Zestoretic 5/12.5g/mg Lisinopril Zastosowanie, skutki uboczne i dawkowanie. Cena w aptece internetowej. Leki generyczne bez recepty.

Co to jest Zestoretic i jak się go stosuje?

Zestoretic to lek na receptę stosowany w leczeniu objawów nadciśnienia (wysokiego ciśnienia krwi) i zatrzymywania płynów. Zestoretic 5 mg można stosować samodzielnie lub z innymi lekami.

Nie wiadomo, czy Zestoretic 5 mg jest bezpieczny i skuteczny u dzieci.

Jakie są możliwe skutki uboczne Zestoretic 5mg?

Zestoretic może powodować poważne skutki uboczne, w tym:

• uczucie oszołomienia,
• ból oka lub problemy ze wzrokiem,
• małe lub brak oddawania moczu,
• słabość,
• senność,
• uczucie niepokoju,
• gorączka ,
• dreszcze,
• ból gardła,
• owrzodzenia jamy ustnej,
• kłopoty z połykaniem,
• zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka),
• mdłości,
• wymioty,
• mrowienie uczucie,
• ból w klatce piersiowej,
• nieregularne bicie serca lub trzepotanie w klatce piersiowej,
• utrata ruchu,
• kurcze nóg,
• zaparcie,
• ekstremalne pragnienie,
• zwiększone oddawanie moczu,
• drętwienie lub mrowienie,
• słabe mięśnie,
• ból głowy,
• utrata lub koordynacja oraz
• czuć się niepewnie

Natychmiast uzyskaj pomoc medyczną, jeśli wystąpi którykolwiek z wymienionych powyżej objawów.

Do najczęstszych skutków ubocznych Zestoretic należą:

• kaszel
• ból głowy
• zawroty głowy
• czuć się zmęczonym

Poinformuj lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek skutki uboczne, które Ci przeszkadzają lub które nie ustępują.

To nie wszystkie możliwe skutki uboczne Zestoretic. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać poradę medyczną na temat skutków ubocznych. Możesz zgłosić skutki uboczne do FDA pod numerem 1-800-FDA-1088.

OPIS

ZESTORETIC® (lizynopryl i hydrochlorotiazyd) łączy w sobie inhibitor konwertazy angiotensyny, lizynopryl i diuretyk, hydrochlorotiazyd.

Lizynopryl, syntetyczna pochodna peptydu, jest doustnym długo działającym inhibitorem konwertazy angiotensyny. Chemicznie jest opisany jako dihydrat (S)-1-[N2-(1-karboksy-3-fenylopropylo)-L-lizylo]-L-proliny. Jego wzór empiryczny to C21H31N3O5. 2H2O i jego wzór strukturalny to:

Lizynopryl jest białym lub prawie białym, krystalicznym proszkiem o masie cząsteczkowej 441,53. Jest rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w metanolu i praktycznie nierozpuszczalny w etanolu.

Hydrochlorotiazyd to 1,1-ditlenek 6-chloro-3,4-dihydro-2H-1,2,4-benzotiadiazyno-7-sulfonamidu. Jej wzór empiryczny to C7H8ClN3O4S2, a wzór strukturalny to:

Hydrochlorotiazyd jest białym lub praktycznie białym krystalicznym proszkiem o masie cząsteczkowej 297,72, słabo rozpuszczalnym w wodzie, ale łatwo rozpuszczalnym w roztworze wodorotlenku sodu.

ZESTORETIC 5 mg jest dostępny do stosowania doustnego w trzech kombinacjach tabletek lizynoprylu z hydrochlorotiazydem: ZESTORETIC 10-12.5 zawierający 10 mg lizynoprylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu; ZESTORETIC 20 Odniesienie 12,5 zawierające 20 mg lizynoprylu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu; oraz ZESTORETIC 20-25 zawierający 20 mg lizynoprylu i 25 mg hydrochlorotiazydu.

Nieaktywne składniki

10-12,5 tabletek – fosforan wapnia, stearynian magnezu, mannitol, czerwony tlenek żelaza, skrobia kukurydziana, żółty tlenek żelaza.

20-12,5 tabletek -fosforan wapnia, stearynian magnezu, mannitol, skrobia kukurydziana.

20-25 tabletek -fosforan wapnia, stearynian magnezu, mannitol, czerwony tlenek żelaza, skrobia kukurydziana, żółty tlenek żelaza.

WSKAZANIA

ZESTORETIC jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, w celu obniżenia ciśnienia krwi. Obniżenie ciśnienia krwi zmniejsza ryzyko śmiertelnych i niezakończonych zgonem zdarzeń sercowo-naczyniowych, przede wszystkim udarów i zawałów mięśnia sercowego. Korzyści te zaobserwowano w kontrolowanych badaniach leków przeciwnadciśnieniowych z wielu różnych klas farmakologicznych, w tym lizynoprylu i hydrochlorotiazydu.

Kontrola wysokiego ciśnienia krwi powinna być częścią kompleksowego zarządzania ryzykiem sercowo-naczyniowym, w tym, w stosownych przypadkach, kontroli lipidów, leczenia cukrzycy, leczenia przeciwzakrzepowego, zaprzestania palenia, ćwiczeń i ograniczonego spożycia sodu. Wielu pacjentów będzie wymagało więcej niż 1 leku, aby osiągnąć cele dotyczące ciśnienia krwi. Aby uzyskać szczegółowe porady dotyczące celów i zarządzania, zobacz opublikowane wytyczne, takie jak wytyczne Wspólnego Narodowego Komitetu ds. Zapobiegania, Wykrywania, Oceny i Leczenia Wysokiego Ciśnienia Krwi (JNC) w ramach National High Blood Pressure Education Program.

randomizowanych kontrolowanych badaniach klinicznych wykazano, że liczne leki przeciwnadciśnieniowe z różnych klas farmakologicznych i o różnych mechanizmach działania zmniejszają chorobowość i śmiertelność sercowo-naczyniową, i można wywnioskować, że jest to obniżenie ciśnienia krwi, a nie jakaś inna właściwość farmakologiczna leki, które są w dużej mierze odpowiedzialne za te korzyści. Największą i najbardziej spójną korzyścią dla sercowo-naczyniowych punktów końcowych było zmniejszenie ryzyka udaru mózgu, ale regularnie obserwowano również zmniejszenie zawału mięśnia sercowego i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Podwyższone ciśnienie skurczowe lub rozkurczowe powoduje zwiększone ryzyko sercowo-naczyniowe, a bezwzględny wzrost ryzyka na mmHg jest większy przy wyższym ciśnieniu krwi, tak że nawet niewielkie zmniejszenie ciężkiego nadciśnienia może przynieść znaczne korzyści. Zmniejszenie względnego ryzyka wynikającego z obniżenia ciśnienia krwi jest podobne w populacjach o różnym ryzyku bezwzględnym, więc bezwzględna korzyść jest większa u pacjentów z wyższym ryzykiem niezależnie od nadciśnienia tętniczego (na przykład pacjenci z cukrzycą lub hiperlipidemią) i takich pacjentów można oczekiwać aby skorzystać z bardziej agresywnego leczenia w celu obniżenia ciśnienia krwi.

Niektóre leki przeciwnadciśnieniowe mają mniejszy wpływ na ciśnienie krwi (jako monoterapia) u pacjentów rasy czarnej, a wiele leków przeciwnadciśnieniowych ma dodatkowe zatwierdzone wskazania i działania (np. na dusznicę bolesną, niewydolność serca lub cukrzycową chorobę nerek). Te rozważania mogą kierować wyborem terapii.

Te połączenia o ustalonej dawce nie są wskazane do leczenia początkowego (patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ).

Stosując produkt ZESTORETIC, należy wziąć pod uwagę fakt, że inhibitor konwertazy angiotensyny, kaptopryl, powodował agranulocytozę, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub chorobą naczyń kolagenowych, oraz że dostępne dane są niewystarczające, aby wykazać, że lizynopryl nie ma podobne ryzyko (patrz OSTRZEŻENIA ).

Rozważając zastosowanie produktu ZESTORETIC w mg, należy zauważyć, że inhibitory ACE są związane z większą częstością występowania obrzęku naczynioruchowego u osób rasy czarnej niż u osób innych ras (patrz OSTRZEŻENIA , Lizynopryl ).

DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Monoterapia lizynoprylem jest skuteczną metodą leczenia nadciśnienia tętniczego w dawkach od 10 mg do 80 mg raz na dobę, podczas gdy monoterapia hydrochlorotiazydem jest skuteczna w dawkach od 12,5 mg na dobę do 50 mg na dobę. W badaniach klinicznych leczenia skojarzonego lizynopryl/hydrochlorotiazyd z zastosowaniem dawek lizynoprylu od 10 mg do 80 mg i hydrochlorotiazydu od 6,25 mg do 50 mg, częstość odpowiedzi przeciwnadciśnieniowej na ogół wzrastała wraz ze wzrostem dawki każdego ze składników.

Skutki uboczne (patrz OSTRZEŻENIA ) lizynoprylu są na ogół rzadkie i najwyraźniej niezależne od dawki; hydrochlorotiazyd jest mieszaniną zjawisk zależnych od dawki (głównie hipokaliemia) i niezależnych od dawki (np. zapalenie trzustki), przy czym te pierwsze są znacznie częstsze niż te drugie. Terapia jakąkolwiek kombinacją lizynoprylu i hydrochlorotiazydu może wiązać się z dowolnymi lub obydwoma działaniami niepożądanymi niezależnymi od dawki lub od dawki, ale dodanie lizynoprylu w badaniach klinicznych zmniejszyło hipokaliemię zwykle obserwowaną w przypadku leków moczopędnych.

Aby zminimalizować zależne od dawki skutki uboczne, zwykle właściwe jest rozpoczęcie terapii skojarzonej dopiero wtedy, gdy pacjent nie osiągnął pożądanego efektu za pomocą monoterapii.

Dostosowywanie dawki na podstawie efektu klinicznego

pacjenta, u którego ciśnienie krwi nie jest odpowiednio kontrolowane za pomocą monoterapii lizynoprylem lub hydrochlorotiazydem, można zmienić leczenie na lizynopryl/HCTZ 10/12,5 lub lizynopryl/HCTZ 20/12,5, w zależności od aktualnej dawki monoterapii. Dalszy wzrost jednego lub obu składników powinien zależeć od odpowiedzi klinicznej polegającej na pomiarze ciśnienia krwi w odstępach między dawkami, aby zapewnić odpowiednie działanie przeciwnadciśnieniowe w tym czasie. Dawki hydrochlorotiazydu zasadniczo nie należy zwiększać przed upływem 2–3 tygodni. Po dodaniu leku moczopędnego może być możliwe zmniejszenie dawki lizynoprylu. Pacjenci, których ciśnienie krwi jest odpowiednio kontrolowane za pomocą 25 mg hydrochlorotiazydu na dobę, ale którzy doświadczają znacznej utraty potasu przy takim schemacie leczenia, mogą osiągnąć podobną lub większą kontrolę ciśnienia krwi bez zaburzeń elektrolitowych, jeśli zmienią ich leczenie na lizynopryl/HCTZ 10/12,5.

pacjentów, którzy są obecnie leczeni lekami moczopędnymi, po podaniu początkowej dawki lizynoprylu może czasami wystąpić objawowe niedociśnienie. Jeśli to możliwe, lek moczopędny należy odstawić na dwa do trzech dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo niedociśnienia (patrz OSTRZEŻENIA ). Jeśli ciśnienie krwi pacjenta nie jest kontrolowane za pomocą samego lizynoprylu, można wznowić leczenie moczopędne.

Jeśli nie można odstawić leku moczopędnego, początkową dawkę 5 mg lizynoprylu należy stosować pod nadzorem lekarza przez co najmniej dwie godziny i do czasu ustabilizowania się ciśnienia krwi przez co najmniej dodatkową godzinę (patrz OSTRZEŻENIA oraz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI , INTERAKCJE Z LEKAMI ).

Jednoczesne podawanie produktu leczniczego ZESTORETIC z suplementami potasu, substytutami soli potasu lub lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Terapia zastępcza

Kombinację można zastąpić miareczkowanymi pojedynczymi składnikami.

Stosowanie w niewydolności nerek

Schematy leczenia lizynoprylem/HCTZ nie muszą uwzględniać czynności nerek, o ile klirens kreatyniny u pacjenta wynosi >30 ml/min/1,7m2 (stężenie kreatyniny w surowicy około ≤3 mg/dl lub 265 μmol/l). U pacjentów z cięższą niewydolnością nerek, diuretyki pętlowe są bardziej preferowane niż tiazydy, dlatego nie zaleca się stosowania lizynopryl/HCTZ (patrz OSTRZEŻENIA , Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas ekspozycji błonowej ).

JAK DOSTARCZONE

Tabletki ZESTORETIC 10-12,5: Brzoskwiniowe, okrągłe, obustronnie wypukłe, niepowlekane tabletki oznaczone „141” wytłoczonym po jednej stronie i „ZESTORETIC” po drugiej stronie są dostarczane w butelkach zawierających 90 tabletek ( NDC 52427-435-90) i butelki po 100 tabletek ( NDC 52427-435-01).

ZESTORETIC 20-12,5 tabletek : Białe, okrągłe, obustronnie wypukłe, niepowlekane tabletki oznaczone „142” wytłoczonym po jednej stronie i „ZESTORETIC” po drugiej stronie są dostarczane w butelkach zawierających 90 tabletek ( NDC 52427-436-90) i butelki po 100 tabletek ( NDC 52427-436-01).

ZESTORETIC 20-25 tabletek Brzoskwiniowe, okrągłe, obustronnie wypukłe, niepowlekane tabletki oznaczone „145” wytłoczonym po jednej stronie i „ZESTORETIC” po drugiej stronie są dostarczane w butelkach po 90 tabletek ( NDC 52427-43790) i butelki po 100 tabletek ( NDC 52427-437-01).

Magazynowanie

Przechowywać w kontrolowanej temperaturze pokojowej, 20-25°C (68-77°F) [patrz USP]. Chronić przed nadmiernym światłem i wilgocią.

Dystrybutor: Almatica Pharma, Inc. Pine Brook, NJ 07058 USA. Aktualizacja: lipiec 2017 r.

SKUTKI UBOCZNE

Bezpieczeństwo preparatu ZESTORETIC 12,5 gmg oceniono u 930 pacjentów, w tym 100 pacjentów leczonych przez 50 tygodni lub dłużej.

W badaniach klinicznych z produktem ZESTORETIC nie zaobserwowano działań niepożądanych charakterystycznych dla tego leku złożonego. Działania niepożądane, które wystąpiły, ograniczały się do tych, które były zgłaszane wcześniej w przypadku lizynoprylu lub hydrochlorotiazydu.

Najczęstszymi klinicznymi działaniami niepożądanymi w kontrolowanych badaniach (w tym otwartych badaniach rozszerzonych) z jakąkolwiek kombinacją lizynoprylu i hydrochlorotiazydu były: zawroty głowy (7,5%), ból głowy (5,2%), kaszel (3,9%), zmęczenie (3,7%) i działanie ortostatyczne (3,2%), z których wszystkie występowały częściej niż u pacjentów otrzymujących placebo. Ogólnie rzecz biorąc, niekorzystne doświadczenia miały łagodny i przejściowy charakter, ale patrz OSTRZEŻENIA dotyczące obrzęku naczynioruchowego i nadmiernego niedociśnienia lub omdlenia. Przerwanie terapii z powodu działań niepożądanych było wymagane u 4,4% pacjentów, głównie z powodu zawrotów głowy, kaszlu, zmęczenia i skurczów mięśni.

Poniżej przedstawiono działania niepożądane występujące u ponad jednego procenta pacjentów leczonych lizynoprylem i hydrochlorotiazydem w kontrolowanych badaniach klinicznych.

Procent pacjentów w badaniach kontrolowanych

Poniżej wymieniono kliniczne zdarzenia niepożądane występujące u 0,3% do 1,0% pacjentów w badaniach kontrolowanych oraz rzadsze, poważne, prawdopodobnie związane z lekiem zdarzenia zgłaszane w trakcie wprowadzania do obrotu:

Ciało jako całość: Ból w klatce piersiowej, ból brzucha, omdlenie, dyskomfort w klatce piersiowej, gorączka, uraz, infekcja wirusowa. Układ sercowo-naczyniowy: Kołatanie serca, niedociśnienie ortostatyczne. Trawienny: Skurcze żołądkowo-jelitowe, suchość w ustach, zaparcia, zgaga. Układ mięśniowo-szkieletowy: Ból pleców, ból barku, ból kolana, nadwyrężenie pleców, ból mięśni, ból stopy. Nerwowy/psychiatryczny: Zmniejszone libido, zawroty głowy, depresja, senność. Oddechowy: Przeziębienie, przekrwienie błony śluzowej nosa, grypa, zapalenie oskrzeli, ból gardła, duszność, przekrwienie płuc, przewlekłe zapalenie zatok, alergiczny nieżyt nosa, dyskomfort w gardle. Skóra: Zaczerwienienie, świąd, zapalenie skóry, obfite pocenie, rzekomy chłoniak skóry. Zmysły specjalne: Niewyraźne widzenie, szum w uszach, otalgia. Układ moczowo-płciowy: Zakażenie dróg moczowych.

Obrzęk naczynioruchowy: Zgłaszano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani (patrz OSTRZEŻENIA ).

W rzadkich przypadkach po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano obrzęk naczynioruchowy jelit.

Niedociśnienie: W badaniach klinicznych działania niepożądane związane z niedociśnieniem wystąpiły w następujący sposób: niedociśnienie (1,4%), niedociśnienie ortostatyczne (0,5%), inne działania ortostatyczne (3,2%). Ponadto omdlenia wystąpiły u 0,8% pacjentów (patrz OSTRZEŻENIA ).

Kaszel: Widzieć ŚRODKI OSTROŻNOŚCI - Kaszel .

Wyniki badań laboratoryjnych klinicznych

Elektrolity w surowicy

(Widzieć ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Kreatynina, azot mocznikowy we krwi

Niewielkie, odwracalne zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi i kreatyniny w surowicy obserwowano u pacjentów z nadciśnieniem pierwotnym leczonych produktem ZESTORETIC. Zgłaszano również wyraźniejsze wzrosty, które częściej występowały u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Kwas moczowy, glukoza, magnez, cholesterol, trójglicerydy i wapń w surowicy

(Widzieć ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Hemoglobina i hematokryt

Niewielkie zmniejszenie stężenia hemoglobiny i hematokrytu (średnie zmniejszenie odpowiednio o około 0,5 g% i 1,5 obj.) występowało często u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym leczonych preparatem ZESTORETIC w dawce 5 mg, ale rzadko miało znaczenie kliniczne, chyba że współistniała inna przyczyna niedokrwistości. W badaniach klinicznych 0,4% pacjentów przerwało leczenie z powodu niedokrwistości.

Testy funkcji wątroby

Rzadko dochodziło do zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych i (lub) stężenia bilirubiny w surowicy. (Widzieć OSTRZEŻENIA , Niewydolność wątroby ).

Inne działania niepożądane, które zostały zgłoszone w przypadku poszczególnych składników, wymieniono poniżej:

Lizynopryl

W badaniach klinicznych działania niepożądane, które wystąpiły podczas stosowania lizynoprylu, były również obserwowane podczas stosowania produktu ZESTORETIC. Ponadto, od czasu wprowadzenia lizynoprylu do obrotu, zgłaszano następujące działania niepożądane związane ze stosowaniem lizynoprylu, które należy uznać za potencjalne działania niepożądane produktu ZESTORETIC: Ciało jako całość: Reakcje rzekomoanafilaktyczne (patrz OSTRZEŻENIA , Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas ekspozycji błonowej ), złe samopoczucie, obrzęk, obrzęk twarzy, ból, ból miednicy, ból boku, dreszcze; Układ sercowo-naczyniowy: Zatrzymanie akcji serca, zawał mięśnia sercowego lub udar naczyniowy mózgu, prawdopodobnie wtórne do nadmiernego niedociśnienia u pacjentów wysokiego ryzyka (patrz OSTRZEŻENIA , Niedociśnienie ), zator i zawał płucny, nasilenie niewydolności serca, zaburzenia rytmu serca (w tym tachykardia, częstoskurcz komorowy, częstoskurcz przedsionkowy, migotanie przedsionków, bradykardia i przedwczesne skurcze komorowe), dławica piersiowa, przemijające napady niedokrwienne, napadowe ciśnienie tętnicze, obniżona nocna obrzęk, zapalenie naczyń; Trawienny: Zapalenie trzustki, zapalenie wątroby (żółtaczka wątrobowokomórkowa lub cholestatyczna) (patrz OSTRZEŻENIA , Niewydolność wątroby ), zapalenie żołądka, anoreksja, wzdęcia, zwiększone wydzielanie śliny; Wewnątrzwydzielniczy: Cukrzyca, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego; Hematologiczny: Zgłaszano rzadkie przypadki zahamowania czynności szpiku kostnego, niedokrwistości hemolitycznej, leukopenii/neutropenii i trombocytopenii, w których nie można wykluczyć związku przyczynowego z lizynoprylem; Metaboliczny: Dna moczanowa, utrata masy ciała, odwodnienie, przeciążenie płynami, przyrost masy ciała; Układ mięśniowo-szkieletowy: Zapalenie stawów, ból stawów, ból szyi, ból biodra, ból stawów, ból nóg, ból ramion, lumbago; Układ nerwowy/psychiatryczny: Ataksja, zaburzenia pamięci, drżenie, bezsenność, udar, nerwowość, splątanie, neuropatia obwodowa (np. parestezje, zaburzenia czucia), skurcz, nadmierna senność, drażliwość; zmiany nastroju (w tym objawy depresyjne); halucynacje; Oddechowy: Złośliwe nowotwory płuc, krwioplucie, obrzęk płuc, nacieki w płucach, skurcz oskrzeli, astma, wysięk opłucnowy, zapalenie płuc, eozynofilowe zapalenie płuc, świszczący oddech, ortopno, bolesne oddychanie, krwawienie z nosa, zapalenie krtani, nieżyt nosa, nieżyt nosa, zapalenie gardła, Skóra: Pokrzywka, łysienie, półpasiec, nadwrażliwość na światło, zmiany skórne, zakażenia skóry, pęcherzyca, rumień, łuszczyca, rzadkie przypadki innych ciężkich reakcji skórnych, w tym toksyczna nekroliza naskórka i zespół Stevensa-Johnsona (nie ustalono związku przyczynowego); Zmysły specjalne: Utrata wzroku, podwójne widzenie, światłowstręt, zaburzenia smaku, zaburzenia węchowe; Układ moczowo-płciowy: Ostra niewydolność nerek, skąpomocz, bezmocz, mocznica, postępująca azotemia, dysfunkcja nerek (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI oraz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ), odmiedniczkowe zapalenie nerek, bolesne oddawanie moczu, ból piersi.

Różnorodny

Opisano zespół objawów, który może obejmować dodatni wynik ANA, podwyższony wskaźnik sedymentacji erytrocytów, bóle stawów/zapalenie stawów, bóle mięśni, gorączkę, zapalenie naczyń, eozynofilię i leukocytozę. Wysypka, nadwrażliwość na światło lub inne objawy dermatologiczne mogą wystąpić samodzielnie lub w połączeniu z tymi objawami.

Hydrochlorotiazyd

Ciało jako całość: Słabość; Trawienny: Anoreksja, podrażnienie żołądka, skurcze, żółtaczka (wewnątrzwątrobowa żółtaczka cholestatyczna) (patrz OSTRZEŻENIA , Niewydolność wątroby ), zapalenie trzustki, zapalenie sialoadenitis, zaparcia; Hematologiczny: leukopenia, agranulocytoza, trombocytopenia, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna; Układ mięśniowo-szkieletowy: Skurcz mięśnia; Układ nerwowy/psychiatryczny: Niepokój; Nerkowy: Niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek (patrz OSTRZEŻENIA ); Skóra: rumień wielopostaciowy, w tym zespół Stevensa-Johnsona, złuszczające zapalenie skóry, w tym toksyczna nekroliza naskórka, łysienie; Zmysły specjalne: ksantopsja; Nadwrażliwość: Plamica, nadwrażliwość na światło, pokrzywka, martwicze zapalenie naczyń (zapalenie naczyń i zapalenie naczyń skóry), niewydolność oddechowa, w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc, reakcje anafilaktyczne.

INTERAKCJE Z LEKAMI

Lizynopryl

Niedociśnienie – pacjenci leczeni moczopędnie

Pacjenci stosujący leki moczopędne, a zwłaszcza ci, u których w ostatnim czasie wprowadzono leczenie moczopędne, po rozpoczęciu leczenia lizynoprylem mogą czasami wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego. Możliwość hipotensyjnego działania lizynoprylu można zminimalizować poprzez odstawienie leku moczopędnego lub zwiększenie spożycia soli przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem. W przypadku konieczności kontynuowania leczenia moczopędnego należy rozpocząć terapię lizynoprylem w dawce 5 mg na dobę i zapewnić ścisłą kontrolę lekarską po podaniu dawki początkowej przez co najmniej dwie godziny i do czasu ustabilizowania się ciśnienia tętniczego przez co najmniej dodatkową godzinę (patrz OSTRZEŻENIA , oraz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ). Po dodaniu leku moczopędnego do leczenia pacjenta otrzymującego lizynopryl zwykle obserwuje się dodatkowe działanie przeciwnadciśnieniowe (patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ).

Niesteroidowe środki przeciwzapalne, w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2 (inhibitory COX-2)

pacjentów w podeszłym wieku, odwodnionych (w tym leczonych diuretykami) lub z zaburzeniami czynności nerek, jednoczesne podawanie NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów COX-2, z inhibitorami ACE, w tym lizynoprylem, może spowodować pogorszenie czynności nerek , w tym możliwej ostrej niewydolności nerek. Efekty te są zwykle odwracalne. Okresowo monitorować czynność nerek u pacjentów otrzymujących lizynopryl i NLPZ.

Działanie przeciwnadciśnieniowe inhibitorów ACE, w tym lizynoprylu, może być osłabione przez NLPZ.

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna (RAS)

Podwójna blokada RAS za pomocą antagonistów receptora angiotensyny, inhibitorów ACE lub aliskirenu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem niedociśnienia, hiperkaliemii i zmian w czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek) w porównaniu z monoterapią.

Do badania VA NEPHRON włączono 1448 pacjentów z cukrzycą typu 2, podwyższonym stosunkiem moczu do albumin do kreatyniny i obniżonym szacowanym współczynnikiem przesączania kłębuszkowego (GFR 30 do 89,9 ml/min), randomizowano ich do grupy otrzymującej lizynopryl lub placebo w oparciu o leczenie losartanem i obserwowano je przez medianę 2,2 roku. Pacjenci otrzymujący skojarzenie losartanu i lizynoprylu nie odnieśli żadnych dodatkowych korzyści w porównaniu z monoterapią w przypadku złożonego punktu końcowego, tj. zmniejszenia GFR, schyłkowej niewydolności nerek lub zgonu, ale doświadczyli zwiększonej częstości występowania hiperkaliemii i ostrego uszkodzenia nerek w porównaniu z grupą monoterapeutyczną .

Na ogół należy unikać jednoczesnego stosowania inhibitorów RAS, ściśle monitorować ciśnienie krwi, czynność nerek i elektrolity u pacjentów leczonych ZESTORETIC i innymi lekami wpływającymi na RAS.

Nie należy podawać aliskirenu jednocześnie z produktem ZESTORETIC u pacjentów z cukrzycą. Należy unikać stosowania aliskirenu z preparatem ZESTORETIC 5 mg u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (GFR

Inni agenci

Lizynopryl był stosowany jednocześnie z azotanami i (lub) digoksyną bez dowodów klinicznie istotnych działań niepożądanych. Podczas jednoczesnego stosowania lizynoprylu z propranololem, digoksyną lub hydrochlorotiazydem nie wystąpiły żadne istotne klinicznie istotne interakcje farmakokinetyczne. Obecność pokarmu w żołądku nie zmienia biodostępności lizynoprylu.

Środki zwiększające poziom potasu w surowicy

Lizynopryl łagodzi utratę potasu wywołaną przez diuretyki tiazydowe. Stosowanie lizynoprylu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (np. spironolaktonem, eplerenonem, triamterenem lub amilorydem), suplementami potasu lub zamiennikami soli zawierających potas może prowadzić do znacznego zwiększenia stężenia potasu w surowicy. Dlatego, jeśli jednoczesne stosowanie tych leków jest wskazane, z powodu wykazanej hipokaliemii, należy je stosować ostrożnie i często monitorować stężenie potasu w surowicy.

Lit

Toksyczność litu zgłaszano u pacjentów otrzymujących lit jednocześnie z lekami, które powodują eliminację sodu, w tym inhibitorami ACE. Toksyczność litu była zwykle odwracalna po odstawieniu litu i inhibitora ACE. Zaleca się częste kontrolowanie stężenia litu w surowicy, jeśli lizynopryl jest podawany jednocześnie z litem.

Inhibitory mTOR (ssaczego celu rapamycyny)

Pacjenci otrzymujący jednocześnie inhibitor ACE i inhibitor mTOR (np. temsyrolimus, sirolimus, ewerolimus) mogą być narażeni na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego. (Widzieć OSTRZEŻENIA )

Inhibitory neprylizyny

Pacjenci przyjmujący jednocześnie inhibitory neprylizyny mogą być narażeni na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego. (Widzieć OSTRZEŻENIA )

Hydrochlorotiazyd

Przy jednoczesnym podawaniu następujące leki mogą wchodzić w interakcje z tiazydowymi lekami moczopędnymi.

Alkohol, barbiturany lub narkotyki -może wystąpić nasilenie niedociśnienia ortostatycznego.

Leki przeciwcukrzycowe (środki doustne i insulina) -może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwcukrzycowego.

Inne leki przeciwnadciśnieniowe -dodatkowy efekt lub wzmocnienie.

Żywice kolestyraminowe i kolestypolowe -Wchłanianie hydrochlorotiazydu jest zaburzone w obecności żywic anionowymiennych. Pojedyncze dawki żywic cholestyraminowych lub kolestypolowych wiążą hydrochlorotiazyd i zmniejszają jego wchłanianie z przewodu pokarmowego odpowiednio o 85% i 43%.

Kortykosteroidy, ACTH -nasilony niedobór elektrolitów, szczególnie hipokaliemia.

Aminy presyjne (np. noradrenalina) -możliwa zmniejszona reakcja na aminy presyjne, ale niewystarczająca do wykluczenia ich stosowania.

Leki zwiotczające mięśnie szkieletowe, niedepolaryzujące (np. tubokuraryna) -możliwa zwiększona reakcja na środek zwiotczający mięśnie.

Lit - generalnie nie powinien być podawany z lekami moczopędnymi. Środki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu i zwiększają ryzyko toksyczności litu. Przed zastosowaniem takich preparatów z preparatem ZESTORETIC należy zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania preparatów litowych.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne -U niektórych pacjentów podanie niesteroidowego środka przeciwzapalnego może zmniejszyć działanie moczopędne, natriuretyczne i przeciwnadciśnieniowe diuretyków pętlowych, oszczędzających potas i tiazydowych. Dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania preparatu ZESTORETIC i niesteroidowych leków przeciwzapalnych, pacjent powinien być ściśle obserwowany w celu ustalenia, czy uzyskano pożądane działanie preparatu ZESTORETIC w dawce 5 mg.

Złoto

Reakcje po podaniu azotanów (objawy obejmują zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty i niedociśnienie) były rzadko zgłaszane u pacjentów leczonych złotem do wstrzykiwań (aurotiojabłczan sodu) i jednocześnie leczonych inhibitorami ACE, w tym produktem leczniczym ZESTORETIC.

OSTRZEŻENIA

Lizynopryl

Reakcje rzekomoanafilaktyczne i prawdopodobnie powiązane

Przypuszczalnie dlatego, że inhibitory konwertazy angiotensyny wpływają na metabolizm eikozanoidów i polipeptydów, w tym endogennej bradykininy, pacjenci otrzymujący inhibitory ACE (w tym ZESTORETIC) mogą być narażeni na różne działania niepożądane, niektóre z nich poważne.

Obrzęk naczynioruchowy głowy i szyi

pacjentów leczonych inhibitorami konwertazy angiotensyny, w tym lizynoprylem, zgłaszano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni i (lub) krtani. Może to nastąpić w dowolnym momencie leczenia. Inhibitory ACE są związane z częstszym występowaniem obrzęku naczynioruchowego u osób rasy czarnej niż u osób innych ras. Należy niezwłocznie odstawić produkt leczniczy ZESTORETIC w dawce 12,5 g mg oraz zastosować odpowiednie leczenie i monitorowanie do czasu całkowitego i trwałego ustąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych. Nawet w przypadkach, w których dochodzi do obrzęku samego języka, bez zaburzeń oddychania, pacjenci mogą wymagać przedłużonej obserwacji, ponieważ leczenie lekami przeciwhistaminowymi i kortykosteroidami może być niewystarczające. Bardzo rzadko zgłaszano przypadki zgonów z powodu obrzęku naczynioruchowego związanego z obrzękiem krtani lub obrzękiem języka. Pacjenci z zajęciem języka, głośni lub krtani mogą doświadczać niedrożności dróg oddechowych, szczególnie ci, którzy przebyli operację dróg oddechowych. przypadku zajęcia języka, głośni lub krtani, które mogą powodować niedrożność dróg oddechowych, należy niezwłocznie zapewnić podskórny roztwór epinefryny 1:1000 (0,3 ml do 0,5 ml) i/lub środki niezbędne do zapewnienia drożności dróg oddechowych (patrz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE) .

Pacjenci otrzymujący jednocześnie inhibitor ACE i inhibitor mTOR (ssaczego celu rapamycyny) (np. temsyrolimus, sirolimus, ewerolimus) lub inhibitor neprylizyny mogą być narażeni na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Obrzęk naczynioruchowy jelit

pacjentów leczonych inhibitorami ACE zgłaszano obrzęk naczynioruchowy jelit. Pacjenci ci zgłaszali się z bólem brzucha (z nudnościami lub wymiotami lub bez nich); w niektórych przypadkach nie było wcześniej obrzęku naczynioruchowego twarzy, a poziomy C-1 esterazy były prawidłowe. Obrzęk naczynioruchowy rozpoznano za pomocą takich procedur, jak tomografia komputerowa jamy brzusznej, USG lub zabieg chirurgiczny, a objawy ustąpiły po odstawieniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy jelit należy uwzględnić w diagnostyce różnicowej pacjentów z bólami brzucha leczonych inhibitorami ACE.

Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie niezwiązanym z leczeniem inhibitorem ACE mogą być narażeni na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego podczas przyjmowania inhibitora ACE (patrz WSKAZANIA oraz PRZECIWWSKAZANIA ).

Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas odczulania

Dwóch pacjentów poddawanych leczeniu odczulającemu jadem owadów błonkoskrzydłych podczas leczenia inhibitorami ACE miało zagrażające życiu reakcje rzekomoanafilaktyczne.

U tych samych pacjentów można było uniknąć tych reakcji, gdy tymczasowo odstawiono inhibitory ACE, ale pojawiły się one ponownie po nieumyślnym ponownym podaniu.

Reakcje rzekomoanafilaktyczne podczas ekspozycji błonowej

Produkty złożone zawierające tiazydy nie są zalecane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nagłe i potencjalnie zagrażające życiu reakcje rzekomoanafilaktyczne były zgłaszane u niektórych pacjentów dializowanych z użyciem błon wysokoprzepływowych (np. AN69®**) i leczonych jednocześnie inhibitorem ACE. U takich pacjentów należy natychmiast przerwać dializę i rozpocząć agresywną terapię reakcji rzekomoanafilaktycznych. W takich sytuacjach objawy nie zostały złagodzone przez leki przeciwhistaminowe. U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie innego rodzaju membrany dializacyjnej lub innej klasy leków hipotensyjnych. Reakcje rzekomoanafilaktyczne zgłaszano również u pacjentów poddawanych aferezie lipoprotein o małej gęstości z wchłanianiem siarczanu dekstranu.

Niedociśnienie i powiązane efekty

Nadmierne niedociśnienie było rzadko obserwowane u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem, ale jest możliwym następstwem stosowania lizynoprylu u osób z niedoborem soli/objętości, takich jak osoby leczone intensywnie lekami moczopędnymi lub u pacjentów dializowanych (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI oraz DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE ).

Omdlenie zgłoszono u 0,8 procent pacjentów otrzymujących ZESTORETIC. U pacjentów z nadciśnieniem otrzymujących sam lizynopryl częstość występowania omdleń wynosiła 0,1%. Całkowitą częstość występowania omdleń można zmniejszyć przez odpowiednie dostosowanie poszczególnych składników (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI , DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE oraz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ).

pacjentów z ciężką zastoinową niewydolnością serca, z towarzyszącą niewydolnością nerek lub bez, obserwowano nadmierne niedociśnienie, które może być związane ze skąpomoczem i (lub) postępującą azotemią, a rzadko z ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Ze względu na potencjalny spadek ciśnienia tętniczego u tych pacjentów terapię należy rozpoczynać pod bardzo ścisłym nadzorem lekarskim. Takich pacjentów należy ściśle obserwować przez pierwsze dwa tygodnie leczenia oraz za każdym razem, gdy zwiększa się dawkę lizynoprylu i (lub) leku moczopędnego. Podobne rozważania dotyczą pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub chorobą naczyń mózgowych, u których nadmierny spadek ciśnienia tętniczego mógłby spowodować zawał mięśnia sercowego lub udar naczyniowy mózgu.

przypadku wystąpienia niedociśnienia pacjenta należy ułożyć na plecach i, jeśli to konieczne, otrzymać dożylny wlew soli fizjologicznej. Przejściowa reakcja hipotensyjna nie jest przeciwwskazaniem do podania kolejnych dawek, które zwykle można podać bez trudności, gdy ciśnienie krwi wzrośnie po zwiększeniu objętości.

Leukopenia/Neutropenia/Agranulocytoza

Wykazano, że inny inhibitor konwertazy angiotensyny, kaptopryl, powoduje agranulocytozę i zahamowanie czynności szpiku kostnego, rzadko u pacjentów bez powikłań, ale częściej u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zwłaszcza jeśli mają również kolagenozy naczyń krwionośnych. Dostępne dane z badań klinicznych lizynoprylu są niewystarczające, aby wykazać, że lizynopryl nie powoduje agranulocytozy w podobnym tempie. Doświadczenie marketingowe wykazało rzadkie przypadki leukopenii/neutropenii i zahamowania czynności szpiku kostnego, w których nie można wykluczyć związku przyczynowego z lizynoprylem. Należy rozważyć okresowe monitorowanie liczby białych krwinek u pacjentów z kolagenową chorobą naczyń i chorobą nerek.

Niewydolność wątroby

Rzadko inhibitory ACE są związane z zespołem, który rozpoczyna się żółtaczką cholestatyczną lub zapaleniem wątroby i przechodzi w piorunującą martwicę wątroby i (czasami) śmierć. Mechanizm tego zespołu nie jest poznany. Pacjenci otrzymujący inhibitory ACE, u których wystąpi żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, powinni odstawić inhibitor ACE i poddać się odpowiedniej obserwacji lekarskiej.

Toksyczność płodu

Kategoria ciąży D

Stosowanie leków działających na układ renina-angiotensyna w drugim i trzecim trymestrze ciąży zmniejsza czynność nerek płodu oraz zwiększa śmiertelność i śmiertelność płodu i noworodka. Powstałe małowodzie może być związane z hipoplazją płuc płodu i deformacjami szkieletu. Potencjalne działania niepożądane u noworodków obejmują hipoplazję czaszki, bezmocz, niedociśnienie, niewydolność nerek i zgon. W przypadku wykrycia ciąży należy jak najszybciej odstawić ZESTORETIC. Te niekorzystne skutki są zwykle związane ze stosowaniem tych leków w drugim i trzecim trymestrze ciąży. W większości badań epidemiologicznych oceniających nieprawidłowości płodu po ekspozycji na leki hipotensyjne w pierwszym trymestrze nie odróżniano leków wpływających na układ renina-angiotensyna od innych leków hipotensyjnych. Odpowiednie leczenie nadciśnienia u matki w czasie ciąży jest ważne dla optymalizacji wyników zarówno dla matki, jak i płodu.

nietypowym przypadku, gdy nie ma odpowiedniej alternatywy dla terapii lekami wpływającymi na układ reninangiotensynowy dla konkretnego pacjenta, należy uprzedzić matkę o potencjalnym ryzyku dla płodu. Wykonuj seryjne badania ultrasonograficzne w celu oceny środowiska wewnątrzowodniowego. W przypadku zaobserwowania małowodzia należy przerwać stosowanie preparatu ZESTORETIC, chyba że uzna się to za ratujące życie dla matki. Testy płodu mogą być odpowiednie w zależności od tygodnia ciąży. Pacjenci i lekarze powinni być jednak świadomi, że małowodzie może pojawić się dopiero po nieodwracalnym uszkodzeniu płodu. Uważnie obserwuj niemowlęta z historią ekspozycji in utero na ZESTORETIC pod kątem niedociśnienia, skąpomoczu i hiperkaliemii. (Widzieć ŚRODKI OSTROŻNOŚCI, zastosowanie pediatryczne ).

W badaniach na ciężarnych szczurach, myszach i królikach nie zaobserwowano działania teratogennego lizynoprylu. W przeliczeniu na mg/kg stosowane dawki były do 625 razy (u myszy), 188 razy (u szczurów) i 0,6 razy (u królików) maksymalnej zalecanej dawki dla człowieka.

Lizynopryl i hydrochlorotiazyd

Badania teratogenności przeprowadzono na myszach i szczurach, którym podawano do 90 mg/kg/dobę lizynoprylu (56-krotność maksymalnej zalecanej dawki u ludzi) w skojarzeniu z 10 mg/kg/dobę hydrochlorotiazydu (2,5-krotność maksymalnej zalecanej dawki u ludzi). Efekty toksyczne dla matki lub płodu nie były obserwowane u myszy z kombinacją. U szczurów zmniejszony przyrost masy ciała matki i zmniejszona masa płodu wystąpiły do 3/10 mg/kg/dobę (najniższa badana dawka). Ze zmniejszoną masą płodu związane było opóźnienie kostnienia płodu. Zmniejszonej masy płodu i opóźnienia kostnienia płodu nie zaobserwowano u zwierząt, którym podawano sól fizjologiczną w dawce 90/10 mg/kg/dzień.

Stosowane w ciąży, w drugim i trzecim trymestrze, inhibitory ACE mogą powodować urazy, a nawet śmierć rozwijającego się płodu. W przypadku wykrycia ciąży należy jak najszybciej odstawić ZESTORETIC 5 mg ( Zobacz Lizynopryl, Toksyczność dla płodu ).

Hydrochlorotiazyd

Ostra krótkowzroczność i wtórna jaskra zamykającego się kąta

Hydrochlorotiazyd, sulfonamid, może wywołać reakcję idiosynkratyczną, prowadzącą do ostrej przemijającej krótkowzroczności i ostrej jaskry zamykającego się kąta. Objawy obejmują ostry początek zmniejszonej ostrości wzroku lub ból oczu i zwykle pojawiają się w ciągu kilku godzin lub tygodni od rozpoczęcia leczenia. Nieleczona jaskra ostra zamykającego się kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku. Podstawowym leczeniem jest jak najszybsze odstawienie hydrochlorotiazydu. Konieczne może być rozważenie natychmiastowego leczenia medycznego lub chirurgicznego, jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane. Czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamykającego się kąta mogą obejmować alergię na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie.

Efekty teratogenne

Badania rozrodczości przeprowadzone na królikach, myszach i szczurach w dawkach do 100 mg/kg/dobę (50-krotność dawki u ludzi) nie wykazały zewnętrznych nieprawidłowości płodu spowodowanych hydrochlorotiazydem. Hydrochlorotiazyd podawany w badaniu dotyczącym dwóch miotów szczurom w dawkach od 4 mg/kg/dobę do 5,6 mg/kg/dobę (w przybliżeniu 1 do 2 razy większa od zwykłej dawki dobowej u ludzi) nie zaburzał płodności ani nie powodował nieprawidłowości porodowych u potomstwa. Tiazydy przenikają przez barierę łożyskową i pojawiają się we krwi pępowinowej.

Efekty nieteratogenne

Mogą one obejmować żółtaczkę płodową lub noworodkową, małopłytkowość i ewentualnie inne działania niepożądane, które wystąpiły u dorosłych.

Hydrochlorotiazyd

Tiazydy należy stosować ostrożnie w ciężkich chorobach nerek. U pacjentów z chorobami nerek tiazydy mogą wywołać azotemię. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić skumulowane działanie leku.

Tiazydy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby, ponieważ niewielkie zmiany równowagi wodno-elektrolitowej mogą wywołać śpiączkę wątrobową.

Reakcje wrażliwości mogą wystąpić u pacjentów z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie lub bez.

Zgłaszano możliwość zaostrzenia lub aktywacji tocznia rumieniowatego układowego.

Litu generalnie nie należy podawać z tiazydami (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI , Lizynopryl i hydrochlorotiazyd ).

ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

Ogólny

Lizynopryl

Zwężenie aorty/Kardiomiopatia przerostowa

Podobnie jak w przypadku wszystkich leków rozszerzających naczynia, lizynopryl należy stosować ostrożnie u pacjentów z niedrożnością drogi odpływu lewej komory.

Upośledzona funkcja nerek

wyniku hamowania układu renina-angiotensyna-aldosteron można spodziewać się zmian w czynności nerek u osób wrażliwych. U pacjentów z ciężką zastoinową niewydolnością serca, których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, leczenie inhibitorami konwertazy angiotensyny, w tym lizynoprylem, może wiązać się ze skąpomoczem i (lub) postępującą azotemią, a rzadko z ostrą awaria i/lub śmierć.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i jednostronnym lub obustronnym zwężeniem tętnicy nerkowej może wystąpić zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi i kreatyniny w surowicy. Doświadczenie z innym inhibitorem konwertazy angiotensyny sugeruje, że wzrost ten jest zwykle odwracalny po odstawieniu lizynoprylu i (lub) leczenia moczopędnego. U takich pacjentów w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia należy monitorować czynność nerek.

niektórych pacjentów z nadciśnieniem tętniczym bez wyraźnej wcześniej istniejącej choroby naczyń nerkowych wystąpił wzrost stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy, zwykle niewielki i przemijający, zwłaszcza gdy lizynopryl był podawany jednocześnie z lekiem moczopędnym. Jest to bardziej prawdopodobne u pacjentów z istniejącą wcześniej niewydolnością nerek. Może być konieczne zmniejszenie dawki lizynoprylu i (lub) odstawienie leku moczopędnego.

Ocena pacjenta z nadciśnieniem powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek (patrz DAWKOWANIE I PODANIE).

Hiperkaliemia

badaniach klinicznych hiperkaliemia (potas w surowicy powyżej 5,7 mEq/l) wystąpiła u około 1,4% pacjentów z nadciśnieniem tętniczym leczonych lizynoprylem i hydrochlorotiazydem. W większości przypadków były to wartości izolowane, które ustąpiły pomimo kontynuowania terapii. Hiperkaliemia nie była przyczyną przerwania terapii. Czynniki ryzyka rozwoju hiperkaliemii obejmują niewydolność nerek, cukrzycę oraz jednoczesne stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, suplementów potasu i/lub substytutów soli zawierających potas. Hiperkaliemia może powodować poważne, czasami śmiertelne arytmie. ZESTORETIC należy stosować ostrożnie, jeśli w ogóle, z tymi lekami i często monitorować stężenie potasu w surowicy (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ).

Kaszel

Przypuszczalnie z powodu zahamowania degradacji endogennej bradykininy, w przypadku wszystkich inhibitorów ACE zgłaszano uporczywy kaszel nieproduktywny, który prawie zawsze ustępował po przerwaniu leczenia. W diagnostyce różnicowej kaszlu należy uwzględnić kaszel wywołany inhibitorem ACE.

Chirurgia/znieczulenie

U pacjentów poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub podczas znieczulenia środkami wywołującymi niedociśnienie lizynopryl może blokować tworzenie angiotensyny II wtórnie do kompensacyjnego uwalniania reniny. Jeśli wystąpi niedociśnienie, które uważa się za spowodowane tym mechanizmem, można je skorygować poprzez zwiększenie objętości.

Hydrochlorotiazyd

W odpowiednich odstępach czasu należy okresowo oznaczać elektrolity w surowicy w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń równowagi elektrolitowej.

Wszyscy pacjenci leczeni tiazydami powinni być obserwowani pod kątem klinicznych objawów zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej: hiponatremii, zasadowicy hipochloremicznej i hipokaliemii. Oznaczenia elektrolitów w surowicy i moczu są szczególnie ważne, gdy pacjent nadmiernie wymiotuje lub otrzymuje płyny pozajelitowe. Ostrzegawcze oznaki lub objawy braku równowagi wodno-elektrolitowej, niezależnie od przyczyny, obejmują suchość w ustach, pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój, splątanie, drgawki, bóle lub skurcze mięśni, zmęczenie mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, tachykardię i zaburzenia żołądkowo-jelitowe takie jak nudności i wymioty.

Hipokaliemia może rozwinąć się, zwłaszcza przy szybkiej diurezie, gdy występuje ciężka marskość wątroby lub po długotrwałym leczeniu.

Ingerencja w odpowiednie doustne przyjmowanie elektrolitów również przyczyni się do hipokaliemii. Hipokaliemia może powodować arytmię serca, a także może uwrażliwiać lub wyolbrzymiać odpowiedź serca na toksyczne działanie naparstnicy (np. zwiększona drażliwość komór). Ponieważ lizynopryl zmniejsza wytwarzanie aldosteronu, jednoczesne leczenie lizynoprylem osłabia utratę potasu wywołaną przez leki moczopędne (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI , Środki zwiększające poziom potasu w surowicy ).

Chociaż niedobór chlorków jest na ogół łagodny i zwykle nie wymaga specjalnego leczenia, z wyjątkiem nadzwyczajnych okoliczności (jak choroba wątroby lub choroba nerek), w leczeniu zasadowicy metabolicznej może być konieczne uzupełnienie chlorków.

Hiponatremia z rozcieńczenia może wystąpić u pacjentów z obrzękami w czasie upałów; właściwą terapią jest ograniczenie podaży wody, a nie podawanie soli, z wyjątkiem rzadkich przypadków, gdy hiponatremia zagraża życiu. W przypadku rzeczywistego ubytku soli odpowiednią terapią z wyboru jest odpowiednia substytucja.

niektórych pacjentów leczonych tiazydami może wystąpić hiperurykemia lub dna moczanowa.

U pacjentów z cukrzycą może być konieczne dostosowanie dawki insuliny lub doustnych leków hipoglikemizujących. Podczas stosowania diuretyków tiazydowych może wystąpić hiperglikemia. Tak więc utajona cukrzyca może ujawnić się podczas leczenia tiazydami.

Działanie przeciwnadciśnieniowe leku może być nasilone u pacjentów po sympatektomii.

Jeśli postępujące zaburzenie czynności nerek stanie się oczywiste, należy rozważyć wstrzymanie lub przerwanie leczenia moczopędnego.

Wykazano, że tiazydy zwiększają wydalanie magnezu z moczem; może to spowodować hipomagnezemię.

Tiazydy mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem. Tiazydy mogą powodować okresowe i nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia w surowicy przy braku znanych zaburzeń metabolizmu wapnia. Znaczna hiperkalcemia może świadczyć o ukrytej nadczynności przytarczyc. Tiazydy należy odstawić przed wykonaniem testów czynności przytarczyc.

Wzrost poziomu cholesterolu i trójglicerydów może być związany z leczeniem tiazydowymi lekami moczopędnymi.

rakotwórczość, mutageneza, upośledzenie płodności

Lizynopryl i hydrochlorotiazyd

Lizynopryl w skojarzeniu z hydrochlorotiazydem nie wykazywał działania mutagennego w bakteryjnym teście mutagennym z użyciem Salmonella typhimurium (test Amesa) lub Escherichia coli z aktywacją metaboliczną lub bez aktywacji metabolicznej ani w teście mutacji postępującej z użyciem komórek płuc chomika chińskiego. Lizynopryl i hydrochlorotiazyd nie powodowały pęknięć pojedynczej nici DNA w alkalicznej elucji hepatocytów szczura in vitro. Ponadto nie spowodował wzrostu aberracji chromosomowych w teście in vitro na komórkach jajnika chomika chińskiego ani w badaniu in vivo na szpiku kostnym myszy.

Lizynopryl

Nie było dowodów na działanie rakotwórcze, gdy lizynopryl podawano przez 105 tygodni samcom i samicom szczurów w dawkach do 90 mg/kg/dobę (około 56 lub 9-krotność maksymalnej dawki dobowej u ludzi, w oparciu o masę ciała i powierzchnię ciała). obszar, odpowiednio). Nie było dowodów na działanie rakotwórcze, gdy lizynopryl był podawany przez 92 tygodnie myszom (samcom i samicom) w dawkach do 135 mg/kg/dobę (około 84 razy* maksymalna zalecana dobowa dawka u ludzi). Dawka ta była 6,8 razy większa od maksymalnej dawki dla człowieka w oparciu o powierzchnię ciała myszy.

*W obliczeniach przyjęto wagę człowieka 50 kg i powierzchnię ciała 1,62 m2.

Lizynopryl nie wykazywał działania mutagennego w teście Amesa z mutagennością drobnoustrojów z aktywacją metaboliczną lub bez niej. Wynik był również negatywny w teście mutacji postępujących przy użyciu komórek płucnych chomika chińskiego. Lizynopryl nie powodował pęknięć jednoniciowego DNA w alkalicznej elucji hepatocytów szczura in vitro. Ponadto lizynopryl nie powodował wzrostu aberracji chromosomowych w teście in vitro na komórkach jajnika chomika chińskiego ani w badaniu in vivo na szpiku kostnym myszy.

Nie stwierdzono niekorzystnego wpływu na reprodukcję samców i samic szczurów, którym podawano lizynopryl w dawce do 300 mg/kg/dobę. Dawka ta jest 188 razy i 30 razy większa od maksymalnej dawki dobowej dla człowieka, wyliczonej odpowiednio w mg/kg i mg/m2.

Hydrochlorotiazyd

Dwuletnie badania żywieniowe na myszach i szczurach przeprowadzone pod auspicjami Narodowego Programu Toksykologicznego (NTP) nie ujawniły dowodów na rakotwórczy potencjał hydrochlorotiazydu u samic myszy (w dawkach do około 600 mg/kg/dobę) lub u samców oraz samice szczurów (w dawkach do około 100 mg/kg/dobę). Dawki te wynoszą 150-krotność i 12-krotność dla myszy oraz 25-krotność i 4-krotność dla szczurów maksymalnej dawki dobowej dla człowieka wyliczonej odpowiednio w mg/kg i mg/m2. Jednak NTP znalazł niejednoznaczne dowody na hepatokarcynogenność u samców myszy.

Hydrochlorotiazyd nie wykazywał działania genotoksycznego in vitro w teście mutagenności Amesa szczepów Salmonella typhimurium TA 98, TA 100, TA 1535, TA 1537 i TA 1538 oraz w teście aberracji chromosomowych na jajniku chomika chińskiego (CHO) ani w testach in vivo z zastosowaniem chromosomy komórek zarodkowych myszy, chromosomy szpiku kostnego chomika chińskiego i sprzężony z płcią gen recesywnej cechy letalnej Drosophila. Pozytywne wyniki testu uzyskano tylko w testach in vitro CHO Sister Chromatid Exchange (klastogenność) oraz w testach na komórki chłoniaka myszy (mutagenność), przy użyciu stężeń hydrochlorotiazydu od 43 µg/ml do 1300 µg/ml, oraz w teście bez dysjunkcji Aspergillus nidulans w nieokreślonym stężeniu.

Hydrochlorotiazyd nie miał negatywnego wpływu na płodność myszy i szczurów obu płci w badaniach, w których gatunki te były narażone poprzez dietę na dawki odpowiednio do 100 mg/kg i 4 mg/kg przed poczęciem i przez cały okres ciąży. . U myszy dawka ta jest 25 razy i 2 razy większa od maksymalnej dawki dziennej dla człowieka, wyliczonej odpowiednio w mg/kg i mg/m2. U szczurów dawka ta jest 1 razy i 0,2 razy większa od maksymalnej dawki dobowej dla człowieka, wyliczonej odpowiednio w mg/kg i mg/m2.

Matki karmiące

Nie wiadomo, czy lizynopryl przenika do mleka ludzkiego. Jednak mleko karmiących szczurów zawiera radioaktywność po podaniu 14C lizynoprylu. W innym badaniu lizynopryl był obecny w mleku szczurów na poziomie zbliżonym do stężenia w osoczu matek. Tiazydy pojawiają się w mleku ludzkim. Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych wywołanych inhibitorami ACE i hydrochlorotiazydem u niemowląt karmionych piersią, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią i/lub ZESTORETIC 12,5 g mg, biorąc pod uwagę znaczenie leku dla matki.

Zastosowanie pediatryczne

Noworodki z historią ekspozycji w macicy na ZESTORETIC

przypadku wystąpienia skąpomoczu lub niedociśnienia należy zwrócić uwagę na wspomaganie ciśnienia krwi i perfuzji nerek. Transfuzje wymienne lub dializy mogą być wymagane jako sposób odwrócenia niedociśnienia i/lub zastąpienia zaburzeń czynności nerek. Lizynopryl, który przenika przez łożysko, został usunięty z krążenia noworodka za pomocą dializy otrzewnowej z pewnymi korzyściami klinicznymi i teoretycznie można go usunąć za pomocą transfuzji wymiennej, chociaż brak jest doświadczeń z tą drugą procedurą.

Bezpieczeństwo i skuteczność u pacjentów pediatrycznych nie zostały ustalone.

Zastosowanie geriatryczne

Badania kliniczne preparatu ZESTORETIC mg nie obejmowały wystarczającej liczby osób w wieku 65 lat i starszych, aby ustalić, czy reagują oni inaczej niż osoby młodsze. Inne zgłoszone doświadczenia kliniczne nie wykazały różnic w odpowiedziach między pacjentami w podeszłym wieku i młodszymi. Ogólnie rzecz biorąc, dobór dawki u pacjentów w podeszłym wieku powinien być ostrożny, zwykle zaczynając od dolnej granicy zakresu dawkowania, co odzwierciedla większą częstość pogorszenia czynności wątroby, nerek lub serca oraz współistniejących chorób lub innych leków.

Wiadomo, że lek ten jest w znacznym stopniu wydalany przez nerki, a ryzyko reakcji toksycznych na ten lek może być większe u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ponieważ pacjenci w podeszłym wieku są bardziej narażeni na zaburzenia czynności nerek, należy zachować ostrożność przy doborze dawki. Ocena pacjenta z nadciśnieniem zawsze powinna obejmować ocenę czynności nerek.

PRZEDAWKOWAĆ

Brak szczegółowych informacji dotyczących leczenia przedawkowania produktu ZESTORETIC. Leczenie jest objawowe i podtrzymujące. Leczenie produktem leczniczym ZESTORETIC 12,5 gmg należy przerwać, a stan pacjenta należy uważnie obserwować. Sugerowane działania obejmują wywołanie wymiotów i/lub płukania żołądka oraz skorygowanie odwodnienia, zaburzeń równowagi elektrolitowej i niedociśnienia za pomocą ustalonych procedur.

Lizynopryl

Po podaniu pojedynczej dawki doustnej 20 g/kg nie wystąpiła śmiertelność u szczurów, a śmierć wystąpiła u jednej z 20 myszy otrzymujących tę samą dawkę. Najbardziej prawdopodobnym objawem przedawkowania byłoby niedociśnienie, w przypadku którego zwykle stosuje się dożylny wlew soli fizjologicznej.

Lizynopryl można usunąć za pomocą hemodializy (patrz OSTRZEŻENIA , Reakcja anafilaktoidalna podczas ekspozycji błonowej ).

Hydrochlorotiazyd

Doustne podanie pojedynczej dawki doustnej 10 g/kg myszom i szczurom nie było śmiertelne. Najczęściej obserwowanymi objawami i objawami są te spowodowane niedoborem elektrolitów (hipokaliemia, hipochloremia, hiponatremia) oraz odwodnieniem wynikającym z nadmiernej diurezy. Jeśli podano również naparstnicę, hipokaliemia może nasilać zaburzenia rytmu serca.

PRZECIWWSKAZANIA

ZESTORETIC 12,5 gmg jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na ten produkt oraz u pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie związanym z wcześniejszym leczeniem inhibitorem konwertazy angiotensyny oraz u pacjentów z dziedzicznym lub idiopatycznym obrzękiem naczynioruchowym. Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu produkt ten jest przeciwwskazany u pacjentów z bezmoczem lub nadwrażliwością na inne leki pochodne sulfonamidów.

ZESTORETIC 12,5 mg jest przeciwwskazany w połączeniu z inhibitorem neprylizyny (np. sakubitryl). Nie należy podawać produktu leczniczego ZESTORETIC 5 mg w ciągu 36 godzin od zmiany na sakubitryl/walsartan, inhibitora neprylizyny lub odwrotnie (patrz OSTRZEŻENIA ).

Nie należy podawać aliskirenu jednocześnie z produktem ZESTORETIC u pacjentów z cukrzycą (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI ).

FARMAKOLOGIA KLINICZNA

Lizynopryl i hydrochlorotiazyd

W wyniku działania moczopędnego hydrochlorotiazyd zwiększa aktywność reninową osocza, zwiększa wydzielanie aldosteronu i zmniejsza stężenie potasu w surowicy. Podawanie lizynoprylu blokuje oś reninangiotensyna-aldosteron i ma tendencję do odwracania utraty potasu związanej z lekiem moczopędnym.

W badaniach klinicznych stopień obniżenia ciśnienia krwi obserwowany po połączeniu lizynoprylu i hydrochlorotiazydu był w przybliżeniu addytywny. Kombinacja ZESTORETIC 10-12.5 działała równie dobrze u pacjentów czarno-białych. Kombinacje ZESTORETIC 20-12.5 i ZESTORETIC 20-25 okazały się nieco mniej skuteczne u pacjentów rasy czarnej, ale zbadano stosunkowo niewiele pacjentów rasy czarnej. U większości pacjentów działanie przeciwnadciśnieniowe produktu ZESTORETIC utrzymywało się przez co najmniej 24 godziny.

randomizowanym, kontrolowanym porównaniu średnie działanie przeciwnadciśnieniowe preparatów ZESTORETIC 20-12.5 i ZESTORETIC 20-25 były podobne, co sugeruje, że wielu pacjentów, którzy odpowiednio reagują na tę drugą kombinację, może być kontrolowanych za pomocą preparatu ZESTORETIC 20-12,5 (patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ).

Jednoczesne podawanie lizynoprylu i hydrochlorotiazydu ma niewielki wpływ lub nie ma żadnego wpływu na biodostępność obu leków. Tabletka złożona jest biorównoważna z jednoczesnym podawaniem oddzielnych jednostek.

Lizynopryl

Mechanizm akcji

Lizynopryl hamuje enzym konwertujący angiotensynę (ACE) u ludzi i zwierząt. ACE jest dipeptydazą peptydylową, która katalizuje konwersję angiotensyny I do substancji zwężającej naczynia, angiotensyny II. Angiotensyna II stymuluje również wydzielanie aldosteronu przez korę nadnerczy. Hamowanie ACE powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II w osoczu, co prowadzi do zmniejszenia aktywności wazopresyjnej i zmniejszenia wydzielania aldosteronu. Ten ostatni spadek może spowodować niewielki wzrost stężenia potasu w surowicy. Usunięcie negatywnego sprzężenia zwrotnego angiotensyny II na wydzielanie reniny prowadzi do zwiększonej aktywności reninowej osocza. U pacjentów z nadciśnieniem i prawidłową czynnością nerek leczonych tylko lizynoprylem przez okres do 24 tygodni średni wzrost stężenia potasu w surowicy wynosił mniej niż 0,1 mEq/l; jednak około 15% pacjentów miało wzrost większy niż 0,5 mEq/l, a około 6% miał spadek większy niż 0,5 mEq/l. W tym samym badaniu pacjenci leczeni lizynoprylem i tiazydowym lekiem moczopędnym nie wykazywali zasadniczo żadnych zmian stężenia potasu w surowicy (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

ACE jest identyczny z kininazą, enzymem rozkładającym bradykininę. Pozostaje do wyjaśnienia, czy zwiększone poziomy bradykininy, silnego peptydu wazodepresyjnego, odgrywają rolę w działaniu terapeutycznym lizynoprylu.

Uważa się, że mechanizm, za pomocą którego lizynopryl obniża ciśnienie krwi, polega przede wszystkim na hamowaniu układu renina-angiotensyna-aldosteron, jednak lizynopryl ma działanie przeciwnadciśnieniowe nawet u pacjentów z nadciśnieniem niskoreninowym. Chociaż lizynopryl wykazywał działanie przeciwnadciśnieniowe we wszystkich badanych rasach, pacjenci rasy czarnej z nadciśnieniem (zwykle populacja z niskim nadciśnieniem reniny) mieli mniejszą średnią odpowiedź na monoterapię lizynoprylem niż pacjenci innych ras.

Farmakokinetyka i metabolizm

Po podaniu doustnym lizynoprylu maksymalne stężenie w surowicy występuje w ciągu około 7 godzin. Zmniejszające się stężenia w surowicy wykazują przedłużoną fazę końcową, która nie przyczynia się do akumulacji leku. Ta końcowa faza prawdopodobnie reprezentuje nasycalne wiązanie z ACE i nie jest proporcjonalna do dawki. Lizynopryl nie wydaje się wiązać z innymi białkami surowicy.

Lizynopryl nie podlega metabolizmowi i jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem. Na podstawie odzysku moczu średni stopień wchłaniania lizynoprylu wynosi około 25%, z dużą zmiennością międzyosobniczą (6% do 60%) we wszystkich badanych dawkach (5 mg do 80 mg). Na wchłanianie lizynoprylu nie ma wpływu obecność pokarmu w przewodzie pokarmowym.

Po podaniu wielokrotnym lizynopryl wykazuje efektywny okres półtrwania kumulacji wynoszący 12 godzin.

Zaburzenie czynności nerek zmniejsza wydalanie lizynoprylu, który jest wydalany głównie przez nerki, ale zmniejszenie to staje się istotne klinicznie tylko wtedy, gdy szybkość przesączania kłębuszkowego wynosi poniżej 30 ml/min. Powyżej tej szybkości filtracji kłębuszkowej okres półtrwania w fazie eliminacji ulega niewielkim zmianom. Jednak przy większych zaburzeniach, maksymalne i minimalne stężenie lizynoprylu wzrasta, czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia i czas do osiągnięcia stanu stacjonarnego wydłuża się. Starsi pacjenci mają średnio (w przybliżeniu dwukrotnie) wyższy poziom we krwi i pole pod krzywą stężenia w osoczu w czasie (AUC) niż młodsi pacjenci (patrz DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA ). W badaniu farmakokinetycznym z wielokrotnymi dawkami u pacjentów w podeszłym wieku i młodych z nadciśnieniem, stosujących połączenie lizynopryl/hydrochlorotiazyd, AUC zwiększyło się o około 120% dla lizynoprylu i około 80% dla hydrochlorotiazydu u starszych pacjentów. Lizynopryl można usunąć za pomocą hemodializy.

Badania na szczurach wskazują, że lizynopryl słabo przenika przez barierę krew-mózg. Wielokrotne dawki lizynoprylu u szczurów nie powodują akumulacji w żadnych tkankach; jednakże mleko karmiących szczurów zawiera radioaktywność po podaniu 14C lizynoprylu. W autoradiografii całego ciała, radioaktywność stwierdzono w łożysku po podaniu znakowanego leku ciężarnym szczurom, ale nie stwierdzono jej u płodów.

Farmakodynamika

Podawanie lizynoprylu pacjentom z nadciśnieniem tętniczym powoduje zmniejszenie ciśnienia krwi w pozycji leżącej i stojącej w mniej więcej takim samym stopniu bez kompensacyjnego tachykardii. Objawowe niedociśnienie ortostatyczne zwykle nie jest obserwowane, chociaż może wystąpić i należy je przewidywać u pacjentów z niedoborem wody i/lub z niedoborem soli (patrz OSTRZEŻENIA ).

U większości badanych pacjentów początek działania przeciwnadciśnieniowego obserwowano w godzinę po doustnym podaniu indywidualnej dawki lizynoprylu, przy czym szczytowe obniżenie ciśnienia krwi osiągnięto po sześciu godzinach.

niektórych pacjentów osiągnięcie optymalnego obniżenia ciśnienia tętniczego może wymagać od dwóch do czterech tygodni terapii.

Przy zalecanych pojedynczych dawkach dobowych działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymywało się przez co najmniej 24 godziny po podaniu, chociaż działanie po 24 godzinach było znacznie mniejsze niż działanie po sześciu godzinach od podania.

Działanie hipotensyjne lizynoprylu utrzymywało się podczas długotrwałej terapii. Nagłe odstawienie lizynoprylu nie wiązało się z szybkim wzrostem ciśnienia krwi; ani ze znacznym przekroczeniem ciśnienia krwi przed leczeniem.

badaniach hemodynamicznych u pacjentów z samoistnym nadciśnieniem tętniczym obniżeniu ciśnienia krwi towarzyszyło zmniejszenie oporu w tętnicach obwodowych z niewielką zmianą pojemności minutowej serca i częstości akcji serca lub bez zmiany. W badaniu z udziałem dziewięciu pacjentów z nadciśnieniem po podaniu lizynoprylu zaobserwowano nieznaczny wzrost średniego przepływu krwi przez nerki. Dane z kilku małych badań są niespójne w odniesieniu do wpływu lizynoprylu na szybkość przesączania kłębuszkowego u pacjentów z nadciśnieniem i prawidłową czynnością nerek, ale sugerują, że ewentualne zmiany nie są duże.

Wykazano, że u pacjentów z nadciśnieniem nerkowo-naczyniowym lizynopryl jest dobrze tolerowany i skuteczny w kontrolowaniu ciśnienia krwi (patrz ŚRODKI OSTROŻNOŚCI ).

Hydrochlorotiazyd

Mechanizm hipotensyjnego działania tiazydów jest nieznany. Tiazydy zwykle nie wpływają na prawidłowe ciśnienie krwi.

Hydrochlorotiazyd jest lekiem moczopędnym i przeciwnadciśnieniowym. Wpływa na mechanizm reabsorpcji elektrolitów w dystalnych kanalikach nerkowych. Hydrochlorotiazyd zwiększa wydalanie sodu i chlorków w przybliżeniu w równoważnych ilościach. Natriurezie może towarzyszyć utrata potasu i wodorowęglanów.

Po podaniu doustnym diureza zaczyna się w ciągu dwóch godzin, osiąga szczyt po około czterech godzinach i trwa około 6 do 12 godzin.

Hydrochlorotiazyd nie jest metabolizowany, ale jest szybko eliminowany przez nerki. Gdy poziomy w osoczu były obserwowane przez co najmniej 24 godziny, okres półtrwania w osoczu wahał się od 5,6 do 14,8 godzin. Co najmniej 61 procent dawki doustnej jest wydalane w postaci niezmienionej w ciągu 24 godzin. Hydrochlorotiazyd przenika przez łożysko, ale nie przez barierę krew-mózg.

INFORMACJA O PACJENCIE

Obrzęk naczynioruchowy

Obrzęk naczynioruchowy, w tym obrzęk krtani, może wystąpić w dowolnym momencie leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny, w tym ZESTORETIC. Należy o tym poinformować i poinformować pacjentów, aby natychmiast zgłaszali wszelkie oznaki lub objawy sugerujące obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, kończyn, oczu, warg, języka, trudności w połykaniu lub oddychaniu) i nie przyjmowali więcej leku do czasu konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Objawowe niedociśnienie

Należy ostrzec pacjentów, aby zgłaszali zawroty głowy, zwłaszcza w ciągu pierwszych kilku dni terapii. W przypadku wystąpienia rzeczywistego omdlenia należy poinstruować pacjentów, aby odstawili lek do czasu konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Wszystkich pacjentów należy ostrzec, że nadmierne pocenie się i odwodnienie mogą prowadzić do nadmiernego spadku ciśnienia krwi z powodu zmniejszenia objętości płynów. Inne przyczyny ubytku objętości, takie jak wymioty lub biegunka, mogą również prowadzić do spadku ciśnienia krwi; pacjentom należy zalecić skonsultowanie się z lekarzem.

Hiperkaliemia

Pacjentom należy poinformować, aby nie stosowali substytutów soli zawierających potas bez konsultacji z lekarzem.

Leukopenia/Neutropenia

Należy poinformować pacjentów, aby niezwłocznie zgłaszali wszelkie oznaki infekcji (np. ból gardła, gorączka), które mogą być oznaką leukopenii/neutropenii.

Ciąża

Pacjentki w wieku rozrodczym należy poinformować o konsekwencjach narażenia na lek ZESTORETIC w czasie ciąży. Omów możliwości leczenia z kobietami planującymi ciążę. Pacjentki należy poprosić o jak najszybsze zgłoszenie ciąży swoim lekarzom.

NOTATKA: Podobnie jak w przypadku wielu innych leków, pewne porady dla pacjentów leczonych preparatem ZESTORETIC 12,5 gmg są uzasadnione. Informacje te mają na celu pomóc w bezpiecznym i skutecznym stosowaniu tego leku. Nie jest to ujawnienie wszystkich możliwych działań niepożądanych lub zamierzonych.