glukozy

Pioglitazon: Jednoczesne podawanie pioglitazonu przez 7 dni z 30 mg nifedypiny ER podawanej doustnie raz na dobę przez 4 dni ochotnikom płci męskiej i żeńskiej skutkowało wartościami co najmniej średniej kwadratowej (90% CI) dla niezmienionej nifedypiny wynoszącymi 0,83 (0,73-0,95) dla Cmax i 0,88 ( 0,80-0,96 dla AUC w stosunku do monoterapii nifedypiną. Ze względu na dużą zmienność farmakokinetyki nifedypiny kliniczne znaczenie tego odkrycia jest nieznane.

Rozyglitazon: Wykazano, że równoczesne podawanie rozyglitazonu (4 mg dwa razy na dobę) nie ma klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę nifedypiny.

Metformina: Badanie interakcji metforminy z nifedypiną po podaniu pojedynczej dawki u zdrowych ochotników wykazało, że jednoczesne podawanie nifedypiny zwiększało Cmax i AUC metforminy w osoczu odpowiednio o 20% i 9% oraz zwiększało ilość metforminy wydalanej z moczem. Tmax i okres półtrwania pozostały bez zmian. Wydaje się, że nifedypina zwiększa wchłanianie metforminy.

Miglitol: Nie zaobserwowano wpływu miglitolu na farmakokinetykę i farmakodynamikę nifedypiny.

Repaglinid: Jednoczesne podanie 10 mg nifedypiny z pojedynczą dawką 2 mg repaglinidu (po 4 dniach nifedypina 10 mg trzy razy na dobę i repaglinid 2 mg trzy razy na dobę) skutkowało niezmienionymi wartościami AUC i Cmax dla obu leków.

Akarboza: Nifedypina ma tendencję do powodowania hiperglikemii i może prowadzić do utraty kontroli glikemii. Jeśli nifedypina jest podawana jednocześnie z akarbozą, należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi i rozważyć dostosowanie dawki nifedypiny.

Leki zakłócające wchłanianie pokarmu

Orlistat: U 17 pacjentów o normalnej masie ciała otrzymujących orlistat 120 mg trzy razy dziennie przez 6 dni, orlistat nie zmieniał biodostępności 60 mg nifedypiny (tabletki o przedłużonym uwalnianiu).

Suplementy diety

Sok grejpfrutowy: zdrowych ochotników podanie pojedynczej dawki 250 ml soku grejpfrutowego o podwójnej mocy z 10 mg nifedypiny zwiększyło AUC i Cmax odpowiednio o 1,35 i 1,13. Spożycie wielokrotnych dawek soku grejpfrutowego (5 x 200 ml w ciągu 12 godzin) po podaniu 20 mg nifedypiny ER zwiększyło AUC i Cmax nifedypiny dwukrotnie. Pacjenci stosujący nifedypinę powinni unikać stosowania soku grejpfrutowego. Spożywanie soku grejpfrutowego należy przerwać co najmniej 3 dni przed rozpoczęciem leczenia nifedypiną.

Zioła

ziele dziurawca: Ziele dziurawca jest induktorem CYP3A i może zmniejszać ekspozycję na nifedypinę. U pacjentów, u których konieczne jest leczenie dziurawca, należy rozważyć alternatywną terapię hipotensyjną.

Lek sondy CYP2D6

Debrisochina: zdrowych ochotników wstępne leczenie nifedypiną w dawce 20 mg trzy razy na dobę przez 5 dni nie zmieniło stosunku metabolicznego hydroksydebrizochiny do debrizochiny mierzonego w moczu po podaniu pojedynczej dawki 10 mg debryzochiny. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby nifedypina hamowała in vivo metabolizm innych leków będących substratami CYP2D6.

OSTRZEŻENIA

Nadmierne niedociśnienie

Chociaż u większości pacjentów hipotensyjne działanie nifedypiny jest umiarkowane i dobrze tolerowane, okazjonalni pacjenci mieli nadmierne i źle tolerowane niedociśnienie. Reakcje te występowały zwykle podczas początkowego zwiększania dawki lub podczas późniejszego zwiększania dawki i mogą być bardziej prawdopodobne u pacjentów stosujących jednocześnie beta-adrenolityki.

pacjentów, którzy otrzymali kapsułki o natychmiastowym uwalnianiu razem z beta-adrenolitykiem i którzy przeszli operację pomostowania tętnic wieńcowych z zastosowaniem znieczulenia w dużych dawkach fentanylem, zgłaszano ciężkie niedociśnienie i (lub) zwiększone zapotrzebowanie na płyny. Wydaje się, że interakcja z wysokimi dawkami fentanylu wynika ze skojarzenia nifedypiny i beta-blokera, ale nie można wykluczyć możliwości wystąpienia takiej interakcji w przypadku samej nifedypiny, małych dawek fentanylu, innych zabiegów chirurgicznych lub innych narkotycznych leków przeciwbólowych. wykluczone. U pacjentów leczonych nifedypiną, u których rozważany jest zabieg chirurgiczny z zastosowaniem znieczulenia w dużych dawkach fentanylu, lekarz powinien zdawać sobie sprawę z tych potencjalnych problemów i, jeśli pozwala na to stan pacjenta, należy zapewnić wystarczająco dużo czasu (co najmniej 36 godzin) na wypłukanie nifedypiny z ciało przed operacją.

Zwiększona dławica piersiowa i/lub zawał mięśnia sercowego

Rzadko u pacjentów, zwłaszcza z ciężką obturacyjną chorobą wieńcową, po rozpoczęciu podawania nifedypiny lub w momencie zwiększania dawki rozwinęła się dobrze udokumentowana zwiększona częstość, czas trwania i/lub nasilenie dławicy piersiowej lub ostrego zawału mięśnia sercowego. Mechanizm tego efektu nie jest ustalony.

Wycofanie beta-blokera

Podczas odstawiania beta-adrenolityków ważne jest, aby w miarę możliwości zmniejszyć jego dawkę, zamiast nagłego odstawiania przed rozpoczęciem stosowania nifedypiny. U pacjentów, którzy niedawno odstawili beta-adrenolityki, może rozwinąć się zespół odstawienia z nasiloną dusznicą bolesną, prawdopodobnie związany ze zwiększoną wrażliwością na katecholaminy. Rozpoczęcie leczenia nifedypiną nie zapobiegnie występowaniu tego zjawiska, a czasami odnotowano jego nasilenie.

Zastoinowa niewydolność serca

Rzadko u pacjentów (zwykle przyjmujących beta-adrenolityki) po rozpoczęciu leczenia nifedypiną rozwinęła się niewydolność serca. Pacjenci z napiętym zwężeniem aorty mogą być bardziej narażeni na takie zdarzenie, ponieważ można oczekiwać, że efekt odciążający nifedypiny będzie dla nich mniej korzystny ze względu na ich stałą impedancję przepływu przez zastawkę aortalną.

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Ogólny

Niedociśnienie

Ponieważ nifedypina zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, sugeruje się uważne monitorowanie ciśnienia krwi podczas początkowego podawania i dostosowywanie dawki Adalat CC. Dokładna obserwacja jest szczególnie zalecana w przypadku pacjentów już przyjmujących leki, o których wiadomo, że obniżają ciśnienie krwi (patrz OSTRZEŻENIA ).

Obrzęki obwodowe

Łagodny do umiarkowanego obrzęk obwodowy występuje w sposób zależny od dawki leku Adalat CC. Wskaźnik odejmowania placebo wynosi około 8% przy 30 mg, 12% przy 60 mg i 19% przy 90 mg na dobę. Obrzęk ten jest zjawiskiem zlokalizowanym, które uważa się za związane z rozszerzeniem naczyń tętniczych zależnych i małych naczyń krwionośnych, a nie z dysfunkcją lewej komory lub uogólnioną retencją płynów. U pacjentów, u których nadciśnienie tętnicze jest powikłane zastoinową niewydolnością serca, należy zachować ostrożność, aby odróżnić ten obrzęk obwodowy od skutków narastającej dysfunkcji lewej komory.

Stosowanie u pacjentów z marskością wątroby

U pacjentów z marskością wątroby klirens nifedypiny jest zmniejszony, a ekspozycja ogólnoustrojowa zwiększona. Nie wiadomo, w jaki sposób ekspozycja ogólnoustrojowa może ulec zmianie u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Może być konieczne uważne monitorowanie i zmniejszenie dawki; rozważyć rozpoczęcie terapii od najniższej dostępnej dawki.

Testy laboratoryjne

Odnotowano rzadkie, zwykle przemijające, ale czasami znaczące podwyższenie poziomu enzymów, takich jak fosfataza alkaliczna, CPK, LDH, SGOT i SGPT. Związek z terapią nifedypiną jest w większości przypadków niepewny, ale w niektórych prawdopodobny. Te nieprawidłowości laboratoryjne rzadko wiązały się z objawami klinicznymi; zgłaszano jednak cholestazę z żółtaczką lub bez. Niewielki wzrost (

Nifedypina, podobnie jak inne blokery kanału wapniowego, zmniejsza agregację płytek krwi in vitro. Ograniczone badania kliniczne wykazały umiarkowane, ale statystycznie istotne zmniejszenie agregacji płytek krwi i wydłużenie czasu krwawienia u niektórych pacjentów leczonych nifedypiną. Uważa się, że jest to funkcja hamowania transportu wapnia przez błonę płytek krwi. Nie wykazano znaczenia klinicznego tych wyników.

Zgłaszano dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa z niedokrwistością hemolityczną lub bez niej, ale nie można było ustalić związku przyczynowego między podaniem nifedypiny a dodatnim wynikiem tego testu laboratoryjnego, w tym hemolizą.

Chociaż nifedypina była bezpiecznie stosowana u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i opisywano jej korzystne działanie w niektórych przypadkach, rzadko obserwowano odwracalne zwiększenie stężenia BUN i kreatyniny w surowicy u pacjentów z istniejącą wcześniej przewlekłą niewydolnością nerek. Związek z terapią nifedypiną jest w większości przypadków niepewny, ale w niektórych prawdopodobny.

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

Nifedypina była podawana doustnie szczurom przez dwa lata i nie wykazano jej działania rakotwórczego. Podawana szczurom przed kryciem nifedypina powodowała zmniejszenie płodności w dawce około 30 razy większej niż maksymalna zalecana dawka u ludzi. W piśmiennictwie istnieje doniesienie o odwracalnym zmniejszeniu zdolności nasienia ludzkiego uzyskanego od ograniczonej liczby niepłodnych mężczyzn przyjmujących zalecane dawki nifedypiny do wiązania się z komórką jajową i zapłodnienia jej in vitro. Badania mutagenności in vivo były negatywne.

Ciąża

Ciąża Kategoria C

gryzoni, królików i małp wykazano, że nifedypina ma różne działania embriotoksyczne, łożyskotoksyczne, teratogenne i fetotoksyczne, w tym karłowate płody (szczury, myszy i króliki), anomalie palców (szczury i króliki), deformacje żeber (myszy), rozszczep podniebienia (myszy), małe łożyska i słabo rozwinięte kosmki kosmówkowe (małpy), zgony zarodków i płodów (szczury, myszy i króliki), przedłużona ciąża (szczury; nie badano u innych gatunków) i zmniejszona przeżywalność noworodków (szczury; nie oceniano w inne gatunki). W przeliczeniu na mg/kg lub mg/m² niektóre dawki związane z tymi różnymi skutkami są wyższe niż maksymalna zalecana dawka dla ludzi, a niektóre są niższe, ale wszystkie mieszczą się w tym zakresie.

Anomalie palców obserwowane u młodych królików wystawionych na działanie nifedypiny są uderzająco podobne do tych obserwowanych u młodych wystawionych na działanie fenytoiny, a te z kolei są podobne do deformacji paliczków, które są najczęstszą wadą rozwojową obserwowaną u dzieci ludzkich narażonych na działanie fenytoiny w okresie płodowym.

Na podstawie dostępnych dowodów klinicznych nie zidentyfikowano konkretnego ryzyka prenatalnego. Zgłaszano jednak nasilenie zamartwicy okołoporodowej, porodu cesarskiego, wcześniactwa i opóźnienia wzrostu wewnątrzmacicznego.

U kobiet w ciąży podczas podawania nifedypiny w połączeniu z dożylnym siarczanem magnezu należy uważnie monitorować ciśnienie krwi ze względu na możliwość nadmiernego spadku ciśnienia krwi, co mogłoby zaszkodzić matce i płodowi.

Nie ma odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży.

Matki karmiące

Nifedypina przenika do mleka ludzkiego. Matkom karmiącym piersią zaleca się, aby nie karmiły piersią podczas przyjmowania leku.

Zastosowanie pediatryczne

Bezpieczeństwo i skuteczność leku Adalat 30 mg CC u dzieci nie zostały ustalone.

Zastosowanie geriatryczne

Chociaż małe badania farmakokinetyczne wykazały wydłużony okres półtrwania oraz zwiększone Cmax i AUC (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA : Farmakokinetyka i metabolizm ), badania kliniczne nifedypiny nie obejmowały wystarczającej liczby osób w wieku 65 lat i starszych, aby ustalić, czy reagują oni inaczej niż osoby młodsze. Inne zgłoszone doświadczenia kliniczne nie wykazały różnic w odpowiedziach między pacjentami w podeszłym wieku i młodszymi. Ogólnie rzecz biorąc, dobór dawki u pacjentów w podeszłym wieku powinien być ostrożny, zwykle zaczynając od dolnej granicy zakresu dawkowania, co odzwierciedla większą częstość pogorszenia czynności wątroby, nerek lub serca oraz współistniejących chorób lub innych leków.

Pacjenci z nietolerancją galaktozy

Ponieważ ten produkt leczniczy zawiera laktozę, pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

PRZEDAWKOWAĆ

Doświadczenie z przedawkowaniem nifedypiny jest ograniczone. Objawy związane z ciężkim przedawkowaniem nifedypiny obejmują utratę przytomności, spadek ciśnienia krwi, zaburzenia rytmu serca, kwasicę metaboliczną, niedotlenienie, wstrząs kardiogenny z obrzękiem płuc. Ogólnie rzecz biorąc, przedawkowanie nifedypiny prowadzące do znacznego niedociśnienia tętniczego wymaga aktywnego wspomagania układu sercowo-naczyniowego, w tym monitorowania czynności układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, uniesienia kończyn, rozsądnego stosowania wlewu wapnia, leków zwiększających ciśnienie i płynów. Po podaniu doustnym wskazane jest dokładne płukanie żołądka, w razie potrzeby w połączeniu z płukaniem jelita cienkiego. W przypadkach przedawkowania produktu o powolnym uwalnianiu, takiego jak nifedypina, eliminacja musi być jak najpełniejsza, w tym z jelita cienkiego, aby zapobiec późniejszemu wchłonięciu substancji czynnej. Dodatkowy płyn lub objętość należy podawać ostrożnie ze względu na ryzyko przeciążenia płynami.

Oczekuje się, że klirens nifedypiny będzie przedłużony u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ nifedypina silnie wiąże się z białkami, dializa prawdopodobnie nie przyniesie żadnych korzyści; jednak plazmafereza może być korzystna.

Odnotowano jeden przypadek masowego przedawkowania tabletek innego preparatu nifedypiny o przedłużonym uwalnianiu. Głównymi skutkami spożycia około 4800 mg nifedypiny przez młodego mężczyznę próbującego popełnić samobójstwo w wyniku depresji wywołanej kokainą były początkowe zawroty głowy, kołatanie serca, uderzenia gorąca i nerwowość. W ciągu kilku godzin po spożyciu pojawiły się nudności, wymioty i uogólniony obrzęk. Podczas prezentacji, 18 godzin po spożyciu, nie było widocznego istotnego niedociśnienia. Nieprawidłowości chemiczne krwi składały się z łagodnego, przejściowego podwyższenia poziomu kreatyniny w surowicy i umiarkowanego podwyższenia LDH i CPK, ale prawidłowy SGOT. Parametry życiowe pozostały stabilne, nie odnotowano żadnych nieprawidłowości elektrokardiograficznych, a czynność nerek powróciła do normy w ciągu 24 do 48 godzin tylko dzięki rutynowym środkom wspomagającym. Nie zaobserwowano długotrwałych następstw.

Skutkiem jednorazowego spożycia 900 mg kapsułek nifedypiny u pacjenta z depresją z dławicą piersiową leczonego trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi była utrata przytomności w ciągu 30 minut od spożycia i głębokie niedociśnienie, które reagowało na wlew wapnia, leki presyjne i uzupełnienie płynów. U tego pacjenta z blokiem odnogi pęczka Hisa w wywiadzie, w tym bradykardią zatokową i różnym stopniem bloku przedsionkowo-komorowego, obserwowano różne nieprawidłowości w zapisie EKG. Podyktowały one profilaktyczne umieszczenie tymczasowego rozrusznika komorowego, ale poza tym ustępowały samoistnie. U tego pacjenta początkowo obserwowano znaczną hiperglikemię, ale poziom glukozy w osoczu szybko normalizował się bez dalszego leczenia.

Młody pacjent z nadciśnieniem i zaawansowaną niewydolnością nerek przyjął jednorazowo 280 mg kapsułek nifedypiny, co spowodowało znaczne niedociśnienie odpowiadające na wlew wapnia i płyny. Nie stwierdzono zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego, arytmii, wyraźnych zmian częstości akcji serca ani dalszego pogorszenia czynności nerek.

Zaburzenia rytmu bradykardii można leczyć objawowo lekami ß-sympatykomimetycznymi, aw zagrażających życiu zaburzeniach rytmu serca wskazane może być tymczasowe leczenie stymulatorem serca.

PRZECIWWSKAZANIA

Jednoczesne podawanie z silnymi induktorami P450, takimi jak ryfampicyna, jest przeciwwskazane, ponieważ skuteczność tabletek nifedypiny może być znacznie zmniejszona. (Widzieć INTERAKCJE Z LEKAMI )

Nifedypiny nie wolno stosować we wstrząsie kardiogennym.

Adalat jest przeciwwskazany u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na którykolwiek składnik tabletki.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Nifedypina jest inhibitorem napływu jonów wapnia (blokerem wolnego kanału lub antagonistą jonów wapnia), który hamuje przezbłonowy napływ jonów wapnia do mięśni gładkich naczyń i mięśnia sercowego. Procesy skurczu mięśni gładkich naczyń i mięśnia sercowego zależą od przemieszczania się pozakomórkowych jonów wapnia do tych komórek przez określone kanały jonowe. Nifedypina selektywnie hamuje napływ jonów wapnia przez błonę komórkową mięśni gładkich naczyń i mięśnia sercowego bez zmiany stężenia wapnia w surowicy.

Mechanizm akcji

Mechanizm, za pomocą którego nifedypina obniża ciśnienie tętnicze krwi, obejmuje rozszerzenie naczyń obwodowych, a w konsekwencji zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Podwyższony opór naczyń obwodowych, będący podstawową przyczyną nadciśnienia, wynika ze wzrostu aktywnego napięcia mięśni gładkich naczyń. Badania wykazały, że wzrost napięcia czynnego odzwierciedla wzrost wolnego wapnia w cytozolu.

Nifedypina jest środkiem rozszerzającym naczynia tętnicze obwodowe, który działa bezpośrednio na mięśnie gładkie naczyń. Wiązanie nifedypiny z kanałami zależnymi od napięcia i prawdopodobnie aktywowanymi przez receptory w mięśniach gładkich naczyń powoduje zahamowanie napływu wapnia przez te kanały. Zapasy wapnia wewnątrzkomórkowego w mięśniach gładkich naczyń są ograniczone, a zatem zależne od napływu wapnia pozakomórkowego, aby wystąpił skurcz. Zmniejszenie napływu wapnia przez nifedypinę powoduje rozszerzenie naczyń tętniczych i zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego, co skutkuje obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi.

Farmakokinetyka i metabolizm

Nifedypina jest całkowicie wchłaniana po podaniu doustnym. Biodostępność nifedypiny w postaci Adalat CC w stosunku do nifedypiny o natychmiastowym uwalnianiu mieści się w zakresie 84%-89%. Po spożyciu tabletek Adalat CC na czczo stężenie w osoczu osiąga maksymalne stężenie po około 2,5-5 godzinach, z drugim małym szczytem lub barkiem widocznym po około 6-12 godzinach od podania dawki. Okres półtrwania w fazie eliminacji nifedypiny podawanej w postaci leku Adalat CC wynosi około 7 godzin, w przeciwieństwie do znanego 2 godzinnego okresu półtrwania w fazie eliminacji nifedypiny podawanej w postaci kapsułki o natychmiastowym uwalnianiu.

Gdy Adalat CC jest podawany w postaci wielokrotności tabletek 30 mg w zakresie dawek od 30 mg do 90 mg, pole pod krzywą (AUC) jest proporcjonalne do dawki; jednak maksymalne stężenie w osoczu dla dawki 90 mg podanej jako 3 x 30 mg jest o 29% większe niż przewidywane dla dawek 30 mg i 60 mg.

Dwie tabletki 30 mg Adalat CC można zastąpić tabletką 60 mg Adalat CC. Trzy tabletki 30 mg Adalatu CC dają jednak znacznie wyższe wartości Cmax niż te po jednej tabletce 90 mg Adalatu 20 mg CC. W związku z tym trzech tabletek 30 mg nie należy uważać za zamienne z tabletką 90 mg.

Podawanie produktu Adalat CC raz na dobę na czczo powoduje zmniejszenie wahań stężenia nifedypiny w osoczu w porównaniu z dawkowaniem trzy razy dziennie w postaci kapsułek nifedypiny o natychmiastowym uwalnianiu. Średnie maksymalne stężenie nifedypiny w osoczu po podaniu tabletki 90 mg Adalat 30 mg CC na czczo wynosi około 115 ng/ml. Gdy Adalat CC podaje się zdrowym ochotnikom bezpośrednio po wysokotłuszczowym posiłku, obserwuje się średnio 60% wzrost maksymalnego stężenia nifedypiny w osoczu, wydłużenie czasu do osiągnięcia maksymalnego stężenia, ale brak istotnej zmiany AUC. Stężenia nifedypiny w osoczu, gdy Adalat 20 mg CC jest przyjmowany po tłustym posiłku, powodują nieco mniejsze wartości szczytowe w porównaniu z taką samą dawką dobową postaci o natychmiastowym uwalnianiu, podawanej w trzech dawkach podzielonych. Może to być częściowo spowodowane tym, że Adalat CC jest mniej biodostępny niż preparat o natychmiastowym uwalnianiu.

Nifedypina jest w znacznym stopniu metabolizowana do dobrze rozpuszczalnych w wodzie, nieaktywnych metabolitów, stanowiących 60% do 80% dawki wydalanej z moczem. W moczu można wykryć tylko śladowe ilości (mniej niż 0,1% dawki) postaci niezmienionej. Pozostała część jest wydalana z kałem w postaci zmetabolizowanej, najprawdopodobniej w wyniku wydalania z żółcią.

Nifedypina jest metabolizowana przez układ cytochromu P450 3A4. Leki, o których wiadomo, że hamują lub indukują ten układ enzymatyczny, mogą zmieniać pierwsze przejście lub klirens nifedypiny.

Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem leku Adalat 30 mg CC u pacjentów z niewydolnością nerek; jednak nie zgłaszano istotnych zmian farmakokinetyki nifedypiny w postaci kapsułek o natychmiastowym uwalnianiu u pacjentów poddawanych hemodializie lub przewlekłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej. Ponieważ wchłanianie nifedypiny z leku Adalat CC może być modyfikowane przez chorobę nerek, należy zachować ostrożność podczas leczenia takich pacjentów.

Ponieważ nifedypina jest metabolizowana przez układ cytochromu P450 3A4, jej farmakokinetyka może być zmieniona u pacjentów z przewlekłą chorobą wątroby. Adalat 20 mg CC nie był badany u pacjentów z chorobą wątroby; jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (marskość wątroby) nifedypina ma dłuższy okres półtrwania w fazie eliminacji i większą biodostępność niż u zdrowych ochotników.

Stopień wiązania nifedypiny z białkami jest wysoki (92%-98%). Wiązanie z białkami może być znacznie zmniejszone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Po podaniu preparatu Adalat 30 mg CC zdrowym starszym mężczyznom i kobietom (w wieku > 60 lat) średnie Cmax jest o 36% wyższe, a średnie stężenie w osoczu o 70% większe niż u młodszych pacjentów.

zdrowych osób okres półtrwania innej postaci nifedypiny o przedłużonym uwalnianiu był dłuższy u osób w podeszłym wieku (6,7 godz.) w porównaniu z młodymi (3,8 godz.) po podaniu doustnym. Zmniejszony klirens obserwowano również u osób w podeszłym wieku (348 ml/min) w porównaniu z młodymi osobnikami (519 ml/min) po podaniu dożylnym.

Jednoczesne podawanie nifedypiny z sokiem grejpfrutowym powoduje nawet 2-krotne zwiększenie AUC i Cmax z powodu hamowania metabolizmu pierwszego przejścia związanego z CYP3A. Podczas przyjmowania nifedypiny należy unikać spożywania grejpfruta i soku grejpfrutowego.

Studia kliniczne

Adalat 10 mg CC powodował zależne od dawki zmniejszenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi, co wykazano w dwóch podwójnie ślepych, randomizowanych badaniach kontrolowanych placebo, w których ponad 350 pacjentów otrzymywało Adalat CC w dawce 30, 60 lub 90 mg raz na dobę przez 6 tygodni. W pierwszym badaniu Adalat 10 mg CC podawano w monoterapii, a w drugim Adalat 20 mg CC dodawano do beta-blokera u pacjentów, u których sam beta-bloker nie był kontrolowany. Średnie minimalne (24 godziny po podaniu) wyniki ciśnienia krwi z tych badań przedstawiono poniżej:

ŚREDNIE OBNIŻENIE CIŚNIENIA KRWI W KŁOPOCIE (mmHg) Skurczowe/Rozkurczowe

Stosunek wartości minimalnej do szczytowej oszacowany na podstawie 24-godzinnego monitorowania ciśnienia tętniczego wahał się od 41%-78% dla ciśnienia rozkurczowego i 46%-91% dla ciśnienia skurczowego.

Hemodynamika

Podobnie jak inne blokery wolnego kanału, nifedypina wywiera ujemny wpływ inotropowy na izolowaną tkankę mięśnia sercowego. Jest to rzadko, jeśli w ogóle, obserwowane u nienaruszonych zwierząt lub ludzi, prawdopodobnie z powodu odruchowych reakcji na jego działanie rozszerzające naczynia krwionośne. U ludzi nifedypina zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co prowadzi do spadku ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, zwykle minimalnego u ochotników z prawidłowym ciśnieniem (skurczowe poniżej 5-10 mm Hg), ale czasami większego. Przy Adalat 30mg CC spadkom ciśnienia krwi nie towarzyszy żadna znacząca zmiana częstości akcji serca. Badania hemodynamiczne preparatu nifedypiny o natychmiastowym uwalnianiu u pacjentów z prawidłową czynnością komór zwykle wykazały niewielki wzrost wskaźnika sercowego bez większego wpływu na frakcję wyrzutową, ciśnienie końcoworozkurczowe lewej komory (LVEDP) lub objętość (LVEDV). U pacjentów z zaburzeniami czynności komór większość ostrych badań wykazała pewien wzrost frakcji wyrzutowej i zmniejszenie ciśnienia napełniania lewej komory.

Efekty elektrofizjologiczne

Chociaż, podobnie jak inni członkowie tej klasy, nifedypina powoduje niewielkie osłabienie czynności węzła zatokowo-przedsionkowego i przewodzenia przedsionkowo-komorowego w izolowanych preparatach mięśnia sercowego, takiego działania nie obserwowano w badaniach na zdrowych zwierzętach ani u ludzi. W oficjalnych badaniach elektrofizjologicznych, głównie u pacjentów z prawidłowym układem przewodzenia, nifedypina podawana w postaci kapsułki o natychmiastowym uwalnianiu nie wykazywała tendencji do przedłużania przewodzenia przedsionkowo-komorowego lub czasu powrotu do pracy węzła zatokowego ani do spowolnienia rytmu zatokowego.

INFORMACJA O PACJENCIE

Adalat CC to tabletka o przedłużonym uwalnianiu, którą należy połykać w całości i przyjmować na pusty żołądek. Nie należy go podawać z jedzeniem. Tabletek nie należy żuć, dzielić ani kruszyć.