Trandate 50mg, 100mg, 200mg Labetalol Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Trandate i jak jest używany?

Trandate 50mg to lek na receptę stosowany w leczeniu objawów wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienia). Trandate 50mg może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami.

Trandate należy do klasy leków o nazwie Beta-Blockers, Alpha Activity.

Jakie są możliwe skutki uboczne Trandate?

Trandate może powodować poważne skutki uboczne, w tym:

• zawroty,
• wolne tętno,
• słaby puls,
• półomdlały,
• powolny oddech,
• duszność,
• obrzęk,
• szybki przyrost masy ciała,
• silny ból głowy,
• rozmazany obraz,
• walenie w szyję lub uszy,
• utrata apetytu,
• ból brzucha (prawa górna strona),
• objawy grypopodobne,
• swędzący,
• ciemny mocz i
• zażółcenie skóry lub oczu (żółtaczka)

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Najczęstsze skutki uboczne Trandate 200mg to:

• zawroty głowy,
• senność,
• zmęczenie,
• mdłości,
• wymioty,
• nagłe ciepło,
• zaczerwienienie skóry,
• wyzysk,
• drętwienie i
• mrowienie w skórze głowy

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe skutki uboczne Trandate. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

OPIS

Tabletki Trandate (labetalol) są środkami blokującymi receptory adrenergiczne, które mają zarówno selektywne działanie blokujące receptory alfa1-adrenergiczne, jak i nieselektywne blokowanie receptorów beta-adrenergicznych w jednej substancji.

Chlorowodorek labetalolu (HCl) jest racematem chemicznie oznaczonym jako monochlorowodorek 2-hydroksy-5-[1-hydroksy-2-[(1metylo-3-fenylopropylo)amino]etylo]benzamidu i ma następującą strukturę:

Labetalol HCl ma wzór empiryczny C19H24N2O3•HCl i masę cząsteczkową 364,9. Ma dwa centra asymetryczne i dlatego istnieje jako kompleks molekularny dwóch par diastereoizomerycznych. Dilevalol, R,R' stereoizomer, stanowi 25% racemicznego labetalolu.

Labetalol HCl jest białym lub białawym krystalicznym proszkiem rozpuszczalnym w wodzie.

Tabletki Trandate 50 mg zawierają 100, 200 lub 300 mg chlorowodorku labetalolu i są przyjmowane doustnie. Tabletki zawierają również nieaktywne składniki: skrobię kukurydzianą, FD&C Yellow nr 6 (tylko tabletki 100 i 300 mg), hydroksypropylometylocelulozę, laktozę, stearynian magnezu, wstępnie żelowaną skrobię kukurydzianą, benzoesan sodu (tylko tabletki 200 mg), talk ( Tylko tabletki 100 mg) i dwutlenek tytanu.

WSKAZANIA

Tabletki Trandate (labetalol) są wskazane w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Tabletki Trandate (labetalol) można stosować samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, zwłaszcza diuretykami tiazydowymi i pętlowymi.

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

DAWKOWANIE MUSI BYĆ Zindywidualizowane. Zalecana dawka początkowa wynosi 100 mg dwa razy na dobę, niezależnie od tego, czy jest stosowana samodzielnie, czy jako dodatek do schematu leczenia moczopędnego. Po 2 lub 3 dniach, wykorzystując ciśnienie krwi w pozycji stojącej jako wskaźnik, dawkowanie można zwiększać o 100 mg dwa razy na dobę co 2 lub 3 dni. Zwykle dawka podtrzymująca labetalolu HCl wynosi od 200 do 400 mg dwa razy na dobę.

Ponieważ pełne działanie przeciwnadciśnieniowe labetalolu HCl jest zwykle obserwowane w ciągu pierwszych 1–3 godzin od podania dawki początkowej lub zwiększenia dawki, w gabinecie można klinicznie stwierdzić brak nadmiernej odpowiedzi hipotensyjnej. Działanie przeciwnadciśnieniowe ciągłego dawkowania można mierzyć podczas kolejnych wizyt, około 12 godzin po podaniu dawki, w celu ustalenia, czy konieczne jest dalsze dostosowywanie dawki.

Pacjenci z ciężkim nadciśnieniem mogą wymagać od 1200 do 2400 mg na dobę, z lub bez diuretyków tiazydowych. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych (głównie nudności lub zawrotów głowy) po podaniu tych dawek dwa razy na dobę, ta sama całkowita dawka dobowa podana trzy razy na dobę może poprawić tolerancję i ułatwić dalsze dostosowywanie dawki. Przyrosty miareczkowania nie powinny przekraczać 200 mg dwa razy na dobę.

Po dodaniu leku moczopędnego można spodziewać się dodatkowego działania przeciwnadciśnieniowego. W niektórych przypadkach może to wymagać dostosowania dawki chlorowodorku labetalolu. Podobnie jak w przypadku większości leków przeciwnadciśnieniowych, optymalne dawki tabletek Trandate (labetalolu) są zwykle niższe u pacjentów otrzymujących również leki moczopędne.

Przy przestawianiu pacjentów z innych leków przeciwnadciśnieniowych należy zgodnie z zaleceniami wprowadzić Trandate (labetalol) Tabletki i stopniowo zmniejszać dawkę dotychczasowej terapii.

Starsi pacjenci

Podobnie jak w ogólnej populacji pacjentów, leczenie labetalolem można rozpocząć od dawki 100 mg dwa razy na dobę i stopniowo zwiększać o 100 mg dwa razy na dobę, zgodnie z wymaganiami kontroli ciśnienia tętniczego. Ponieważ niektórzy pacjenci w podeszłym wieku eliminują labetalol wolniej, jednak odpowiednią kontrolę ciśnienia tętniczego można osiągnąć przy niższych dawkach podtrzymujących w porównaniu z populacją ogólną. Większość starszych pacjentów będzie wymagać od 100 do 200 mg bid

JAK DOSTARCZONE

Tabletki Trandate (labetalol), 100 mg jasnopomarańczowe, okrągłe, z rowkiem dzielącym, tabletki powlekane z wytłoczonym po jednej stronie napisem „TRANDATE (labetalol) 100”, butelki po 100 ( NDC 65483-391-10) i 500 ( NDC 65483-391-50) oraz opakowania jednostkowe po 100 tabletek ( NDC 65483-391-11).

Tabletki Trandate (labetalol), 200 mg , białe, okrągłe tabletki powlekane z rowkiem dzielącym z wytłoczonym po jednej stronie napisem „TRANDATE (labetalol) 200”, butelkami po 100 ( NDC 65483-392-10) i 500 ( NDC 65483-392-50) oraz opakowania jednostkowe po 100 tabletek ( NDC 65483-392-22).

Tabletki Trandate (labetalol), 300 mg , średniopomarańczowe, okrągłe, z rowkiem dzielącym, tabletki powlekane z wytłoczonym po jednej stronie napisem „TRANDATE (labetalol) 300”, butelki po 100 ( NDC 65483-393-10) i 500 ( NDC 65483-393-50) oraz opakowania jednostkowe po 100 tabletek ( NDC 65483-393-33).

Tabletki Trandate (labetalol) należy przechowywać w temperaturze od 2° do 30°C (36° do 86°F). Tabletki Trandate (labetalol) w opakowaniach jednostkowych należy chronić przed nadmierną wilgocią.

Prometheus Laboratories Inc. Wyprodukowano w Kanadzie przez WellSpring Pharmaceutical Canada Corp. Oakville, ON L6H 1M5 dla Prometheus Laboratories Inc. San Diego, CA 92121. Aktualizacja: listopad 2010

SKUTKI UBOCZNE

Większość działań niepożądanych ma charakter łagodny i przemijający i występuje na wczesnym etapie leczenia. W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających od 3 do 4 miesięcy przerwanie stosowania tabletek Trandate (labetalolu) z powodu jednego lub więcej działań niepożądanych było wymagane u 7% wszystkich pacjentów. W tych samych badaniach inne leki o działaniu wyłącznie beta-adrenolitycznym stosowane w grupach kontrolnych doprowadziły do przerwania leczenia u 8% do 10% pacjentów, a działający ośrodkowo alfa-agonista doprowadził do przerwania leczenia u 30% pacjentów.

Częstość występowania działań niepożądanych wymienionych w poniższej tabeli pochodziła z wieloośrodkowych, kontrolowanych badań klinicznych porównujących labetalol HCl, placebo, metoprolol i propranolol w okresach leczenia trwających 3 i 4 miesiące. Tam, gdzie częstość działań niepożądanych labetalolu HCl i placebo jest podobna, związek przyczynowy jest niepewny. Stawki są oparte na działaniach niepożądanych uznanych przez badacza za prawdopodobnie związane z lekiem. Jeśli wziąć pod uwagę wszystkie raporty, wskaźniki są nieco wyższe (np. zawroty głowy 20%; nudności 14%; zmęczenie 11%), ale ogólne wnioski pozostają niezmienione.

Działania niepożądane były zgłaszane spontanicznie i są reprezentatywne dla częstości występowania działań niepożądanych, które można zaobserwować w odpowiednio dobranej populacji pacjentów z nadciśnieniem, tj. grupie wykluczającej pacjentów z chorobą skurczową oskrzeli, jawną zastoinową niewydolnością serca lub innymi przeciwwskazaniami do leczenia beta-adrenolitykami .

Badania kliniczne obejmowały również badania, w których stosowano dawki dobowe do 2400 mg u pacjentów z cięższym nadciśnieniem. Niektóre działania niepożądane nasilały się wraz ze wzrostem dawki, jak pokazano w poniższej tabeli, która przedstawia całą bazę danych amerykańskich badań terapeutycznych dotyczących działań niepożądanych, które są wyraźnie lub prawdopodobnie związane z dawką.

Ponadto zgłoszono szereg innych mniej powszechnych zdarzeń niepożądanych:

Ciało jako całość: Gorączka.

Układ sercowo-naczyniowy: Niedociśnienie i rzadko omdlenia, bradykardia, blok serca.

Centralny i obwodowy układ nerwowy: Parestezje, najczęściej opisywane jako mrowienie skóry głowy. W większości przypadków był łagodny i przemijający i zwykle występował na początku leczenia.

Zaburzenia kolagenowe: Toczeń rumieniowaty układowy, pozytywny czynnik przeciwjądrowy.

Oczy: Suche oczy.

System immunologiczny: Przeciwciała antymitochondrialne.

Wątroba i układ żółciowy: Martwica wątroby, zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, podwyższone testy czynności wątroby.

Układ mięśniowo-szkieletowy: Skurcze mięśni, miopatia toksyczna.

Układ oddechowy: Skurcz oskrzeli.

Skóra i przydatki: wysypki różnego rodzaju, takie jak uogólnione plamisto-grudkowe, liszajowate, pokrzywkowe, pęcherzowe liszaj płaski, łuszczycopodobny i rumień twarzy; Choroba Peyron'a; odwracalne łysienie.

Układ moczowy: Trudności w oddawaniu moczu, w tym ostre zatrzymanie pęcherza moczowego.

Nadwrażliwość: Rzadkie doniesienia o nadwrażliwości (np. wysypka, pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, duszność) i reakcje rzekomoanafilaktyczne.

Po dopuszczeniu do obrotu w Wielkiej Brytanii przeprowadzono ankietę o monitorowanym uwalnianiu z udziałem około 6800 pacjentów w celu dalszej oceny bezpieczeństwa i skuteczności tego produktu. Wyniki tego badania wskazują, że rodzaj, nasilenie i częstość występowania działań niepożądanych były porównywalne z wymienionymi powyżej.

Potencjalne negatywne skutki

Ponadto zgłaszano inne działania niepożądane niewymienione powyżej w przypadku innych leków blokujących receptory beta-adrenergiczne.

Ośrodkowy układ nerwowy

Odwracalna depresja psychiczna przechodząca w katatonię, ostry odwracalny zespół charakteryzujący się dezorientacją czasu i miejsca, utratą pamięci krótkotrwałej, labilnością emocjonalną, lekkim zmętnieniem zmysłów i obniżoną wydajnością psychometryczną.

Układ sercowo-naczyniowy

Nasilenie bloku AV (patrz PRZECIWWSKAZANIA ).

Uczulony

Gorączka połączona z bólem i bólem gardła, skurczem krtani, niewydolnością oddechową.

Hematologiczny

Agranulocytoza, plamica małopłytkowa lub nietrombocytopeniczna.

Przewód pokarmowy

Zakrzepica tętnicy krezkowej, niedokrwienne zapalenie okrężnicy.

W przypadku labetalolu HCl nie donoszono o występowaniu zespołu skórno-ocznego związanego z beta-adrenolitykiem praktololem.

Kliniczne testy laboratoryjne

U 4% pacjentów leczonych labetalolem HCl i przebadanych zaobserwowano odwracalne zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy oraz, rzadziej, odwracalne zwiększenie stężenia mocznika we krwi.

INTERAKCJE Z LEKAMI

jednym badaniu 2,3% pacjentów przyjmujących labetalol HCl w skojarzeniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi doświadczyło drżenia, w porównaniu do 0,7% zgłaszanych przy stosowaniu samego labetalolu HCl. Udział każdej z terapii w tej reakcji niepożądanej jest nieznany, ale nie można wykluczyć możliwości interakcji leków.

Leki o właściwościach beta-blokujących mogą osłabiać działanie rozszerzające oskrzela leków agonistycznych receptorów beta u pacjentów ze skurczem oskrzeli; dlatego mogą być wymagane dawki większe niż normalna dawka przeciwastmatyczna beta-agonistycznych leków rozszerzających oskrzela.

Wykazano, że cymetydyna zwiększa biodostępność chlorowodorku labetalolu. Ponieważ można to wytłumaczyć zwiększonym wchłanianiem lub zmianą metabolizmu wątrobowego labetalolu chlorowodorku, należy zachować szczególną ostrożność przy ustalaniu dawki wymaganej do kontroli ciśnienia tętniczego u takich pacjentów.

Wykazano synergizm pomiędzy znieczuleniem halotanem a dożylnym podaniem chlorowodorku labetalolu. Podczas kontrolowanego znieczulenia hipotensyjnego z zastosowaniem chlorowodorku labetalolu w połączeniu z halotanem, nie należy stosować halotanu w dużych stężeniach (3% lub więcej), ponieważ stopień niedociśnienia będzie zwiększony i ze względu na możliwość znacznego zmniejszenia rzutu serca i zwiększenia centralne ciśnienie żylne. Należy poinformować anestezjologa, że pacjent otrzymuje labetalol HCl.

Labetalol HCl osłabia odruchową tachykardię wytwarzaną przez nitroglicerynę, nie zapobiegając jej działaniu hipotensyjnemu. Jeśli labetalol HCl jest stosowany z nitrogliceryną u pacjentów z dusznicą bolesną, może wystąpić dodatkowe działanie przeciwnadciśnieniowe.

Należy zachować ostrożność, jeśli labetalol jest stosowany jednocześnie z antagonistami wapnia typu werapamilu.

Zarówno glikozydy naparstnicy, jak i beta-adrenolityki spowalniają przewodzenie przedsionkowo-komorowe i zmniejszają częstość akcji serca. Jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko bradykardii.

Ryzyko reakcji anafilaktycznej

Podczas przyjmowania beta-adrenolityków pacjenci z ciężką reakcją anafilaktyczną w wywiadzie na różne alergeny mogą być bardziej reaktywni na powtarzane prowokacje, przypadkowe, diagnostyczne lub terapeutyczne. Tacy pacjenci mogą nie reagować na zwykłe dawki epinefryny stosowane w leczeniu reakcji alergicznej.

Interakcje leków/testów laboratoryjnych

Obecność metabolitów labetalolu w moczu może powodować fałszywie podwyższone stężenie katecholamin w moczu, metanefryny, normetanefryny i kwasu wanililomigdałowego w pomiarach metodą fluorymetryczną lub fotometryczną. W badaniach przesiewowych pacjentów z podejrzeniem guza chromochłonnego i leczonych labetalolem HCl, w celu określenia poziomu katecholamin należy zastosować specyficzną metodę, taką jak wysokosprawna chromatografia cieczowa z ekstrakcją do fazy stałej (np. J Chromatogr 385:241,1987) .

Doniesiono również, że Labetalol HCl daje fałszywie dodatni wynik testu na obecność amfetaminy podczas badania moczu na obecność leków przy użyciu dostępnych na rynku metod oznaczania TOXI-LAB® A (test metodą chromatografii cienkowarstwowej) i EMIT-dau® (test radioenzymatyczny). Gdy pacjenci leczeni labetalolem mają dodatni test moczu na obecność amfetaminy przy użyciu tych technik, należy potwierdzić to przy użyciu bardziej szczegółowych metod, takich jak technika chromatografii gazowej ze spektrometrem mas.

OSTRZEŻENIA

Uraz wątroby

Ciężkie uszkodzenie komórek wątroby, potwierdzone powtórnym prowokowaniem w co najmniej jednym przypadku, występuje rzadko podczas terapii labetalolem. Uszkodzenie wątroby jest zwykle odwracalne, ale zgłaszano martwicę wątroby i śmierć. Uraz wystąpił zarówno po leczeniu krótko-, jak i długoterminowym i może postępować powoli, pomimo minimalnych objawów. Podobne zdarzenia wątrobowe zostały zgłoszone z powiązanym związkiem badawczym, dilewalolem chlorowodorkiem, w tym dwa zgony. Dilevalol HCl jest jednym z czterech izomerów labetalolu HCl. Dlatego w przypadku pacjentów przyjmujących labetalol właściwe byłoby okresowe oznaczanie odpowiednich testów laboratoryjnych wątroby. Odpowiednie badania laboratoryjne należy wykonać przy pierwszych objawach/objawach dysfunkcji wątroby (np. świąd, ciemne zabarwienie moczu, uporczywa anoreksja, żółtaczka, tkliwość w prawym górnym kwadrancie lub niewyjaśnione objawy grypopodobne). Jeśli pacjent ma laboratoryjne dowody uszkodzenia wątroby lub żółtaczki, labetalol należy przerwać i nie wznawiać.

Zawał serca

Stymulacja współczulna jest istotnym elementem wspierającym funkcje krążenia w zastoinowej niewydolności serca. Beta-blokada niesie ze sobą potencjalne ryzyko dalszego obniżenia kurczliwości mięśnia sercowego i wywołania cięższej niewydolności. Chociaż należy unikać beta-adrenolityków w jawnej zastoinowej niewydolności serca, w razie potrzeby labetalol HCl można stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością serca w wywiadzie, którzy są dobrze wyrównani. U pacjentów otrzymujących labetalol HCl obserwowano zastoinową niewydolność serca. Labetalol HCl nie znosi inotropowego działania naparstnicy na mięsień sercowy.

U pacjentów bez niewydolności serca w wywiadzie

pacjentów z utajoną niewydolnością serca utrzymująca się przez pewien czas depresja mięśnia sercowego pod wpływem beta-adrenolityków może w niektórych przypadkach prowadzić do niewydolności serca. Przy pierwszych oznakach lub objawach zbliżającej się niewydolności serca pacjentom należy poddać pełną cyfryzację i/lub podać lek moczopędny, a odpowiedź powinna być dokładnie obserwowana. Jeśli niewydolność serca utrzymuje się pomimo odpowiedniej digitalizacji i stosowania leków moczopędnych, leczenie tabletkami Trandate (labetalol) należy odstawić (w miarę możliwości stopniowo).

Zaostrzenie choroby niedokrwiennej serca po nagłym odstawieniu

Nie donoszono o dławicy piersiowej po odstawieniu labetalolu chlorowodorku. Jednak u pacjentów, którzy przerwali leczenie beta-adrenolitykami, zaobserwowano nadwrażliwość na katecholaminy; zaostrzenie dławicy piersiowej, aw niektórych przypadkach zawał mięśnia sercowego wystąpiło po nagłym przerwaniu takiego leczenia. W przypadku zaprzestania przewlekłego podawania tabletek Trandate (labetalolu), szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, dawkę należy stopniowo zmniejszać w ciągu 1 do 2 tygodni, a pacjenta należy uważnie monitorować. Jeśli dławica piersiowa znacznie się nasili lub rozwinie się ostra niewydolność wieńcowa, należy niezwłocznie, przynajmniej tymczasowo, wznowić leczenie preparatem Trandate (labetalol) i zastosować inne środki odpowiednie do leczenia niestabilnej dławicy piersiowej. Pacjentów należy ostrzec przed przerwaniem lub zaprzestaniem leczenia bez porady lekarza. Ponieważ choroba wieńcowa jest powszechna i może być nierozpoznana, rozsądne może być nie przerywanie leczenia produktem Trandate (labetalol) w postaci tabletek u pacjentów leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego.

Niealergiczny skurcz oskrzeli (np. przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma): Pacjenci ze skurczem oskrzeli zasadniczo nie powinni otrzymywać beta-adrenolityków. Tabletki Trandate (labetalol) można stosować ostrożnie jednak u pacjentów, którzy nie reagują lub nie tolerują innych leków przeciwnadciśnieniowych. W przypadku stosowania tabletek Trandate (labetalolu) rozsądnie jest stosować najmniejszą skuteczną dawkę, aby zminimalizować hamowanie endogennych lub egzogennych beta-agonistów.

Guz chromochłonny

Wykazano, że Labetalol HCl jest skuteczny w obniżaniu ciśnienia krwi i łagodzeniu objawów u pacjentów z guzem chromochłonnym. Jednak u kilku pacjentów z tym nowotworem zgłoszono paradoksalne reakcje nadciśnieniowe; dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania labetalolu HCl pacjentom z guzem chromochłonnym.

Cukrzyca i hipoglikemia

Blokada beta-adrenergiczna może zapobiegać pojawieniu się poprzedzających objawów (np. tachykardii) ostrej hipoglikemii. Jest to szczególnie ważne w przypadku niestabilnych diabetyków. Beta-blokada zmniejsza również uwalnianie insuliny w odpowiedzi na hiperglikemię; w związku z tym może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych.

Główna operacja

Nie należy rutynowo odstawiać przewlekłej terapii beta-adrenolitykami przed zabiegiem chirurgicznym. Wpływ aktywności alfa-adrenergicznej labetalolu nie był oceniany w tej sytuacji.

Wykazano synergizm pomiędzy labetalolem HCl a znieczuleniem halotanem (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI : INTERAKCJE Z LEKAMI ).

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Ogólny

Upośledzona funkcja wątroby

Tabletki Trandate (labetalol) należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ metabolizm leku może być zmniejszony.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych alfa-1-blokerami (labetalol jest alfa/beta-blokerem). Ten wariant zespołu małej źrenicy charakteryzuje się połączeniem wiotkiej tęczówki, która faluje w odpowiedzi na śródoperacyjne prądy irygacyjne, postępującej śródoperacyjnej zwężenia źrenicy pomimo przedoperacyjnego rozszerzenia za pomocą standardowych leków rozszerzających źrenice oraz potencjalnego wypadania tęczówki w kierunku nacięć fakoemulsyfikacyjnych. Okulista pacjenta powinien być przygotowany na ewentualne modyfikacje techniki chirurgicznej, takie jak zastosowanie haczyków tęczówki, pierścieni rozszerzających tęczówkę lub substancji lepkosprężystych. Wydaje się, że przerwanie terapii blokerami alfa-1 przed operacją zaćmy nie przynosi korzyści.

Żółtaczka lub zaburzenia czynności wątroby

(Widzieć OSTRZEŻENIA ).

Testy laboratoryjne

Podobnie jak w przypadku każdego nowego leku podawanego przez dłuższy czas, parametry laboratoryjne należy obserwować w regularnych odstępach czasu. U pacjentów ze współistniejącymi chorobami, takimi jak zaburzenia czynności nerek, należy wykonać odpowiednie badania w celu monitorowania tych stanów.

Karcynogeneza, mutageneza, upośledzenie płodności

Badania długotrwałego doustnego podawania labetalolu HCl przez 18 miesięcy na myszach i przez 2 lata na szczurach nie wykazały dowodów na rakotwórczość. Badania z labetalolem HCl przy użyciu dominujących testów na śmiertelność na szczurach i myszach oraz eksponowanie mikroorganizmów zgodnie ze zmodyfikowanymi testami Amesa nie wykazały dowodów na mutagenezę.

Ciąża

Efekty teratogenne

Ciąża Kategoria C: Badania teratogenne przeprowadzono z labetalolem u szczurów i królików w dawkach doustnych odpowiednio do około sześciokrotnej i czterokrotnej maksymalnej zalecanej dawki u ludzi (MRHD). Nie zaobserwowano powtarzalnych dowodów wad rozwojowych płodu. U obu gatunków zaobserwowano zwiększoną resorpcję płodów przy dawkach zbliżonych do MRHD. Badanie teratologiczne przeprowadzone z labetalolem na królikach w dawkach dożylnych do 1,7 razy większych niż MRHD nie ujawniło żadnych dowodów na szkodliwość dla płodu związaną z lekiem. Nie ma odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Labetalol należy stosować w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści uzasadniają potencjalne ryzyko dla płodu.

Efekty nieteratogenne

niemowląt matek leczonych labetalolem HCl z powodu nadciśnienia w czasie ciąży zgłaszano niedociśnienie, bradykardię, hipoglikemię i depresję oddechową. Doustne podawanie labetalolu szczurom w późnej ciąży poprzez odstawienie od piersi w dawkach od dwóch do czterech razy większych niż MRHD spowodowało zmniejszenie przeżywalności noworodków.

Praca i dostawa

Labetalol HCl podawany kobietom w ciąży z nadciśnieniem nie wpływał na normalny przebieg porodu.

Matki karmiące

Niewielkie ilości labetalolu (około 0,004% dawki matczynej) przenikają do mleka ludzkiego. Należy zachować ostrożność podając tabletki Trandate (labetalolu) kobiecie karmiącej.

Zastosowanie pediatryczne

Bezpieczeństwo i skuteczność u pacjentów pediatrycznych nie zostały ustalone.

Starsi pacjenci

Podobnie jak w populacji ogólnej, niektórzy pacjenci w podeszłym wieku (60 lat i starsi) podczas leczenia labetalolem doświadczali niedociśnienia ortostatycznego, zawrotów głowy lub oszołomienia. Ponieważ pacjenci w podeszłym wieku na ogół częściej niż młodsi pacjenci doświadczają objawów ortostatycznych, należy ich ostrzec przed możliwością wystąpienia takich działań niepożądanych podczas leczenia labetalolem.

PRZEDAWKOWAĆ

Przedawkowanie labetalolu HCl powoduje nadmierne niedociśnienie, które jest wrażliwe na postawę ciała, a czasami nadmierną bradykardię. Pacjentów należy ułożyć na wznak i w razie potrzeby unieść nogi, aby poprawić ukrwienie mózgu. Jeśli przedawkowanie labetalolu HCl następuje po przyjęciu doustnym, płukanie żołądka lub wymioty wywołane farmakologicznie (przy użyciu syropu z ipekaku) mogą być przydatne do usunięcia leku wkrótce po spożyciu. W razie potrzeby należy zastosować następujące dodatkowe środki:

Nadmierna bradykardia- podać atropinę lub epinefrynę.

Zawał serca- podać glikozyd naparstnicy i środek moczopędny. Przydatna może być również dopamina lub dobutamina.

Niedociśnienie- podawać leki wazopresyjne, np. noradrenalinę. Istnieją dowody farmakologiczne, że lekiem z wyboru może być noradrenalina.

Skurcz oskrzeli -podawać epinefrynę i/lub beta2-mimetyk w aerozolu.

Napady padaczkowe -podawać diazepam.

Wykazano, że w ciężkim przedawkowaniu beta-adrenolityków prowadzącym do niedociśnienia i (lub) bradykardii, glukagon był skuteczny, gdy podawany był w dużych dawkach (5 do 10 mg szybko przez 30 sekund, a następnie w ciągłej infuzji 5 mg na godzinę, którą można stan pacjenta poprawia się).

Ani hemodializa, ani dializa otrzewnowa nie usuwają znacznej ilości chlorowodorku labetalolu z krążenia ogólnego (

Doustna wartość LD50 labetalolu HCl u myszy wynosi około 600 mg/kg, au szczura > 2 g/kg. IV LD50 u tych gatunków wynosi od 50 do 60 mg/kg.

PRZECIWWSKAZANIA

Tabletki Trandate (labetalol) są przeciwwskazane w astmie oskrzelowej, jawnej niewydolności serca, bloku serca wyższego niż pierwszego stopnia, wstrząsie kardiogennym, ciężkiej bradykardii, innych stanach związanych z ciężkim i długotrwałym niedociśnieniem oraz u pacjentów z nadwrażliwością na jakiekolwiek składnik produktu (patrz OSTRZEŻENIA ).

Beta-adrenolityki, nawet te o widocznej kardioselektywności, nie powinny być stosowane u pacjentów z obturacyjną chorobą dróg oddechowych w wywiadzie, w tym astmą.

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Labetalol HCl łączy w jednej substancji zarówno selektywne, kompetycyjne blokowanie receptorów alfa1-adrenergicznych, jak i nieselektywne, konkurencyjne działanie blokujące receptory beta-adrenergiczne. Oszacowano, że u ludzi stosunek alfa do beta-blokady wynosi odpowiednio około 1:3 i 1:7 po podaniu doustnym i dożylnym (IV). Aktywność beta2-agonisty została wykazana u zwierząt, u których wykryto minimalną aktywność beta1-agonisty (ISA). U zwierząt, w dawkach większych niż wymagane do blokady alfa- lub beta-adrenergicznej, wykazano działanie stabilizujące błony.

Farmakodynamika

Zdolność labetalolu HCl do blokowania receptorów alfa u człowieka została wykazana poprzez osłabienie efektu presyjnego fenylefryny oraz przez znaczne zmniejszenie odpowiedzi presyjnej spowodowanej zanurzeniem dłoni w lodowatej wodzie („test zimna ciśnieniowego”). Blokadę receptorów beta1 przez Labetalol HCl u człowieka wykazano poprzez niewielkie zmniejszenie częstości akcji serca w spoczynku, osłabienie częstoskurczu wywołanego przez izoproterenol lub wysiłek fizyczny oraz osłabienie odruchowego tachykardii do podciśnienia wywołanego azotynem amylu. Blokadę receptora beta2 wykazano przez hamowanie wywołanego przez izoproterenol spadku ciśnienia rozkurczowego krwi. Zarówno alfa-, jak i beta-blokujące działanie doustnie podawanego chlorowodorku labetalolu przyczynia się do obniżenia ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem. Labetalol HCl konsekwentnie, w sposób zależny od dawki, zmniejszał wzrost ciśnienia krwi i częstości akcji serca wywołanych wysiłkiem fizycznym oraz podwójnego produktu. Na krążenie płucne podczas wysiłku fizycznego dawkowanie labetalolu HCl nie miało wpływu.

Pojedyncze doustne dawki labetalolu HCl podawane pacjentom z chorobą wieńcową nie miały istotnego wpływu na częstość zatok, przewodzenie śródkomorowe ani czas trwania zespołu QRS. Czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego (AV) był nieznacznie wydłużony u dwóch z siedmiu pacjentów. W innym badaniu labetalol HCl podawany dożylnie nieznacznie wydłużył czas przewodzenia w węźle pk oraz efektywny okres refrakcji przedsionków z jedynie niewielkimi zmianami częstości akcji serca. Wpływ na oporność węzła pk był niespójny.

Labetalol HCl powoduje zależne od dawki spadki ciśnienia krwi bez odruchowej tachykardii i bez znaczącego zmniejszenia częstości akcji serca, prawdopodobnie poprzez połączenie działania alfa- i beta-blokującego. Efekty hemodynamiczne są zmienne, z małymi, nieistotnymi zmianami rzutu serca obserwowanymi w niektórych badaniach, ale nie w innych, oraz małymi spadkami całkowitego oporu obwodowego. Podwyższone reniny osocza są zmniejszone.

Dawki chlorowodorku labetalolu kontrolujące nadciśnienie nie wpływały na czynność nerek u pacjentów z łagodnym do ciężkiego nadciśnieniem i prawidłową czynnością nerek.

Ze względu na blokowanie receptorów alfa1 przez labetalol HCl, ciśnienie krwi jest bardziej obniżone w pozycji stojącej niż w pozycji leżącej i mogą wystąpić objawy niedociśnienia ortostatycznego (2%), w tym rzadkie przypadki omdleń. Po podaniu doustnym, gdy wystąpiło niedociśnienie ortostatyczne, było ono przemijające i występuje niezbyt często, gdy ściśle przestrzega się zalecanej dawki początkowej i zwiększania dawki (patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ). Objawowe niedociśnienie ortostatyczne występuje najprawdopodobniej 2 do 4 godzin po podaniu dawki, zwłaszcza po zastosowaniu dużych dawek początkowych lub po dużych zmianach dawki.

Szczytowe działanie pojedynczych dawek doustnych labetalolu chlorowodorku występuje w ciągu 2 do 4 godzin. Czas trwania efektu zależy od dawki i utrzymuje się co najmniej 8 godzin po pojedynczej doustnej dawce 100 mg i dłużej niż 12 godzin po pojedynczej doustnej dawce 300 mg. Maksymalna odpowiedź ciśnienia krwi w stanie stacjonarnym po podaniu doustnym dwa razy na dobę występuje w ciągu 24 do 72 godzin.

Działanie przeciwnadciśnieniowe labetalolu wykazuje liniową korelację z logarytmem stężenia labetalolu w osoczu, a ponadto istnieje liniowa korelacja między zmniejszeniem częstoskurczu wywołanego wysiłkiem występującym po 2 godzinach po doustnym podaniu chlorowodorku labetalolu a logarytmem stężenia w osoczu.

Około 70% maksymalnego działania beta-blokującego występuje przez 5 godzin po podaniu pojedynczej dawki doustnej 400 mg, z sugestią, że około 40% utrzymuje się po 8 godzinach.

Nie badano skuteczności przeciwdławicowej labetalolu HCl. U 37 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową labetalol HCl nie zwiększał częstości występowania ani nasilenia napadów dusznicy bolesnej.

Po nagłym przerwaniu leczenia lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne u pacjentów z chorobą wieńcową zgłaszano zaostrzenie dławicy piersiowej, aw niektórych przypadkach zawał mięśnia sercowego i komorowe zaburzenia rytmu. Nagłe odstawienie tych leków u pacjentów bez choroby wieńcowej spowodowało przemijające objawy, w tym drżenie, pocenie się, kołatanie serca, ból głowy i złe samopoczucie. Zaproponowano kilka mechanizmów wyjaśniających te zjawiska, między innymi zwiększoną wrażliwość na katecholaminy z powodu zwiększonej liczby receptorów beta.

Chociaż blokada receptorów beta-adrenergicznych jest przydatna w leczeniu dusznicy bolesnej i nadciśnienia, istnieją również sytuacje, w których stymulacja współczulna jest niezbędna. Na przykład u pacjentów z poważnie uszkodzonym sercem odpowiednia czynność komór może zależeć od napędu współczulnego. Blokada beta-adrenergiczna może pogorszyć blok przedsionkowo-komorowy, zapobiegając niezbędnym ułatwiającym skutkom aktywności współczulnej na przewodzenie. Blokada beta2-adrenergiczna powoduje bierny skurcz oskrzeli, zakłócając działanie endogennego adrenergicznego leku rozszerzającego oskrzela u pacjentów ze skurczem oskrzeli i może również wpływać na egzogenne leki rozszerzające oskrzela u tych pacjentów.

Farmakokinetyka i metabolizm

Labetalol HCl jest całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego, a maksymalne stężenie w osoczu występuje 1 do 2 godzin po podaniu doustnym. Względna biodostępność tabletek labetalolu HCl w porównaniu z roztworem doustnym wynosi 100%. Całkowita biodostępność (część leku docierająca do krążenia ogólnoustrojowego) labetalolu w porównaniu z infuzją dożylną wynosi 25%; wynika to z intensywnego metabolizmu „pierwszego przejścia”. Pomimo metabolizmu pierwszego przejścia, istnieje liniowa zależność między doustnymi dawkami 100 do 3000 mg a maksymalnymi stężeniami w osoczu. Bezwzględna biodostępność labetalolu jest zwiększona po podaniu z pokarmem.

Okres półtrwania labetalolu w osoczu po podaniu doustnym wynosi około 6 do 8 godzin. Stężenia labetalolu w osoczu w stanie stacjonarnym podczas wielokrotnego dawkowania osiągane są około trzeciego dnia podawania. U pacjentów z upośledzoną czynnością wątroby lub nerek okres półtrwania labetalolu w fazie eliminacji nie ulega zmianie; jednak względna biodostępność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby jest zwiększona z powodu zmniejszonego metabolizmu pierwszego przejścia.

Metabolizm labetalolu odbywa się głównie poprzez sprzęganie do metabolitów glukuronidowych. Te metabolity są obecne w osoczu i są wydalane z moczem oraz z żółcią z kałem. Około 55% do 60% dawki pojawia się w moczu w postaci koniugatu lub niezmienionego labetalolu w ciągu pierwszych 24 godzin od podania.

Wykazano, że labetalol przenika przez barierę łożyskową u ludzi. W badaniach na zwierzętach tylko nieznaczne ilości leku przekraczały barierę krew-mózg. Labetalol wiąże się w około 50% z białkami. Ani hemodializa, ani dializa otrzewnowa nie usuwają znacznej ilości chlorowodorku labetalolu z krążenia ogólnego (

Starsi pacjenci

Niektóre badania farmakokinetyczne wskazują, że eliminacja labetalolu jest zmniejszona u pacjentów w podeszłym wieku. Dlatego też, chociaż pacjenci w podeszłym wieku mogą rozpocząć leczenie od obecnie zalecanej dawki 100 mg dwa razy na dobę, pacjenci w podeszłym wieku na ogół będą wymagać niższych dawek podtrzymujących niż pacjenci w podeszłym wieku.

INFORMACJA O PACJENCIE

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków o działaniu beta-adrenolitycznym, uzasadnione są pewne porady dla pacjentów leczonych labetalolem HCl. Informacje te mają na celu pomóc w bezpiecznym i skutecznym stosowaniu tego leku. Nie jest to ujawnienie wszystkich możliwych działań niepożądanych lub zamierzonych. Chociaż nie zgłoszono żadnego przypadku wystąpienia nagłego zjawiska odstawienia (zaostrzenia dławicy piersiowej) w przypadku labetalolu chlorowodorku, nie należy przerywać ani przerywać podawania produktu Trandate (labetalol) Tabletki bez porady lekarza. Pacjenci leczeni tabletkami Trandate (labetalol) powinni skonsultować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek oznak lub objawów zbliżającej się niewydolności serca lub zaburzeń czynności wątroby (patrz OSTRZEŻENIA ). Może również wystąpić przemijające mrowienie skóry głowy, zwykle po rozpoczęciu leczenia tabletkami Trandate 200 mg (patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ).